SunnudagsMogginn - 20.06.2010, Side 44

44 20. júní 2010
Rokkararnir úr Brooklyn-hljómsveitinni Les
Savy Fav hafa tilkynnt að á sinni fimmtu
breiðskífu muni þeir sækja innblástur til
indí-senunnar í byrjun tíunda áratugarins.
Sveitin er kannski ekki með þeim afkasta-
mestu í tónlistarbransanum, en frá árinu
1997 hafa þeir aðeins gefið út fjórar plötur.
Það hefur þó ekki stoppað þá í að safna
stórum aðdáendahópi um allan heim og hef-
ur tónlistarpressan ávallt verið dugleg að
gefa plötum þeirra góða dóma. Nýja platan
hefur fengið nafnið Root For Ruin og kemur
út 13. september næstkomandi.
Ný plata frá Les
Savy Fav á leiðinni
Fimmta plata hljómsveitarinnar Les Savy
Fav kemur út 13. september.
Wayne Coyne og félagar spiluðu fyrir fjölda
borgarstjóra í Oklahoma í vikunni.
Ljósmynd/MÁI
Það var ekki af verri endanum tónlistar-
atriðið sem skemmti fjölda borgarstjóra á ár-
legri ráðstefnu borgarstjóra Bandaríkjanna
sem fram fer í Oklahomaborg þessa dag-
ana. Á svið steig nefnilega hljómsveitin
Flaming Lips, sem mætti halda að væri í
fullri vinnu hjá ferðamálaráði borgarinnar,
svona miðað við hvað söngvarinn Wayne
Coyne er duglegur við að kynna borgina í við-
tölum. Með þeim á sviði var svo Fílharm-
óníuhljómsveit Oklahomaborgar og voru spil-
uð lög eins og „Race for the Prize“ „Do You
Realize?“ og þekja af „Sugarcube“ með Yo
La Tengo, allt undir stjórn Stevens Drozdsm,
gítarleikara Flaming Lips.
Flaming Lips þekja
Yo La Tengo
Mellon Collie and the Infinite
Sadness með Smashing
Pumpkins, Dookie með Green
Day, Washing Machine með
Sonic Youth og Mellow Gold
með Beck voru þær plötur sem
fengu hvað mesta spilun hjá
undirrituðum fyrir liðlega
fimmtán árum, eða um miðjan tíunda
áratuginn. Þarna réð indí-rokkið lögum
og lofum og aðrar tegundir tónlistar voru
langt frá því að komast í spilun. Þetta átti
þó allt eftir að breytast eftir að platan Ex-
it Planet Dust, fyrsta plata þeirra Efna-
bræðra (Chemical Brothers), fór að dreif-
ast á milli manna í vinahópnum.
Með plötunni opnuðust nýjar víddir
fyrir mörgum, þ.e.a.s. tónlistarlega séð.
Þarna voru félagarnir Tom
Rowlands og Ed Simons frá
Manchester að blanda saman
rokk- og danstónlist á hápunkti
Madchester-tímabilsins svo úr
varð tryllt blanda sem fékk
jafnvel hörðustu rokkara til að
hugsa sig tvisvar um áður en
byrjað var að rakka niður danstónlist.
Það átti þó ekki við um alla og gleymist
seint ræða eldri bróður vinar míns þegar
okkur var sagt að lækka í þessu drasli og
úr herbergi hans fór að hljóma ein-
staklega hávær metal-tónlist.
Efnabræðurnir fór sínar eigin leiðir
þegar kom að því að gera danstónlist og
fylgdu ekki neinni formúlu. Lög eins og
„Chemical Beats“, „Leave Home“, „In
Dust We Trust“ og „Song To The Siren“
eru drekkhlaðin „tribal“-töktum,
skringilegri blöndu furðulegra rafhljóða
og hraðs trommutakts sem fá haus og
líkama þeirra sem hlusta til að hreyfast í
takt fljótlega eftir að þau eru farin að óma
í græjunum eða á dansgólfinu. Flæði lag-
anna á Exit Planet Dust er nær óaðfinn-
anlegt og hvergi er að finna hökra eða
hik. Hún er samsett sem ein heild og
óstöðvandi taktur laganna leyfir plötunni
að flæða eins vel og hún gerir.
Sumir myndu kannski segja að þessi
tegund danstónlistar hefði liðið undir lok
um aldarmótin, en þó finnast enn hljóm-
sveitir sem sækja innblástur til þessara
snillinga frá Manchester.
Matthías Árni Ingimarsson
Poppklassík Chemical Brothers – Exit Planet Dust
Ein besta frumraun tíunda áratugarins
V
íst þótti manni tími til kominn að
þeir félagar Tom Rowlands og Ed
Simons, öðru nafni Chemical Brot-
hers, sendu frá sér nýja breiðskífu;
liðin eru þrjú ár frá síðustu plötu. Sú plata, We
Are the Night, var reyndar ekki góð svo
kannski hefur einhver vonað að þær yrðu ekki
fleiri. Þeir félagar ráku þó af sér slyðruorðið
með nýrri plötu, Further, sem kom út í vikunni
og þó hún sé kannski ekki líkleg til vinsælda er
hún þrælskemmtileg blanda af vélrænu poppi
og göróttri sýru.
Þeir Rowlands og Simons hafa margt brallað
um dagana, en þeir hafa starfað saman undir
þessu listamannsnafni nú í átján ár. Þeir
kynntust í skóla í Manchester þar sem þeir
lærðu miðaldasögu, en þeir eru nánast jafn-
aldra, Rowlands fæddur 1971 og Simons 1970.
Þeir voru víst saman í bekk í barnaskóla, en
kynni tókust ekki með þeim fyrr en í háskóla,
eins og getið er.
Hipphopp var málið
Báðir höfðu þeir áhuga á tónlist, Simons plötu-
snúður en Rowlands í hljómsveit, en náðu
saman í áhuga á hipphopp og þá aðallega því
sem upptökuteymið Dust Brothers fékkst við
vestan hafs. Þegar þeir Simons og Rowlands
fóru að fást við tónlist tóku þeir listamanns-
nafnið Dust Brothers traustataki, en þurftu að
skipta þegar hinir upprunalegu Dust-bræður
fréttu af tiltækinu. Hér fyrir neðan er sagt frá
skífunni frá 1995 þar sem þeir kvöddu gamla
starfsheitið og kynntu nýtt, en sú plata kom
þeim líka rækilega á kortið, hipphoppið löngu
búið að rjátlast af þeim og í þess stað komin
kraftmikil rokkskotin dansmúsík.
Næsta skífa, Dig Your Own Hole frá 1997, var
ekki síðri og Brothers Gonna Work It Out, sem
kom út 1998, enn betri. Lagið Hey Boy, Hey
Girl af breiðskífunni Surrender sló svo rækilega
í gegn sumarið 1999, en viðlíka hæðum hafa
þeir ekki náð síðan, sem er vonlegt; sú gerð af
músík sem þeir kunna best hefur látið undan
síga, og þá sérstaklega seinni ár þegar R’n’B
hefur lagt undir sig dansgólfið.
Platan Come with Us frá 2002 seldist líka illa,
og eins Push the Button frá 2005, og áðurnefnd
We Are the Night, sem kom út 2007. Ekki held
ég að ástæða sé til að búast við metsölu á Furt-
her. Það er þó ekki vegna þess að skífan sé slök,
hún er með því besta sem þeir félagar hafa gert
alllengi, en það er erfitt að sigla á milli þess að
vera framsækinn og að vera vinsæll.
Görótt sýra
Sjöunda breiðskífa Chemical Brothers kom út á dög-
unum og er tónlistin tilraunakenndari en oft áður.
Ólíklegt er þó að það afli þeim frekari vinsælda, en
platan er fín engu að síður.
Árni Matthíasson arnim@mbl.is
Tom Rowlands og Ed Simons tóku sér listamannsnafnið Chemical Brothers og hafa skemmt mannskapnum í átján ár.
Þeir Chemical-bræður notuðu
upphaflega listamannsheitið
Dust Brothers sem þeir sóttu til
þeirra Michael Simpson og John
King, sem frægir voru fyrir
samstarf við rappsveitina knáu
Beastie Brothers. Þremenning-
arnir í Beastie Boys leituðu til
Simpson og King vorið 1988
beinlínis með það í huga að gera
brautryðjendaverk. Afrakst-
urinn var Paul’s Boutique sem
talin er með merkustu plötum
hiphop-sögunnar, en á henni
nýttu þeir Dust-bræður hljóð-
búta úr 105 lögum. Sú skífa varð
þeim Simons og Rowlands slík-
ur innblástur að þeir stálu Dust
Brothers nafninu um tíma.
Umslag meistaraverksins magn-
aða Paul’s Boutique.
Fengu nafn
að láni
Tónlist
Það eru ekki bara útbrunnar rokkstjörnur sem
senda frá sér endurunnin lög í tilefni heims-
meistaramótsins í knattspyrnu. Hljómsveitin
British Sea Power hefur tekið upp á því að
endurskíra sveitina og tók upp lagið Football
(Kick It In The Goal) fyrir enska landsliðið und-
ir nafninu The Bench Warmers.
Lagið er eitt af fjölmörgum lögum sem gef-
in hafa verið út í tilefni mótsins. Þegar hafa
hljómsveitir eins og Weezer og We Are Scient-
ists sent frá sér HM-lög.
British Sea Power heita The Bench Warm-
ers á meðan HM er í gangi.
Fjölmörg HM-lög