Lindin - 01.01.1929, Síða 83

L I N D I N
81
og stöðugt auknar kröfur til aukinna lífsþæginda
krefjast þess. Vjer verðum að gæta þess, að það sem
áður þótti fullboðlegt prestum og söfnuðum, á meðan
engar kröfur til fegurðar eða þæginda voru gerðar,
það þykir nú og er með öllu óboðlegt. Það hrindir frá
kirkjunum í stað þess sem alt ætti að vera gert til að
laða að þeim.
Það skal fúslega játað, að á kirkjuhúsunum og um-
gengninni allri um _þau hefir verið ráðin nokkur bót
hin síðari árin, svo að útlitið á þeim og umgengni er
ekkert því lík sem áður var mjög víða, en þó er enn
víða pottur brotinn í þessu efni og margt þyrfti enn að
lagast og breytast, ef vel ætti að vera, og víða eru
kirkjurnar okkar enn vanhirtar og ósamboðnar með
öllu kristnum mönnum í siðuðu þjóðfjelagi. Jeg held
að eins og kirkjurnar okkar víða á landi hjer enn líta
út, einkum á útkjálkum landsins, verði því eigi móti
mælt, að þær, bæði utan og innan, beri vott um alveg’
einstakt ræktarleysi og smekkleysi í umgengni allri.
Þar sem kirkjurnar nú eru allvíðast konmar í hendur
safnaðanna, þá mun einkum og aðallega verða að
kenna þeim, söfnuðunum, um það sleifarlag, sem enn
er að finna í þessu efni, en hitt dylst mjer þó eigi, að
vjer prestar og aðrir forráðamenn kirknanna erum
hjer eigi syknir saka; vjer, sem þó stöðu vorrar vegna,
liefðum óneitanlega átt að eiga forustuna í því, að
hrinda þessum málefnum nokkuð áleiðis, höfum cigi
nógu oft og nógu rækilega 1 fullri alvöru og af fullri
einurð sýnt söfnuðunum fram á og reynt að leiða þeim
fyrir sjónir, hversu ábótavant er í þessu efni. Jeg er
í engum vafa um, að ef vjer prestar og aðrir forráða-
menn kirknanna með prófastana okkar í broddi fylk-
ingar hefðum hjer sýnt nægan áhuga og lægni og opn-
að augu safnaðanna fyrir þeirri vanvirðu sem hjer ó-
neitanlega á sjer stað, þá hefðu söfnuðirnir farið að
6