Lindin - 01.01.1929, Qupperneq 77

L I N D 1 N
75
og dásemd, að hún er talin ógleymanleg öllum sem sjá
hana.
En þó þessi listamaðui' væri eigi þarna staddur, þá.
er því svo varið fyrir stjórn Guðs á opinberunarsögu
fagnaðarerindisins, að vjer eigum annað sígilt og ó-
dauðlegt listaverk eptir sjónarvott og áheyranda, sem
þarna var staddur í borðsalnum í Jerúsalem, með frels-
aranum og lærisveinum hans, og á jeg þar við æðsta-
prest-bænina.
Þegar Jesús felur sínum himneska föður alla þá,
sem trúa á hann »fyrir þeirra orð« — þá á hann að
sjálfsögðu við vitnisburð postula sinna (sbr. ennfr.
Postulas. 1., 8.) um sögulegar staðreyndir og viðburði,
sem komu fram í lífi þeirra; og þá liggur hitt í augum
uppi, að hann hefur borið fullt traust til þeirra, bæði
að þeir segðu satt og rjett frá þessum viðburðum og
að þeir væru því vaxnir að útskýra, skilgreina og setja
rjett fram hið trúarlífslega, frelsissögulega og siðferð-
islega innihald þessara staðreynda og viðburða.
Ef menn fallast á þetta — og jeg hygg að flestir
hljóti að gjöra það — getur ekki verið nema um eitt
af tvennu að ræða: að annaðhvort hafi Jesús ekki
þekt postula sína — eða þeir hafi brugðist trausti hans
— ef ekki er takandi marlc á vitnisburði þeirra.
En fyrir þá, sem lesa vilja Nýjatestamentið, er auð-
velt að sannfærast um það, að Jesús hefur þekt þá og
þeir hafa ekki brugðist trausti hans.
Hitt er annað mál, að til eru menn á öllum tímum,
sem ekki trúa »fyrir orð þeirra«.
Orðum sínum höguðu postularnir þannig — þegar
þeir tóku að boða fagnaðarerindið, að þungamiðjan,
í boðskap þeirra, var vitnisburður um umrædda við-
burði, sem sanna ómótmælanlega staðreyndir. Einn af
þessum postulum, sá hinn sami, sem hefur varðveitt