SunnudagsMogginn - 08.08.2010, Blaðsíða 25

8. ágúst 2010 25
af því þetta fór svo vel með alla hina, þá
hafi þau sambönd ekki verið nein ást,
bara vinátta. En stóra ástin er Leifur. Eftir
að hann dó finnst mér alltaf að pínulítill
hluti af mér sé dáinn. Við vorum ekki
alltaf sómahjón en við elskuðumst.“
Það hlýtur að hafa verið skelfilegt að
missa hann.
„Ég missti fótanna í nokkur ár, varð
ógurlega veik, bæði andlega og lík-
amlega. Þótt ég væri fullorðin kona með
mikla lífsreynslu leið mér eins og sex ára
barni sem hefði verið skilið eftir. Þá kom
hersingin, hinir mennirnir. Fyrsti mað-
urinn sem kom til mín með blóm þegar
Leifur dó, var Magnús Tómasson, sem
kom með tólf hvítar rósir. Eins á ég Þór
mikið að þakka að ég komst út úr þessari
þráhyggjukenndu sorg sem beygði mig,
næstum, algjörlega. Ég hlýt að vera eins
og kötturinn, ég hef svo mörg líf.“
Karl og kerling í okkur öllum
Heldurðu að ástin eigi eftir að birtast
aftur?
„Nei. Ég átti kærasta frá því ég var
fjórtán ára þangað til ég var fimmtíu og
fimm ára. Ég hafði alltaf tilfinningalegt
bakland frá karlmönnum. Nú er komið
nýtt tímabil. Ég held að ég leggi það
hvorki á mig né einhvern annan að stofna
til nýs sambands. Ég er líka búin að læra
að vera ein. Það kunni ég ekki áður af því
ég var aldrei ein. Ég finn það æ oftar þeg-
ar ég kem heim að ég er fegin að vera ein.
Ég get verið eins leiðinleg hér heima og
ég vil, ein með sjálfri mér. Það er ágætt.“
Þú ert ekkert erfið í sambúð, er það?
„Við vorum öll erfið, ég og þessir menn
mínir. Enginn átti neitt inni hjá hinum.
Þess vegna gátum við endað sem vinir.
Við vorum öll jafn sek. Öll vorum við
listamenn. Það er ekkert þægilegt að vera
listamaður. Maður er alltaf að vinna með
tilfinningarnar og ber þær oft utan á sér.
Ég er mjög tilfinningarík. Þegar ég er að
leikstýra og eitthvað gott gerist þá fæ ég
gæsahúð.“
Heldurðu að kynin séu ólík?
„Það sést strax á börnum að kynin eru
ólík. En ég held að það sé karl og kerling í
okkur öllum, mismikið þó. Ég held líka
að listamenn hafi oft meiri tengsl við
karlinn og konuna í sjálfum sér en annað
fólk. Halldór Laxness gat skrifað um
Sölku Völku, stúlkuna sem er á gelgju-
skeiði, vegna þess að hann hafði aðgang
að báðum kynjum í gegnum sína skynjun
á lífið. Í sambúð okkar Leifs vissum við
eiginlega ekki hvort okkar var karl og
hvort var kerling. Kannski gekk það
svona vel þess vegna. Leifur var heima að
semja, elda og baka. Ég kom heim og las
Morgunblaðið og skammaðist yfir því að
það væri alltaf spagettí í matinn.“
Vissi ekkert um góðærið
Þú valdir þér leikstjórastarfið sem lífs-
starf. Hefurðu aldrei hugsað um at-
vinnuöryggið?
„Það er eiginlega orðið um seinan. Ég
er búin að dröslast í þessu í þrjátíu og
fimm ár og öryggið hefur verið lítið sem
ekkert. Listamenn eru svo mikil börn,
allavega ég. Stundum langar mig til að
vera skynsöm en ég er ekki skynsöm. Ég
þakkaði mínum sæla í vor þegar mér var
sagt upp að ég kann að taka atvinnumissi
og get lifað með honum, meðan svo
margir missa alveg fótanna þegar þeir
lenda í þeirri stöðu. Ég lifi í þeirri trú og
því trausti að þegar einar dyr lokast þá
opnist einhverjar aðrar. Af hverju ætti
það ekki að gerast núna eins og öll þessi
þrjátíu og fimm ár?“
Þú finnur tækifæri í kreppunni.
Hvernig finnst þér íslenskt þjóðfélag
vera á krepputímum?
„Ég er svo utan við mig að ég vissi ekk-
ert um þetta góðæri. Mér finnst skelfilegt
að þetta þjóðfélag skuli hafa verið svona
gjörspillt. Alla ævi hef ég viljað sjá það
góða í fólki og ég er svo barnslega einföld
að halda að allir vilji vel. Líf sem snýst um
að eignast sífellt meira er ömurlegt. Ekki
vildi ég eiga tvö hús, búgarð, sum-
arbústað, skíðaskála og þyrlu. Þá myndi
maður ekki gera neitt annað en að snúast
í kringum þær eignir. Það myndi ræna
mig allri hugarró. Það sem skiptir mig
mestu máli í lífinu er að vera glöð og
finnast gaman og geta látið gott af mér
leiða.“
Á hvað trúirðu?
„Ætli ég trúi ekki á Guð. En ég trúi því
að Guð birtist fólki á mismunandi hátt og
ég heyri í mínum Guð í tónlist Bachs,
Mozarts og Beethovens. Og mér finnst að
list sem er ekki mannbætandi sé einskis
verð. Þetta er mín lífsskoðun.“
Morgunblaðið/Eggert
’
Ég kann ekki að tala um neitt
annað en listir. Það er eins og
sjómaður sem talar um fisk-
veiðar og sjóinn. Allt mitt líf hefur
snúist um listir. Allir vinir mínir, all-
ir elskhugar mínir og allir mínir
elskulegu eiginmenn hafa verið við-
riðnir listir á einn eða annan hátt.