Árdís - 01.01.1935, Qupperneq 38

36
Tíunda ársþing.
Bandalag lúterskra kvenna hélt tíunda ársþing sitt í Argyle-
bygð dagana 6. og 7. júlí 1934. Var þingið sett að Baldur af
forseta, Mrs. P. Johnson, en prestskonan á staðnum, Mrs. E.
Fáfnis las kafla úr ri:ningunni og ílutti bæn. Skal hér tekið frani
að allir fundir byrjuðu með stuttri guðræknisstund.
Þi var veitt móttaka kjörbréfum erindreka, einnig skýrslum
framkvæmdarnefndar og hinna ýmsu kvenfélaga tiiheyrandi sam-
bandinu. Góður rómur var gerður að þeim yfirleitt, en sér í lagi
skýrslu forseta, sem var ágætlega samin og efnisrík.
Að skýrslunum afloknum var tekið til umræðu 'það mál, sem
ef til vill mestu varðar af málum þeim, er félagið ihefir meðferðis
— sunnudagaskóla málið.
Mrs. H. G. Henrickson, sem ásamt Mrs. ó. Stephensen hafði
skipað milliiþinganeifnd til að annast þetta mál, skýrði greinilega
frá starfi þeirra á árinu og sagöi frá, að á hinu liðna ári hefðu
þau Miss Lilja Guitormsson frá Geysir og Mr. Árni Sveinsson frá
Baldur, unnið að kenslustarfi að tii.hlutun Bandalagsins. Bréf
höfðu Mrs. Henrickson borist úr ýmsum áttum, sem sýndú að
mörg foreldri eru hjartanlega þakklát fyrir þessa viðleitni til að sá
frækornum kristindómsins í hjiörtu barna þeirra og óska eftir
því, að starfi þessu verði haldið áfram. Er vonandi að fleiri og
fleiri vekist upp, sem svo mikinn áhuga hafa á að útbreiða krislt-
indóminn, að þeir fari að dærni þeirra, er á undian hafa gengið,
sýni þá fórnfýsi að helga 'þessu starfi einhvem liluta af frítíma
sínum á sumrin. Á þinginu kom eindregið fram það álit, að
æskilegt og helzt ómissandi væri samvinna með kenslunefnd
Bandalagsins og Pramkvæmdarnefnd kirkjufélagsins, og var á-
lyktað af þinginu, að reynt skyldi að koma þessu til leiðar. Einnig
var álitið að gott væri til samvinnu að sunnudagaskólanefndin
ætti 'bréfaviðskifti við mæður barnanna, sem helzt mundu njóta
þessarar kenslu, t. d. í bygðunum við Manitoba-vatn. þar sem
prestsleysið er tilfinnanlegast. Mrs. Henrickson og Mrs. Stephen-
sen höfðu lagt frábæra alúð við þetta starf, og voru í einu hljóði
endurkosnar í nefndina, en með því verkið er úmfangsmikið, var
tveim öðrum konum bætt við: Mrs. T.horleifson frá Langrut'h og
Mrs. Sigurðson frá Árborg.
Annað mál kom upp á þinginu, sem vakíti talsvert langar um-
ræður: Á hvern hátt geta söfnuðir kirkjufélagsins bezt rétt hlýja
bróðurhönd til þeirra einstaklinga, er kunna að fiytja til lengri eða
skemri dvalar frá einum stað á annan. Vandinn að sjálfsögðu er
mestur í Winnipeg, því þangað flytja fleiri, en á nokkúrn einn
annan stað, svo sem námsfólk tií vetrarvistar, eða þeir, er til