Morgunblaðið - 27.06.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 2009
Anna frænka hefur
alltaf verið til og þann-
ig átti það bara að
vera, finnst mér. Hún
var tólf ára þegar ég fæddist og
sagði mér oft hvað hún myndi þann
atburð vel. Eftir að hún fór úr Ólafs-
firði hringdi hún alltaf í mig að
kvöldi afmælisdagsins og sagði:
„Jæja, Hulda mín, nú ert þú komin á
nýtt ár, til hamingju með það.“ Anna
var föðursystir mín, hún var mér
frekar sem systir og miklu nær okk-
ur systkinunum en aðrar frænkur.
Nú er hún Anna dáin en það á ég
bágt með að sætta mig við. Hún lést
á nítugasta og fimmta aldursári en
var samt ekkert gömul. Aldur er svo
afstæður. Hún leit alltaf svo vel út.
Vel greidd, í góðum og fallegum föt-
um, heyrði vel, skýr í kollinum og
opin fyrir því sem var að gerast,
bæði í þjóðmálum sem og hjá vinum
og fjölskyldunni. Vildi fylgjast með.
Gat jafnvel verið dálítið ýtin þegar
hún spurði frétta, sérstaklega þegar
hún hafði grun um að verið væri að
leyna hana einhverju. Það er nú allt-
af eitthvað sem skilur okkur menn-
ina frá englunum. Anna var ein af
þessum myndar húsmæðrum þar
sem allt er alltaf fágað og fínt. Hún
gat töfrað fram veisluborð þegar
gesti bar að garði en það var næst-
um daglegt brauð á hennar heimili.
Hún var eins og skátarnir, alltaf
viðbúin.
Ein lítil saga. Hún Anna var
Ólafsfirðingur og gleymdi því ekki
en þangað kom hún oft og þangað
hafði hún gott samband. Það var fyr-
ir nokkrum árum að Félag eldri
borgara í Ólafsfirði, um 35 manns,
var í nokkurra daga ferðalagi um
Austfirði. Anna vissi þetta og bað
okkur að koma við hjá sér, á Ak-
ureyri í heimleiðinni. Þeir sem ekki
þekktu Önnu vel urðu hissa þegar
inn til hennar var komið. Þar beið
okkar hlaðborð líkast því sem stór-
afmælis- eða fermingarveisla væri í
vændum. Einni konunni varð þá að
orði: „Þetta er eins og smækkuð
mynd af heimili Alla ríka.“ Í ferðinni
höfðum við komið á heimili Aðal-
steins Jónssonar og konu hans Guð-
laugar Stefánsdóttur á Eskifirði.
Anna átti marga vini og kunn-
ingja. Fólk sem lét sér annt um
hana. Þetta var fólk á öllum aldri,
hún átti samleið með öllum. Hún
sagði að það væru allir góðir við sig
og gerðu fyrir sig það sem hún
þyrfti og bæði um. Ég veit að hún
átti líka víða inni því sjálf var hún
bæði hjálpsöm og greiðug og ólöt að
liðsinna öðrum á meðan kraftar
leyfðu. Það eiga áreiðanlega margir
eftir að sakna þessarar umhyggju-
sömu rausnarkonu en hennar tími
var bara liðinn.
Elsku Anna frænka. Þú varst
bara gömul að árum en síung í hugs-
unum og útliti og lést aldrei deigan
síga. Þú eldaðir handa þér sjálf og
þú bakaðir alls konar kaffibrauð, þú
Anna Friðriksdóttir
✝ Anna Friðriks-dóttir fæddist á
Auðnum í Ólafsfirði
28. desember 1914.
Hún lést á Sjúkrahús-
inu á Akureyri 13.
júní síðastliðinn og
fór útför hennar fram
frá Akureyrarkirkju
23. júní.
Meira: mbl.is/minningar
heklaðir og prjónaðir
og þú þreifst ef þú
hélst að einhvers stað-
ar væri ryk eða blett-
ur. Allt þetta gerðir
þú þó að líkaminn
væri hálflamaður eftir
stórt áfall fyrir sjö ár-
um. Ég veit líka að þú
verður ekki í vand-
ræðum með það að
hringja í mig á næsta
afmælisdegi mínum, –
nema þú þurfir þess
ekki? Takk fyrir allt.
Bless á meðan.
Hulda frænka Kristjánsdóttir.
Í dag kveðjum við Önnu Friðriks
(dóttur, endirinn fylgdi ekki alltaf
með), uppáhalds frænku okkar í föð-
urætt.
Minningarnar eru óteljandi og þá
helst frá æskuárum okkar í Ólafs-
firði. Það var gott og sérstakt að
koma til þeirra Önnu og Trausta í
Sandgerði, en svo hét hús þeirra við
Strandgötuna. Viðmótið var hlýtt og
gott og líka hugsað um að mallakút-
urinn fengi næringu. Svo var spjall-
að um daginn og veginn. Alltaf bað
hún Guð að vera með okkur þegar
við fórum. Hún var mjög trúuð kona.
Það var ekki síður gott að heim-
sækja Önnu í Þórunnarstrætið.
Fjölskylda okkar flutti til Keflavíkur
en Anna og Trausti til Akureyrar
löngu seinna. Trausti lést fyrir all-
mörgum árum.
Aldrei féll Önnu verk úr hendi.
Hún var mikil hannyrðakona og fag-
urkeri. Prjónarnir tifuðu og út-
saumsstykkin litu dagsins ljós hvert
af öðru. Anna var alltaf fallega
klædd og fallega bylgjuhárið strok-
ið.
Sjáið í miðri
sumarblíðu
opna gröf
hjá ægi bláum;
senn munu hringja
sorgarklukkur
yfir bliknuðum
blóma kvenna.
Andi ástríkis,
andi skýrleiks
henni hjá
í hendur leiddust;
var þar í yndis
eining bundinn
vænleikur innri
við vænleik ytri.
Ein var hún þeirra,
er með engilblíðu
og hógværð hjartans
hylli vinna;
við fótstig slíkra
friðarblómstur
heililmuð gróa,
þó á hrjóstrum gangi.
Ein var hún þeirra,
er þolinmóðar
med hugar stilling
hugar þreki,
gleðjandi aðra,
meðan grætast sjálfar,
bera brest heilsu
og böl hvert annað.
Syrgja nú látna
svanna prýði
eiginmaður, börn
og ástmenni;
deyi góð kona
er sem daggar geisli
hverfi úr húsum,
verður húm eftir.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sonum hennar (frændum okkar)
og fjölskyldum þeirra vottum við
okkar dýpstu samúð og biðjum Guð
og blessa þau.
Helga og Guðlaug
Pálína Eiríksdætur.
✝ Sigurbjörg Ein-arsdóttir fæddist
í Teigagerði á Reyð-
arfirði 20. febrúar
1929. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Hulduhlíð á Eskifirði
19. júní 2009. For-
eldrar hennar voru
hjónin Einar Ágúst
Halldórsson, f. 17.
ágúst 1900, d. 13.
júlí 1989, fæddur og
uppalinn í Teiga-
gerði og bjó þar alla
tíð og Una Sigríður
Einarsdóttir, f. 2. mars 1896, d.
14. maí 1971, ættuð frá Haugum í
Skriðdal. Þau bjuggu allan sinn
búskap í Teigagerði. Bróðir
Sigurbjargar var Halldór, f. 20.
mars 1931, d. 14. maí 1995. Sig-
urbjörg ólst upp í foreldrahúsum
og bjó lengst af félagsbúi með
foreldrum sínum og bróður í
Teigagerði.
Synir Sigurbjargar og Gunnars
Egilssonar, verkstjóra hjá Vega-
gerð ríkisins á Reyð-
arfirði, f. 7. október
1929, eru drengur,
andvana fæddur
1961, og Einar, f. 22.
apríl 1963.
Eftir lát foreldra
sinna hélt Sig-
urbjörg heimili með
Einari syni sínum,
fyrst í Teigagerði,
en fyrir nokkrum ár-
um fluttu þau inn í
þorp og bjuggu að
Hjallavegi 6. Sig-
urbjörg starfaði um
árabil utan heimilis og vann þá
hjá Ísfélaginu, á saumastofu
Kaupfélags Héraðsbúa, var ráðs-
kona hjá Vegagerðinni til fjölda
ára, vann á saumastofunni Hörpu
og síðast í fiskverkun G.S.R. á
Reyðarfirði. Hún fór á hjúkr-
unarheimilið Hulduhlíð á Eski-
firði seinni part sumars 2008.
Sigurbjörg verður jarðsungin
frá Reyðarfjarðarkirkju í dag, 27.
júní, og hefst athöfnin kl. 14.
Mig langar að minnast gamallar
vinkonu minnar, Sibbu í Teigagerði,
eins og hún var kölluð í minni æsku.
Þegar ég var að alast upp á Reyðar-
firði, þá var heimilisfólkið í Teiga-
gerði það fólk sem við vorum í mestu
vinfengi við. Þar var ég eins og grár
köttur í tíma og ótíma, þar lærði ég að
lesa við fótskör Siggu, mömmu Sibbu,
á meðan hún prjónaði. Þar smakkaði
ég í fyrsta skipti bláberjasultu, úr
berjum sem við tíndum rétt fyrir ofan
bæinn, og þar sá ég í fyrsta skipti loft-
kökur (sprúttur). Sigríður móðir
Sibbu var svo ljúf og góð og var mér
alla tíð mjög kær. Einar, Halldór og
Sibba voru svona meiri grallarar, og
oft var maður tekinn í karphúsið með
meinlausri stríðni, sem engum varð
meint af.
Eftir að ég flutti frá Reyðarfirði, þá
fór ég helst ekki í gegnum Reyðar-
fjörð án þess að koma við, þó sérstak-
lega á meðan gömlu hjónin lifðu.
Sibba hélt alla tíð heimili með foreldr-
um sínum og bróður. Ekki held ég að
fallið hafi nokkur tímann niður ferð út
í Teigagerði á jólum alla mína barn-
æsku; ef ekki var hægt að fara á jóla-
dag, þá var bara farið næsta dag þeg-
ar viðraði betur, og oft viðraði illa í
minningunni. Alltaf var farið út fjall-
ið, ýmist á skíðum eða bara kafað í
snjónum, og eru margar skemmtileg-
ar minningar tengdar þessum ferða-
lögum, sem gátu tekið margar
klukkustundir. Þá var spilað og hlust-
að á útvarp og borið fram flott veislu-
borð að hætti þeirra mæðgna. Oftar
en ekki var gist og síðan hélt full-
orðna fólkið áfram að spila vist, Sibba
og Dóri höfðu ofan af fyrir okkur.
Vinátta okkar Sibbu hélst alla tíð þó
að nokkur aldursmunur væri. Kom
hún oft til mín á Norðfjörð. Það var
alltaf glatt á hjalla þegar Sibba kom í
heimsókn, hvort sem hún kom ein eða
með Einari syni sínum og Gunnari.
Eftir að ég flutti suður fyrir átta ár-
um, þá hafa samskiptin minnkað, en
við töluðum saman í síma einu sinni,
tvisvar á ári. Síðast heyrði ég í Sibbu
á afmælinu hennar 17. febrúar og var
hún þá orðin veik, en þekkti mig og
spjölluðum við saman nokkra stund,
en það var ekki sú Sibba sem ég var
búin að þekkja frá barnæsku. Fyrir
rúmum 50 árum, í janúar 1959, fórum
við nokkrar unglingsstúlkur á vertíð
til Vestmannaeyja undir handleiðslu
Sibbu, en hún tók að sér umsjá með
óreyndu unglingunum og auðvitað
var unnið í Ísfélaginu, þar sem hún
var búin að vera á vertíðum til fjölda
ára og var nokkur ár eftir það. Þó að
dvöl mín hafi verið styttri en til stóð,
þá held ég að þessi vetur hafi verið
mörgum minnisstæður og unga fólkið
komið reynslunni ríkara heim. Ég
minnist heimilisfólksins í Teigagerði
með hlýju og eftirsjá. Það var mér
mjög mikilvægt að eiga þar innkomu
á mínum æskuárum á Reyðarfirði.
Ég vil senda Einari og föður hans
innilegar samúðarkveðjur frá mér og
fjölskyldu minni. Blessuð sé minning
heimilisfólksins í Teigagerði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með kæri kveðju.
Rósa Skarphéðinsdóttir.
Sigurbjörg
Einarsdóttir
ÍSLENSKAR
LÍKKISTUR
Góð þjónusta - Gott verð
Starmýri 2, 108 Reykjavík
553 3032
Opið 11-16 virka daga
Oddur föðurbróðir
minn er látinn, 89 ára
gamall. Oddur flutti
inn á heimili foreldra
minna þegar ég var sex
ára. Þar var hann enn
þegar ég flutti að heiman rúmlega tví-
tugur. Síðar þegar hann hætti að
vinna 72 ára fór hann að sækja dóttur
mína í leikskólann. Síðan gegndi hann
sama hlutverki fyrir syni mína, sótti á
leikskólinn og var heima hjá krökk-
unum þar til við hjónin komum heim
úr vinnu. Hann hélt áfram að heim-
sækja okkur daglega eftir að börnin
hófu grunnskólagöngu, var til staðar
þegar þau komu heim úr skólanum og
tók á móti þeim.
Skammtímaminnið fór að gefa sig
fyrir nokkrum árum og Oddur fékk
vist á Eir þegar hann þurfti orðið að-
stoð við að sjá um sig. Þá hafði hann
verið nær daglegur gestur á mínu
heimili um tólf ára skeið. Börnin
þekktu því ekki annað en að hafa
hann heima og hann hefur verið mik-
ilvægur og dýrmætur þátttakandi í
uppvexti þeirra. Okkur hjónum
fannst alltaf gott að hafa hann hjá
okkur. Hann hefur verið hluti að okk-
ar tilveru, alltaf þolinmóður og jafn-
lyndur og alltaf tilbúinn að rétta
hjálparhönd ef á þurfti að halda.
Oddur ólst upp í Vestmannaeyjum.
Þar sem móðir hans lést þegar hann
var ungur að árum fóru þau systkinin
á hvert sitt heimilið. Þau voru þó í
ágætu sambandi og sérstaklega héldu
þeir bræður Oddur og Þorvaldur
Oddur Magnús
Ólafsson
✝ Oddur MagnúsÓlafsson fæddist í
Vestmannaeyjum 4.
janúar 1920. Hann
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 15. júní síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Grafar-
vogskirkju 24. júní.
pabbi minn miklu sam-
bandi alla tíð. Hann var
alltaf í miklu sambandi
við systkini mín. Oddur
var góður íþróttamað-
ur. Var á kantinum hjá
Eyjamönnum, eldfljót-
ur og leikinn. Hann var
góður hlaupari og
stökkvari og þess má
geta að hann varð í
öðru sæti á Íslands-
móti bæði i 100 m
hlaupi og langstökki.
Íþróttaáhugi hefur
alltaf verið mikill í fjöl-
skyldunni og þeir voru ófáir fótbolta-
leikirnir sem við horfðum á saman,
bæði á vellinum og eins í sjónvarpi.
Oddur og pabbi fóru mikið saman á
leiki og brölluðu margt saman. Þeir
ræktuðu kartöflur áratugum saman
og það eru ófáar minningar úr kart-
öflugörðunum á Korpúlfsstöðum við
að setja niður og taka upp kartöflur.
Hann átti sína fjölskyldu hjá okkur,
fór í veiðiferðir og útilegur og á öllum
stórhátíðum var hann hjá einhverju
okkar systkinanna. Stórfjölskyldan
hefur alltaf verið mikið í samanbandi
og Oddur var ómissandi hluti hennar.
Við minnumst hans öll af hlýhug.
Við hjónin og börnin okkar, Erla
Þórdís, Halldór og Daníel, þökkum
Oddi samveruna í gegnum tíðina og
einstaka hjálpsemi í okkar garð.
Blessuð sé minning hans.
Atli Þór Þorvaldsson.
Oddur Magnús Ólafsson var fædd-
ur og uppalinn í Vestmannaeyjum.
Hann þurfti ásamt systkinum sínum
snemma að hefja lífsbaráttuna og
axla ábyrgð með vinnu til eigin þurfta.
Í upphafi starfsferils síns starfaði
hann sem sjómaður á bátum og far-
skipum en síðustu starfsárin sem iðn-
verkamaður í Stálumbúðum.
Ég kynntist Oddi fyrir rúmlega
þrjátíu árum þar sem hann bjó á
heimili tengdaforeldra minna. Fljótt
komst ég að því hve góð manneskja
hann var og hvað hann vildi öllum vel.
Alltaf var hægt að treysta honum ef
vantaði einhverja aðstoð, s.s. við að
líta eftir börnum, ná í einhvern á æf-
ingar eða í leikskólann ellegar ef
þurfti að aðstoða einhvern í viðhaldi á
húsnæði eða bílum. Oft kom Oddur
með mér og fjölskyldu minni í ferða-
lög. Hvort sem það var í sumarhús,
veiðiferðir eða í skoðanaferðir var
alltaf skemmtilegt að ferðast með
honum. Jafnaðargeðið og góð-
mennskan var eitthvað sem allir gátu
lært af í samskiptum við hann. Fyrir
allar þessar samverustundir vil ég
þakka. Ég mun minnast þeirra um
ókomna tíma.
Megi góður guð fylgja þér þar sem
þú ert staddur núna.
Að lokum vil ég votta öllum í fjöl-
skyldu hans mína dýpstu samúð.
Guðmundur Már Björgvinsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins.
Lengd | Minningargreinar sem birt-
ast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Engin lengdarmörk eru
á greinum sem birtast á vefnum.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega einn-
ig koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn. Ætlast
er til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum en ekki í greinunum.
Minningargreinar