SunnudagsMogginn - 11.04.2010, Blaðsíða 39

11. apríl 2010 39
Ú
t um glugga í íbúð í Vallecas-hverfi
sést grilla í sólarglætu í fyrsta sinn í
marga daga, ótrúlegt en satt, því sólin
skín hér venjulega skært árið um
kring. Madrileños eða Madrídbúar láta sólarskort
ekki hindra sig á nokkurn hátt, borgin er alltaf
jafn hávaðasöm og full af fólki. Santiago de
Bernabéu, hinn óendanlega fallegi Retiro-
almenningsgarður (þar sem allir fara í lautarferð,
leigja árabát og unglingar kela), Prado-safnið,
San Miguel-markaðurinn og konungshöllin fræga
eru vinsælir viðkomustaðir ferðamanna.
En þar endar ekki listi frábærra staða til þess að
sjá. Hverfi borgarinnar eru jafn fjöl-
breytt og þau eru mörg. Lavapiés er
alþjóðlegt hverfi sem geymir
ógrynni af indverskum, afrískum og
arabískum veitingastöðum og ekki
má gleyma Melo’s, galisíska veit-
ingastaðnum sem er svo vinsæll að
maður kemst varla fyrir þar inni.
Í Malasaña má finna að degi til
fólk sem er að rölta í litlar retró-
búðir og gera kostakaup á ein-
hverjum óþarfa, fær sér „cupcake“ í
Happy Days-bakaríinu eða pítsusneið á La Vita é
Bella. Að kvöldi til sækir ungt fólk þangað til þess
að hlusta á tónlist, dansa á troðfullum klúbbi eða
spila á spil á Estar Café á meðan það gæðir sér á
ömmusmákökum og pínulitlum kaffibolla.
Chueca-hverfi geymir marga
LGBT-skemmtistaði og ýmsar litlar
verslanir. Ekkert jafnast á við bjór í
frosnu glasi á aðaltorginu á heitu
sumarkvöldi og ekki má gleyma
„stelpuskemmtistaðnum“ Fulanita
de Tal. Hjá Huertas má finna barinn
„Sesam-hellinn“ þar sem boðið er
upp á að hlusta á píanóleik manns
sem spilar jólalög um sumar og
verður reiður ef maður klappar
(hann sýnir það með handahreyf-
ingum og sussi) og ódýrt sangría
sem borið er fram af eldri mönnum
í rauðum jakkafötum.
Í Tirso de Molina er veitingastaðurinn Casa Gra-
nada uppi á svölum sjöundu hæðar með fallegt
útsýni og góðar hvítlauksrækjur. Í flestum hverf-
um er hægt að finna merkilega ódýra staði, t.d.
barinn El Outlet þar sem bjórinn kostar 0,50 og
ekki má gleyma fræga „skinkusafninu“ Museo del
Jamón þar sem svínslæri skreyta alla veggi og
samloka (með skinku auðvitað) kostar 1. Margt
ungt fólk kýs þó heldur „Bottellón“, þar sem
vinahópurinn kaupir saman nokkrar rommflöskur
og lítraflöskur af bjór og safnast saman á torgum
borgarinnar. Morgunverðarmenningin er stór
þáttur í borgarlífinu, og hræódýran morgunverð
má fá á flestum veitingahúsum þar sem boðið er
upp á ristað brauð með tómatmauki og serrano-
skinku.
Bókabúðin Panta Rhei, rómantíska gjafa-
vöruverslunin Nest og hárgreiðslustofan Corto y
Cambio eru einnig ferðarinnar virði.
Þegar veður leyfir, frá u.þ.b. apríl fram í lok
október, sitja borgarbúar úti á veröndum veit-
ingastaða og fá sér kalt vín borið fram í vatns-
glasi, tapas og sólblómafræ og njóta hverrar ein-
ustu mínútu góðs veðurs og enn betri
félagsskapar, því að mínu mati er hvergi auðveld-
ara að kynnast áhugaverðu fólki og nýir vinir
virðast leynast við hvert einasta götuhorn.
Silja Hlín Guðbjörnsdóttir
Póstkort frá
Madrid
Silja Hlín
Guðbjörnsdóttir
’
Madrídbúar
láta sól-
arskort ekki
hindra sig á nokk-
urn hátt, borgin er
alltaf jafn hávaða-
söm og full af fólki.
Um 70% Ganamanna eru kristin og
Andra þykir fólkið þar almennt glaðara
og andrúmsloftið léttara en í múslím-
asamfélögum eins og Senegal og Mar-
okkó. Auðvelt er að eiga samskipti við
Ganamenn en þeir tala upp til hópa
góða ensku. Andri ber íbúum landsins
almennt vel söguna. „Þetta er mjög al-
mennilegt og duglegt fólk.“
Ýmislegt hefur þó komið Andra í
opna skjöldu, eins og að sjá fólk sofa á
stöplum milli akreina á fjölförnum um-
ferðargötum. Það er víst algeng sjón í
Gana. Það er eins gott að menn bylti sér
ekki mikið í svefni.
Andri er að jafnaði í fjórar vikur í
senn í Gana. Þá fær hann frí í hálfa
fjórðu viku og notar tækifærið til að
koma heim. Eiginkona hans er Karin
Milda Varðardóttir og eiga þau tvö
börn, tveggja og sex ára.
Gæslan undirmönnuð
„Stærsti gallinn við þessa vinnu er að
vera svona mikið í burtu frá fjölskyld-
unni. Ég lít hins vegar á þetta sem
tímabundið ástand. Stefnan er að fá sem
fyrst vinnu hér heima aftur,“ segir
Andri.
Spurður hvort ekki kæmi til greina að
fjölskyldan færi utan til hans svarar
hann neitandi. Frúin sé með vinnu hér
heima og börnin í skóla og leikskóla.
„Íslensku skólarnir eru betri en skól-
arnir í Gana.“
Raunar kemur Andri hugsanlega til
með að verða eitthvað heima í sumar en
Landhelgisgæslan vill fá hann í tíma-
bundið verkefni. Það er þó háð því að
NHV gefi honum frí.
NHV hefur gert samning til fimm ára
um þyrluþjónustu í Gana og Andra
stendur til boða að vera þar áfram.
Hann segir það koma til greina en ætlar
að endurmeta stöðuna um næstu ára-
mót. „Þá vona ég að íslensk stjórnvöld
verði búin að gera eitthvað í málum
Gæslunnar. Það er ekkert launungarmál
að Gæslan er undirmönnuð. Það má
ekkert út af bera. Meira en hálft árið er
ekki hægt að senda þyrlu lengra en 20
sjómílur, þar sem aðeins er hægt að
manna eina björgunarvakt. Uppsagn-
irnar í fyrra voru algjört neyðarúrræði.
Vonandi þarf ekki alvarlegt slys til að
menn átti sig á þessu. Hvernig ætla
menn til dæmis að bregðast við fari
Katla að gjósa?“
Villan sem Andri og félagar búa í. Þrjár sundlaugar eru á lóðinni. Prýðilega fer um menn.
Eldsneyti dælt á þyrluna hans Andra á flugvellinum í Takoradi.
Bátasmiðir í Gana að störfum. Hitinn þar syðra getur verið óbærilegur.
’
Ýmislegt hefur þó komið Andra
í opna skjöldu, eins og að sjá
fólk sofa á stöplum milli ak-
reina á fjölförnum umferðargötum.
Það er víst algeng sjón í Gana. Það er
eins gott að menn bylti sér ekki mikið
í svefni.