SunnudagsMogginn - 01.11.2009, Síða 14

14 1. nóvember 2009
þessari mynd. Hann var mjög afslappaður, ljúfur
og þægilegur og bætti stemninguna fyrir alla sem
voru á setti. Það var ekkert óp og öskur og hyster-
ía eins og oft vill verða þegar ráðist er í svona
kostnaðarsöm verkefni.“
Myndin gerist, eins og nafn hennar bendir til, á
aðventunni. Hún var tekin upp í janúar og febrúar
í ár en æfingar hófust fyrir jól. „Maður var því í
réttu stemningunni við að melta þetta,“ segir
Tómas. „En þetta voru rosalega skrýtnir tímar –
það var byrjað á myndinni nánast daginn eftir
kreppu, byltingin var í fullum gangi og ég bý í
miðjum miðbænum. Það var því eldur og öskur
hér úti á hlaði, meðan ég var við tökur uppi í
Breiðholti. Ég fór þó stundum út á kvöldin eftir
tökur og kíkti á mannskapinn.“
Hann segir það hafa verið áræðið af framleið-
endum myndarinnar að ráðast í gerð hennar, þrátt
fyrir skyndileg umskipti í fjárhag þjóðarinnar.
„Það þurfti mikið hugrekki til að hoppa í þetta og
það var mjög erfitt því það þurfti að skera mikið
niður og afla nýrra tekna. Enda eru margir þeirra
sem koma að myndinni meðframleiðendur henn-
ar.“
Myndin er kynnt sem „rómantísk gamanmynd
með jólaívafi“ en þau Tómas og Lovísa segja þó
ekki neinn farsa á ferð. „Þetta er að vissu leyti
„feelgood“-mynd ef það segir eitthvað, en á sama
tíma þarf söguhetjan að takast á við alls kyns erf-
iðleika,“ segir Tómas sem vonar þó að áhorfendur
skelli upp úr af og til. Inntur eftir því hvort léttar
myndir eigi fremur upp á pallborðið í kreppu-
ástandi líkt og því sem nú er bendir hann á að
myndin hafi verið áformuð löngu fyrir kreppuna.
„Það er langur aðdragandi að svona mynd og Des-
ember var búin að vera þrjú ár í undirbúningi.
Reyndar voru Páll Kristinn Pálsson, sem skrifaði
handritið, og Hilmar leikstjóri framsýnir því
myndin á mjög vel við í dag, þótt hún hafi verið
samin í miðju góðæri.“
Hugleiddi í helli í Nepal
Eins og lætur nærri hefur mikið vatn runnið til
sjávar frá því tökum á myndinni lauk. Lovísa er
nýkomin heim eftir mánaðarlangt tónleika-
ferðalag um Evrópu þar sem hún hitaði upp fyrir
Emilíönu Torrini og í sumar gerði hún sér ferð út í
Flatey á Breiðafirði til að taka upp plötu, mynd-
band og halda tónleika. „Ég fór þangað eina helgi
og tók upp nokkur lög úti í grasinu. Og nú er ég
nýbúin að gefa út geisladisk með því efni sem er
líka mynddiskur.“
Tómas hefur hins vegar verið á flakki og meðal
annars leikið í stuttmynd í Frakklandi, setið í
dómnefnd á belgískri kvikmyndahátíð og unnið
með frönskum myndlistarmanni að myndbandi í
Bretlandi. „Ég fór líka í tveggja mánaða ferðalag til
Nepal þar sem ég var aðallega að ganga á fjöll og
hugleiða. Ég hef lengi haft áhuga á búddisma þótt
ég tilheyri engum trúarhópi sjálfur. Þarna í Nepal
var ég bara einn með sjálfum mér að hugleiða í
helli og svo bjó ég í litlum skúr rétt hjá. Það var al-
veg frábært og mjög endurnærandi.“ Að undan-
förnu hefur hann hins vegar aðallega unnið í
myndlist og lauk nýverið við heimasíðu sína,
www.tomaslemarquis.com.
Þau hafa því haft nóg að sýsla í millitíðinni og á
tímabili gleymdi Lay Low m.a.s. að hún hefði leik-
ið í myndinni. Nú líður hins vegar að því að Des-
ember komi á hvíta tjaldið og þau viðurkenna
bæði að vera með fiðring í maganum yfir því
hvernig myndin komi út og hvernig viðtökur hún
fær. „Ég held ég vilji ekki sjá myndina í fyrsta
skipti á frumsýningunni – þá verð ég bara hvítur í
framan í frumsýningarpartíinu,“ segir Tómas
hlæjandi sem ætlar að taka forskot á sæluna og sjá
myndina áður en hún fer í sýningu. Og spennan
magnast líka hjá Lovísu. „Ég get varla horft á
myndbandið sem ég gerði í Flatey og þar er ég
bara að syngja.“
Kvikmyndaiðnaðurinn yfirgefur hana ekki með
öllu því framundan er að semja tónlistina í nýja
kvikmynd Valdísar Óskarsdóttur, Kóngaveg 7. Lay
Low segir að reynslan úr Desember muni örugg-
lega hjálpa sér í því verkefni. „Ég þekki ferlið
miklu betur núna.“
Framtíðin er hins vegar óráðnari hjá Tómasi.
„Ég er að fara til Frakklands í prufur fyrir verkefni
sem er ekki alveg búið að negla niður en ég er með
umboðsmann þar. Maður tekur nú bara því sem
býðst og það eru ekkert alltaf bíómyndir á hverj-
um degi – því miður. Ég verð hins vegar mjög
óþreyjufullur ef ég er alltaf á sama staðnum að
gera sama hlutinn og þess vegna á lausamennskan
vel við mig. Jafnvel þótt hún sé svolítið hark.“
Morgunblaðið/Kristinn
Það var ekk-
ert óp og
öskur og
hystería eins
og oft vill
verða þegar
ráðist er í
svona kostn-
aðarsöm
verkefni.