Morgunn - 01.06.1969, Síða 33

MORGUNN
27
hliðina og neita aldrei að það geti verið til og geti átt sér
stað, sem þeim þykir þó skorta nægar sannanir fyrir. Þess
vegna á enginn gætinn vísindamaður að leyfa sér að neita
því, að maðurinn sé sál og að hún lifi eftir dauða líkamans,
enda þótt hann telji fyrir því skorta fullnægjandi sannanir.
Það er jafnan einkenni hins óvitra að fullyrða það, sem hann
veit ekkert um. Sá mikli árangur, sem vísindamennirnir
hafa náð, hann er einmitt fenginn með því að rannsaka sem
gaumgæfilegast það, sem þeir ekki þekktu, og leitast við að
færa sönnur á það, sem áður skorti sannanir fyrir. Afstaða
hins sanna vísindamanns á aldrei og má aldrei vera sú, að
neita því sem hann ekki skilur, heldur þvert á móti að rann-
saka það sem gaumgæfilegast í því skyni að sanna það, eða
afsanna að öðrum kosti.
Og spurningin um sál mannsins, spurningin um það, hvort
hann lifi eftir líkamsdauðann og þá, hvort unnt sé fyrir þá,
sem hérna megin lifa, að ná sambandi við látna ástvini —
allt eru þetta spurningar, sem unnt er að rannsaka og fá við
alveg óyggjandi svör að lokum. Og allt eru þetta spurning-
ar, sem snerta hvern einasta hugsandi mann og honum er
meiri nauðsyn að fá um rétt svör, en flest ef ekki allt annað.
1 því efni nægja hvorki heimspekilegar bollaleggingar, sem
mjög hafa reynzt sitt á hvað, né heldur kennisetningar trú-
arbragðanna, sem einnig eru sundurleitar og sjálfum sér
sundurþykkar í mörgum atriðum.
Finnst ykkur nú nokkur von til þess að hugsandi menn
20. aldarinnar, þess tíma, sem öllum öðrum fremur einkenn-
ist af vísindalegum rannsóknum og þekkingu og stórfelldari
árangri þessa hvors tveggja, en menn áður höfðu Játið sig
dreyma um — finnst ykkur von til þess, að þessi kynslóð
geti látið sér nægja eða sætt sig við aldagamlar og úreltar
kenningar um grafarsvefn hinna látnu, upprisu holdsins á
efsta degi og annað þess háttar? Hljótum við ekki að krefj-
ast beinlínis visindalegrar rannsóknar og nákvæmrar þekk-
ingar um það atriðið, sem langmestu skiptir um lífsviðhorf
okkar og lífshamingju? En það er þekkingin á okkur sjálf-