Morgunn - 01.06.1979, Síða 53

STF.RK DUI.RÆN AHRIF
51
Tónleikarnir í Borgarbíói hófnst svo á tilsettum tíma síðar
þennan sama dag. Á efnisskránni var m. a. sónata eftir Beet-
hoven. Þegar ég var að leika hana, fannst mér eins og mér
væri lyft upp úr stólnum og ég yfirgæfi efnislíkamann. Á
sömu stundu sá ég sjálfan mig leika og jafnframt fannst mér
ég vera staddur í læikningaherbergi Ölafs Tryggvasonar. Um
leið fann ég að ég lék betur en nokkru sinni áður, og það var
eins og mikil birta léki um mig.
Á þeim tónleikum sem ég hef leikið síðan hef ég orðið
fyrir hliðstæðum áhrifum. Að vísu fer ég aldrei í herbergi
Ólafs, en það gerist aftur og aftur að ég yfirgef efnislíkamann
og á meðan leikur einhver kraftur á píanóið - kraftur sem
er mun færari í tónlist en ég get nokkurn tíma orðið. Þessu
til staðfestingar má líta á þá gagnrýni, sem ég hef hlotið
fyrir tónlistarflutning minn. Hún hefur orðið allt önnur og
miklu betri frá því ég varð fyrir þessum áhrifum á Akureyri.
Hvað sjálfan mig snertir, þá er það engin spurning, að
j>etta er staðfesting þess að til er æðri og betri heimur en sá
sem við lifum i. Mörg okkar jarðarbarna leitum ákaft að
sannleikanum og viljum fá að vita hvað taki við eftir dauð-
ann, en því get ég ekki svarað. En hvað mig snertir sem tón-
listarmann er ég sannfærður um, að tónlistin sjálf getur
opnað sýn inn á æðri svið“.
Já, þetta voru hin athyglisverðu orð, sem þessi fra'gi tón-
listarmaður, Martin Berkofsky, sagði í viðtali við blaðið Dag
á Akureyri um dulræna reynslu sina í lækningaherbergi
Ölafs heitins Tryggvasonar, tengdaföður síns.
En eins og fleiri sérfróðir menn veit hann ekkert um þær
miklu uppgötvanir sem vísindih eru að gera um þessar mundir
og styðja eindregið þá skoðun, að lif sé að þessu loknu. Bókin
sem svo mjög greip hug hans vegna frásagnar og auðmýktar
hins mikla Brahms, hefur sennilega verið fyrsta bókin sem
hann hefur lesið um dulræn fyrirbæri.