Lindin - 01.01.1929, Qupperneq 23

L ] N D I N
21
lagsins, og er það réttnefni. Og þessvegna hefur efnis-
hyggjan reynst siðferðileg niðurrifsstefna, að hún hef-
ur ekki reiknað með ódauðleikanum, hinni eilífu fram-
tíð.
Kristindómurinn hefur þannig tvent mikilvægt að
bjóða: Annað er fagnaðarboðskapur guðlegs kærleika
um vakandi forsjón, handleiðslu og fyrirgefandi náð.
Hitt er lausn lífsgátunnar með fullvissu ódauðleikans.
Hvorttveggja er frábærlega mikilvægt fyrir líf manna
og til undirbúnings undir eilífðina.
En menn þurfa líka á andlegri hjálp að halda í líf-
inu. Menn þurfa hjálp í baráttunni við eigin veikleika
og freistingar. Menn þurfa hjálp í efasemdum sínum,
og í erfiðleikum og margvíslegum þrengingum lífsins.
Þessa hjálp á kirkjan að veita, og hún getur það.
Verður hún í því efni að snúa sér að hverjum einstak-
ling, því hver einstakur hefur sínar sérstöku þarfir.
Sumir þrá að auðga og fullkomna lífsskoðun sína.
Aðrir eru þreyttir, eða órósamir, eða kvíðafullir, eða
bitnir af ásökunum samvizkunnar, eða sorgmæddir.
Er menn leita kirkjunnar, gera þeir það af ein-
hverri þörf, og fái þeir enga úrlausn, bíða þeir and-
legt tjón og missa traustið á kirkjunni.
Kirkjan verður að leitast við að fullnægja andlegum
þörfum manna og hún hefur svo mikið til brunns að
bera í þeim efnum. Hún er boðberi hinnar bjöi’tustu
lífsskoðunar. Hún boðar trúna á lífið, trúna á sigur
hins góða, trúna á forsjón og handleiðslu og eilífan
kærleika. Kirkjan boðar guðsríki, sem er seðsta hug-
sjón allra hugsjóna.
Eftii- einum þektum frakkneskum lækni eru höfð
þessi ummæli um læknislistina: »Læknirinn get'ur
stundum læknað, oft linað þjáningar, alt af veitt ró,
eða huggað«.
Líkt má segja um kirkjuna. Ávalt getur hún veitt
einhverja verulega hjálp, sé í einlægni til hennar leitað.