Lindin - 01.01.1929, Qupperneq 16

14
L I N D I N
»--------Enska kirkjan er ekki til fyrst og fremst
til þess að form tilbeiðslunnar skuli vera þetta eða hitt,
heldur til hins, að þrýsta fagnaðarerindinu inn í hjörtu
mannanna, og til þess að prédika trú Krists, með
hvaða orðum sem það er gert. Kirkjan hefur, ekki síð-
ur, heldur miklu fremur en nokkru sinni áður, mikið
hlutverk að vinna í lífi þjóðar og ríkis. Það er verlc-
efni hennar að gera mannúðlegra það líf, sem við lif-
um öll í sameiningu. Það er oft sagt, að kirkjunni
hnigni á þessu landi. Það er þó óvís. Andi trúarinnar
hefur verið að verki meðal þjóðarinnar með vaxandi
afli, síðan heimsstyrjöldin neyddi okkur til þess að
horfast í augu við hina miklu leyndardóma, og við
dauðann. Að vísu ef til vill ekki sá andi, sem leitar
fastra forma, eða er fús til þess að láta fjötrast af
þeim. Það er frjáls og óháður, jafnvel uppreisnargjarn
andi. En oss skjátlast, ef hann er ekki fullur innileika
og alvöru. Þessi andi... gefur lifandi kirkju þau tæki-
færi, sem eru sjaldgæf í sögunni.------------
Nútímin'n er örlagaþrunginn. Framtíðin mun sýna
það, hvort kirkjan er deyjandi, eða lifandi.---------
Fólkið biður um brauð, á að gefa því steina?«
Þannig farast þessu merka blaði orð. Þó þau séu
töluð um kirkjulíf Englands, þá hygg ég að þau geti
einnig átt við hér á landi. Einnig hér er til leit og þrá.
Hin ytri menning fullnægir ekki hjartanu, og þeir, sem
hún kynni að fullnægja, eru ef til vill hættast staddir.
Andi kristindómsins er víða að verki, stundum kemur
það í ljós hjá mönnum, sem slíks var sízt af vænst. Og
andleg áhrif og þrá geta átt sér stað í hugum manna,
þeim alveg óafvitandi. En menn eru íálmandi og eins
og í óvissu. Það vantar örugga kristilega leiðsögn.
Það er nú sjálfgefið, að það er hlutverk kirkjunnar,
að veita hina kristilegu leiðsögn, sem þjóðin þarfnast,
og veita hana svo skilmerkilega og skorinort, að henni
sé athygli veitt.