Morgunblaðið - 30.10.2009, Blaðsíða 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2009
✝ Kjartan I. Jónssonfæddist á Sauð-
árkróki 21. september
1936. Hann lést 23.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Margrét Jóhanns-
dóttir húsfreyja, f. 19.
janúar 1899, d. 1994,
og Jón Stefánsson
verkamaður, f. 18.
mars 1897, d. 1994.
Bræður Kjartans eru
Árni Magnús, f. 15.
júlí 1922, og Jóhann, f.
15. október 1928, d.
1946. Kjartan var uppalinn á
Sauðárkróki til 16 ára aldurs er
hann fór suður til Keflavíkur.
Kjartan kvæntist árið 1962 Ingi-
björgu Ámundadóttur, f. 31. janúar
Birnu Guðjónsdóttur, f. 1957, börn
þeirra eru Kjartan Ingi, f. 1986,
Rósa Linda, f. 1988, og Ásdís Eva, f.
1992.
Kjartan hóf störf hjá Íslenskum
aðalverktökum á Keflavíkur-
flugvelli 1952. Árið 1954 hóf hann
störf hjá bandaríska flughernum og
frá árinu 1962 til starfsloka 2005
vann hann hjá bandaríska sjóhern-
um á Keflavíkurflugvelli. Kjartan
vann við ýmis stjórnunarstörf hjá
hernum og var frá árinu 1986 fram-
kvæmdastjóri viðhaldsdeildar flota-
stöðvarinnar á Keflavíkurflugvelli.
Árið 1989 var Kjartan sæmdur
æðstu viðurkenningu sem flotastöð-
in gat veitt borgaralegum starfs-
manni, „The Navy Meritorious Civ-
ilian Service Award“, fyrir vel
unnin störf.
Útför Kjartans fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 30. október, kl.
13.
Meira: mbl.is/minningar
1936. Foreldrar henn-
ar voru Kristín Guð-
mundsdóttir, f. 24. júlí
1910, d. 2. febrúar
1963, og Ámundi Guð-
mundsson, f. 12. októ-
ber 1902, d. 25. ágúst
1948. Börn Kjartans
og Ingibjargar eru: 1)
Jóhann Berg, f. 1963,
dætur hans eru Sif, f.
1992, Selma, f. 1994,
og Freyja, f. 1999. 2)
Margrét Björk, f.
1966, gift Stefáni H.
Birkissyni, f. 1965,
börn þeirra eru Dagný Björk, f.
1988, Aron Birkir, f. 1990, Símon
Berg, f. 1996, d. 1998, og Hanna
Björt, f. 2000. Fóstursonur Kjartans
er Árni Hrafnsson, f. 1958, kvæntur
Mig langar að skrifa nokkur orð
um pabba minn. Ég veit að hann
myndi ekki vilja neina lofræðu um
sjálfan sig svo ég ætla að vera
stuttorð. Það er ótrúlegt að pabbi,
þessi stóri og mikli maður sé farinn
frá okkur. Hann sem átti eftir að
ferðast svo mikið. Að ferðast til
annarra landa voru hans ær og kýr,
hann var varla kominn heim úr
einni ferðinni þegar hann var far-
inn að skipuleggja þá næstu. Á
meðan hann var enn við störf voru
öll fríin nýtt erlendis og eftir að
hann hætti að vinna var farið 4-5
sinnum á ári í hinar margvíslegu
utanlandsferðir, enda hafði hann
farið til nánast allra heimsálfanna.
Enska var eins og annað móðurmál
hjá honum enda vann hann alla tíð
hjá Kananum. Ég gat alltaf hringt í
pabba ef ég var í vafa um hvernig
ég ætti að orða eða stafa hlutina,
hvort sem það var á ensku eða ís-
lensku. Hann var yndislegur afi og
vildi allt fyrir barnabörnin sín gera.
Það var erfitt fyrir hann og
mömmu að stærsti hópurinn býr
erlendis en aðeins þrjú þeirra hér á
landi. Þegar yngsta stelpan mín
gisti hjá afa og ömmu um helgar
var pabbi óþrjótandi í að lesa text-
ann á heilu bíómyndunum fyrir
hana. Allt átti hún líka með afa sín-
um, þau áttu tölvuna saman, sjón-
varpið og margt fleira. Ég vil enda
á orðunum sem pabbi skrifaði í
minningargrein um litla strákinn
minn: „Við vitum að þegar okkar
tími kemur muntu eins og ætíð áð-
ur taka á móti okkur með útbreidd-
an faðm og hreina bjarta brosinu
þínu.“ Ég trúi því að Símon hafi
tekið fagnandi á móti afa sínum og
að þeir muni gera slíkt hið sama
þegar okkar tími kemur.
Far í friði, elsku pabbi minn, ég
mun gæta mömmu fyrir þig. Ég
hlakka til að hitta þig á himnum.
Þín dóttir,
Margrét Björk.
Elsku afi minn. Manstu þegar við
fórum í göngutúr saman eða þegar
við horfðum á sjónvarpið og þú last
alltaf textann fyrir mig þegar ég
var yngri. Þegar við fórum til Búlg-
aríu, Spánar og fullt af fleiri lönd-
um. Það var gaman. Og þegar þú
varst veikur bað ég á hverju kvöldi
Guð um að lækna þig. Við áttum
svo margt eftir að gera saman.
Ég vildi að þú kæmist í ferm-
inguna mína eða 10 ára afmælið
mitt en svo varð ekki. Ég elska þig,
afi minn, ég á núna margar góðar
minningar sem ég get hugsað um
daga og nætur.
Þitt barnabarn,
Hanna Björt.
Elsku afi,
Það var ekki hægt að hugsa sér
betri afa en þig. Okkur þótti alltaf
svo gaman að fá þig og ömmu í
heimsókn, þú komst alltaf labbandi
til okkar með þitt stóra bros og op-
inn faðm. Þó svo að við byggjum
ekki á Íslandi leið okkur alltaf eins
og að við værum nálægt þér. Þú
tókst okkur öllum með þínu jafn-
aðargeði, þú sást alltaf það besta í
fari okkar allra og óskaðir okkur
öllum alltaf hins allra besta. Þú
þreyttist aldrei á því að hvetja okk-
ur og tókst okkur öllum akkúrat
eins og við erum. Við vorum aldrei í
vafa um þína ómældu ást til okkar.
Takk, afi, fyrir þinn alltof stutta
tíma sem þú náðir vera með okkur.
Við elskum þig og söknum þín
Rósa, Ásdís, Sif, Selma
og Freya.
Elsku afi minn, síðan ég flutti
hingað aftur til Íslands þegar ég
var 18 ára hafið þið amma verið
mér sem foreldrar hérna, meðan
mínir voru í útlöndum. Það hefur
alltaf verið mjög gott og notalegt
að koma í heimsókn til ykkar sem
ég gerði oft. Afi, þú gafst mér alltaf
góð ráð um ýmislegt og hjálpaðir
mér einnig með ansi margt. Þú
baðst mig ávallt að fara varlega en
ég fékk aldrei neinar skammir frá
þér, þú vildir alltaf allt það besta
fyrir mig.
Við spjölluðum oft saman í stof-
unni um hin ýmsu málefni og alltaf
gastu svarað mér ef ég hafði ein-
hverjar spurningar eða efasemdir.
Það var nú ansi gaman að horfa á
handbolta eða fótbolta með þér, ef
landsliðið mundi hlusta á þig þá
værum við örugglega með besta lið
í heimi. Mörgum sinnum réttir þú
mér hjálparhönd þó að ég hefði
ekki beðið um það.
Mér þykir mjög vænt um þig, ég
vil bara þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig. Lífið mitt
verður örugglega erfiðara án þín.
Vona að þú hafir það gott þar sem
þú ert.
Mun sakna þín ávallt.
Kjartan Ingi.
Elsku afi minn, öllum að óvörum
farinn burt. Þetta gerðist allt of
fljótt og allt of hratt. Eftir sitjum
við og skiljum ekki hvað gerðist, afi
sem var alltaf svo hraustur og
hress. Ég man ekki eftir að hafa
nokkurn tíma séð hann veikan.
Ég man eftir afa sem ferðaðist
mörgum sinnum á ári út fyrir eyj-
una okkar og svo fékk maður að sjá
myndir þar sem hann og amma
höfðu ferðast til Tyrklands, Kína,
Spánar, Flórída og svona gæti ég
lengi talið. Mér þóttu þessi ferða-
lög ekki svo ýkja skemmtileg þegar
ég var yngri því ferðalögin hittu yf-
irleitt á afmælisdaginn minn.
Vinnuferðirnar hans afa voru þó
alltaf spennandi því hann kom til
baka með plastpokana fulla af alls
konar dóti sem hann hafði fengið á
ráðstefnunum, sem voru gersemar
í mínum augum. Afi leyfði mér líka
alltaf að velja fullt af dóti sem ég
mátti eiga og síðan hélt hann vel
upp á restina. Ég fór oft í gegnum
þessa poka þegar ég var hjá honum
og spurði hann hvað hitt og þetta
væri.
Það er eitt sem mun alla ævi
minna mig mikið á afa og það eru
hringirnir, eins og við afabörnin
kölluðum þá. Það voru litlir kassar
af morgunkorninu Fruit Loops sem
hann gat keypt í vinnunni sinni og
gaf okkur óspart þegar við vorum í
heimsókn. Ég man eftir að hafa
legið fyrir framan sjónvarpið heima
hjá honum og ömmu, alsæl, borð-
andi hringina. Mér fannst líka mjög
merkilegt að fylgjast með afa slá
grasið í Urðarbakkanum. Hann átti
mjög gamla sláttuvél og það þurfti
mikinn kraft til að ýta henni á und-
an sér. Afi fór nú létt með það og
þar sem ég og Aron horfðum á gát-
um við aðeins látið okkur dreyma
um að einn daginn yrðum við jafn
sterk og afi og gætum slegið grasið
fyrir hann. Ég gæti endalaust talið
upp yndislegar minningar sem ég á
um hann afa minn og ég er svo
þakklát fyrir að hafa kynnst honum
jafn vel og ég gerði. Afi var mikill
herramaður sem vildi allt fyrir
mann gera og ég mun aldrei geta
þakkað honum nóg fyrir allt sem
hann hefur gert fyrir mig.
Ég mun sakna þín mikið, elsku
afi, hver á nú eftir að sjá til þess að
svaladyrnar verði galopnar á að-
fangadagskvöld? Þér var alltaf svo
heitt og mér var alltaf svo kalt. Þú
skilur eftir þig mun fleiri spor en
ég held að þig hafi órað fyrir og ég
mun ætíð minnast þín með gleði í
hjarta.
Þín
Dagný.
Það var fyrir rúmlega fimmtíu
árum sem við hittum Kjartan í
fyrsta sinn. Við vorum á strætó-
stoppistöð við gömlu gasstöðina við
Hverfisgötu. Þá kom Ingibjörg vin-
kona til okkar og með henni var
hár og myndarlegur maður sem
hún kynnti fyrir okkur sem verð-
andi eiginmann sinn. Frá þessum
degi hófst einlæg vinátta okkar
sem varað hefur æ síðan. Margs er
að minnast eftir ríflega hálfrar ald-
ar samferð. Til að mynda allra
ferðalaga okkar bæði hérlendis
sem og erlendis. Til dæmis Maya-
byggingarnar í frumskógum
Mexíkó, mörg þúsund ára neðan-
jarðar mannabústaða í Norður-
Grikklandi og Ungverjalands fyrir
fall járntjaldsins, svo fátt eitt sé
nefnt. Allar ferðir þaulskipulagðar
frá upphafi til enda, enda var
Kjartan afar traustur og skipulagð-
ur maður og gott var að ferðast
með þeim hjónum.
Heimilið, eiginkonan, börnin og
barnabörnin voru honum allt. Hann
var einlægur vinur vina sinna og af-
ar samviskusamur starfsmaður.
Hann starfaði mestan hluta starfs-
ævi sinnar á Keflavíkurflugvelli hjá
bandaríska sjóhernum. Voru hon-
um falin mörg trúnaðarstörf sem
hann vann af mikilli trúmennsku.
Nú þegar við kveðjum kæran vin
okkar með mikilli eftirsjá mun
minningin um hann lifa með okkur
um ókomin ár. Mestur er þó missir
Ingibjargar, barnanna og barna-
barnanna. Megi góður Guð styrkja
þau á þessari sorgarstundu. Hafðu
þökk fyrir allt, kæri vinur.
Inga og Ólafur.
Einkennilegt tóm fyllir hugann
þegar Kjartan frændi er fallinn frá,
svo stór er þáttur hans í minningu
minni, alveg frá því að ég fyrst man
eftir mér. Fyrst á Sauðárkróki og
síðan ekki síst eftir að ég flutti til
Reykjavíkur, fyrir 35 árum.
Kjartan og Inga hafa tekið þátt í
flestum, ef ekki nær öllum, gleði-
stundum hjá fjölskyldu okkar Jóns.
Fastur punktur í lífi okkar var þó
hinn árlegi laufabrauðsbakstur fyr-
ir jólin. Þann dag höfum við notið
þess að vera saman, spjallað um líf-
ið og tilveruna, slegið á létta
strengi og haft gaman hvert af
öðru. Kjartans verður sárt saknað
á næsta „laufabrauðsdegi“ nú í nóv-
ember.
Nú þegar við kveðjum þennan
heiðursmann og góðan vin sem öll-
um vildi vel, með virðingu, kær-
leika og eftirsjá mun minningin um
hann lifa með okkur öllum um
ókomin ár.
Elsku Inga mín, missir þinn er
mikill, við Jón, Thelma Marín, Óli
og fjölskylda vottum þér, Árna, Jó-
hanni, Margréti og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð. Við
biðjum góðan Guð að gefa ykkur
öllum styrk í sorg ykkar.
Elsku frændi minn, Kjartan,
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Þín frænka,
Hafdís.
Kjartan I. Jónssonhefur hún heklað kjóla á allardúkkurnar sem við áttum og fleira
til.
Þegar Úlli pabbi okkar féll frá
1987 fór blik úr auga hennar sem
aldrei kviknaði aftur en sú ást sem
hún bar til pabba var yfirfærð á
okkur systurnar í formi umhyggju,
hlýju og ástúðar. Aron bróðir kall-
aði hana ömmu Svönu alla tíð og
var hlýr faðmur hennar honum
jafn opinn og okkur – langar Aron
að þakka henni það.
Ást sína á sínum stóra barnahópi
sýndi hún alla daga og má segja að
líf hennar hafi snúist um að um-
vefja börnin, barnabörnin og
barnabarnabörnin. Amma átti ekki
mikið af veraldlegum gæðum enda
af þeirri kynslóð sem þurfti svo
sannanlega að hafa fyrir hlutunum.
Hún varð ekkja með stóran barna-
hóp rétt rúmlega fertug og stóð
sína plikt með þvílíkri aðdáun að
hetjusögur nútímans falla í skugg-
ann.
Föðursystkinum okkar, mökum,
börnum og öðrum ættingjum, vott-
um við okkar dýpstu samúð, enda
mikil eftirsjá.
Elsku amma, við viljum þakka
þér ástúðina og biðja þig um að
knúsa pabba frá okkur þegar þú
hittir hann. Guð blessi minningu
ömmu Svönu – takk fyrir allt sem
þú gafst okkur – það mun fylgja
okkur að eilífu.
Svana og Heba.
Stór hluti æskuminninga okkar
systkinanna er tengdur helgardög-
unum sem við eyddum í Ásgarð-
inum hjá ömmu Svönu, og svo síð-
ar í Espigerðinu. Þar hópaðist
stórfjölskyldan oft saman og var
garðurinn óspart nýttur á sólskins-
dögum og sunnudagssteikin oft
borðuð þar. Við minnumst ömmu
iðulega sitjandi í stólnum sínum í
stofunni, prjónandi eða heklandi og
raulandi með lögum uppáhalds-
söngvaranna sinna, eins og Vil-
hjálms Vilhjálmssonar og Hauks
Morthens. Þau lög munu ávallt
minna okkur fyrst og fremst á
ömmu Svönu. Við gerðum okkur
ekki grein fyrir því þá hvers konar
kjarnakona var þarna á ferðinni að
stússa svona brosmild í kringum
okkur, en eftir að við urðum eldri
gerðum við okkur betur grein fyrir
því að líf hennar var ekki alltaf
dans á rósum. Til að ala upp átta
börn meira og minna ein eftir að
verða ekkja rétt um fertugt, og
sinna meira en fullri vaktavinnu
sem sjúkraliði á spítalanum til að
allt gengi upp, hlýtur að hafa kraf-
ist óbilandi dugnaðar og mikils
krafts sem amma greinilega hafði.
Hún var mjög stolt kona sem sá
um sitt og sína og sýndi okkur
börnunum gott fordæmi. Nú kveðj-
um við elsku ömmu Svönu okkar,
glöð með allar okkar góðu minn-
ingar sem við eigum um hana, og
ánægð að vita af henni vakandi
áfram yfir okkur og fjölskyldum
okkar.
Takk fyrir allt og hvíldu í friði,
elsku amma.
Ragnheiður, Davíð og
fjölskyldur.
Elsku besta amma okkar.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju
sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn
stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum
hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt og allt, elsku
amma, og guð geymi þig.
Þín ömmubörn,
Rósa Maggý og Vilhjálmur Ari.


  


 



 
    
       
✝
Við þökkum innilega öllum þeim sem sendu okkur
hlýjar kveðjur og sýndu okkur hlýhug og samúð
vegna andláts yndislegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
HÖLLU LÁRUSDÓTTUR,
Markarflöt 45,
Garðabæ.
Við viljum færa starfsfólki krabbameinsdeildar og
heimahlynningar Landspítalans sérstakar þakkir fyrir einstaklega góða
umönnun og yndisleg samskipti.
Bolli Þór Bollason,
Jóhanna Guðmundsdóttir, Mohsen Khajeh,
Lilja Guðlaug Bolladóttir,
Lárus Bollason,
Þórunn Bolladóttir, Sigurgeir Guðlaugsson,
Ólöf Bolladóttir, Guðmundur Pálsson
og barnabörn.