Morgunblaðið - 05.07.2009, Blaðsíða 20

20 Knattspyrna
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. JÚLÍ 2009
Eftir Orra Pál Ormarsson
orri@mbl.is
Þ
að er létt yfir Aroni Einari
Gunnarssyni þegar fund-
um okkar ber saman á
Valsvellinum þetta sólríka
hádegi. Hann er að leika
listir sínar fyrir Eggert ljósmyndara
en kemst að raun um að það er hæg-
ara sagt en gert að gera knattþrautir
í klofsíðum gallabuxum. Láttu ekki
svona maður, segi ég við landsliðs-
manninn. Eru knattspyrnumenn ekki
alltaf að biðja um nýjar áskoranir?
Aron glottir. „Það er rétt.“
Hann er að klára sumarfríið og
skaust upp á skerið til að vera við-
staddur brúðkaup vinar síns, Grétars
Rafns Steinssonar. Ég nota tækifær-
ið til að mæla mér mót við þessa
stjörnu vonar í íslenskri knattspyrnu
og spyrja hana spjörunum úr. Hlíð-
arendi verður fyrir valinu en þar
starfar bróðir Arons, Arnór Þór
Gunnarsson handboltamaður. Þeir
bræður eru miklir mátar en eins og
góðra bræðra er siður er metingur í
þeim. „Sjáðu karlinn,“ segir Aron og
bendir á bróður sinn úti á túni. „Hann
er ber að ofan. Sérðu einhverjar
stelpur að horfa á hann?“
Nei.
„Einmitt. Það væri annað mál
stæði ég þarna ber að ofan!“
Dátt er hlegið.
Fann strax að ég gæti þetta
Óhætt er að segja að Aron hafi
slegið í gegn á sinni fyrstu leiktíð í
Englandi. Hann renndi þó blint í sjó-
inn þegar hann mætti á fyrstu æf-
inguna hjá B-deildarliði Coventry
City fyrir réttu ári. Hafði bara komið
inn á í einum leik á tveimur árum með
AZ Alkmaar í Hollandi þannig að
sjálfstraustið var ekki upp á marga
fiska. Hann var ekki lengi að end-
urheimta það. „Ég fann strax á fyrstu
æfingunni að ég átti fullt erindi í
þetta lið – að ég gæti þetta. Enska
knattspyrnan hentar mér mjög vel og
ég efldist jafnt og þétt á undir-
búningstímabilinu. Ég náði mér síðan
mjög vel á strik í fyrsta deild-
arleiknum og eitt leiddi af öðru. Þetta
gekk vonum framar og tímabilið var í
einu orði sagt æðislegt,“ segir hann.
Síðasta sumar stóð Aroni til boða
að fara til nokkurra liða, m.a. í ensku
úrvalsdeildinni, Hollandi, Danmörku
og Svíþjóð. Hann er ekki í vafa um að
hann hafi valið rétt. „Ég efast ekki
um það eitt augnablik. Eftir tvö ár í
varaliðinu hjá AZ þráði ég að spila í
aðalliði og hjá Coventry hef ég fengið
það tækifæri. Fyrir það er ég mjög
þakklátur.“
Chris Coleman stýrir liði Coventry
og segir Aron hann hafa reynst sér
ákaflega vel. „Hann sá mig ekki spila
áður en hann keypti mig en fékk góð
ráð frá útsendurum félagsins. Ég
fann strax á fyrstu æfingunni að hann
hafði mikla trú á mér. Okkar sam-
starf hefur verið afskaplega gott.“
Enda þótt árin í Hollandi hafi verið
strembin sér Aron síður en svo eftir
þeim. AZ hafi verið góður skóli. „Mér
brá dálítið þegar ég kom þangað
fyrst, ég stóð öðrum leikmönnum
langt að baki tæknilega. Baráttan var
allt sem ég hafði að vopni. Á þessum
tveimur árum tókst mér hins vegar
að bæta tæknina verulega og það hef-
ur komið sér vel í Englandi. Ég vissi
alveg að ég gæti tæklað þessa karla
en það er ekki verra að geta látið bolt-
ann vinna fyrir sig líka,“ segir hann
og brosir.
Aron segir hraðann mesta muninn
á Hollandi og Englandi. Hann sé
svakalegur í Englandi.
Coventry City er fornfrægt félag.
Þegar það féll úr úrvalsdeildinni síð-
ast, vorið 2001, hafði það verið þar
samfleytt í 34 ár. Aðeins Arsenal,
Everton og Liverpool höfðu á þeim
tíma verið þar lengur í beit. Síðan
hefur flest gengið á afturfótunum hjá
félaginu og minnstu munaði að það
færi í greiðslustöðvun fyrir tveimur
árum. Strangt til tekið aðeins þrjátíu
mínútum. Kaupsýslumaðurinn og
gamla knattspyrnukempan Ray Ran-
son kom því þá til bjargar en svo
skemmtilega vill til að Ranson
var einmitt í liði Manchester City
sem glímdi sællar minningar við
Þór, uppeldisfélag Arons, á Ak-
ureyrarvelli sumarið 1981. Þeir
liggja víða þræðirnir í þessu lífi.
Coventry slapp naumlega við fall í
C-deild vorið 2008 og enda þótt það
næði aðeins sautjánda sæti á liðnu
tímabili þóttu sparkvísir menn sjá
greinileg batamerki á liðinu, ekki síst
vegna frammistöðu Arons. Það kom
því fáum á óvart þegar stuðnings-
menn Coventry völdu hann leikmann
ársins í vor.
Eins og hver önnur vinna
Aron tekur undir það að liðið sé á
réttri braut en fólk verði að gefa því
tíma. Hópurinn sé á heildina litið ung-
ur og þurfi svigrúm til að stilla saman
strengi sína. „Stuðningsmennirnir
voru lengi góðu vanir og eiga vont
með að viðurkenna að félagið hafi
verið í basli. Það tekur alltaf tíma að
vinna sig út úr fjárhagserfiðleikum og
byggja upp nýtt lið.“
Hann segir andann í liðinu góðan
en menn hafi lítil afskipti hverjir af
öðrum utan æfinga. „Í raun er þetta
bara eins og hver önnur vinna. Menn
mæta á æfingar og í leiki en fara síð-
an hver í sína áttina. Eftir æfingu hjá
Þór áttu menn það til að kíkja saman í
grill eða sumarbústað en því er ekki
að heilsa þarna. Svona er atvinnu-
mennskan.“
Hinn nýi og glæsilegi leikvangur
Coventry, Ricoh Arena, tekur liðlega
32 þúsund manns í sæti. Þar er þó
sjaldan fullt út úr dyrum. Hlýtt er
milli Arons og stuðningsmanna liðs-
ins. „Þegar ég spilaði með Þór þekkti
ég nánast alla áhorfendur persónu-
lega og ég nálgast þetta með sama
hugarfari úti. Enda þótt það séu 20
þúsund manns á vellinum læt ég eins
og ég þekki þá alla. Klappa mikið fyr-
ir þeim og veifa til þeirra. Svona er ég
bara. Þetta virðist falla þeim vel í geð,
alla vega finn ég fyrir sterkum
straumum frá þeim í hvert sinn sem
ég spila.“ Hann segir aðdáendur
stöðva sig reglulega á götu. „Það er
bara hluti af þessu lífi. Englendingar
eru upp til hópa mjög opnir og margir
hafa þörf fyrir að spjalla. Mér finnst
það sjálfsagt mál. Ég er ekkert að
flýta mér heim í Playstation og get al-
veg gefið mér tíma til að ræða við þá.
Þetta er nú einu sinni fólkið sem
greiðir launin mín.“
Fyrirliðastaðan laus
Þegar þessi grein birtist er Aron
farinn utan til æfinga hjá Coventry.
Hann á ekki von á öðru en að verða
áfram hjá félaginu – a.m.k. um sinn.
„Ég gerði þriggja ára samning við fé-
lagið í fyrra og rætt hefur verið um að
framlengja hann um eitt ár. Það er
engin græðgi af minni hálfu, bara
eðlilegur hlutur eftir velheppnað
tímabil. Ég er í allt annarri samnings-
stöðu gagnvart félaginu núna en fyrir
ári. Vonandi tekst okkur að ganga frá
þessu fljótlega. Mér líður vel hjá Cov-
entry.“
Scott Dann, sem var fyrirliði liðsins
á liðinni leiktíð, var seldur til
Morgunblaðið/Eggert
Á uppleið „Ég gerði þriggja ára samning við félagið í fyrra og rætt hefur verið um að framlengja hann um eitt ár. Það er engin græðgi af minni hálfu, bara
eðlilegur hlutur eftir velheppnað tímabil. Ég er í allt annarri samningsstöðu gagnvart félaginu núna en fyrir ári. Vonandi tekst okkur að ganga frá þessu
fljótlega. Mér líður vel hjá Coventry,“ segir Aron Einar Gunnarsson.
Svo sem þér sáið …
Hann kom eins og
stormsveipur inn í
ensku knattspyrnuna á
liðnum vetri. Stuðnings-
menn Coventry City
bera hann á höndum
sér og sparkskýrendur
eru sannfærðir um að
hans bíði verkefni á
ennþá stærra sviði í
framtíðinni. Eigi að síður
hefur Aron Einar Gunn-
arsson engin áform um
að bregða til miða.
Hann er bara tvítugur
og liggur ekkert á. „Það
er best að gera þetta í
þrepum,“ segir hann.
Aron er ekki eini íþróttamað-urinn í fjölskyldunni. Faðirhans, Gunnar Malmquist
Gunnarsson, lék um árabil hand-
bolta með Þór á Akureyri og bróðir
hans, Arnór Þór Gunnarsson, sem
er tveimur árum eldri en Aron,
valdi einnig þá grein. Hann hóf fer-
ilinn nyrðra en leikur nú með Val í
úrvalsdeildinni. Þá á hálfbróðir Ar-
ons, Atli Már Rúnarsson, að baki
langan feril í fótbolta og ver í sum-
ar mark Þórsara í B-deildinni í
hárri elli – 37 ára. Atli lék líka lengi
handbolta með Þór.
Aron kveðst bera mikla virðingu
fyrir bræðrum sínum. Þeir hafi
stutt dyggilega við bakið á
honum alla tíð. Hann
fylgist líka grannt
með gangi mála hjá
þeim. „Addi hefur
tekið miklum fram-
förum og er orð-
inn lykilmaður í Valsliðinu. Við er-
um miklir félagar og ég ætla meira
að segja að taka mér númerið
hans, 17, hjá Coventry næsta vetur.
Ég var númer 12 í fyrra. Bendir það
kannski til þess að ég sé farinn að
bera of mikla virðingu fyrir Adda?“
spyr hann hlæjandi.
Aron segir engan hafa haft meiri
áhrif á sig í fótbolta en Atla bróð-
ur sinn. Hann og Pál Viðar Gísla-
son þjálfara hjá Þór. „Atli var í
Þórsliðinu þegar ég byrjaði að
spila þar og það var ómetanlegt að
hafa hann fyrir aftan sig. Hann er
búinn að vera lengi í þessu og veit
alveg hvað hann syngur. Hann tek-
ur mig ennþá á skotæfingar þeg-
ar ég er fyrir norðan og eitt
hefur ekkert breyst öll þessi ár
– það er gjörsamlega vonlaust
að skora hjá Atla maður á móti
manni. Hann kann þetta allt
ennþá, karlinn.“
Fyrir þá sem ekki vita er
Atli líka trommuleik-
ari einnar ástsæl-
ustu jað-
arsveitar
íslenskrar rokk-
sögu, Helga og
hljóðfæraleik-
aranna. „Mikið
rétt,“ segir Aron. „Ég
misnotaði líka aðstöðu
mína um daginn og fékk þá
til að spila í tvítugsafmæl-
inu mínu.“
Ber er hver að baki …
Arnór Þór
Gunnarsson
Atli Már
Rúnarsson
Fjölhæfur Aron Einar er Þórsari í húð og hár og náði kornungur
að leika fyrir meistaraflokk félagsins, bæði í handbolta og fótbolta