Árdís - 01.01.1935, Síða 34

r
Avarp forseta Bandalags lúterskra
kvenna, 1934.
“Sameinaðir stöndum vér, en sundraöir föllum vér”. er gam-
all og viSurkendur sannleiki og á ekki síður við vorn félagsskap
heidur en annað. Hefir reynsla vor, nú nálega áratug, áreiðan-
lega fært oss heim sanninn um það, að góð samtök og samvinna
er oss algerlega nauðsynleg. Samvinnan eykur þrótt einstakl-
ingsins og víðsýni og gerir hann ibetri og nýtari borgara. Vegna
samvinnunnar höfum vér eignast fleiri vini og kynst fleiri ágætis-
konum heldur en vér hefðum átt kost á með öðru móti, konum
sem hafa svipaðar hugsjónir og sömu áhugamál eins og vér.
Vegna félagsskaparins, samvinnunnar, komum vér konur m'i
saman einu sinni á ári og ræðum vor áhugamál, sem oss öllum er
hjartfólgin og öll miða að því að bæta heill þjóðfélagsins. Vel
má segja, að við séum fáar og lítils umkomnar, en engu að síður
hlýtur eitthvað að vinnast á með samtökum vorum. Ljósið getur
borið góða birtu, þó lampinn sé ekki ríkmannlegur. Hvert gott
verk, sem vel er unnið getur haft afarmikla þýðingu til góðs, þó
það sé lítið auglýst og lítið beri á því og livert gott orð getur
borið góða ávexti, hvaðan sem það kemur.
Kristindómsfræðsla hefir verið aðalstarf félags vors alt til
þessa og það eitt út af fyrir sig, ætti að vera nóg til þess, að hvert
safnaðarkvenfélag, og hver kristin kona vor á meðal, ætti að fá
einlægan áhuga fyrir framgangi félagsins. Enda hefir svo orðið
víðast hvar, þar sem konur hafa kynt sér það starf, sem félagið
hefir verið að vinna, alt frá því sumarið 1929, að þær Miss Jenny
Johnson og Miss Guðrún Bíldfell fóru norður að Manitoba-vatni
til að kenna þar kristin fræði. Síðan eru nú fimm ár og öll þau
ár hefir kristindómsfræðslu verið haldið þar uppi að tilhlutun
félags vors og með miklum og góðum árangri. Það verður naum-
ast of mikið úr því gert hve þýðingarmikið þetta verk er. Félagið
er innilega þakklátt þeim góðu konum og stúlku'm, sem að þessu
hafa unnið prýðisvel og það má ifullyrða að foreldrar barnanna,
sem kenslunnar hafa notið eru þeim ekki síður þakklát. Því miður
hefir ekki tekist að fá kennara til að fara norður þetta sumar,
enda er þörfin nú ekki eins mikil eins og verið hefir.
í þessu sambandi vil eg minnast á smá atvik sem kom fyrir í
veitur. Af hendingu frétti stjórnarnefnd félagsins að Mrs. Sigríður
Gíslason væri í borginni sér til lækninga. Hún á heima aö Oak
View, Man., og það er þessi góða kona, sem hý st hefir kennarana
sem vér höfum sent út til Manitöba-vatns. Sá hluti stjórnar-
nefndarinnar, sem í Winnipeg er, vildi ekki láta þetta tækifæri
ónotað !til að sýna henni vott virðingar vorrar og þakklætis.
J