Morgunblaðið - 30.10.2009, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2009
✝ Friðbjörg Frið-björnsdóttir fædd-
ist á Húsavík 11. jan-
úar 1922. Hún
andaðist á Sjúkrahús-
inu á Akureyri 22.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Stefanía Guðrún
Pétursdóttir, f. 8. apr.
1896, d. 30. maí 1972,
og Friðbjörn Hernit
Hansson, f. 14. jan.
1901, d. 30. maí 1922.
Hálfsystir Friðbjargar
sammæðra er Vigdís
Stefánsdóttir, f. 28. sept. 1926, gift
Eiríki Ísakssyni, f. 1931, d. 2008.
Eiginmaður Friðbjargar var
Ágúst Berg, f. í Winnipeg í Kanada
19. ág. 1910, d. 23. okt. 1979. For-
eldrar hans voru Guðmundur Sig-
urðsson Berg, f. 20. júlí 1882, d.
1950, og Guðbjörg Eyjólfsdóttir
Berg, f. 3. des. 1876, d. 2. maí 1956.
Börn Friðbjargar og Ágústar eru
1) Friðbjörn, f. 19. feb. 1947, fyrri
kona Sigríður Þorsteinsdóttir, f.
1949, börn þeirra Þorsteinn Freyr, f.
1972, og Þóra, f. 1973, maki Edrico
Ortiguerra, dóttir þeirra Alea Sig-
Hannes Valur Gunnlaugsson, f.
1963, börn Linda Björk, f. 1983, fað-
ir Gunnar Viðar Geirsson, Ágúst
Heiðar, f. 1993, Höskuldur Logi, f.
2000, Þorsteinn Viðar, f. 2001. 3) Jón
Eymundur, f. 24. jan. 1956, fyrri
kona Kristín Edda Ottesen, f. 1961,
sonur þeirra Svavar Ottesen, f. 1980.
Eiginkona Jóns Bryndís Bald-
ursdóttir, f. 1957, börn þeirra Arn-
björg, f. 1987, og Baldur, f. 1990. 4)
Bryndís, f. 20. nóv. 1961, gift Ingólfi
S. Sveinssyni, f. 1939, börn þeirra
Steinarr, f. 1993, og Vala Sigríður, f.
1996. Dóttir Ágústar og fósturdóttir
Friðbjargar er Þórdís Lára Jörg-
ensen, f. 7. júní 1946, móðir Unnur
Kristjándóttir, f. 1923, d. 1957, gift
Preben W. Jörgensen, f. 1947. Dæt-
ur þeirra Unnur Pia, f. 1971, og Ásta
Majken, f. 1974. Börn Ágústar og
fyrri konu hans, Bjargar Baldvins-
dóttur, f. 1915, eru Alice Pauline
Guðbjörg, f. 1935, og Ágúst Guð-
mundur, f. 1936.
Friðbjörg ólst upp á Húsavík, var í
Laugaskóla í Reykjadal tvo vetur en
fluttist til Akureyrar 18 ára gömul
ásamt móður sinni og systur. Hún
lærði saumaskap, sinnti húsmóð-
urstörfum, vann seinni árin í smjör-
líkisgerðinni Akra með manni sínum
og síðan við verslunarstörf. Síðustu
starfsárin vann hún á Þvottahúsinu
Mjöll.
Útför Friðbjargar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 30. október,
og hefst athöfnin kl. 13.30.
ríður Ortiguerra, f.
1994. Maki Friðbjörns
var Erla Ingibjörg Vil-
hjálmsdóttir, f. 1951,
d. 2005, dóttir hennar
og fósturdóttir Frið-
björns Ingibjörg Betty
Bustillo, f. 1971, gift
Sigurjóni Ólafssyni, f.
1965, börn Karen Erla,
f. 1992, faðir Kristófer
Helgason, Sindri
Snær, f. 2004, d. 2005,
Stefán Logi, f. 2008.
Fyrir átti Friðbjörn
Bríeti, f. 1968, móðir
Hildur Björnsdóttir, f. 1946, börn
Bríetar Ólafur Dan, f. 1986, Sædís, f.
1991, og Esther Ágústu Berg, f.
1970, móðir Margrét Dóróthea Sig-
fúsdóttir, f. 1947, dóttir Ágústu Mira
Esther, f. 2003. 2) Þorsteinn, f. 26.
feb. 1949, kvæntur Heiðrúnu Sverr-
isdóttur, f. 1949, synir þeirra Sverrir
Ágúst, f. 1969, kvæntur Evu Gunn-
laugsdóttur, f. 1969, börn þeirra
Gunnlaugur, f. 1995, og Heiðrún, f.
1999, Þröstur Berg, f. 1980. Fyrir
átti Þorsteinn Hjördísi Björk, f. 1965,
móðir hennar Lilja Rósa Ólafsdóttir,
f. 1947, eiginmaður Hjördísar er
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Úr Spámanninum.)
Með virðingu og söknuði kveð ég
elskulega tengdamóður mína eftir
langa samleið. Ég var aðeins 17 ára
þegar ég kom fyrst inn á heimili Frið-
bjargar og Ágústs Berg heitins,
manns hennar, með Þorsteini, syni
þeirra. Síðan eru liðin rúmlega 40 ár
og of langt mál að rekja það sem kem-
ur upp í hugann á kveðjustund.
Friðbjörg var Þingeyingur og stolt
af uppruna sínum. Hún fluttist á ung-
lingsaldri frá æskustöðvunum sínum
á Húsavík ásamt móður sinni og Vig-
dísi, systur, sinni til Akureyrar þar
sem hún bjó til dauðadags.
Tengdamóðir mín var sannkölluð
hvunndagshetja. Oft blés á móti í lífi
hennar eins og flestra af hennar kyn-
slóð. Aldrei hvarflaði þó að henni að
kvarta eða kenna öðrum um. Hún lét
ekki deigan síga og hafði einstakt lag
á að láta hlutina ganga upp.
Friðbjörg var mjög náin mér og
fjölskyldu minni. Nánast öll jól og
áramót dvaldist hún á heimili okkar
Þorsteins eftir að hún varð ekkja, 57
ára gömul. Það var því fastur punkt-
ur í tilveru okkar að fá Fibbu ömmu
til okkar í heimsókn og var þá gjarn-
an tekið í spil öllum til ómældrar
gleði.
Ég var svo heppin að fá nokkrum
sinnum tækifæri til að ferðast með
Friðbjörgu til Danmerkur. Þessi
ferðlög voru alveg frábær. Friðbjörg
var yndislegur ferðafélagi, kunni að
njóta augnabliksins og var ekki að
láta smámuni ergja sig.
Friðbjörg var í senn félagslynd,
bjartsýn og lífsglöð. Hún hafði yndi
af samveru við sína nánustu og lék á
als oddi þegar hún var sótt heim.
Einnig hafði hún gaman af því að
bregða sér af bæ, spila við spilafélag-
ana og fara út að borða svo fátt eitt sé
nefnt.
Ég tel mig afar heppna að hafa
eignast Friðbjörgu sem tengdamóð-
ur og síðar góða vinkonu sem við urð-
um svo sannarlega við nánari kynni.
Heiðrún Sverrisdóttir.
Hlý, glöð og bjartsýn. Þetta eru lýs-
ingarorð barnanna okkar um ömmu
sína. Gestrisni og alúð einkenndu
hana og íbúðina hennar sem alltaf var
okkur opin. Með tilveru sinni einni
saman var hún okkur öllum afar mik-
ils virði. Ekki síst börnunum sem nutu
þess mjög að eiga svo frábæra ömmu.
Að eiga í vændum að hitta hana, spila
tímum saman, fara í gönguferðir, bíl-
túra eða út að borða voru tilhlökkun-
arefni þeirra ár eftir ár, bæði sumar
og vetur.
Lýsingar Friðbjargar af æsku sinni
á Húsavík voru okkur öllum einskon-
ar ævintýrasögur. Hún var sjómanns-
dóttir en Friðbjörn faðir hennar dó er
hún var ungbarn og var hún skírð á
kistu hans og bar nafn hans. Hún ólst
upp á Húsavík með móður sinni og
hálfsystur fjórum árum yngri. Nokk-
ur sumur var hún í Nesi í Aðaldal hjá
Sigríði móðursystur sinni – frænku í
Nesi – og Steingrími manni hennar.
Strax á unglingsaldri tók hún virkan
þátt í almennum störfum á Húsavík,
þeim öfluga útgerðarbæ, að beita línu,
stokka upp og vinna við hverskonar
fiskverkun. En lífið var líka leikur.
Fjaran á Húsavík var líka baðströnd.
Þar var grunnt langt út og hægt að
synda í volgum sjónum.
Fimmtán ára hafði Friðbjörg aflað
fyrir skólavist á Héraðsskólanum á
Laugum í Reykjadal. Þar var þó
hængur á. Lítið var um peninga í um-
ferð og launagreiðandinn sem var
Kaupfélagið vildi að fólk tæki laun sín
út í vörum. En þá sem oftar naut Frið-
björg þess að eiga móður sem taldi sig
þekkja mun á réttu og röngu og kaup-
félagsstjórinn varð að greiða stúlk-
unni út kaupið. Friðbjörg var í Lauga-
skóla í tvo vetur sem var ágæt
menntun á þeim tíma.
Átján ára flutti hún til Akureyrar
ásamt móður sinni og systur. Hún
lærði fatasaum á saumastofu og vann
við það og fleira sem til féll og meðal
annars í Smjörlíkisgerð Akureyrar,
Akra, þar sem hún kynntist manni
sínum sem síðar veitti því fyrirtæki
forstöðu. Eignuðust þau þrjá syni og
eina dóttur yngsta og var Friðbjörg
heimavinnandi húsmóðir nær allan
þeirra uppvöxt. Friðbjörg missti
Ágúst, eiginmann sinn, 57 ára gömul
og bjó ein eftir það og vann ýmis störf.
Hún lærði að spila bridge með þeim
árangri að hún var eftirsóttur bridge-
félagi æ síðan og hafði mikið yndi af.
Síðustu árin fór stoðkerfi líkamans
að bila og þurfti hún nokkrum sinnum
í liðaaðgerðir á Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri og endurhæfingu á Kristnesi
sem hún mat mikils. Frábær heima-
þjónustan á Akureyri reyndist henni
einnig vel. Hún hélt andlegum styrk
og hæfni, var vel heima í þjóðmálum,
las mikið og notaði krossgátur sem
hugarleikfimi.
Ég kveð Friðbjörgu, tengdamóður
mína, með þakklæti fyrir ríkuleg
kynni og sérstaklega fyrir að veita
börnum mínum auðlegð sem þau
munu alltaf eiga.
Ingólfur S. Sveinsson.
Amma Fibba eins og hún var oft
kölluð af okkur var alveg einstök
amma. Sumarfrí var ekki sumarfrí
nema við værum hjá henni á Akureyri
einhverja daga. Fátt var notalegra en
að vakna í Víðilundinum, trítla fram í
eldhús og sjá hana sitja þar við eld-
húsborðið, að lesa blöðin og ráða
krossgátur. Þá settist fullorðna fólkið
gjarnan niður með henni til að spjalla
á meðan krakkarnir nutu þess að
horfa á sjónvarpið í stólnum hennar
ömmu, „besta“ stólnum.
Amma Fibba fylgdist vel með fjöl-
miðlum, tók sjaldnast eindregna af-
stöðu með eða á móti en hnussaði
stundum þegar henni fannst of langt
gengið. Hins vegar skein jákvæð af-
staða hennar til lífsins alltaf í gegnum
umræðuna.
Hún var mikill matgæðingur og
hakkabuffið var lengi hennar ein-
kennismerki. Sjaldnast var komið svo
í heimsókn að ekki væri á boðstólum
hakkabuffið. Þá var gjarnan boðið upp
á ís í eftirrétt fyrir fullorðna og frost-
pinna fyrir börnin. Hin síðari ár tók
hún þá afstöðu að eftirláta öðrum
matreiðsluna að mestu leyti. Okkur
gestunum þótti enn heimilislegra þeg-
ar við máttum stússast svolítið í eld-
húsinu og njóta matarins með gest-
gjafanum.
Amma Fibba var alltaf jákvæð,
hress og skemmtileg. Við nutum þess
að vera með henni og alveg sérstak-
lega að taka í spil enda þótti henni fátt
skemmtilegra. Þegar fullorðna fólkið
gafst upp hélt hún áfram og spilaði ól-
sen ólsen eða löngu vitleysu við þá
sem yngri voru. Ekki skemmdi fyrir
ef til voru súkkulaðihúðaðar rúsínur
til að maula með.
Elsku amma Fibba, takk fyrir allt,
það hefur gefið okkur svo margt að
hafa fengið að njóta samvista með þér.
Takk fyrir að láta okkur vita hversu
mikils virði við vorum þér.
Sverrir Ágúst, Eva,
Gunnlaugur og Heiðrún.
Elsku amma mín.
Ég sótti mikið í að heimsækja þig til
Akureyrar þegar ég var lítill, það
breyttist ekki þótt árin liðu. Heimili
þitt var ávallt svo friðsælt og þú sinnt-
ir öllum vel sem heimsóttu þig.
Nokkrar af mínum bestu minningum
eru frá spilaborðinu heima hjá þér þar
sem þú kenndir mér að spila.
Þú varst mikill gleðigjafi, hvert sem
þú fórst. Það var ávallt mikið hlegið og
grínast í kringum þig.
Afi var dáinn áður en ég fæddist og
þú hélst nánast öll jól hjá okkur í
Kópavoginum. Í huga mínum voru jól-
in ekki farin að nálgast fyrr en þú
komst suður til okkar. Ég á margar
skemmtilegar minningar frá þeim
tíma.
Ég mun ávallt hugsa hlýlega til
þeirra stunda sem við eyddum saman.
Ég mun sakna þín mikið.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Þröstur Berg.
Friðbjörg
Friðbjörnsdóttir
✝ Ólafur Logi Jón-asson fæddist 30.
nóvember 1948 í
Reykjavík. Hann lést
á heimili sínu 23.
október sl.
Foreldrar hans
voru Rósa Gests-
dóttir, f. 24. júlí 1920 í
Rvík, d. 2001, og var
hún frönskukennari
við Verslunarskóla Ís-
lands, og Jónas Hall-
dórsson sundkennari,
f. 13. júní 1914, d.
2005, á Hnausi í Ölf-
usi sem rak um árabil gufubaðstofu
í húsi sínu á Kvisthaga 29. Ólafur
ólst upp á Kvisthaga og gekk í
Mela- og Hagaskóla. Hann lauk
loftskeytaprófi 1968
og starfaði um árabil
sem loftskeytamaður
á farskipum og tog-
urum. Seinna starfaði
hann sem loft-
skeytamaður í landi
við fjarskiptastöðina í
Gufunesi. Þá var
hann starfsmaður Da-
nól en síðustu tvö árin
starfaði hann hjá
Sorpu. Ólafur á tvö
börn, Rósu Hrönn, f.
6. desember 1966, og
Jónas Helga, f. 11.
október 1973.
Útför Ólafs Loga fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 30. október,
og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku Óli, ástin mín, ég trúi því
ekki að þú sért farinn frá mér en ég
veit að þú ert núna í góðum höndum
hjá foreldrum þínum. Ég er líka svo
heppin að vera í góðum höndum hjá
fjölskyldunni minni sem hugsar svo
vel um mig eftir þessa erfiðu aðgerð
og missi. En elsku Óli, ég á margar
góðar minningar um okkur saman og
varst þú ekki bara maðurinn minn
heldur líka góður vinur. Það var allt-
af svo gott að tala við þig og vorum
við mjög samrýnd. Við áttum fallegt
heimili þar sem okkur leið vel. Við
spiluðum oft tónlist í stofunni og
dönsuðum eins og unglingar frameft-
ir nóttu. Á aðfangadagskvöld fórum
við alltaf í kirkju og nutum þess að
vera bara tvö ein heima, borða rjúp-
ur, gæs og hreindýrakjöt og drekka
rauðvín. Við áttum það sameiginlega
áhugamál að njóta þess að vera úti í
náttúrunni. Við fórum oft upp að
Reynisvatni á sumrin þar sem þú
naust þess að veiða fisk og ég fékk
mér göngutúra í kringum vatnið og
tíndi sveppi og bláber. Við Reynis-
vatn eyddum við stundum öllum deg-
inum og tókum með okkur nesti.
Barnabörnin komu stundum með
okkur að veiða og þú varst svo dug-
legur að aðstoða þau og kenna þeim
réttu tökin. Í sumarfríinu fórum við
oft dagsferðir í bíltúr og stoppuðum
þar sem þú gast farið að veiða. Það
var venjan að þú vildir stoppa í sjopp-
um á leiðinni. Þar keyptirðu þér harð-
fisk sem þú borðaðir í bílnum mér til
mikils ama. Þér fannst ógurlega gam-
an að því hvað ég skammaðist alltaf
mikið yfir lyktinni af harðfiskinum.
Við fengum okkur oft eitthvað gott að
borða á veitingastöðum á leiðinni þar
sem við nutum þess að gæða okkur á
steikum. Þú varst alltaf mikill mat-
maður elsku Óli og hringdir oft í mig
úr vinnunni til að athuga hvað þú
fengir gott í matinn þegar þú kæmir
heim. Þú hlakkaðir alltaf til að koma
heim og hitta mig. Það er mjög ein-
manalegt að vita af því að þú sért ekk-
ert á leiðinni heim lengur, en í hjarta
mínu ertu alltaf hjá mér.
Guð blessi þig ástin mín.
Þín
Kristjana.
Í dag þegar við kveðjum frænda
okkar, Óla Loga, leitar hugurinn til
æskuheimilisins á Kvisthaganum.
Mæður okkar, systurnar Inga og
Rósa Gestsdætur, byggðu húsið
ásamt eiginmönnum sínum og fluttu
inn árið 1952 þegar Óli Logi var tæp-
lega fjögurra ára. Æskuárin liðu við
leik og hopp á milli hæða. Óli Logi var
einkasonur Rósu, móðursystur okk-
ar, og Jónasar sem bjuggu á neðri
hæðinni ásamt foreldrum Jónasar,
þeim Guðfinnu og Ólafi, en við bjugg-
um á efri hæðinni. Óli Logi bjó við
mikið ástríki foreldra sinna og var
augasteinn ömmu og afa á meðan
þeirra naut við. Hann var fjörugur og
kraftmikill strákur sem heillaði alla
með sínu fallega brosi og þykka rauða
hári. Sem barn ferðaðist hann mikið
með foreldrum sínum og ungur smit-
aðist hann af veiðibakteríu föður sins
og fóru þeir í margar veiðiferðirnar
saman. Óli Logi leit á okkur á efri
hæðinni sem systkini sín en náið sam-
band var alla tíð á milli Óla Loga og
Gests bróður okkar sem lést fyrir sjö
árum.
Eftirminnileg eru áramótaboðin á
Kvisthaganum þegar sprengju-
meistararnir Óli Logi og Jónas sáu
um að sprengja rakettur og „bomb-
ur“ við mikinn fögnuð viðstaddra og
við „kjúklingarnir“ stóðum álengdar
og létum nægja að halda á sakleysis-
legum stjörnuljósum. Rósa hélt alla
tíð utan um stórfjölskylduna og voru
þau Jónas höfðingjar heim að sækja.
Síðustu ár hittumst við sjaldnar en
áður en alltaf fagnaði Óli Logi okkur
innilega eins og honum einum var
lagið og talaði um að hann saknaði
þess að stórfjölskyldan hittist ekki
eins oft og áður.
Við sendum Kristjönu og elskuleg-
um börnum hans, Rósu Hrönn og
Jónasi Helga, innilegar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Ólafs Loga.
Gerða, Sigríður og Guðbjörg.
Hann Ólafur Logi hefur skyndi-
lega verið kallaður burt frá okkur,
alltof snemma. Hann varð bráð-
kvaddur á heimili sínu fyrir viku. Við
Ólafur Logi kynntumst fyrir um
fjörutíu árum, þegar við leigðum hvor
sitt herbergið hjá heiðurskonunni
Kristínu Lýðsdóttur í Barmahlíð 1.
Kunningsskapur og vinátta okkar
hefur haldist óslitið síðan. Þar var
stundum glatt á hjalla eins og gerist
oft hjá ungum og frískum mönnum.
Ólafur Logi var lærður loftskeyta-
maður og var langdvölum á sjó fram-
an af ævi, bæði á togurum og flutn-
ingaskipum. Síðan fór hann í land og
vann við iðn sína þar ásamt öðrum
störfum, sem til féllu, m.a. vann
hann hjá fyrirtæki mínu með hléum
og sinnti sínum störfum með miklum
ágætum.
Ólafur Logi var hlý persóna og
vildi ætíð leysa hvers manns vanda.
Hann var mikill vinur vina sinna og
gleymdi þeim ekki þótt þeir lentu í
mótbyr eða vandamálum.
Ólafur Logi var gleðimaður af
Guðs náð og undi sér vel innan um
fögur fljóð og vín. Hann háði marga
hildi við Bakkus konung og gekk á
ýmsu, stundum hafði Óli betur og
stundum varð hann undir, en hann
gafst aldrei upp í þessari baráttu.
Hann var mjög slyngur stangveiði-
maður og stóðust fáir honum snún-
ing þegar honum tókst best upp.
Hann og Gestur heitinn frændi hans
fóru saman í margar veiðiferðir sem
þeir nutu báðir til hins ýtrasta.
Hann hafði mjög ákveðnar skoð-
anir í stjórnmálum, var einlægur
stuðningsmaður sjálfstæðisstefn-
unnar og frelsis einstaklingsins til
athafna. Óli eignaðist tvö mannvæn-
læg börn, Rósu Björk og Jónas
Helga, sem syrgja föður sinn nú.
Síðustu árin var hann í sambúð með
Kristjönu Karlsdóttur og var sam-
búð þeirra farsæl.
Ég kveð Ólaf Loga vin minn og
votta sambýliskonu, börnum hans
og fjölskyldu samúð mína. Guð
blessi minningu Ólafs Loga Jónas-
sonar.
Gunnar I. Birgisson.
Ólafur Logi Jónasson