Morgunblaðið - 18.11.2009, Qupperneq 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVEMBER 2009
Halldóra Sig-
urlaug Jónsdóttir
✝ Halldóra Sig-urlaug Jónsdóttir
fæddist í Þverárdal í
Bólstaðarhlíð-
arhreppi, Austur-
Húnavatnssýslu, 11.
mars 1921. Hún and-
aðist á Heilbrigð-
isstofnun Siglufjarðar föstudaginn 25.
september sl.
Útför Halldóru fór fram í kyrrþey frá
Siglufjarðarkirkju 17. október sl.
Meira: mbl.is/minningar
Rósa B.
Blöndals
✝ Rósa B. Blöndals,skáld og kennari,
fæddist í Reykjavík
20. júlí 1913. Hún lést
á Selfossi 6. nóv-
ember 2009.
Útför Rósu fór
fram frá Selfosskirkju
14. nóvember sl. en
jarðsett var á Mosfelli í Grímsnesi.
Meira: mbl.is/minningar
✝ Svanhvít Frið-riksdóttir fæddist
á Efri-Hólum í Núpa-
sveit, Norður-
Þingeyjarsýslu, 27.
mars 1916. Hún lést á
Landspítalanum
Fossvogi föstudaginn
6. nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Friðrik Sæ-
mundsson bóndi, f.
12. maí 1872, d. 25.
október 1936, og
Guðrún Halldórs-
dóttir ljósmóðir, f. 12.
júlí 1882, d. 15. október 1949. Þau
bjuggu á Efri-Hólum. Systkini
Svanhvítar eru Halldóra, f. 3.6.
1903, d. 21.10. 1985, kennari; Sæ-
mundur, f. 28.6. 1905, d. 3.8. 1977,
framkvæmdastjóri; Dýrleif, f.
14.10. 1906, d. 1996, ljósmóðir;
Þórný, f. 24.12. 1908, d. 18.8. 1968,
húsmæðrakennari; Margrét, f.
11.6. 1910, d. 9.10. 1989, húsmóðir;
Kristján, f. 21.7. 1912, d. 26.4.
1980, iðnrekandi; Jóhann, f. 21.5.
1914, d. 8.3. 1986, iðnrekandi; Guð-
rún Sigríður, f. 29.9. 1918, d. 4.4.
2002; Barði, f. 28.3. 1922, hrl.
Svanhvít giftist 1948 Stefáni
Björnssyni, frá Grjótnesi á Mel-
rakkasléttu, Norður-Þingeyjar-
Sambýlismaður hennar er Einar
Þorsteinn Þorsteinsson, f. 3. októ-
ber 1949. Sonur hennar og Sig-
urjóns Gunnarssonar tölvufræð-
ings, f. 15. apríl 1954, er Svanur,
háskólanemi, f. 25. ágúst 1989.
Svanhvít lærði við Húsmæðra-
skólann á Hallormsstað 1934-35.
Dvaldi á stríðsárunum í Noregi og
Svíþjóð og stundaði þar nám. Und-
irbúningur fyrir kennarapróf við
Bergens kommunale kvinnelige
industriskole í Bergen 1939-40,
Statens kvinnelige industriskole í
Ósló 1940-42, lauk þaðan kenn-
araprófi. Vefnaðar- og teikn-
inámskeið hjá Handarbetes vän-
ners og tískuteikning hjá Tilskerer
akademi, Stokkhólmi 1942-43.
Framhaldsnám á Norðurlöndum
1946-47. Námskeið við Statens læ-
rerskole i forming, Ósló 1969.
Starfaði hjá Útvarpstíðindum 1938.
Skólastjóri Húsmæðraskólans að
Laugalandi 1943-50. Handavinnu-
kennari við Gagnfræðaskóla verk-
náms við Brautarholt, síðar í Ár-
múla 1952-68. Handavinnukennari
við Kennaraskóla Íslands 1969-77,
síðan lektor við Kennaraháskóla
Íslands 1977-84. Formaður HKÍ,
Handavinnukennarafélags Íslands
1964-66. Formaður N.T.F., Nordisk
tekstillærerforbund á Íslandi 1973-
81.
Útför Svanhvítar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 18. nóv-
ember, og hefst athöfnin kl. 15.
sýslu, f. 8. mars 1914,
d. 3. febrúar 2009,
skrifstofumaður hjá
versluninni Ultima,
Shell og Útflutnings-
sjóði. Síðar endur-
skoðandi hjá Skatt-
stofu Hafnarfjarðar
og Skattstofu Reykja-
víkur. Börn þeirra
eru: 1. Friðrik, við-
skiptafræðingur, f.
11. júní 1949.
Friðrik giftist 1972
Sigríði Hjálm-
arsdóttur, f. 5. janúar
1950, kennara. Börn þeirra eru: a)
Svanhvít, sagnfræðingur, f. 19.
október 1978, gift Jóni Ólafi Sig-
urjónssyni, tannlækni, f. 2. apríl
1975. b) Hjálmar, f. 22. mars 1988,
háskólanemi. Þau skildu. Friðrik
er giftur Samruai Donkanha. 2.
Björn, framleiðslutæknifræðingur,
f. 26. janúar 1955. Sonur hans og
Matthildar Ágústsdóttur, f. 7. júní
1956, er Stefán Þór, viðskiptafræð-
ingur, f. 14. júlí 1973, giftur Svöfu
Þóru Hinriksdóttur viðskiptafræð-
ingi, f. 7. maí 1970 og eiga þau einn
son, Hektor, f. 20. apríl 2003, og
fóstursonur Stefáns, Hinrik Viðar,
f. 30.október 1992. 3) Guðrún Stef-
ánsdóttir, arkitekt, f. 7. júlí 1957.
Elskuleg amma átti merkilega og
örlagaríka ævi. Hún fæddist í sigur-
kufli en það þykir lán eitt hið mesta.
Amma mín var kletturinn í lífi mínu,
ég gat alltaf leitað til hennar. Sem lítil
stelpa bjó ég í sama húsi og hún og
fór ég til hennar á hverjum degi. Hún
var mikil sagnakona, enda langaði
hana alltaf að verða rithöfundur.
Hún sagði mér frá æsku sinni í
Efri-Hólum, af systkinunum tíu og
dýrum sem skildu mannamál. En
þær sögur sem mér fannst mest
spennandi voru frá námsárum henn-
ar í Noregi og Svíþjóð á stríðsárun-
um. Þegar hún hélt til Noregs grun-
aði hana ekki að átökin ættu eftir að
ná þangað. Þegar Þjóðverjar réðust
inn í Noreg, 9. apríl 1940, var hún
stödd á Hotel City á dansleik, sem
faðir vinkonu hennar, kapteinn í
hernum, bauð þeim á. Kallað var:
„Áttatíu þýsk herskip komin inn fyrir
tundurduflabeltið.“
Amma mín lenti í loftárásum, lifði
við hungursneyð, sá unga þýska lið-
hlaupa skotna í höfuðið. Eitt sinn
sendi skólinn hana í vinnu til kon-
ungshallarinnar að gera við teppi.
Þar tók sjálfur Quisling á móti henni.
Hann hafði mikinn áhuga á Íslandi og
vildi ræða við hana um nýtingu hita í
jörðinni.
Að loknu kennaraprófi var enn
ómögulegt að komast til Íslands og
var hún í raun innlyksa í Noregi, en
henni var ætíð neitað um fararleyfi.
Það var ekki fyrr en danskur konsúll
aðstoðaði hana og Leif Möller vin
hennar að þau fengu loks fararleyfi til
Svíþjóðar. Hjónin sem hún bjó hjá
ráðlögðu henni að fara strax morg-
uninn eftir en Leif ætlaði að koma
tveimur dögum síðar. Síðar þennan
sama dag komu menn í síðum frökk-
um og spurðu eftir íslenskri stúlku.
Leifur kom aldrei, hann var handtek-
inn af Þjóðverjum og sat í fangabúð-
um í Þýskalandi í þrjú ár.
Í Svíþjóð lærði hún á Nordiska
Museet og þar hitti hún nokkrum
sinnum Gústaf Adolf krónprins. Þau
töluðu um Ísland en hann var sér-
stakur áhugamaður um Íslendinga-
sögurnar. Það var svo loks 1943 að
það opnaðist sá möguleiki að fljúga til
Englands og fara með skipalest frá
Hull. Það var mikil hættuferð, með
Þjóðverja sveimandi í háloftum sem
og neðansjávar. Hún komst heim til
Íslands og þá hófst nýr kafli í lífi
hennar sem skólastjóri, síðar lektor,
eiginkona, móðir og amma.
Það eru líklega fáir sem eru þeirrar
gæfu aðnjótandi að fara með ömmu
sinni á tíræðisaldri til Rómar, en
þangað fór ég með henni ásamt föður
mínum í tilefni 90 ára afmælis henn-
ar. Hún gekk næstum óstudd í gegn-
um Forum Romanum og við nutum
mannlífsins á Navona-torgi og við
hofið Pantheon. Eftir að heim var
komið talaði hún oft um hvað henni
þótti merkilegt að fá að koma í Vatík-
anið og vera viðstödd kaþólska messu
í Péturskirkju.
Eftir að ég og eiginmaður minn,
Jón Ólafur, fluttum heim til Íslands
að loknu námi tók amma á móti okkur
með opnum örmum og leyfði okkur
að búa hjá sér þar til við stofnuðum
okkar eigið heimili.
Það var dýrmætur tími sem við átt-
um með henni, sátum á kvöldin í fal-
legu stofunni hennar og töluðum um
gamla tíma og nýja.
Ég er þakklát fyrir þann góða tíma
sem ég fékk að eiga með þér elsku
amma mín en það er alltaf sárt að
kveðja í hinsta sinn. Ég mun sakna
þess að geta ekki talað við þig og
haldið í hönd þína en þú munt alltaf
lifa í hjarta mínu.
Svanhvít Friðriksdóttir.
Svanhvít réðst sem forstöðukona
Húsmæðraskólans á Laugalandi í
Eyjafirði haustið 1943 og var þar í 7
ár. Hún var þá nýkomin heim frá
fjögurra ára námi í Noregi, þar sem
hún lærði bæði fatasaum og útsaum í
fínum skóla. Einnig lærði hún mat-
reiðslu og kenndi hana öll árin á
Laugalandi. Ég var svo heppin að
vera í hópi 30 ungmeyja sem voru
nemendur skólans þennan fyrsta vet-
ur hennar. Svanhvít var mjög góður
kennari og okkur þótti öllum vænt
um hana, hún var eins og ein af stelp-
unum. Hún kom með nýja og fram-
andi strauma inn í skólann frá útlönd-
um. Oft sagði hún okkur sögur af
veru sinni í Noregi á styrjaldarárun-
um þegar hálf-matarlaust var og erf-
itt að ná endum saman fyrir unga
námsmey frá Íslandi.
Svanhvít, sem seinna varð mág-
kona mín, var mikil sögukona og
sagði skemmtilega frá. Hún mundi
svo margt nákvæmlega frá gamalli
tíð, frá gömlu búskaparháttunum í
sveitinni svo það var bæði fróðlegt og
skemmtilegt að hlusta á hana. Henni
þótti alveg sérstaklega gaman að
taka á móti gestum og kunni það allra
manna best. Aldrei var slegið af, allt-
af veisluborð þegar einhver leit inn.
Svana elskaði blóm og þá sérstaklega
rósir. Hún var fagurkeri í þess orðs
bestu merkingu og glæsikona. Alltaf
óaðfinnanlega klædd bæði heima og
út á við. Það geislaði af henni hvar
sem hún sást meðal fólks.
Mörg systkinabarna hennar
bjuggu hjá henni um tíma og var hún
þeim öllum sem besta móðir. Svana
var einstaklega ráðagóð. Það var allt-
af hægt að leita ráða hjá henni, eig-
inlega í hvaða máli sem var; hvernig
ætti að tilreiða þennan mat eða
sauma þessa flík – allt vissi Svana og
útskýrði í smáatriðum. Hún fylgdist
vel með pólitíkinni, hafði ákveðnar
skoðanir á henni. Við tókum oft sam-
talsrispur um kreppuna í löngum
símtölum og þóttumst vita allt betur
en forráðamenn þjóðarinnar!
Hún kvaddi á sinn hógværa hátt.
Engin sérstök veikindi, kúrði sofandi
á koddanum sínum í tvo sólarhringa
og sveif þá á vit foreldra sinna og átta
systkina og hefur örugglega verið vel
tekið þar á bæ.
Blessuð sé minning kærrar mág-
konu.
Oddný Ólafsdóttir.
Við sem fengum að njóta návistar
Svanhvítar föðursystur minnar ber-
um nú söknuð í brjósti. Með hlýju
sinni, góðsemi og lifandi áhuga um-
vafði hún okkur öll. Hún var óspör á
að setja sig inn í aðstæður annarra og
réð öllum heilt. Í henni fór saman arf-
leifð liðins tíma, það besta í íslenskri
sveitamenningu og menntun og
reynsla nútímakonunnar. Hún fór
ung til náms erlendis og þegar heim
kom miðlaði hún af þekkingu sinni á
mildan og örlátan hátt, hvort sem var
á faglegum vettvangi innan skóla-
stofnana eða til okkar hinna sem í
kringum hana vorum. Nýlega sagði
hún mér frá því þegar hún veturinn
1934-35 kenndi konum í Þistilfirði, í
gegnum sveitasímann, að rekja og
setja upp vef. Sennilega ein fyrsta
Svanhvít Friðriksdóttir✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við við andlát og útför okkar
ástkæru sambýliskonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÓLAFÍU ÁSBJARNARDÓTTUR,
Lollý,
Gerðhömrum 36,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við læknum hennar, starfsfólki á deild 11b á
Landsspítalanum við Hringbraut og starfsfólki lyflækningadeildar St.
Jósepssítala fyrir frábæra umönnun og hlýju.
Guð blessi ykkur öll.
Kristófer Kristjánsson,
Ásbjörn Björnsson, Helga Einarsdóttir,
Ásta Friðrika Björnsdóttir, Svafar Magnússon,
Guðmundur Karl Björnsson, Guðrún Svava Þrastardóttir,
Gunnlaugur Rafn Björnsson, Linda Gunnarsdóttir,
Ólafur Björn Björnsson, Linda Björk Ingadóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við fráfall elskulegs föður okkar og tengda-
föður,
KJARTANS ÓLAFSSONAR
bónda,
Stúfholti 2,
Holtum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heilsugæslu-
stöðvanna á Hellu og Hvolsvelli.
Einnig til starfsfólks lyflækningadeildar sjúkrahússins á Selfossi.
Guðrún Kjartansdóttir, Jón Pálsson,
Höskuldur Kjartansson,
Guðbrandur Kjartansson, Þórhildur Jóna Einarsdóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
konu minnar, móður minnar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
KATRÍNAR VALTÝSDÓTTUR
Haukanesi 5,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar B4 á
Landspítala, Fossvogi.
Guðbjörn Guðjónsson,
Bergþóra Guðbjörnsdóttir, Karl Ásmundsson,
Guðbjörn Karlsson, Julia Karlsson,
Karl Rúnar Karlsson, Caitlin Dulac,
Jóhann Ingi Karlsson
og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför okkar ástkæra,
YNGVA MAGNÚSAR ZOPHONÍASSONAR
húsgagnasmíðameistara.
Guðrún Björt Yngvadóttir, Jón Bjarni Þorsteinsson,
Borgþór Yngvason, Svanhildur Sigurðardóttir,
Hafþór Yngvason, Sarah Brownsberger,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýju við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BJÖRNS ÓLAFSSONAR,
Þverbrekku 4,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til fjölskyldu og vina fyrir
ómetanlega aðstoð og hlýju.
Kolbrún D. Magnúsdóttir,
Erla María Kristinsdóttir, Ómar Óskarsson,
Hrafnhildur Björnsdóttir, Jón Magnús Katarínusson,
Magnús Ólafur Björnsson, Aníta Ýr Eyþórsdóttir,
Oddný Björnsdóttir, Róbert James Abbey,
Eygló Björnsdóttir, Friðrik Þór Hjartarson,
Berglind Björnsdóttir, Ólafur Tryggvason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningar á mbl.is