Morgunblaðið - 11.05.2009, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. MAÍ 2009
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓN JÓHANN HARALDSSON,
Barrholti 11,
Mosfellsbæ,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn
11. maí kl. 15.00.
Edda Dagbjartsdóttir,
Hrannar Jónsson, Kristín Þórðardóttir,
Helga Jónsdóttir, Sigurjón Jónsson,
Jón Þór Hrannarsson,
Kolbrún Sif Hrannarsdóttir,
Jón Otti Sigurjónsson,
Axel Óli Sigurjónsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HELGA HJARTARDÓTTIR,
Seljahlíð,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
12. maí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Styrktarsjóð
Blindrabókasafns Íslands.
Guðborg Jónsdóttir, Þórarinn Lárusson,
Örn Jónsson, Elín Jóhanna Elíasdóttir,
Ólafur Jónsson, Guðbjörg Árnadóttir,
Bjarni Jónsson, Lilja Steinunn Svavarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
saman hlið við hlið uppi á líkn-
ardeild hjá mömmu og horfðum á
sjónvarpið, mamma var svo glöð
að hafa alla hjá sér, og pabbi hafði
á orði að þetta væri alveg eins og
þegar við vorum lítil.
Elsku Ottó minn, þannig mun ég
minnast þín og ég veit að mamma
tekur vel á móti þér og ég veit að
þér líður loksins vel.
Elsku pabbi, Ómar, Lína, Svan-
dís og aðrir aðstandendur, guð gefi
ykkur styrk í þessari miklu sorg,
blessuð sé minningin um góðan,
góðhjartaðan dreng.
Þín systir,
Ásdís.
Elsku Ottó bróðir, ég trúi því
eiginlega ekki að þú sért látinn.
Þegar pabbi hringdi í mig til New
York og sagði mér fréttirnar
fannst mér þetta svo óraunveru-
legt og óréttlátt. Þú varst…þú ert
stóri bróðir minn sem ég leit upp
til þegar ég var lítil. En minn-
isstæðast er mér þegar þú og Ás-
dís systir voruð að kenna mér nýj-
ar æfingar í fimleikum heima í
stofunni í Klapparbergi. En við
vorum öll að æfa fimleika í Ár-
manni og vorum þekkt sem fim-
leikasystkinin.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
(Einar Benediktsson.)
Elsku pabbi, Ásdís, Ómar og
Lína, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning fallega bróð-
ur míns,
Svandís H. Danzer.
Þegar Ottó systursonur minn
fæddist árið 1974 var mikil gleði í
fjölskyldunni. Hann fékk gott at-
læti ásamt systrum sínum tveimur
sem fæddust síðar. Honum gekk
vel í íþróttum og stundaði það í
nokkur ár. Um 14 ára aldur fórum
við saman í veiðitúra og hafði hann
mjög gaman að því að veiða og
naut sín vel við veiðiskap og úti-
veru.
Nokkrum sinnum fór hann með
ömmu sinni og stjúpafa í göngu-
túra um Þórsmörk, þar sem þau
löbbuðu „Laugaveginn“. Eftir ung-
lingsárin fer hann að vinna við raf-
virkjun og þótti hann mjög glúrinn
viðgerðarmaður á heimilistæki og
starfaði hann við það. Ottó var
hjálpsamur þegar leitað var til
hans með biluð heimilistæki.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson.)
Við vottum föður hans, systrum
og syni og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð og biðjum
guð að styrkja þau í sinni miklu
sorg. Hvíl í friði, elsku Ottó
frændi.
Guðmundur frændi, Anna, Vil-
helmína, Grétar og fjölskylda.
Margar minningar sitja eftir í
huga mínum um hann kæra Ottó
frænda sem er skyndilega tekinn í
burtu frá okkur og er hugur
manns á fullu að hugsa um allar
þær yndislegu stundir sem hann
hefur veitt öllum í kringum sig.
Ein af mínum síðustu minningum
um hann Ottó er þegar ég hitti
hann á Olís og við byrjuðum á því
að fíflast og sögðumst þurfa að
fara að hætta að hittast svona og
þá alltaf á Olís í Mjódd.
Hann var svo ánægður hvað mér
leið vel með minn kúlubúa eins og
hann sagði og sagði mér einnig
hvað þetta væri spennandi tími
framundan hjá mér að verða
mamma.
Svo sagði ég honum frá því að
ég þyrfti nú hugsanlega bara að
bjóða honum fljótlega í grill til mín
þar sem ég ætlaði nú að kynna
hann fyrir manninum mínum og
Ottó fannst það nú ekki leiðinlegt.
Alltaf var hægt að spjalla á
skemmtilegum nótum við hann og
það var alltaf stutt í brosið hjá
honum. En hvað geri ég núna þeg-
ar ég hitti engan Ottó á Olís?
Mig langar að kveðja Ottó
frænda með þessum sálmi
Ég ferðast um dauðans dapurleg
lönd,
og dimmt er á brautum þeim,
en Guð, faðir minn, lét sitt ljós mér
í hönd
að lýsa mér veginn heim.
(M.G.)
Elsku Ottó, hvíl þú í friði, og ég
veit að mamma þín tekur vel á
móti þér.
Elsku Bói frændi og fjölskylda,
megi Guð styðja ykkur og styrkja í
þessari erfiðu sorg.
G. Ragnheiður og fjölskylda.
Elsku fallegi frændi minn.
Mig langar að kveðja þig með
þessu fallega ljóði.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum.)
Elsku Ómar Andrés, Bói, Ásdís
og Svandís og fjölskyldur.
Ég sendi ykkur allar mínar
bænir og styrk og bið algóðan
drottin að blessa ykkur í þessari
sorg.
Ykkar frænka,
Þórunn Helga.
Elsku Ottó minn, ég varð afar
dapur þegar ég frétti að þú værir
farinn úr þessum heimi. Því átti ég
engan veginn von á og góðar og
skemmtilegar minningar um þig
birtust mér í huganum, enda
varstu góður vinur. Við höfðum
þekkst lengi og átt margar frá-
bærar stundir saman, ásamt vina-
hópnum.
Þú varst svo opinn og hress og
það var ávallt auðvelt að leita til
þín. Þú varst mjög duglegur og ég
geri ráð fyrir að ég tali fyrir munn
margra þegar ég segi að nafn þitt
hafi oft komið upp í hugann þegar
þvottavélar og þurrkarar áttu það
til að bila. Það var sárt að frétta af
fráfalli móður þinnar og ég veit að
það hefur verið erfitt fyrir ykkur
fjölskylduna að takast á við það.
Þegar ég hugsa tilbaka hefði ég
viljað hafa átt fleiri stundir með
þér og verið enn frekar til staðar
fyrir þig. En ég verð að hugga mig
við þær góðu minningar sem ég á
um þig.
Hugur minn er einnig hjá
Hreini, Ásdísi og Svandísi, sem og
hjá Ómari litla, sem er svo
skemmtilegur drengur. Guð veiti
þeim styrk á þessum erfiðu tímum.
Megir þú hvíla í friði, elsku vinur.
Ívar
Elsku amma mín.
Það er voðalega
skrítið að vera að skrifa minning-
arorð um þig enda finnst manni
þetta allt svo óraunverulegt. Ég er
alveg einstaklega þakklát fyrir að
þú fékkst að fara, enda hafðirðu
þráð það í allnokkurn tíma. Það er
líka voðalega vont að vera svona
langt í burtu á svona tímum en ég
er svo sátt að hafa komið heim og
fengið að hitta þig aftur og náð að
kveðja.
Kveðjustundin okkar var falleg
og fundum við báðar hversu vænt
okkur þótti um hvor aðra.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Maður kom aldrei tómhentur úr
Barmahlíðinni og alls ekki svang-
ur. Þú varst með svo létta lund og
var alltaf stutt í húmorinn, jafnvel
fram á síðustu stundu gastu gert
grín aðsjálfri þér. Ég minnist þess
aldrei að hafa séð þig reiða, enda
kona með jafnaðargeð.
Mér þykir alveg óskaplega vænt
um stundina sem ég átti með þér
um jólin þegar ég var að kveðja
þig. Við höfðum ekki talað svona
opinskátt saman áður og mun þessi
minning standa upp úr hjá mér.
Ég veit að það verður vel tekið á
móti þér, enda vel liðin kona.
Það er rosalega skrítið að hugsa
til þess að maður muni ekki eiga
leið í Barmahlíðina til að heilsa
upp á þig aftur. Í lokin vil ég
þakka þér fyrir allan hlýhug og
stuðning í gegnum tíðina. Guð
passi þig og verndi, þangað til við
hittumst aftur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elísa Björk Þorsteinsdóttir.
Elsku amma, loks hefur þú feng-
ið hina langþráðu hvíld.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
Guðríður
Þorsteinsdóttir
✝ Guðríður Þor-steinsdóttir fædd-
ist í Holtsmúla í Land-
sveit í
Rangárvallasýslu 14.
nóvember 1920. Hún
lést á líknardeild
Landakotsspítala 24.
apríl síðastliðinn og
fer útför hennar fram
frá Háteigskirkju 7.
maí.
sitji Guðs englar
saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson
frá Prestshólum)
Þessa kvöldbæn
fórstu alltaf með fyr-
ir mig áður en ég fór
að sofa þegar þú
varst að passa mig
eða ef ég gisti hjá
ykkur afa. Núna fer
ég með hana fyrir þig
í hinsta sinn.
Við höfum átt nok-
uð margar góðar stundir saman,
amma mín, sem eru mér afar kær-
ar. Alltaf var gaman að skottast í
kringum ykkur afa í Hlíðunum sem
krakki.
Af hlutum sem við gerðum sam-
an eru árlegu bæjarferðirnar okk-
ar mér efstar í huga, á hverju
sumri fórum við saman niður
Laugaveginn og enduðum í heitu
kakói á Nýja kökuhúsinu. Pick-
nikkin okkar á Klambratúnið með
kúlur í kramhúsi og appelsín í
flösku eru mér líka mjög minn-
isstæð. Þegar ég varð eldri fannst
mér líka afskaplega gaman að
kíkja til þín í vinnuna hjá Eimskip
og spjalla við ykkur vinkonurnar
þar. Undanfarin ár höfum við átt
góðar samverustundir í Barmahlíð-
inni saman og rætt allt á milli him-
ins og jarðar.
Eftir að ég átti börnin mín tvö
þótti þér alltaf gaman að fá okkur í
heimsókn og fátt þótti þér
skemmtilegra en að gefa þeim
sleikjó að heimsókn lokinni, þú
sást alltaf til þess að til væri
sleikjó á þínu heimili.
Nú þegar þú hefur lagst til
hinstu hvíldar langar mig að
kveðja þig með sálminum sem þú
söngst alltaf fyrir mig sem barn og
svo síðar fyrir börnin mín.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
Það ætíð sé mín iðja
að elska þig og biðja,
þín lífsins orð að læra
og lofgjörð þér að færa.
Þín umsjón æ mér hlífi
í öllu mínu lífi,
þín líknarhönd mig leiði
og lífsins veginn greiði.
Mig styrk í stríði nauða,
æ styrk þú mig í dauða.
Þitt lífsins ljósið bjarta
þá ljómi’ í mínu hjarta.
Með blíðum barnarómi
mitt bænakvak svo hljómi:
Þitt gott barn gef ég veri
og góðan ávöxt beri.
(Páll Jónsson.)
Takk fyrir samveruna, amma
mín, sjáumst síðar. Hvíl þú í friði.
Hildur Jóna Þorsteinsdóttir.
Við þökkum fyrir ástúð alla,
indæl minning lifir kær.
Nú mátt þú vina höfði halla,
við herrans brjóst er hvíldin vær.
Í sölum himins sólin skín
við sendum kveðju upp til þín.
(H.J.)
Kær frænka hefur kvatt þetta
tilverustig.
Barmahlíð 36 hefur lengi verið
fastur punktur í okkar fjölskyldu.
Heimilið stóð alltaf opið fyrir
frændfólkið að austan til dvalar og
gistingar. Það breyttist ekki
þó flutt væri úr sveitinni og nýir
bættust í fjölskylduna. Öllum var
tekið opnum örmum hjá Gauju og
manni hennar Elís sem lést 1998.
Móttökur voru glaðværar og
rausnarlegar, best fannst hús-
freyju að eiga nýbakaðar pönnu-
kökur, sem hún vissi að voru okkar
uppáhald.
Nærvera Gauju var einstök. Hún
laðaði að sér fólk á öllum aldri með
hlýju og glaðværu viðmóti, hafði
góða frásagnargáfu og var unun að
hlýða á sögur frá liðnum árum,
dillandi hlátur hennar smitaði við-
stadda og létti öllum lund.
Hún var jákvæð, réttsýn og ein-
staklega frændrækin og hjálpsöm.
Það verður aldrei fullþakkað
hvernig hún létti Siggu og Ingvari
síðustu æviárin með heimsóknum
og símtölum.
Gauja tókst með æðruleysi á við
einveruna eftir lát Elísar. Bjó
áfram í sinni íbúð, naut þess að
lesa og fylgjast með landsmálum í
fjölmiðlum og hafði stálminni til
hins síðasta. Samverustundir í Há-
teigskirkju voru tilhlökkunarefni.
Henni varð að ósk sinni að geta
búið í Barmahlíðinni þar til sjúkra-
húsvist tók við í febrúar sl. en þá
greindist illkynja mein. Brást við
þeim tíðindum á einstakan hátt.
Kvaðst sátt við lífið og kviði engu,
hlakkaði frekar til.
Þegar við vorum á leið til út-
landa kvaddi hún okkur ævinlega
með ósk um guðs blessun, góða
ferð og góða heimkomu. Nú óskum
við henni þess sama þegar hún hef-
ur nýja vegferð. Kveðjum kæra
frænku með virðingu og þakklæti
fyrir allar ánægjustundirnar. Þín
verður sárt saknað hér í Birki-
grund.
Af lifandi gleði var lund þín hlaðin,
svo loftið í kringum þig hló,
en þegar síðast á banabeði
brosið á vörum þér dó,
þá sóttu skuggar að sálu minni
og sviptu hana gleði og ró.
En seinna skildi ég: Hér áttirðu ekki
að eiga langa töf.
Frá drottni allsherjar ómaði kallið
yfir hin miklu höf:
Hann þurfti bros þín sem birtugjafa
bak við dauða og gröf.
(Grétar Ó. Fells.)
Elsku Viðar, Gunna, Steini og
fjölskyldur, við vottum ykkur inni-
lega samúð.
Blessuð sé minning Gauju
frænku.
Guðný Margrét og Elías,
Ólöf Jóna og Sigríður Birna.