Saga - 1989, Qupperneq 191

RITFREGNIR
189
Þar af voru í peningum kr. 136.70, sem höfðu verið í vörslum Sigurðar, en
skuldir voru kr. 335.08, þar af 20.00 kr. skuld við Sverri Runólfsson, en
skömmu áður hafði farið fram myntbreyting, þannig að þetta samsvaraði
áðurnefndum tíu ríkisdölum. Eignir dánarbúsins, sem komu til skipta milli
erfingja Sigurðar, voru því kr. 337.89, þegar frá hafði verið dreginn skipta-
kostnaður, kr. 2.06.
Þetta var hreint ekki lítil eign. Hann hafði í vösum sínum og skúffum kr.
136.70, en það hefði nægt nokkuð lengi fyrir fæði, því að ein skuldin, kr.
10.00, var vegna mánaðarfæðis og hefur það líklega verið venjulegt verð, svo
að ekki hefði hann þurft að deyja úr hungri. Pað má til fróðleiks geta þess, að
sama ár greiddi hæsti útsvarsgjaldandinn í Reykjavík, Fischersverslun, 260
kr. í útsvar. Að vísu voru útsvörin mjög lág á þeirri tíð, og ekki hefur veltan
verið sambærileg og hjá skattakóngum okkar tíma, en vísbending er þetta
samt.
Fyrir fjórum áratugum birtist í Skírni grein eftir Lárus Sigurbjörnsson
skjala- og minjavörð, þar sem hann setur fram þá skoðun, að hið alkunna
kvæði sr. Matthíasar um Hallgrím Pétursson hafi að stofni til verið ort um
Sigurð málara, en þegar leið að 200. ártíð Hallgríms Péturssonar, sem var
minnst skömmu eftir að Sigurður lést, hafi sviðið verið flutt að Ferstiklu og
kvæðið helgað Hallgrími með nokkrum viðaukum. Lárus lét fjúka þá athuga-
semd, að skáldinu hafi þótt „kvæðið of gott fyrir Sigga geni." Þetta þótti
mórgum nokkuð snjöll tilgáta, og man ég, að í ýmsum viðræðum okkar stóð
hann fastur á þessu. Björn tekur þessa tilgátu upp sem staðreynd án nokk-
Urra athugasemda. Mér hefði fundist rétt, að höfundar hennar væri getið í
þessu sambandi. En nú má bæta við, að árið 1980 kom út á vegum Rann-
sóknarstofnunar í bókmenntafræði og Menningarsjóðs úrval ljóða sr.
klatthíasar. Sá mikli bókmenntafræðingur Ólafur Briem bjó bókina til prent-
unar og ritaði fróðlega ritgerð um skáldið ásamt skýringum. Ólafur segir um
áðurnefnt kvæði, að það „sé svo heilsteypt, að ekki komi til mála, að nokkur
hluti þess sé upphaflega kveðinn um annan mann." Þá er átt við tilgátu Lár-
usar sem áður er minnst á.
En víkjum nú aftur að steinhöggvurunum. Þeir munu nú fáir, sem hafa
ncyrt minnst á Lúðvík Alexíusson, hvað þá heldur skoðað verk hans mörg í
kirkjugarðinum, t.d. legsteinana yfir Sigurði málara, Alexíu dóttur hans og
Alexíusi Árnasyni föður hans, einum fyrsta íslenska lögregluþjóninum í
Reykjavík.
Júlíus Schau var töluvert umsvifamikill á sviði byggingarmála í Reykjavík.
Meðal bygginga, sem hann stóð að, eru Bankastræti 3, sem allir Reykvíking-
munu kannast við, bamaskólinn í Landakoti og Laugavegur 10. Þá vann
ar>n að smíði Steinbryggjunnar. Þó er það svo, að til skamms tíma hefur
verið mjög á reiki, hvert hafi verið rétt ættarnafn hans, en hann var danskur
a ®ttemi. Björn sýnir fram á, að það hafi verið Schau eins og að framan er
ntað og var tími til kominn að færa það í réttar skorður. Þannig er nafnið líka
skrifað í B-deild Stjórnartíðinda 1917.
bókinni er greint frá ýmsum verkum Júlíusar, sem þykja bera vitni um
•stfengi hans. 1 því sambandi hefði mátt nefna, þótt ekki sé í garðinum,