Morgunblaðið - 25.04.2009, Blaðsíða 56

56 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. APRÍL 2009
✝ Hulda Bald-ursdóttir fæddist á
Blönduósi 12. júlí
1948. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Blönduóss 15. apríl
síðastliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Kristín Bjarnadóttir
frá Blönduósi, f. 18.
maí 1932, d. 30. janúar
1996, og Baldur Reyn-
ir Sigurðsson frá
Brekkukoti í Torfa-
lækjarhreppi, f. 17.
mars 1929, d. 29.
ágúst 1991. Systkini Huldu eru Sig-
urður, f. 1951, Ingibjörg Bjarney, f.
1963, og Reynir, f. 1965.
Árið 1966 giftist Hulda Baldri Ár-
manni Þorvaldssyni, f. 9. desember
1946, d. 28. apríl 1977. Foreldrar
hans voru hjónin Þorvaldur Þorláks-
son frá Blönduósi, f. 21. september
1919, og Jónína Jónsdóttir frá
Hreggstöðum, Barðaströnd, f. 21.
september 1925, bæði látin. Systkini
Baldurs voru Margrét, f. 1944, Þor-
lákur, f. 1949, Bjarni, f. 1949, látinn,
og Jónína Kristjana, f. 1954. Seinni
kona Þorvaldar var Jenný Marta
Kjartansdóttir frá Eyvík í Gríms-
nesi, f. 1936. Þeirra börn eru Jó-
hanna, f. 1963, og Þorvaldur Einar,
hann, f. 1967, Ólöf Ragna, f. 1969, og
Kristófer Skúli, f. 1972. Hulda og
Sigurgeir skildu 1993.
Árið 1994 hóf Hulda sambúð með
Stefáni Jónassyni frá Siglufirði, f.
26. desember 1946. Foreldrar hans
voru hjónin Kristín Steingrímsdóttir
frá Ísafirði, f. 23. september 1909, d.
11. október 1985, og Jónas G. Hall-
dórsson frá Seyðisfirði, rak-
arameistari á Siglufirði, f. 9. janúar
1910, d. 26. maí 1995. Systur Stefáns
eru Hermína, f. 1935, Guðný, f. 1945,
og Dagný, f. 1948. Börn Stefáns og
fyrri eiginkonu hans, Valgerðar
Gísladóttur frá Selfossi, f. 1948, eru
Hermína, f. 26. desember 1968, Dag-
mar, f. 8. júní 1970, og Gísli Reyr, f.
17. mars 1974.
Hulda og Stefán bjuggu fyrsta bú-
skaparárið á Selfossi en fluttu þá
norður og bjuggu á Húnavöllum í
tvö ár. Síðan hefur heimili þeirra
verið á Blönduósi. Þau gengu í
hjónaband 12. ágúst 2000.
Hulda ólst upp í foreldrahúsum á
Blönduósi, en í bernsku var hún mik-
ið í Brekkukoti hjá sínu föðurfólki
og voru minningar þaðan henni afar
kærar.
Eftir hefðbundið barna- og ung-
lingapróf lauk hún landsprófi, og
síðan burtfararprófi frá Húsmæðra-
skólanum á Blönduósi vorið 1965.
Útför Huldu fer fram frá Blöndu-
óskirkju í dag, laugardaginn 25. apr-
íl, og hefst athöfnin kl. 14.
Meira: mbl.is/minningar
f. 1964. Börn Huldu og
Baldurs eru Jónína, f.
22. mars 1966, og
Baldur Reynir, f. 5.
desember 1969, d. 24.
maí 2002. Börn Jónínu
eru Árný Rós, f. 15.
ágúst 1982, Hulda
Lind, f. 9. mars 1985,
tvíburarnir Baldur
Ármann og Sandra
Hrönn, f. 16. sept-
ember 1986, og Stein-
unn Ósk, f. 14. janúar
1997.
Hulda giftist 1980
Sigurgeiri Sverrissyni frá Blöndu-
ósi, f. 14. október 1948, d. 6. sept-
ember 1995, og bjuggu þau lengst af
á Ísafirði. Foreldrar hans voru hjón-
in Elísabet Þórunn Sigurgeirsdóttir
frá Ísafirði, f. 23. september 1926, og
Sverrir Kristófersson frá Blönduósi,
f. 3. mars 1921, d. 8. desember 1995.
Systkini Sigurgeirs eru Kristófer, f.
1945, Hildur Björg, f. 1947, Jón, f.
1958, og Sverrir Sumarliði, f. 1964.
Dóttir Huldu og Sigurgeirs er El-
ísabet Þórunn, f. 3. ágúst 1978.
Hennar börn eru Sigurgeir Sæberg,
f. 5. febrúar 2000, og Hulda Karen, f.
16. október 2007. Börn Sigurgeirs
og fyrri konu hans, Jónu Guðmunds-
dóttur, f. 1947, eru Guðmundur Jó-
Yndisleg systir er fallin frá langt
fyrir aldur fram. Hulda systir mín var
hvunndagshetja í mínum augum.
Samkvæmt íslenskri orðabók er
hvunndagshetja afreksmaður í lífi
sínu. Þótt hún hafi ekki unnið til verð-
launa á Ólympíuleikum eða fengið
Nóbelinn er hún ótvíræður sigurveg-
ari á sína vísu. Lífið var henni oft erf-
itt en alltaf hélt hún áfram og lét ekki
bugast. Það er að sigra. Stríðið við
veikindin gat hún ekki unnið en hún
tók baráttuna föstum tökum eins og
alltaf en dauðann sigrar enginn.
Hulda kvartaði aldrei og alltaf var
gott að leita til hennar. Hún var lista-
maður í höndunum, hvort sem hún
saumaði, prjónaði eða gerði upp
gamla hluti og ber heimili hennar
þess fagurt vitni. Ég kveð kæra syst-
ur mína með þessum orðum:
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ingibjörg Bjarney
Baldursdóttir.
Hulda mágkona mín mætti óblíðum
örlögum sínum af æðruleysi og hetju-
skap sem fáum er gefið. Þakklæti fyr-
ir hlýju og vinarþel er efst í huga við
andlát hennar. Innilegar samúðar-
kveðjur sendi ég Stefáni bróður mín-
um og fjölskyldum þeirra Huldu.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir)
Með sorg og söknuði kveð ég mág-
konu mína. Blessuð sé minning henn-
ar.
Hermína.
Það er stundum eins og skaparinn
leggi margfaldar byrðar á suma ein-
staklinga og sumar fjölskyldur en
aðrar. Oft hefur mér komið þessi sára
staðreynd í huga þegar ég hugsa um
Huldu Baldursdóttur sem við kveðj-
um nú í dag í heimakirkjunni sinni á
Blönduósi. Hulda sem var mágkona
mín til 20 ára var alltaf í góðu skapi og
alltaf tilbúin að líta á björtu hliðar lífs-
ins hvernig sem á móti henni og henn-
ar litlu fjölskyldu blés.
Það var snemma á ævinni þegar
sorgirnar bönkuðu fyrst uppá hjá
henni og Baldri Ármanni Þorvalds-
syni, fyrsta eiginmanni hennar. Bald-
ur fékk fyrsta heilablóðfall snemma á
þrítugsaldri, sem síðan margendur-
tók sig og endaði með andláti hans að-
eins 30 ára gömlum. Þá voru bæði
börnin þeirra hjóna ung, þau Jónína
og Baldur heitinn, sem ekkert skildu í
stanslausum veikindum föður síns og
erfiðum endalokum þeirrar baráttu.
Næsta högg var er sonurinn Baldur
greinist með hinn sama banvæna arf-
genga sjúkdóm og faðir sinn og föð-
uramma og fleiri í þeirri ætt. Og eftir
allmörg heilablóðföll kveður sonurinn
einnig þennan heim rúmlega þrítug-
ur. Síðan var sambúðin með öðrum
eiginmanninum Sigurgeiri Sverris-
syni – einstöku ljúfmenni einnig, sem
endaði með því Bakkus tók þar öll
völd og féll Sigurgeir frá langt fyrir
aldur fram. – Og svo á síðasta ári
greinist Hulda með krabbamein í
höfði og lungum sem eins augljóst er í
dag hafði betur á endanum rúmu ári
eftir byrjun þess.
Ljósin í myrkrinu voru og verða
alltaf systurnar sem kveðja nú móður
sína, þær Jónína og Elísabet, og
barnabörnin og langömmubörnin
einnig. En að öllum öðrum ólöstuðum
var hins vegar langstærsti ljósgeisl-
inn í lífi Huldu seinni árin sambúðin
með Stefáni Jónassyni tónlistarkenn-
ara síðustu 16 árin, sem loks gat jafn-
að nokkuð þetta undarlega skakka
gæfu-og-hamingju debet og kredit í
lífinu hennar Huldu. Og stendur öll
fjölskyldan í ómældri þakkarskuld við
Stefán fyrir þau ár. Sjálf talaði Hulda
ævinlega um þá sambúð sem sitt
stóra happ eftir öll áföllin sem hún
gerði annars aldrei neitt úr. – Þar var
aldrei nokkuð víl um fortíðina. Öðru
nær. Alltaf var glaðværðin og hóg-
værðin og lítillætið í fyrirrúmi.
Eitt að lokum sem kemur upp í
hugann á kveðjustund Huldu og
sannarlega er vert að minnast á. Allt-
af var hún að vinna í höndunum. Allur
saumaskapur og handverk lét í hönd-
um hennar eins og pensill hjá af-
burðalistamanni. Alltaf var Hulda að
sauma á börnin föt og síðan barna-
börnin og frændbörnin. Dætur okkar
Reynis Baldurssonar, þær Valgerður
og Kristín hafa ekki farið varhluta af
því. Sem dæmi þá saumaði Hulda
bæði skírnarkjólinn sem litli bróðir
hennar Reynir var skírður í árið 1965.
Var hún þá aðeins 16 ára gömul. Og á
sama tíma saumaði hún sér einnig
upphlut sem enn er til og ber hand-
bragði hennar reglulega fagurt vitni.
Hulda Baldursdóttir hefur nú lokið
jarðvist sinni. Óskum við henni nú
sannarlega áframhaldandi gleði á
grænum grundum Sumarlandsins,
með öllu fólkinu sínu þar, – allt þar til
við munum öll hlægja þar saman á ný.
Magnús H. Skarphéðinsson.
Hulda Baldursdóttir
Í minningunni finnst mér ég hafa
þekkt Gillu, eins og hún var kölluð í
vina- og kunningjahóp, frá ómunatíð.
Hún og Didda systir voru mikið sam-
an á Akureyri þegar við bjuggum þar.
Eftir að ég kom suður í háskólann
vann ég lítillega hjá Sigurjóni lög-
reglustjóra. Einhverju sinni þegar
hann var nýkomin frá Ameríku þar
sem hann hafði kynnst störfum lög-
reglukvenna ákvað hann að senda
mig þangað til að kynna mér störf
þeirra í ýmsum borgum.
Þegar heim kom starfaði ég sem
lögreglukona (án búnings) með aðset-
ur á Klapparstíg. Starfið var m.a.
fólgið í því að fylgjast með ungum
stúlkum sem voru að lenda í eða
komnar í vandræði. Má segja að þetta
hafi verið meira eins og félagsráð-
gjafar starfa nú enda náið samstarf
við barnaverndarnefnd. Gilla kom til
liðs við mig og vann með mér í nokkr-
urn tíma. Kom sér þá vel meðfædd
prúðmennska hennar, hlýja og hátt-
vísi.
Oft kom hún með mér heim til móð-
ur minnar og dekraði þá við hana með
Jóhanna Geirlaug
Pálsdóttir
✝ Jóhanna GeirlaugPálsdóttir (Gilla)
fæddist á Vatnsenda í
Eyjafirði 19. maí
1924.
Gilla lést á Dval-
arheimilinu Garð-
vangi, Garði, föstu-
daginn 3. apríl 2009
og var jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju
fimmtudaginn 16.
apríl sl.
Mistök urðu við
birtingu tveggja
greina í blaðinu sl.
fimmtudag. Við birtum þær hér aft-
ur og biðjumst velvirðingar.
hand- og fótsnyrtingu
og öðrum notalegheit-
um sem Gillu voru svo
eiginleg. Einhvern
tímann á starfsferli
hennar fórum við á lög-
regluball saman og þar
hitti hún Bjarna Gísla-
son, lögreglumann og
tónskáld. Þar með voru
örlög hennar ráðin.
Glæsileg brúðkaups-
veisla þeirra gleymist
varla nokkrum gest-
anna. Þau eignuðust
tvo syni, Bjarna Geir
og Sveinbjörn, og fyrir átti Gilla Jónu
Burgess sem býr í Ameríku. Hún hef-
ur reynst mér sama tryggðatröllið og
móðir hennar.
Gilla átti erfitt með að tjá sig undir
það síðasta en þegar ég heimsótti
hana síðast var samt ennþá sama
glettnin í augunum og höndin hlý.
Það hefur verið mér dýrmætt að eiga
hana að vini. Blessuð sé minning
hennar.
Vilhelmína Þorvaldsdóttir.
Hvert sem ég fer og hvar sem ég
verð þá þarf fólk eins og þig fyrir fólk
eins og mig. Þessi orð eru mér efst í
huga þega ég hugsa til ömmu Gillu,
þau eiga svo vel við hana.
Ég þurfti fólk eins og hana fyrir
fólk eins og mig í líf mitt. Ég er og
verð alltaf þakklát fyrir þau 32 ár sem
ég átti með henni. Amma Gilla var sú
besta, hún var sú manneskja sem ég
átti skjól hjá og eins hjá afa Bjarna, á
þeirra heimili var ég ávallt velkomin.
Það streyma yfir mig minningar,
endalausar minningar, allt frá barn-
æsku til dagsins í dag, allt ljúfar og
fallegar minningar, enda var amma
ljúf og falleg kona. Hún eignaðist 3
börn, 8 barnabörn og 4 barnabarna-
börn og öll vorum við henni svo kær
og hún spilaði mikilvægt hlutverk í lífi
okkar allra. Ég á eftir að sakna ömmu
mikið, ég var svo náin henni. Ég
hugga mig þó við það að hún er komin
til himna og í fangið á afa Bjarna, hún
var orðin þreytt og tilbúin að fara yfir
móðuna miklu, hún var búin að eiga
gott líf, með góðri fjölskyldu og vin-
um. Hún átti fjöldann allan af vinum
enda stundaði hún hin ýmsu fé-
lagsstörf af fullum krafti og af mikl-
um áhuga. Það var oft þétt setið í Há-
túni 20, mikið af vinum og alltaf
gaman, alltaf nóg til af kaffi og með
því. Litla hjartagull og litla ömmugull
eru orð sem ég geymi ávallt í hjarta
mínu, því þetta voru orð ömmu þegar
hún talaði til mín, frá því að ég var lítil
og til dagsins í dag.
Ég og bróðir minn Gísli áttum
margar ógleymanlegar stundir með
ömmu, hún gerði allt fyrir okkur og ef
eitthvað bjátaði á þá kom amma því í
lag, það skipti ekki málið hvað amaði
að, amma gat lagað það, annaðhvort í
verki eða með hughreystandi orðum.
Ég á henni svo margt að þakka. Ég á
eftir að sakna brossins hennar, hún
var alltaf brosandi og þegar ég var lít-
il þá sat ég í Hátúninu hjá ömmu og
minningarnar þaðan eru ómetanleg-
ar, afi spilaði á píanóið, ég að greiða
ömmu og punta hana eða pússa silfrið
hennar, ég held fast í þessar minn-
ingar.
Ég varð þess heiðurs aðnjótandi að
halda í hönd ömmu þegar hún sofnaði
svefninum langa, það var friður og ró
yfir ömmu á þeirri stund, sátt var hún
og tilbúin að kveðja þennan heim. Ég
á tvö börn sem sakna langömmu sinn-
ar mikið, 5 ára sonur minn trúir því að
amma Gilla sé komin til himna og sé
orðinn engill, í hvítum kjól með
vængi, ég trúi því líka, því engill var
hún á jörðu.
Ég kveð ömmu með sorg í hjarta
en þakklát fyrir stundirnar sem ég
átti með henni, ég bið guð almáttugan
um að geyma hana, blessa og varð-
veita.
Berglind Bjarnadóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát
RAGNARS L. ÞORGRÍMSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Hvammi og Heilbrigðisstofnun Þingeyinga.
Anna Snæbjörnsdóttir,
Snæbjörn Ragnarsson,
Baldur Ragnarsson,
Helga Ragnarsdóttir.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar okkar ástkæru eiginkonu,
dóttur, móður, tengdamóður og ömmu,
JÓHÖNNU KATRÍNAR BJÖRNSDÓTTUR,
Hlynsölum 5,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki 4. hæðar í
Sjálfsbjargarhúsinu Hátúni 12 og MS-dagvistar.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Oddur Jónas Eggertsson,
Steinunn Lilja Jónasdóttir,
Geirlaug Dröfn Oddsdóttir, Helgi Magnússon,
Jónas Þór Oddsson, Lilja Guðríður Karlsdóttir,
Atli Már Oddsson, Maila Oen Hellesöy,
Ari Freyr Oddsson, Ástrós Eiðsdóttir,
Arna Dögg, Helena Ýr, Magni Snær og Sunna Katrín.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
BJARGAR VIKTORÍU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Grund,
Ólafsvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á dvalar-
heimilinu Jaðri og hjúkrunarheimilinu Víðinesi fyrir
hlýhug og góða umönnun.
Börn, tengdabörn, ömmu- og langömmubörn.