Morgunn - 01.06.1979, Qupperneq 36

34
MORGUNN
2) hv-framburS,
3) harSmœli,
en hafna skal þá jafnframt flámœli, kv-jramburSi og
linmœli. Samkvæmt þessu skal t. d. hera fram
1) lifa, muna, vera, för, en ekki lefa, möna, vira, fur.
2) Hvalur, hvítur, hvolpur, en ekki kvalur, kvítur, kvolpur.
3) tapa, láta, sazkja, aka, en ekki taba, láda, sazgja, a-ga.
III. lafnhliða þessari samræmingu skal stuðla að varð-
veislu ýmissa fornra og fagurra mállýskna, sem enn ber nokk-
uð á í landinu og komið gæti til greina, að síðar yrðu felldar
inn i hinn samræmda framburð (þ. e. sérstaklega rn-, rl- fram-
burðinn skaftfellska og raddaSa framburÖinn „norðlenska“.
Og hvernig var svo tillögum dr. Björns Guðfinnssonar tek-
ið? Mjög vel. Prófessorar norrænu deildar háskólans sömdu
meira að segja þegar reglugerð um kennslu í framburði, sem
dr. Björn lagði til. Nægir í þessu efni að vitna í bréf, sem
dr. Sigurður Nordal prófessor sendi menntamálaráðuneytinu
um þessar merkilegu rannsóknir og tillögur dr. Björns. Bréf-
ið endar á þessum orðum:
„Tillögur mínar í þessu máli eru í fáum orðum þær, að
menntamálaráðuneytið staðfesti tillögur dr. Björns Guðfinns-
sonar um samræmingu framburðarins í aðalatriðum og gefi
út fyrirmæli eða reglugerð um það, að í Leikskóla Þjóðleik-
hússins og kennaraskólanum fyrst og fremst verði keppt aÖ
því markvisst að kenna framburð málsins í samræmi við þær.
Annars staðar verði samræmingu framburðarins hagað eftir
þvi, sem hægt er og með samráði sérfræðinga í þessum efn-
um. (Auk dr. Björns eru fremstir sérfræðingar þeir prófessor
dr. Stefán Einarsson og dr. Alexander Tóhannesson, háskóla-
rektor)“.
Ég vil bæta því við, að þessir sérfræðingar voru á sama
máli og dr. Björn. Þetta bréf er dagsett 14. ágúst 1950. Og
dr. Björn var reiðubúinn að hefjast handa, en þá dró hinn
hættulegi sjúkdómur hans hann til dauða. Siðan ei u liðin