Stundin - 01.09.1940, Blaðsíða 41

S T U N D I N
41
Fimmburarnir frægu í Ont-
aríó í Canada eru nú engir hvít-
voðungar lengur. Systumar
fimm eru nú orðnar sex ára að
aldri og verða nú samkvæmt
kaþólskum sið að hefja altaris-
göngur. Þær fóru til altaris í
fyrsta sinn 15. ágúst í sumar.
Fólkið, sem annast um uppeldi
litlu systranna, er nú þegar
farið að búa þær undir lífið og
kenna þeim hinn umdeilda mun
á réttu og röngu.
Dag hvern heimsækir þær
fjöldi ferðalanga, er greiða há-
ar fjárhæðir til þess að mega
sjá þær og horfa á þær í þrjár
mínútur leika sér í garðinum.
Heil herdeild lækna er á verði
um líkamlegt heilbrigði þessara
gæfubarna, enda verður þeim
aldrei misdægui't.
Þær eru líkar á stærð, um
110 cm. á hæð og vega um 25
kg. hver. Þær eru því stórar
eftir aldri. Glaðlyndi þeirra og
fjör ætlar allt um koll að
keyra. Talmál þeirra er
franska.
Fjórði hluti af tekjum systr-
anna fer í uppeldiskostnað.
Hitt er lagt á banka. Starfs-
fólkið er: ein matreiðslukona,
auðvitað lærður sérfræðingur í
matreiðslu, tvær þjónustustúlk-
ur, þrír vopnaðir varðmenn,
tvær hámenntaðar hjúkrunar-
konur og einn heimiliskennari
með ótal háskólaprófum. Syst-
urnar eru algerlega einangrað-
ar frá jafnöldrum sínum, allt
árið um kring. Þær sjá ætt-
ingja sína sjaldan og hafa að-
eins einu sinni komið út fyrir
girðinguna umhverfis Dafos-
sjúkrahúsið, en það var þegar
þær heilsuðu upp á brezku kon-
ungshjónin í fyrra.
Dagurinn í Dafos-sjúkrahús-
inu líður líkt og í trúræknum
heimavistarskóla. Hér er hverri
stund varið til velferðar fimm-
burunum. Eini tíminn, sem þær
fá að leika sér eftirlitslausar
er, þegar þær eru til sýnis fyrir
ferðafólk úti i garðinum. Þær
læra sömu námsgreinar og
kenndar eru sex ára bönium í
undirbúningsskólum. Virðast
þær hafa allgóðar námsgáfur
Blessuð umi'ram aSiar konur. (Frh. ai bls. 35).
hvítum hesti við hlið sér, — það var náttúrlega Debóra. Hann
var hávaxinn, ungur og fríður sýnum. En hún, — hvað, —
hún var gömul kerlingarnorn, þessi glæsilega spákona. Þau
komu að tjaldinu.
Jael gekk til móts við þau.
Debóra talaði. „Hefur þú séð Sísera?” sagði hún. ,,Og ég
þarf að finna Heber”, bætti hún við.
Jael horfði á Barak og sagði: „Sísera er inni í tjaldinu”.
Þau stigu í skyndi af baki og flýttu sér inn. Barak með
nakið sverð í hendi. Jael kom inn á eftir þeim. Þau litu á
liðið lík konungsins. Debóra skríkti af hlátri.
„Þær munu bíða þín í Haróset í kvöld, fríði sveinn”, skrækti
hún, „allar konurnar þínar yndislegu. Og móðir þín mun vaka
eftir þér, syni sínum elskulegum. Og þær munu biðja og bíða”.
Hún lét svo litið að yrða á Jael. „Vel gert, kona góð,” sagði
hún. „Færðu okkur mat”.
Jael sagði ekki orð. Hún sveipaði gagnsæjum slæðunum þétt-
ar að sér og leit ástleitnum augum til Baraks.
Hann sneri sér undan og hrækti.