Organistablaðið - 01.07.1971, Blaðsíða 23

<Jeild í dauó'a og upprisu Krists og forsmekk komandi aldar. Guðs-
þjónustan er samkoma safnaðarins, iþar sem predikun, lofsöngur og
samfélag er ein 'heild til þess að ibyggja upp hið nýja, andlega must-
eri Drottins.
Sunnudag kl. 11.
Tilbreytinganleysið í viðhorfi voru til guðsþjónustunnar kemur
einnig fram í því, að hún fer yfirleitt fram einungis „sunnudag kl. 11“
eða á öðrum löghelguðum tíma, þ. e. guðsþjónustan er nánast orðin
klukkusláttur og þar með allt að því eitthvað formlegt. Sama er að
segja um daginn sjálfan, fyrsta dag vikunnar, ujtjjrisudag Drottins,
endurskin hins mikla p'áskadagis, mynd og „forsmekk“ liins endanlega
ujjjírisudags, þegar Drottinn mun reisa sína aftur upp frá dauðum.
bað, sem nú er venja að kalla „hámessu sunnudag kl. 11“ ætti að
kallast „safnaðarsamkoma á upprisudaginn“! En tíminn leiðir í ljós,
hvort þetta verður nokkurn tíma llifandi veruleiki meðal þjóða vorra
og í kirkjum vorum. Nú þegar má fullyrða að i fimm daga vikunni sé
hætta á |>ví, að sunnudagurinn sé að missa svip sinn sem sá dagur, er
söfnuðurinn kemur saman og fylkir liði. Og varla batnar ástandið,
þegar fjögurra daga vikan verður að veruleika síðar á þessari öld.
Ouðsþjónuslan á virkum degi.
Það getur því orðið nauðsynleg dyggð að halda hámessu á virk-
uin dögum, ef til vill einfaldari í sniðum, en sænska kirkjan hefur
nýlega fengið uppkast að ekipan slíkrar iguðsþjómistu.
Þetta mun yfirleitt vera nýjung í augum mótmælenda, ]>ó að mess-
11 r á virkuim dögum hafi tíðkazt áður fyrr í sumum Norðurlandanna
ullt fram til áranna milili heimstyrjaldanna. Væri unnt að koma þessu
lil vegar með 'hægu móti, mundu óneitanlega oj>nast nýir möguleik-
ar og viðhorf, ef menn gætu farið beint úr vinnu til kvöldguðsþjón-
ustu, eða byrjað störf dagsins með guðsþjónustu, eða jafnvel haft
stutta guðsþjónustu í matarhléi mitt í störfum: „Farið í friði, og
þjónið Drottni með gleði“.
Utgeislun.
En guðsþjónustan á virkum dögum á ekki að takmarkast eingöngn
v<ð messuformið. iHún ætti ef til vill öllm fremur að vera útgeislun,
túlkun á 'heildarveruleik hámessunnar, þ. e. með guðsþjónustuform-
Urn> 'þar sem megináherzlan væri lögð á einhvern aðalþátt eða lið
ORGANISTABLAÐIÐ 23