Lindin - 01.01.1929, Qupperneq 20

18
L I N D I N
Kirkjan verður að taka tillit til velferðarmála og
dagskrármála þjóðarinnar á hverjum tíma. Ef hún
sneiðir sig hjá þeim hugsunarheimi, sem þjóðin lifir
og hrærist í, þá verða áhrif hennar ekki mikil. Oft
mundi hún vinna þarft verk með því, að skýra ýms
meiri háttar velferðar og dagskrármálefni hvers tíma
frá alhliða sjónarmiði hins óhlutdræga sannleika. í
þessu efni er leiðin mjög vandrötuð og gæti ýmislegt
verið óþarfara en það, að kirkjunnar menn ræddu það
gaumgæfilega sín á milli, hvaða afstöðu kirkjan ætti
að taka til ýmsra markverðra málefna. Ivristur lét sig
skifta líðan manna bæði í stundlegum og andlegum
efnum. Hann hugðist ekki að metta hungraða áheyr-
endur með eintómum orðum. Það er ekki ætíð svo auð-
gert, að aðgreina stundleg og andleg málefni. Þau
grípa hvort inn í annað í öllu lífi manna hér á jörð.
Einsetulífið fyr á öldum var oft svo ófrjótt, einmitt
af því, hve einhliða það var.
Kristindómurinn fæst við hugsjónir. En hann fæst
líka við það, að gera hugsjónir að veruleika í kringum-
stæðum og breytni daglegs lífs. Það er eftirtektarvert,
að í fyrstu kristni var hinn kristilegi boðskapur ekki
nefndur kristindómur, heldur »veguri?m«. Það er al-
veg sérstaklega vel valið nafn. Kristindómurinn er
vegur til að ganga í lífi og breytni. Menningarstig
hverrar þjóðar miðast að réttu lagi hvorki við mann-
fjölda eða veltufé og þjóðarauð, heldur við það sið-
gæðisstig, sem þjóðin stendur á, þann veg, sem hún
gengur í siðferðilegum og andlegum efnum. Þjóðin er
ekki vel kristin, nema áhrif kristindómsins hafi náð til
allra svæða mannlífsins: Hugsunarháttur, einkalíf,
viðskiftalíf, atvinnurekstur, umtal og dómar þarf alt
að mótast af kristilegum anda.
Kirkjan getur náð furðu langt með áhrif, ef þeim
er nægilega beitt. Gott súrdeig sýrir frá sér, engu síð-
ur en vont súrdeig. í kristnu landi geta menn ekki var-