Skólablaðið - 01.03.1984, Side 35

VEGGURINN VAR SAMSETTUR
ÚR FJÓRUM FLENNISTÓRUM
RÚÐUM, SEM VORU AÐSKILDAR
með láréttum, svörtum póst-
ÚM. EKKI SVO AÐ SKILJA AÐ
PÓSTÞJÓNUSTAN SÉ FARIN AÐ
RÁÐA LITAÐ STARFSFÓLK. HÉR
ER ÁTT VIÐ GLUGGAPÓSTA. (Willy,
your attempts at joking are simply pa-
thetic.) SID, ÞETTA ER ORÐIÐ
þreytandi, ef þú heldur ekki
kjafti, skrifa ég þig út úr
þessari sögu. gleymdu ekki
að ég ræð örlögum þínum.
ef þú heldur þig ekki á mott-
únni það sem eftir er, hef ég
fjölda hugmynda um enda-
lok þín, t.d. örlítið ævintýri
í RÓMVERSKU HRINGLEIKAHÚSI
meðbanhungruðum ljónum
OG TÍGRISDÝRUM.
I get the message, boss, anything you
say, boss. And by the way, boss, I real-
ly like your stories, they are so full of
humor and excitement and...
ÞETTA ER NÓG, SID. ÞÚ SKILUR
FYRR EN SKELLUR í TÖNNUM. NÚ
GETUR SAGAN HALDIÐ ÓTRUFL-
UÐ ÁFRAM. FRAMHALDIÐ VERÐ-
UR SKRIFAÐ MEÐ LÁGSTÖFUM,
SEM GÆTI VERIÐ TÁKNRÆNT
FYRIR SÆTTIR OKKAR SIDS, EF
EINHVER HEFUR GAMAN AF ÞESS
HÁTTAR HLUTUM. Sid sýnir sátt-
fýsi sína með því að lána mér sitt ein-
kennisletur. (Humm, þetta hljómar nú
bara vel.) Eftirfarandi atriði þurfa þó
að koma fram, áður en lengra er haldið:
Gólfið og þrír gluggalausir veggir her-
bergisins voru málaðir skjannahvítir,
loftið var aftur á móti blóðrautt. Á
miðju gólfi stóð borð og tveir stólar í
hlýlegum breskum nýlendustíl. Fleiri
húsgögn voru ekki í herberginu. Clive
hafði hannað húsið og alla innanstokks-
muni þess og lagt í það mikinn hluta af
sjálfum sér. (Þetta er mjög mikilvægt
atriði, hönnun hússins var hluti listar
hans!)
Clive Warner var að bíða eftir manni
frá kvöldblaðinu „Morgunskíman“.
Blaðamaðurinn, sem hringt hafði fyrr
um daginn og kynnt sig sem Sid Carter,
óskaði eftir viðtali við hann. í fyrstu
áleit Clive að þetta yrði eitt af þessum
örstuttu viðtölum sem blöðin nota
sem uppfyllingarefni sökum tíma-
bundinnar ládeyðu í þjóðmálum. En
þegar röddin í símanum skýrði frá því,
að viðtalið ætti að birtast í hátíðarút-
gáfu Morgunskímunnar, tók hjarta
Clives að slá örar. Hugur hans fylltist
hinni undarlegu óraunveruleikatilfinn-
ingu, sem óvænt gleðitíðindi hafa oft í
för með sér. Honum fannst eitthvað
titra inni í sér, meðan hann sagði blaða-
manninum hvenær hann ætti að koma.
Hátíðarviðtalið, eins og það var almennt
kailað, ætti að vera við hann! Þetta yrði
ekki aðeins ýtarlegt viðtal, heldur einnig
— og ekki síður — viðurkenning, sú
mesta sem nokkrum listamanni gat
hlotnast.
Einu sinni á ári var gefin út sérstök
hátíðarútgáfa Morgunskímunnar.
Þungamiðja þessa blaðs var ætíð viðtal
við listamann, sem hafði verið vandlega
valinn af valinkunnu fólki. Morgun-
skíman var mest lesna blað landsins,
og var því ávinningur listamannsins
mikill. Vegna hinnar miklu athygli sem
viðtalið vakti, varð það smám saman
nokkurs konar fyrstu verðlaun innan
listaheimsins. Ár hvert biðu því listunn-
endur i ofvæni hátíðarútgáfu Morgun-
skímunnar. Og nú var komið að hon-
um, Clive Warner, allt annað var þoku-
kennt, þegar hann hugsaði um þessa
stórbrotnu staðreynd.
35