SunnudagsMogginn - 15.08.2010, Side 43

15. ágúst 2010 43
M
aður gerir ansi margt stórfurðulegt þegar maður
er einn. Reyndar held ég að flest af því sem
maður tekur sér fyrir hendur einn síns liðs sé
eiginlega hálf-skrítið. Það vantar einhvern veg-
inn alla heildarmynd yfir aðgerðir manns, oft og tíðum. Eins
og til dæmis þegar maður kemur einn heim. Fylgstu með
sjálfum þér næst þegar þú kemur einn heim til þín. Þetta eru
svona tíu mínútur af gersamlega ófókuseruðu rugli. Það er
akkúrat ekkert markmið í gangi. Þú lítur út fyrir að vita ekki
hvort þú ert að koma eða fara.
Þú kemur inn og byrjar kannski á því að setja niður póst-
inn. Og svo bara allt í einu ertu farinn að stara á sjálfan þig í
spegli. Hugsanlega vegna þess að þér finnst þú hafir fitnað í
framan. Svo ferðu úr jakkanum. En ekki alla leið. Ferð bara
svona hálf úr honum vegna þess að þú ert farinn að opna eitt
umslag af fimm. Verður fljótt mjög leiður á því og byrjar að
fara úr öðrum skónum. Allt í einu dettur þér í hug að kveikja
á sjónvarpinu. Í þann mund sem þú ert að fara að kveikja á
sjónvarpinu fattarðu að þú átt eftir að fara úr hinum skónum.
Byrjar á því að fara úr honum en ert næstum því dottinn
vegna þess að þú ert ekki almennilega farinn úr jakkanum.
Allt í einu ertu farinn að baða út höndunum á miðjum gang-
inum til að reyna að halda jafnvægi. Þetta er svona svipuð
hreyfing og að vera í spennitreyju og reyna að fara úr brjósta-
haldara. Ekki það að ég hafi einhvern tímann prófað það.
Reyndar hef ég verið í brjóstahaldara. Ekki spennitreyju.
Jæja, loksins ertu kominn úr báðum skónum eftir mikinn
og ljótan dans. Kveikir því næst á sjónvarpinu og horfir í
svona tuttugu sekúndur. Stendur upp og opnar ísskápinn.
Starir inn í hann í svona rúma mínútu. Veist ekki alveg hvort
þú ert svangur eða ekki. Lyktar
af mjólkinni. Horfir svo aðeins
út um gluggann. Á ekki neitt.
Færð þér hálfan banana. Lest
fjögur orð í Mogganum. Lokar
svo ísskápnum og endurraðar
nokkrum myndum framan á
honum.
Það er akkúrat enginn til-
gangur með einu né neinu sem
þú ert að gera. Enginn. Þú ert
bara týndur. Heima hjá þér. En
það er öllum sama, vegna þess að þú ert auðvitað einn. Það
veit enginn af þér. Fólkið sem þú býrð með er einhvers staðar
annars staðar.
Nú er ég ekki að segja að það geti ekki verið gott að vera
einn við og við. Reyndar er það alveg nauðsynlegt fyrir hverja
manneskju að vera dálítið bara með sjálfum sér. Margir eru
einir í bílunum sínum til dæmis. Og það sem fólk gerir eitt í
bílunum sínum getur oft verið dálítið merkilegt. Sumt fólk til
dæmis syngur í bílnum sínum. Fólk sem ætti alls ekki að
syngja. En það er enginn í bílnum sem kvartar. Einu sinni var
ég á rauðu og konan í bílnum við hliðina á mér söng af mikilli
innlifun „Gleðibankann“.
Íslendingar hefðu reyndar aldrei aftur fengið að taka þátt í
Júróvisíon ef hún hefði keppt fyrir okkar hönd, en mér fannst
þetta samt bara svolítið skemmtilegt. Enda kvartaði enginn.
Allt breytist hins vegar um leið og önnur manneskja er
komin inná heimilið. Þá ferðu meira að tilkynna það sem þú
ætlar að gera.
„Heyrðu ég ætla aðeins að horfa á sjónvarpið.“
„Ókei. Lengi?“
„Bara í svona tuttugu sekúndur. Ég þarf svo að vera mættur
út í glugga til að horfa á ekki neitt.“
„Ókei. Verður þú lengi úti í glugga?“
„Ekki lengur en í allavega mínútu vegna þess að ég þarf þá
að borða hálfan banana og lesa fjögur orð í Mogganum. En
núna get ég ekki talað lengur við þig vegna þess að ég er að
verða alltof seinn.“
Aleinn
heima
Pistill
Bjarni Haukur
Þórsson
’
Það er akk-
úrat enginn
tilgangur
með einu né neinu
sem þú ert að gera.
Enginn. Þú ert
bara týndur.
Gatan mín
A
rnar Sigurmundsson, vel þekktur sem
forystumaður í sjávarútvegi og á vett-
vangi lífeyrissjóða, á allar sínar rætur
við Vestmannabraut í Eyjum. Er fædd-
ur á heimili foreldra sinna, þeirra Sigurmundar
Runólfssonar og Íseyjar Skaftadóttur, á efri hæð-
inni á Vestmannabraut 25, sem þar bjuggu allan
sinn búskap. Vestmannabrautin er í hjarta mið-
bæjarins í Eyjum og var aðalgata bæjarins um
tíma. Hún byggðist frá aldamótum 1900, en segja
má að uppbygging götunnar og Eyjanna hafi fylgt
vélbátaöldinni í Eyjum sem hófst árið 1906.
Upphaflega bar Vestmannabrautin þrjú nöfn.
Austasti parturinn að Kirkjuvegi var nefndur Dal-
bæjarvegur, síðan tók við Símastígur og loks
Breiðholtsvegur sem var vestast í bænum. Gatan
öll fékk nafnið Vestmannabraut um 1930.
Við Vestmannabraut var Samkomuhús Vest-
mannaeyja, kvikmyndahús sem tók um 450
manns í sæti og var bíósalurinn einnig mikið not-
aður undir dansleiki og árshátíðir. Oft var mikið
um að vera, ekki síst á vetrarvertíðum.
„Við götuna var einnig pósthús og símstöð,
verslanir, bakarí, sjoppur og rakarastofur. Þegar
ég var tíu ára var opnaður flottur veitingastaður,
Hressingarskálinn, við götuna og var það bylting.
Skólavegur, Bárustígur, Hilmisgata og Kirkjuveg-
ur tengdust götunni – og mynduðu að nokkru
leyti ramma um miðbæinn í Eyjum. Aðalleiksvæði
krakkanna var á Stakkagerðistúni, en þar voru
rólur og vegur og einnig góð aðstaða til að vera í
fótbolta. Leiksvæðið var annars ekki bundið við
miðbæinn. Strákar voru mjög mikið niðri við
höfnina í Eyjum að leika sér með litla heimasmíð-
aða báta og fara inn í Botn og undir Löngu sem var
vinsæll staður á sólardögum á sumrin,“ segir Arn-
ar sem bætir við að hlunnindi hafi falist í því að
eiga heima nánast við hliðina á bíóinu.
„Á mínum uppvaxtarárum, það er á sjötta ára-
tugnum, fóru langflestir krakkar í bíó á sunnu-
dögum og margir keyptu sér sem kallað var apó-
tekaralakkrís til að hafa með. Á þessum árum var
ekkert sjónvarp, símar ekki komnir í öll hús, fáir
fólksbílar í Eyjum en margir vörubílar. En krakkar
höfðu ærið nóg fyrir stafni í leik og starfi. Þá var
einnig mikið um það að krakkar fóru á drengja- og
stúlknafundi í KFUM-húsinu við Vestmanna-
braut.“
Húsið Vestmannabraut 25 sem Sigurmundur,
faðir Arnars, byggði á árunum 1932 til 1934 er
tveggja hæða steinsteypt íbúðarhús og þótti stórt á
mælikvarða síns tíma. Lengi vel voru tvær íbúðir í
húsinu. Eigandi neðri hæðar var breskur konsúll
og síðar voru skrifstofur þar.
„Húsið er nú í eigu Hótels Þórshamars, Gísla
Vals Einarssonar og fjölskyldu hans, og er rekið
sem íbúðagisting undir nafninu Hótel Mamma.
Þykir mér mjög vænt um það nafn,“ segir Arnar
sem bjó við Vestmannabraut fram yfir tvítugt.
Sem fjölskyldumaður eignaðist hann heimili á
Brimhólabraut en byggði síðar á Bröttugötu 30.
„Hér höfum við verið í rúm fjörutíu ár og líkar vel.
Brattagatan er nokkuð brött, einkum neðri hluti
hennar. Sjálfur bý ég í efri hlutanum sem er frið-
sæl inngata. Það kom sér vel í eldgosinu 1973 að
húsið skyldi vera ofarlega og vestarlega í bænum
en sá hluti slapp mun betur frá afleiðingum goss
en austurbærinn sem fór að mestu undir hraun.“
sbs@mbl.is
Á Hótel Mömmu
Heimaey
Hl
íð
av
eg
ur
Strandvegur
Vestmannabraut
Strandvegur
He
lg
af
el
ls
br
au
t
Heiðarvegur
Kirkjuvegur
Sk
ól
av
eg
ur
Háteinsvegur
Faxastígur
Illugagata
1
2
1. Stakkagerðistún er í hjarta Vestmannaeyjabæjar og
þegar ég var strákur var túnið mikið notað sem leik-
svæði. Með útsjónarsemi mátti þar leika fótbolta á
fjórum til fimm völlum. Á þessum tíma var raunar
mesti höfuðverkurinn að útvega sér bolta, því í alls-
leysi fyrri tíðar var talsverður vandi að verða sér úti
um slíka. Og sjálfur man ég eftir allskonar peyja-
félögum í boltanum, skipulagt íþróttastarf sem nær
í dag til yngstu krakkanna kom löngu síðar.
2. Ég var mikið niðri á bryggju sem strákur og sótti þá
gjarnan til föður míns sem var netamaður. Af verk-
stæðinu þar sem hann starfaði var gott útsýni yfir
höfnina og hægt að fylgjast með bátum og núm-
erum þeirra. Segja má að uppvaxtarár mín, fimmti
og sjötti áratugurinn, séu gullöld bátaflotans, enda
voru þá gerðir út margir tugir báta frá Eyjum, gjarn-
an 50 til 60 tonna eikarbátar.
Uppáhaldsstaðir
Heimaslóð Arnar Sigurmundsson fyrir utan æskuheimili sitt við Vestmannabrautina í Eyjum.
Morgunblaðið/Eggert