SunnudagsMogginn - 01.11.2009, Qupperneq 38

38 1. nóvember 2009
É g var að reykja ál sem ég fékkvestan frá Mýrum,“ segir KjartanHalldórsson, sem rekur Sægreif-
ann í Verbúð 8 við Geirsgötu og fiskbúð
meðfram því.
„Þeir hafa líka verið að veiða fyrir mig
ál í Grindavík, Járngerðisstaðabændur.
Við reykjum álinn hér á staðnum í
þýskum reykofni og þetta er veislumat-
ur, sjáðu. Þetta er náttúrlega dýr afurð í
innkaupum, en það má nota hana ofan á
rúgbrauð eða snittur með hrærðu eggi
og skreyta svo. Og ef fólk vill, þá get ég
flakað álinn. Svo má auðvitað kaupa
hann á veitingastaðnum.“
Kjartan segist vera Skaftfellingur
austan af Meðallandi, einu mesta ála-
veiðisvæðinu á sínum tíma. „Þá var áll-
inn kofareyktur í sveitinni og soðinn
eins og annar fiskur. Hann var oft á
borðum á Syðri-Steinsmýri. Og þar
voru kallar að veiðum eins og Bjarn-
freður Ingimundarson frá Efri-
Steinsmýri, faðir Magnúsar og þeirra
bræðra. Hann átti nú tuttugu börn með
Ingibjörgu konunni sinni, blessaður
maðurinn. Þó að hann væri ekki mikill
bóndi, þá var hann vísindamaður og
mjög vel gefinn. Að vísu var hann fram-
sóknarmaður! Eftir allar þessar barn-
eignir þurfti hann að þiggja af sveitinni.
En þá sá hann líka roðann í austri! Þá
varð hann harður kommúnisti – þar sá
hann hamingjuna!
Í gamla daga fór ég oft með móður
minni að færa þeim mjólk, en þetta var
mikið vinafólk foreldra minna, og þá var
Ingibjörg stundum grátandi við hliðina á
Bjarnfreði. Móðir mín spurði: „Af hverju
ertu að gráta?“ „Já, Halldóra mín,“
svaraði hún, „mikið vildi ég að við vær-
um komin til Rússlands.“ „Af hverju
segirðu þetta?“ spurði móðir mín. „Já,
Halldóra mín, þar gera karlarnir svo
mikið fyrir konurnar.“ Þá fékk Bjarn-
freður biblíurnar sendar frá Stalín.“
Morgunblaðið/Heiddi
„Þeir hafa verið að veiða fyrir mig ál í Grindavík,“ segir Sægreifinn, Kjartan Halldórsson.
Reyktur
áll Sæ-
greifans
Freisting Frónbúans
M
atarástin hefur alla tíð blundað í Páli Heimissyni, allt frá því að
hann flæktist fyrir mömmu sinni í eldhúsinu sem smágutti og
fram til dagsins í dag. Eftir langan vinnudag felst mesta slök-
unin í að elda góðan kvöldmat og hann tekur sér góðan tíma til
þess.
„Kannski er matarástin líka tilkomin vegna þess að ég fluttist snemma að
heiman,“ segir Páll. „Strax á öðru ári í menntó bjó ég einn og þurfti þá að
elda sjálfur.“
Páll er þó í essinu sínu þegar kemur að því að elda fyrir aðra. „Gestirnir
skipta mestu því matarboðið verður aldrei betra en gestirnir. Eins er mik-
ilvægt að gefa sér góðan tíma, bæði í matseldina og í að borða matinn.“
Iðulega býður Páll gestum sínum upp á eitthvað óvenjulegt enda gaman
að geta komið þeim skemmtilega á óvart. Hann hefur ágæt tækifæri til að
viða að sér undarlegustu hráefnum því hann ferðast mikið í starfi sínu. „Á
meðan aðrir kaupa minjagripi fer ég í matvöruverslanir,“ segir hann. „Ég
reyni yfirleitt alltaf að kaupa eitthvað sem einkennir þá staði sem ég heim-
sæki.“
Páli lætur sér ekki duga að bera einn rétt á borð fyrir gesti sína. „Ég var
fyrir nokkrum árum í starfsnámi á vegum utanríkisþjónustunnar í Vín-
arborg. Þar var sendiherra Sveinn Björnsson, sem er sonarsonur fyrsta for-Listakokkurinn Páll Heimisson er mikill sælkeri og kann hvergi betur við sig en í eldhúsinu.
Morgunblaðið/Kristinn
Þrír réttir í
hádegi og fjórir
á kvöldin
Hann segir matreiðsluáhugann meðfæddan
og sem gutti krafði hann móður sína svara
um hvað yrði í kvöldmatinn strax við
morgunverðarborðið. Páll Heimisson er
sælkerakokkur af guðs náð og veit ekkert
skemmtilegra en að bjóða góðum vinum til
matarveislu.
Bergþóra Njála Guðmundsdóttir ben@mbl.is
Matur