Morgunn - 01.06.1969, Síða 59

MORGUNN
53
það, að mér fannst allt hverfa kringum mig. Mér fannst ég
vera við jarðarför, og sá framundan mér borna líkkistu;
mér fannst ég ganga rétt á eftir kistunni, og ég sá fólk, sem
ég þekkti, allt í kringum mig; þetta fannst mér vera í götu,
sem liggur rétt hjá stöðinni. Þetta var allt mjög greinilegt,
og ég var ekki í neinum vafa um, að ég hefði séð þetta.
Ég sagði mæðgunum frá þessu. Þær höfðu tekið eftir
breytingunni, sem stóð nokkur augnablik, og þær gizkuðu á,
að þetta mundi verða fyrir jarðarför konu, sem lá mikið
veik í austurenda kauptúnsins. Ekki féllst ég á það, sagði,
að þessi jarðarför yrði frá einhverjum húsunum fyrir neðan
okkar. En þar var þá enginn veikur.
Fjórum eða fimm dögum siðar varð gömul kona bráð-
kvödd í næsta húsi fyrir neðan stöðina. Ég var við jarðar-
för hennar. Hún var borin þá götu, sem ég hafði séð lík-
fyigdina fara um, og ég tók eftir því, að alveg af tilviljun
hafði ég lent í líkfylgdinni, þar sem mér hafði fundizt ég
vera í sýninni.
Feigð.
Fyrst í febrúar 1912 var ég við stöðina í Keflavík. Það
var morgun einn að fátækur heimilisfaðir úr næsta húsi við
stöðina kom inn í þeim erindum að tala til Reykjavíkur.
Hann var vanur að vera á fiskiskútu á vetrum og sumram,
og í þetta sinn var hann að tala við skipstjóra sinn, sem var
að segja honum að koma sem fyrst inneftir, því að hann
færi bráðlega að leggja út. Meðan maðurinn var að tala,
fannst mér eins og hvíslað væri að mér: ,,Þessi maður kem-
ur ekki aftur, hann drukknar".
Ég sagði vinstúlku minni frá þessu þegar á eftir og bætti
því við, að ég væri alveg viss um þetta.
1 marz — man ekki mánaðardag — frétti ég einn morgun,
þegar ég opnaði stöðina, að skútan, sem þessi maður var á,
hefði siglt á annað skip og hálf skipshöfnin farizt. En engin
frétt kom um það, hverjir hefðu drukknað.