SunnudagsMogginn - 11.04.2010, Blaðsíða 35

„Ég sagði við hana Erlu um daginn að ég
öfundaði alltaf fólk af því að hafa þörf fyr-
ir að fara í ræktina, en nú finn ég þessa
þörf hjá mér líka,“ segir Ingigerður Sig-
mundsdóttir, sem ákvað um áramót að
fara að hreyfa sig og stefnir á Esjuna. „En
ekki segja frá því í viðtalinu!“ bætir hún
við.
– Of seint, segir blaðamaður.
„Æ, ég hef breitt bak,“ segir hún og
hlær. „Ég var að minnsta kosti með áform
um að hreyfa mig, en ég er ekki nokkur
manneskja í brjálaða leikfimi, að vera
pínd áfram. Svo gekk ég þarna inn og það
var bara farið rólega í sakirnar, farið upp
að sársaukamörkum og smám saman gat
ég alla hluti. Ég fór í þolpróf í gær og hefði
aldrei trúað því að ég kæmi svona vel út.
Ég var í efsta skala – það er alveg með
ólíkindum! Mér fer svo rosalega fram og
ekki með látum. Þetta er ný upplifun fyrir
mér og ég er ofboðslega ánægð. Ég hef
aldrei hlakkað til að fara í ræktina fyrr og
hef ég oft puðað ýmislegt. Það er líka gott
að alltaf er hægt að leita til fagfólks.“
Aldrei fyrr hlakkað til ræktarinnar
Ingigerður Sigmundsdóttir.
„Þetta er náttúrlega meira en líkamsrækt,“
segir Eyjólfur Kristjánsson, sem er í sjúkra-
þjálfun hjá Önnu Borg. „Ég hef átt í vandræð-
um með vinstra hnéð á mér og á það rætur að
rekja til mikillar skíðamennsku, en ég var
skíðakennari árum saman í Kerlingarfjöllum.
Það getur farið illa með hnéð að þjösnast á því
lengi. Ég fékk þann úrskurð að ég þyrfti að fara
í sjúkraþjálfun og var ávísað á Heilsuborg. Ég
finn mikinn mun eftir að hafa verið þarna í
smátíma.“
Eyjólfur segist nota tímann til að taka á í
tækjasalnum enda þurfi hann að vera í formi.
„Ég syng og spila um allt land og það þýðir
ekkert að bæta á sig aukakílóum. Þó svo að
Kristján Jóhannsson og Pavarotti séu með þau,
þá gengur það ekki í poppinu. Stór bringa og
stór magi hjálpa þeim að syngja óperuna en
gerir lítið fyrir okkur poppsöngvarana.“
Hann segist stunda skíðin ennþá og fara með
konu sinni norður á skíði út af snjóleysinu fyrir
sunnan. „En ég er að verða 49 ára eftir viku og
til þess að geta stundað svona sport verður
maður að halda sér í formi. Það gerir mér kleift
að gera það sem ég vil gera. Og það sést vel á
því að ég er enn í fótbolta tvisvar í viku.“
Popparar þurfa að vera í formi
Eyjólfur Kristjánsson.
„Mér finnst kósí og heimilislegt að fara í
ræktina í Heilsuborg,“ segir Elín Reyn-
isdóttir, hefur eiginlega engan tíma til
að tala við blaðamann, því hún er að
hlaupa út úr húsi til að taka þátt í Bolly-
wood-sýningu. En blaðamanni tekst þó
að draga nokkur orð upp úr henni.
„Ég er í hópi kvenna sem mæta
þrisvar í viku til Önnu Borgar. Hún er í
uppáhaldi. Og dagskráin er fjölbreytt,
einn daginn förum við á milli stöðva,
annan förum við í „body pump“ og
þriðja erum við í æfingasalnum. Hún
vigtar okkur líka og fylgist með okkur.
Og það er gott til þess að vita að hægt er
að leita til lækna og sérfræðinga, þó að
ég þurfi ekki enn á því að halda –
kannski þegar ég eldist,“ segir hún og
hlær.
Miðað við spanið sem er á Elínu er
mikilvægt fyrir hana að vera í sæmilegu
formi, en hún vinnur við förðun hjá
Ríkisútvarpinu, farðar fyrir kvikmynd-
ir og fer bráðum utan með Evr-
óvisjónhópnum.
„Svo þegar frítími gefst inni á milli
fer ég í Heilsuborg og næ aftur heilsu,“
segir hún og hlær.
Kósí og heimilislegt
Elín Reynisdóttir.
F
rumregla breytninnar sem Jesús setur fram í fjallræð-
unni, Matt. 7.12-13 hefur verið nefnd „gullna reglan“.
Gullna reglan þekkist reyndar um víða veröld. Segja
má að hún birti sammannlegt siðgæðisviðmið sem
mannkyn þekkir og samþykkir, enda ritað á hjarta mannsins
frá öndverðu.
Hugmyndir um meðfæddan hæfileika mannsins að greina
milli góðs og ills og að sú meðvitund, samviska, sé studd skyn-
samlegum rökum, og eigi auk þess guðlegan bakhjarl, hafa ver-
ið lítilsvirtar í samtímanum. Að mínu mati verðum við að end-
urheimta vitundina fyrir algildum forsendum siðferðisins. Það
er lífsnauðsyn fyrir framtíð lífs og heims. Hér hafa helstu trúar-
brögð heims mikilvægu hlutverki að gegna. Við lifum ekki í að-
skildum heimum. Heimurinn er einn, mannkynið er eitt, á
sömu jörð, undir sama himni. Og Guð er einn, máttur hins
góða, fagra og fullkomna. Í samtíðinni er rík hneigð til þess að
skipta siðgæðinu upp í aðskilin svið. En læknavísindin, við-
skiptin, lögin, stjórnmálin, heimilislífið, eru ekki aðskildir
heimar sem lúta sérstökum siðaforsendum. Lúther talaði um
reglu sköpunarinnar, fjölskyldu, ríkisvald, vinnu, sem „larvae
Dei“, grímur Guðs, hins hulda, lifanda Guðs. Ekkert líf er frjálst
undan þeim kröfum sem Guð leggur á okkur, kröfum sem rísa
innan úr djúpum hjartans og minna á sig í návist annars fólks
og atvikum og örlögum lífsins. Allt siðgæði byggir á og á rætur
að rekja til sömu reglu skaparans, eins og gullna reglan sýnir.
Regla skaparans er það sem fyrirfram er gefið og við getum
þekkt aftur og reynt af mannlegri skynsemi óháð trú og guð-
fræði. Lúther sagði: „Það er ekki nauðsynlegt að stjórnandinn
sé helgur maður, hann þarf ekki að vera kristinn maður til að
geta stjórnað, það nægir að hann sé skynsamur.“Allir eiga með
einhverjum hætti hlutdeild í stjórnmálum, fjölskyldu og efna-
hagslífi samfélagsins og er ætlað að leggja eitthvað til þess með
því að þjóna öðrum. Og öllum mætir sama krafa umhyggju og
kærleika. Skaparinn sem setur lögmálið er að verki í heiminum
þar sem kristið fólk og guðleysingjar, múslimar og hindúar, all-
ir menn eiga sér sameiginlegan grundvöll. Það merkir að stjórn
Guðs í þessum heimi er ekki aðeins í höndum trúaðra og það
eru ekki aðeins trúaðir sem skilja og greina vilja hans, heldur
eitthvað sem er öllum gefið sem hafa skynsemi og samvisku.
Enginn heimur er til þar sem Guð er dauður, engin veröld þar
sem Guð er ekki að verki.
Sköpunarmáttur Guðs er að verki í heiminum, og með lög-
máli sínu sem skipar málum manna hamlar hann gegn hinu illa
og greiðir veg því góða. Lögmálið er verkfæri guðlegs verks og
mætir öllum mönnum þar sem þeir eru á vettvangi lífsins. Ekk-
ert svið lífsins er til þar sem Guð er ekki virkur í lögmálinu sem
höfðar til samvisku manna. Guð er alstaðar nálægur sem aflið
sem knýr fólk, jafnvel óheiðarlegt fólk, til að gera rétt og standa
gegn órétti, að vinna fyrir fjölskyldu sinni þrátt fyrir eðlislæga
leti, að aðstoða náungann og sýna umhyggju þótt það sé sjálfs-
elskt og sjálflægt. Lífið gæti ekki haldið áfram eitt andartak ef
Guð væri ekki að áminna, leiðbeina, laða og hafa áhrif á skyn-
semi og samvisku sérhvers manns. Af því að lögmálið er ritað á
hjörtu mannanna. Mælikvarðinn sem lagður er á hvaða kröfur
lífsins eru réttmætar og hverjar ekki og hefur Guð sem hulinn
höfund sinn er hverjum manni aðgengilegur í hugmyndum um
réttlæti. Hvað er réttlæti? Kjarni réttlætis ávallt og alls staðar er
umhyggjan um náungann. Það vald sem þarf til að greiða rétt-
lætinu veg gegnum lögmálið er verk kærleikans í opinberu lífi.
Allt lögmálið er samandregið í boðorðið: „Þú skalt elska náunga
þinn eins og sjálfan þig.“ (Matt. 19.19) Lög eru réttlát þegar þau
eru í þágu umhyggju um fólk, vernda hinn veika, standa gegn
illverkum og umbuna því góða.
Karl Sigurbjörnsson
Gildi, sið-
gæði, boð og
breytni
III Hin góða regla skaparans
Hugvekja
Karl Sigurbjörnsson