Morgunn - 01.06.1979, Qupperneq 62

60
MOHGUNN
menn nútímans viðurkenni fúslega að mannshugurinn sé okk-
ur mikill leyndardómur, þá hafa þær tilraunir sem vísinda-
menn hafa staðið fyrir um hann leitt í ljós, að hugur manns-
ins býr yfir ótrúlegu og áhrifamiklu afli, sem veldur sýni-
legum áhrifum á menn, dýr og jurtir og jafnvel svokallaða
„dauða“ hluti (hreyfiaflið).
Til þess að minna lesendur ennþá einu sinni á mikilvægi
þessarar bókar, get ég ekki stillt mig um að rekja hér úr
henni íslenska vísindalega lilraun, sem þeir gerðu í samein-
ingu Þorsteinn Þorsteinsson lifefnafræðingur og dr. Erlendur
Haraldsson, höfundur bókarinnar. I bókinni segir svo frá
tilrauninni:
„ögn af geri var sett i vatn sem í voru nokkur næringarefni.
Blanda þessi var hrist uns efnin höfðu leyst vel upp í vatn-
inu. Síðan var blöndunni hellt í 20 tilraunaglös þannig að í
hverju þeirra voru 20 millilítrar. Með tilviljunaraðferð var
glösunum síðan skipt i tvo jafnstóra flokka. Annai' flokkur
hinna 10 glasa fékk sérstaka meðferð, en hinn var einungis
notaður til samanburðar. Meðferðin var i þvi fólgin að nokkr-
ir menn, alls 7, voru fengnir til að koma og einbeita sér einn
i senn hver að 10 tilraunaglösum. Til þess höfðu þeir 10
mínútur. Þeir máttu gera hvað sem þeir vildu i huganum, en
þeir urðu að sitja við borð sem öll 20 glösin stóðu á í tveim
rekkum. Ekki máttu þeir snerta glösin; þau 10 sem þeir áttu
að einbeita sér að stóðu fyrir framan þá, en samanburðar-
glösin til hliðar, en þó ekki svo nálægt að um merkjanlegt
hugstreymi gæti verið að ræða sem áhrif kynni að hafa á
blönduna i glösunum. Tilgangur tilraunarinnar var að athuga
hvort vöxtur gersins yrði hraðari í þeim glösum sem menn-
irnir einbeittu sér að en i samanburðarglösunum.“
Það yrði of langt mál hér að rekja þetta frekar orðrétt, en
það nægir að segja hér frá þvi, að útreikningur leiddi i ljós
að vöxtur gersins i glösunum sem mennirnir reyndu að
,,magna“ með huga sinum varð marktækt meiri en vöxtur