Morgunblaðið - 15.03.2009, Qupperneq 43

Minningar 43
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. MARS 2009
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
LAUFEYJAR TORFADÓTTUR,
Hjaltabakka 16,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á K-1, Landspítala
Landakoti og hjúkrunardeildar Grundar, L-1 á
Landakoti, fyrir góða umönnun og hlýlegt viðmót.
Guðrún G. Bergmann,
Guðni Guðjónsson, Hrafnhildur Steingrímsdóttir,
Hermann Guðjónsson, Guðný Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts föður míns,
stjúpföður og tengdaföður,
SÆMUNDAR MAGNÚSSONAR,
Seljahlíð,
áður til heimilis í Hátúni 8,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og starfsfólks
Seljahlíðar fyrir mjög góða umönnun á liðnum árum.
Jarðsett hefur verið í kyrrþey.
Ívar Sæmundsson,
Guðný Hinriksdóttir, Lúðvík Andreasson
og fjölskylda.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
JENS ARNÓRS GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. flugumferðarstjóra,
Laugarnesvegi 100,
Reykjavík.
Marta Hagalínsdóttir,
Jens Jensson, Ingrid Björnsdóttir,
Gunnjóna S. Jensdóttir, Karl Snorrason,
Guðmundur H. Jensson, Hulda Valtýsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR KARITASAR OTTESEN
fyrrum húsfreyju í Efstadal
í Laugardal.
Sigurður Sigurðsson, Lilja Dóra Eyþórsdóttir,
Gunnhildur Sigurðardóttir, Gestur Sæmundsson,
Snæbjörn Sigurðsson, Björg Ingvarsdóttir,
Jórunn Sigurðardóttir, Halldór Rúnar Vilbergsson,
Ásmundur Sigurðsson, Elva Gunnlaugsdóttir,
Ása Björk Sigurðardóttir, Egill Þór Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
með naglaþjölum, tuskum og ein-
hverjum eiturefnum fór kvörnin að
mala eins og hún hafði gert manns-
aldri fyrr. Kannski var kvörnin sjálf
aukaatriði en samveran og spjallið
meðan á þessu verki stóð stendur
upp úr fyrir mér enda fór Hákon
heim með kvörnina en ég með allt
hitt sem þessi vinna skilaði.
Hákoni var annt um land sitt og
náttúru og lá ekki á skoðun sinni ef
honum var misboðið. Frægasti
gjörningur hans á því sviði var þegar
hann flutti Noregskonungi drápu í
Hallargarðinum fyrstur Íslendinga í
700 ár. Hvort sem drápan skipti
sköpum eður ei er víst að Norðmenn
hættu við öll stóriðjuáform hér á
landi. Hákoni verður best lýst sem
manni sem ekki er hægt að lýsa og
þennan frænda minn og vin kveð ég
með söknuði en svo er Guði fyrir að
þakka að slíkur aðskilnaður er að-
eins tímabundinn.
Sendi fjölskyldu Hákonar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Víðir Benediktsson
og fjölskylda.
Sumir menn ná því á lífsleiðinni að
eignast nafn og skilja meira eftir sig
en aðrir. Þegar maður var orðinn
nógu gamall til þess að hafa heyrt
fleiri en eina og fleiri en tvær sögur
af ættinni varð maður því svolítið
hissa ef maður hitti einhvern annan
sem hét Hákon. Það passaði ein-
hvernveginn ekki. Það var bara einn
Hákon í huga okkar – skeggjaður,
brosmildur og einn af örfáum mönn-
um sem litu vel út með kúrekahatt.
Því miður var oft töluverð vegalengd
á milli okkar, og því munum við oft-
ast eftir Hákoni úr eldhúsinu í Graf-
arbakka eða frá ættarmótum. En
þar var hann umkringdur Vað-
brekkuættinni, sem öll var lúmskt
montin af honum, enda náði Hákon
því að verða landsþekktur. Þegar á
leið var maður orðinn naskur við að
finna hvar var hægt að minnast – al-
veg óvart – á að maður væri skyldur
Hákoni Aðalsteinssyni, og þá birtist
skyndilega sparikexið úr búrinu og
hýrnaði yfir staðarhöldurum.
Nú er Hákon farinn frá okkur.
Eftir sitjum við, fátækari fyrir vikið.
Hinsvegar er hægt að hugga sig við
það að við eigum margar sögur og
minningar. Hákon orti fallegt ljóð
um systur sína Jóhönnu þegar hún
lést fyrir tæpum tveimur árum. Með
þessu sama ljóði viljum við nú kveðja
þennan merkilega mann enda á
fárra færi að yrkja jafn vel undir svo
fornum bragarhætti. Við erum stolt
af því að geta notað kvæðin hans
Konna við íslenskukennslu okkar
hér í London. Blessuð sé minning
hans.
Mannlífsins bratta bára
ber okkur milli skerja,
víðfeðmar okkur velur
vegleiðir stundu hverja,
markandi mannsins tíma,
meitlandi spor í grundir,
mótandi margar götur,
misjafnar ævistundir.
Lokið er vöku langri,
liðinn er þessi dagur,
morgunsins röðulroði
rennur upp nýr og fagur.
Miskunnarandinn mikli
metur þitt veganesti,
breiðir út ferskan faðminn
fagnandi nýjum gesti.
Nú er vík milli vina,
vermir minningin hlýja.
Allra leiðir að lokum
liggja um vegi nýja.
Við förum til fljótsins breiða,
fetum þar sama veginn,
þangað sem bróðir bíður
á bakkanum hinum megin.
Við vottum aðstandendum öllum
okkar innilegustu samúð.
Frændsystkinin,
Snorri Hergill Kristjánsson
og Jóhanna Pálsdóttir.
Heyr vorar bænir öræfaandi
óspilltra fjalla.
Gef þú oss mátt til að geyma þinn fjársjóð
um grundir og hjalla.
Laufgaðir bakkar, lágvaxinn gróður
lindir sem kliða.
Burkni í skoru, blóm í lautu
biðja sér griða.
Þannig kvað hagyrðingurinn,
skógarbóndinn og umhverfisvinur-
inn Hákon Aðalsteinsson, þegar
gjörningur var framinn á Eyjabökk-
um 4. september árið 1999. Þá bar
hópur fólks steina, sem þjóðsöngur
Íslands var ritaður á, um svæði fyr-
irhugaðrar stíflu, vegna gerðar uppi-
stöðulóns á Eyjabökkum.
Áðurnefnt ljóð Hákonar, sem
hann kallaði bæn, varð að einu helsta
baráttuljóði íslenskra náttúruvernd-
arsinna, enda prýddi það veggspjald
grasrótarhreyfingarinnar Umhverf-
isvina, sem síðla hausts og á jóla-
föstu árið 1999 safnaði rösklega 45
þúsund undirskriftum til stuðnings
kröfunni um lögformlegt mat á um-
hverfisáhrifum Fljótsdalsvirkjunar.
Ég vissi frá fyrstu kynnum okkar
Hákonar, að með þessum mikilúð-
lega en góðlega manni ætti ég eftir
að gera hluti sem skiptu máli, ekki
bara fyrir samtíð okkar, heldur fyrir
ófæddar kynslóðir á Íslandi. Það
hefði hins vegar ekki gerst, ef ekki
nyti við eldhuga á Austurlandi á
borð við Hákon Aðalsteinsson, Síu
konu hans og vini þeirra og sam-
herja fyrir austan, sem hafa þorað
að bjóða græðgisvæðingunni og gull-
grafaraæðinu, sem riðið hefur yfir
Austurland birginn.
Einn frumlegasti og sérstakasti
þátturinn í hinni lýðræðislegu og of-
beldislausu baráttu, sem Umhverf-
isvinir háðu fyrir náttúru Íslands og
komandi kynslóðir, var ferð Há-
konar til Noregs, þar sem hann flutti
konungi drápu, að sið íslenskra hirð-
skálda og af þeirri dirfsku og hug-
kvæmni, sem einkenndi þennan
sterka og litríka pesónuleika. Ekki
sakaði að útlit þessa hávaxna, sköru-
lega og skeggjaða manns minnti svo
sannarlega á kappa þá, er forðum
daga sigldu í austurveg að flytja
konungum kveðskap sinn.
Það kom í hlut Hákonar vinar
míns að vera fulltrúi Austfirðinga,
þegar undirskriftirnar, sem Um-
hverfisvinir söfnuðu, voru afhentar
þáverandi forsætisráðherra, ásamt
umhverfisráðherra og iðnaðarráð-
herra, á Alþingi hinn 14. febrúar árið
2000. Sama dag var forráðamönnum
Norsk Hydro afhent skjal vegna
undirskriftasöfnunarinnar, sem var
sú næststærsta í sögu þjóðarinnar.
Þessi gífurlega þátttaka vakti verð-
skuldaða athygli, jafnt innan lands
sem utan, og hafði án nokkurs vafa
úrslitaáhrif á þá ákvörðun Norð-
manna að draga sig út úr áformum
vegna fyrirhugaðrar Fljótsdalsvirkj-
unar, sem raunar var aðeins fyrsti
og með öllu ónauðsynlegur og óhag-
kvæmur áfangi hinnar risavöxnu
Kárahnjúkavirkjunar.
Því miður tókst Hákoni og öðrum
góðum sonum og dætrum íslenskrar
þjóðar ekki að koma í veg fyrir það
hrikalega slys gagnvart menningu
og fegurð Austurlands, sem Kára-
hnjúkavirkjun og álver við Reyðar-
fjörð hafa þegar sýnt sig að vera. En
minningin um þann drengskapar- og
hugsjónamann, sem Hákon var, mun
lifa með mörgum ófæddum kynslóð-
um á Austurlandi. Því á sama hátt og
skömm þeirra sem stóðu fyrir Kára-
hnjúkavirkjun mun uppi á meðan
land byggist, mun minning þeirra ,
sem lögðu allt í sölurnar fyrir land
sitt og þjóð lifa um aldir.
Ólafur F. Magnússon.
Nú er vinur minn Hákon Aðal-
steinsson allur. Ekki þarf að lýsa
honum fyrir þjóðinni.
Hákon var snjall hagyrðingur, af-
bragðs sögumaður og einn skemmti-
legasti maður landsins. Hann var
kjarkmaður og hafði margt reynt í
lífsins skóla. Eftir lifir áratuga vin-
átta, ferðir um landið okkar fagra
hvert sumar í 35 ár með flugstjór-
unum Garðari Steinarssyni og Jóni
Karli syni mínum. Ógleymanlegar
voru þessar ferðir, umvafðar gleði
og vináttu, aldrei bar þar skugga á.
Hákon var stórkostlegur ferðafélagi,
alltaf átti hann til sögur til að segja
okkur, alltaf ráðagóður, aldrei hik.
Aldeilis ótrúlegt að hafa notið þeirr-
ar gæfu að hafa átt Hákon að vini öll
þessi skemmtilegu ár. Alúðarþakkir
flyt ég þér fyrir öll símtölin og þann
styrk sem þú gafst mér síðustu ár.
Fyrir örfáum dögum þegar ég
hringdi varstu hress eins og alltaf,
nú sakna ég þess að heyra ekki rödd
þína aftur. Með þakklátum huga
minnist ég kvæðisins fallega sem þú
ortir til Garðars vinar okkar þeg-
ar hann féll frá og settir nöfn okkar
þriggja undir þá hinstu kveðju. Með
söknuð í huga kveð ég þig góði vinur
og bið Guð að geyma þig.
Snorri Snorrason.
 Fleiri minningargreinar um Há-
kon Aðalsteinsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSTA MARGRÉT JENSDÓTTIR,
Austurströnd 8,
Seltjarnarnesi,
sem lést á líknardeild Landakotsspítala laugar-
daginn 7. mars.
Verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 17. mars kl. 13:00
Edda Steinunn Erlendsdóttir,
Ólína Erla Erlendsdóttir, Guðmundur Örn Ragnarsson,
Erlendur Einarsson, Anna Kristín Scheving,
Steingrímur Einarsson, Birna Dís Björnsdóttir,
Margrét Ásta Guðmundsdóttir, Nicola Schröder,
Ragnar Örn Guðmundsson
Styrmir Örn Guðmundsson
Og langömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
BJÖRG SVAVA GUNNLAUGSDÓTTIR
kaupmaður
frá Flatey á Breiðafirði,
er látin.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Aðstandendur þakka séra Sigfinni Þorleifssyni fyrir
aðstoð hans og umhyggju, Útfararþjónustu Rúnars Gunnarssonar fyrir
auðsýnda samúð og vinarhug og starfsfólki Landspítala háskólasjúkra-
húss fyrir umhyggju og hlýhug þeirra í garð móður okkar.
Sigrún Gallagher, Kevin Gallagher,
Jóhann P. Símonarson, Viktoría Hólm Gunnarsdóttir,
Gunnlaugur M.Símonarson,
Borghildur Símonardóttir, Þorgeir Daníelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.