Stundin - 01.09.1940, Page 14

14
S T U N D I N
Þrjú lítil kvæði
um ásfina, dauðann og c/rottin
/d/ristmann Gudmunc/sí
son.
Ég fann í morgun rneðal gleymdra bréfa
mínjar frá horfnu <rorí: lohhínn þínn,
því vorí, er ég í heítrí, hræddrí gleðí
víð hár þítt grúfðí feíminn vanga mínn.
í mildí og þagnardvala dægrín hníga, >
sem dropar fallí, í eílifðanna höf.
Komíð er haust, og hélurós míns glugga
er hvít sem mjöllín yfir þinní gröf.
. /Msei /Sanc/emose :
Á vöhunni þrá mín á víndunum ríður
— vofa með logandí hár —
ég sjálfur sít eftír og hlusta á hrönnina,
er hnígur svo andvarpasár.
Og sólín og mánínn og hvöldstírnda hyrrðín
og honan, sem gaf mér sín ár,
allt sehhur og týníst í hljóm þeírrar hrannar,
sem hnígur svo andvarpasár.
tJ/ja/mar /jut/bery:
Á hnattaherfum heldur þú i taum,
og hjá þér shrífað stendur,