Morgunblaðið - 15.03.2009, Blaðsíða 39

Umræðan 39BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. MARS 2009
Fágætt tækifæri að byggja á jaðarlóð í Kópavogi.
Lóðin er í litlu hverfi sem er að verða fullbyggt við nýjan
golfvöll gkg og með útsýni til suðvesturs.
Samþykkt byggingarnefndarsett af glæsilegu arkitekta
teiknuðu húsi. Verð 17,5 milljónir.
Viljir þú nánari upplýsingar, sendu póst á
bardur@valholl.is.
Einstök útsýnislóð
VALHÖLL FASTEIGNASALA SÍMI 588-4477
Ferðaskrifstofa
&?S@CMB;@C
?LÊ;G»F;MNI@O
Fyrstur kemur, fyrstur fær.
Nánari upplýsingar og bókanir á www.plusferdir.is
LAUGARDAGINN 28. febr. sl. voru
haldnir tónleikar í Kirkjuhvoli. Þar
voru mættir barítonsöngvarinn
Ágúst Ólafsson og píanóleikarinn
Gerrit Schuil sem er jafnframt list-
rænn stjórnandi tónleikaraðarinnar
„Kammermúsík í Garðabæ“. Var
boðið til sannkallaðrar tónleika-
veislu með efnisskrá sem var að
mínu mati afar listræn og fagmann-
lega uppbyggð. Fyrir hlé voru flutt
lög eftir Franz Schubert og nokkur
rússnesk tónskáld, bæði þekkt og
miður þekkt. Eftir hlé voru svo á
„veisluborðinu“ tólf lög eftir Robert
Schumann við ljóð eftir Justinus
Kerner. Listamennirnir skiluðu sínu
með glæsibrag og Ágúst söng af
mikilli tilfinningu og innlifun. Tón-
leikagestir sem ég átti tal við eftir
tónleikana voru, leikir jafnt sem
lærðir, á einu máli um að listamenn-
irnir hefðu staðið sig frábærlega.
Þriðjudaginn 3. mars birtist í
Morgunblaðinu gagnrýni um tón-
leikana, rituð af Ríkarði Erni Páls-
syni, og er hún tilefni þessara skrifa.
Fyrirsögnin á pistli gagnrýnandans
var: „Ögn undir getu“. Gagnrýnandi
Morgunblaðsins hnýtir í báða lista-
mennina. Hann fullyrðir í umsögn
sinni að tækniörður hafi víða spillt
söng Ágústs og í leik Gerrits hafi
borið á óstöðugleika og reikulu spili.
Var það svo? Og er það hlutverk
gagnrýnanda að nefna það sér-
staklega að listamenn hafi ekki verið
í toppformi eins og gert er í umsögn-
inni? Kemur slík fullyrðing ein-
hverjum að gagni? Á hún sér ein-
hverja stoð? Er hugsanlegt að
gagnrýnandi hafi sjálfur ekki verið í
toppformi? Til að bæta gráu ofan á
svart gaf gagnrýnandinn þessum
glæsilegu tónleikum tvær stjörnur,
en stjörnugjöf er því miður oft það
eina sem vekur verulega athygli les-
enda. Hann rómar að vísu viðfangs-
efnin, svo og frágang tónleikaskrár,
en hann saknar umfjöllunar um höf-
unda og verk „auk þess sem prósa-
þýðingar ljóða (þýðanda ógetið)
fylltu varla einar sér skarð þýsku
frumtextanna er telja verður flest-
um ljóðasöngunnendum auðskilda.“
Sé það svo að þýskir frumtextar
séu öllum ljóðasöngunnendum auð-
skildir, til hvers þá að þýða? Ég
hygg að prósaþýðingar hafi verið í
efnisskrá fyrir þá sem ekki skilja
þýsku eða rússnesku. Mér þótti
meðferð Ágústs á þýsku ljóðunum
lýtalaus og rússneska hans frábær
þó svo að ég skilji ekki orð í málinu.
Það er mikil list að syngja þannig að
innihald ljóða komist til skila þó að
tungumálið sé framandi. Ég naut
söngsins og fannst ég skilja rúss-
nesku. Píanóleikur Gerrits var eins
og vænta mátti, stórkostlegur, bæði
blæbrigðaríkur og fagur, ekki síður
en söngurinn.
Umræddir tónleikar voru hljóðrit-
aðir af RÚV og verður þeim vonandi
útvarpað sem fyrst. Þá geta tónlist-
arunnendur sjálfir dæmt og þeir
sem voru á tónleikum þeirra Ágústs
og Gerrits notið þeirra á nýjan leik.
Anton Bruckner, tónskáld og org-
anisti, ritaði eitt sinn gagnrýnanda
bréf eftir tónleika í Berlín:
„Sehr geehrter Herr N.N.
Ich sitze auf einem bestimmten
Ort. Ihre Kritik habe ich vor mir.
Bald habe ich sie hinter mir.
Hochachtungsvoll
Anton Bruckner.“ (Ég sit á
ákveðnum stað. Gagnrýni yðar hef
ég fyrir framan mig.
Brátt hef ég hana mér að baki.
Virðingarfyllst …)
Gott hefði verið að geta afgreitt
umsögn Ríkarðar Arnar Pálssonar
með svo fáum orðum, en til þess
skortir mig kunnáttu.
SIGURÐUR BJÖRNSSON
söngvari.
„Ögn undir getu,“ Ríkarður Örn
Frá Sigurði Björnssyni:
@Fréttirá SMS