Skólablaðið - 01.12.1958, Page 28

- 88 -
því um líkt. Við hlið frönsku hallarinn-
ar var Parísarhöll ; þangað áræddi ég
ekki að fara.
Philipsverksmiðjurnar höfðu fengið
Fransmanninn Corbusier til að konstrúera
"elektroniskt poem" og byggingu utan um.
Var byggingin öðruvísi en allar aðrar bygg-
ingar og reyndar allt annað, sem áður var
til í heiminum. "Ljóðið" samanstóð af fer-
legum hljóðum, sem færðust fram, aftur,
upp og niður veggi hussins gegn um 500
gjallarhorn, og skuggamyndum af beina-
grindum, skælandi smábörnum, Gyðinga-
gröfum o.fl. Það póem sá Jónas 8 sinnum
og varð æ hrifnari.
Brezka ríkið hafði ágæta sýningu,
skipulega og aðgengilega. Þar var m. a.
vaxmynd af drottningunni og líkan af Z-
vélinni. Aðra sýningu héldu Bretar, iðnað-
arsýningu. Var sú sýning hræðileg; plaköt
á veggjum í þessum stíl; "Newton er mesti
vísindamaður heims fyrr og síðar", "Bret-
land er mikið", "brezkur iðnaður er fyrir
allan heiminn","Bretar hafa gefið heimin-
um gufuaflið, rafmagnið, kjarnorkuna og
munu gefa þetta og þetta". Við gengum út.
Þá höfðu Bretar ágæta bjórkrá á sýningu
sinni. Þar hlýddum við kvöld eitt á geysi-
lega "jam session" og lék hljómsveit
Frans Sons gamlan dixieton og nýjan.
Þar komu sjónvarpsmenn og afmynduðu
hljómsveitina og vildu einnig filma dans.
Spanskættuð þokkad'ís, svarteyg og hinn
fimasti dansari, var þarna stödd en vant-
aði herra. Var nú gengið milli manna og
skorað á þá að láta til leiðast. Var m.a.
leitað til okkar, en við tókum því dræmt.
Þo lét ég þess getið, að ég þætti slyngur
dansari í heimalandi mínu, en eigi fyrir
það gefinn að flíka íþrótt minni. Sýndu
sjónvarpsmenn þá fáheyrðu ósvífni að efast
um sannleiksgildi orða minna. Að lokum
lét einn manngarmur til leiðast og atriðið
var afmyndað. jónas hafði lúmskan grun
um að annar fótur hans hefði komið fram
á myndina. Sat hann því tvær klst. næsta
dag á sjornalistaklúhbi og beið eftir sjón-
varpinu. Sá hann þar vinstri fót sinn
greinilega og var hinn glaðasti.
Næsta dag keypti hann nýja skó.
Fyrsta dag okkar á Heimssýningunni
keyptum við ærlega máltíð rándýra, hina
fyrstu frá upphafi ferðar. Það var
hænsnamáltíð. ÖU voru hænsnin seig, en
hæna Sverris þó sýnu seigust. Barst leik-
urinn víðs vegar áður en Sverrir fengi
fullan sigur. Þaðan í frá átum við oftast
hrátt kjöt með spaghetti á ítölskum mat-
sölustað inni í Brussel nema jónas, sem
tók fæðuna hjá grænmetisfyrirtækinu
"Liebig".
Belgir eru sem kunnugt er fjárafla-
menn miklir, enda ætluðu þeir að hagnast
vel á sýningunni. Kostaði inngangur 30
franka fyrir alla nema jónas, hann rak
blaðamannapassa sinn á nasir hliðvörðum
og gekk inn. Passinn reyndist jónasi hið
mesta þíng; hann komst alls staðar inn
ókeypis, en gat í frístundum setið í klúbb
með frönskum sjornalistum og rætt land-
helgismálið.
í Belgíu tala menn tveim tungum,
franskri og flæmskri. Reyndist íslenzka
okkur þó bezt í viðskiptum við landsmenn
en þýzka næstbezt. jónas talaði gjarnan
mörg tungumál í einu, og eitt sinn sagði
hann við belgíska kerlingu, sem pranga
vildi lélegum ávöxtum inn á hann :
"Non, ég ætla nicht að fá þessa ávexti. "
Setningin er full af vísdómi, því að kerl-
ingin hlaut að skilja annað hvort "non" eða
"nicht", sem er aðalkjarni setningarinnar.
Síðasta dag okkar á Heimssýning-
unni tók Sverrir myndir af okkur þrem-
ur við frægar byggingar. Áður en hann
"smellti af" pukraðist hann jafnan um
stund með vélina og stillti hina marg-
víslegu takka. Var það gert samkvæmt
ókenndri formúlu, sem hulin var í leyni-
hólfi í vélinni. Hefur enginn orðið
þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast for-
múlu þessari nema Sverrir.
Rigningardaginn 29. september
kvöddum við svo matmóður vora, stigum
í lest og héldum til Lille. Á leiðinni
þýddu þeir Þorður og jónas kvæðið
"ísland farsælda frón" á dönsku.
Eigi fékk Sverrir innblástur á þeirri
nótt; er hann þó skáld gott og þýðandi,
svo sem þessi vísa ber órækt vitni um :
"My grandfather went on him Red,
something south to cities,
fetch both sugar and bread,
and something. "
E. t. v„ verður hin ódauðlegci þýðing
þeirra jónasar og Þorðar hið eina, sem
lifir frá þessari Heimssýningu, sem að
margra áliti er síðasta sýningin sinnar
tegundar, sem nokkru sinni verður haddin.