SunnudagsMogginn - 30.01.2011, Síða 18

18 30. janúar 2011
Leikararnir Jóhannes Haukur Jó-hannesson og Þórunn ArnaKristjánsdóttir eru í stuði þegarblaðamaður hitti þau í hinum
virðulega Kristalsal í Þjóðleikhúsinu. Þau
eru ánægð því rennsli á nýju íslensku
barnaleikriti var að ljúka á Stóra sviðinu
og spennan að magnast fyrir frumsýn-
inguna á Ballinu á Bessastöðum í leik-
stjórn Ágústu Skúladóttur á fimmtudag-
inn. Það er við hæfi að viðtalsstaðurinn sé
virðulegur enda leika þau forseta og
prinsessu í leikritinu, sem er ekkert
venjulegt leikrit því það er uppfullt af
glænýjum söngvum Braga Valdimars
Skúlasonar Baggalúts og meðlims Mem-
fismafíunnar. Leikritið er byggt á vinsæl-
um bókum Gerðar Kristnýjar en fyrir ut-
an að vera höfundur leikritsins semur
hún söngtextana ásamt Braga Valdimari.
Jóhannes Haukur og Þórunn eru bæði
spennt fyrir því að leika í nýju íslensku
barnaleikriti. „Það er heiður og forrétt-
indi að fá að gera þetta. Við sjáum leikrit
Thorbjörns Egner sett upp reglulega en
auðvitað er sérstakt og gott að hlúa að
okkar höfundum og fá að búa til okkar
hefðir sjálf. Hver veit nema Ballið á
Bessastöðum verði héðan í frá leikið á
fimm ára fresti rétt eins og Egner,“ segir
Jóhannes Haukur.
„Mér finnst svo skemmtilegt við þetta
verk hvað það er mikið af íslenskum vís-
unum í því,“ segir Þórunn.
Í leikritinu fylgist áhorfandinn með
ævintýrapersónum í íslensku landslagi.
„Þetta er rosalega íslenskt ævintýri og
gerist í íslensku náttúrunni. Þetta eru
forseti og prinsessa sem eru bara til í
þessu ævintýri. Ég er ekki Ólafur eða Vig-
dís,“ segir Jóhannes Haukur og tekur til
við að líkja leikritinu við bandarískar fé-
lagamyndir, nema í þessu tilfelli eru
söguhetjurnar ung prinsessa og eldri
maður sem gegnir stöðu forseta.
„Þetta er svona „buddy movie“. Þeim
kemur ekki vel saman í upphafi. Hann er
eldri maður í ábyrgðarstöðu og hún er
barn. Þau eiga ekki mikið sameiginlegt,
eða það halda þau í fyrstu,“ segir hann og
útskýrir að svo þurfi prinsessan og for-
setinn að leysa ákveðin verkefni saman.
Þórunn botnar þessa hugsun. „Og átta sig
á því að þau eru ekki svo ólík þegar öllu er
á botninn hvolft. Þau læra hvort af öðru.“
Jóhannes Haukur heldur áfram. „Það
er sérstaklega gaman að fylgjast með því
sem forsetinn lærir af barninu en við get-
um almennt lært svo margt af börnum.
Þau hafa fallega sýn á hlutina eins og allir
foreldrar þekkja. Það er svo gaman að
þessum gullkornum sem börn láta út úr
sér á hverjum einasta degi. Þau segja
mjög oft gáfulega hluti þrátt fyrir ungan
aldur. Eitt sem mér þykir svo vænt um í
sambandi við sýninguna er að Gerður
virðist vera þeim töfrum gædd að geta
hugsað eins og barn. Maður sér þetta í
bókunum hennar sem leikritið er byggt á
og í leikritinu líka, þessa barnslegu hugs-
un. Það eru svo margar yndislegar setn-
ingar í leikritinu.“
Smá Lína langsokkur í prinsessunni
En hvernig er það fyrir Þórunni Örnu að
fá að vera prinsessa?
„Mér finnst bara stórkostlegt að vera
prinsessa. Ég hlakka alltaf til að mæta í
vinnuna. Ég ákvað það strax þegar ég var
búin að lesa handritið að mig langaði ekki
að hún væri stillt og prúð prinsessa sem
gerir ekkert nema að brosa. Það er svolít-
ill Lína langsokkur í henni. Hún leitar
ævintýra. Það að vera í þessum kjól heftir
hana mikið. Hana langar bara til að vera
venjulegur krakki. Að hitta forsetann og
fara í þetta ævintýri með honum gerir
henni það kleift. Hún er komin í opinbera
heimsókn til Íslands og talar mikið um
skyldurnar sem hún þarf að uppfylla sem
henni finnst ekki skemmtilegar,“ segir
hún.
„Svo fáum við að borða svo mikið af
kransaköku,“ segir Jóhannes Haukur en
kransakaka þessi er mikilvæg í leikritinu.
„Við vorum áðan að fá alvöruköku í
fyrsta skipti. Hingað til höfum við bara
verið með gerviköku og verið að þykjast
borða. Hinir leikararnir réðust á kökuna
eftir rennslið. Við verðum að passa okkur
á þessu, við troðum í okkur kransaköku á
sunnudögum,“ segir hann en Ballið á
Bessastöðum verður sýnt alla sunnudaga
tvisar á dag, kl. 14 og 17. Allt átið ætti þó
ekki að koma mikið að sök því þau hreyfa
sig heilmikið í sýningunni. „Við dönsum
á móti,“ segir Þórunn.
Það má líka segja að þau svitni út
kransakökunni. „Við erum að ferðast um
Ísland og það er ekki endilega hlýtt á Ís-
landi á sumrin svo við erum í lopapeysum
meira og minna alla sýninguna. Það er
áskorun! Það er rosalega heitt,“ segir hún
„Ég er líka í ullarjakkafötum og svo
lopapeysu en maður lætur sig bara hafa
það,“ segir Jóhannes Haukur.
Traktorinn er líka trommusett
Einn leikmunur í sýningunni á áreið-
anlega eftir að vekja mikla athygli, trak-
torinn sem er líka trommusett. „Það eru
endalausir töfrar í leikritinu,“ segir Þór-
unn og bæði lofa þau leikmyndahönn-
uðinn Guðrúnu Öyahals. Sýningin er lit-
rík eins og er svo vel við hæfi í
barnasýningu en búningana hannar
María Th. Ólafsdóttir.
Þó að Bragi Valdimar semji tónlistina
verður hann ekki á sviðinu heldur lætur
tónlistina í hendur Baldurs Ragnarssonar,
Jóns Geirs Jóhannssonar og Unnar Birnu
Björnsdóttur og vekur Jóhannes Haukur
athygli á fjölhæfni þeirra. „Það er gaman
að segja frá því að strákarnir eru í þunga-
rokkshljómsveitinni Skálmöld.“ Vert er
að vekja athygli á því að tónlistin úr leik-
ritinu kemur einnig út á geisladiski.
Nýjar persónur koma líka við sögu eins
og draugurinn sem Kjartan Guðjónsson
leikur. Svo má ekki gleyma dýrunum en
landnámshæna nokkur á áreiðanlega eftir
að vekja athygli en Bernd Ogrodnik sér
um brúðugerð.
Þetta er ekki eina sýningin í Þjóðleik-
húsinu sem Jóhannes Haukur leikur í.
Hann er líka í Gerplu og Íslandsklukk-
unni. Sú spurning vaknar hvort það sé
erfitt að skipta á milli allra þessara sýn-
inga. „Á æfingatímabilinu hleður maður
þessu inn í harða diskinn og svo er þetta
bara þarna. Ég hef mest verið með fimm
sýningar í kollinum í einu. Þetta gerist
bara sjálfkrafa um leið og þú ert búinn að
læra sýninguna, þá kanntu hana bara,“
segir hann og útskýrir að aðeins þurfi að
fletta upp á réttum stað. Hann játar þó að
hann rifji upp textann fyrir hverja sýn-
ingu á Gerplu enda er leikritið á erfiðari
íslensku en gengur og gerist. Balltextinn
rann hins vegar ljúflega ofan í þau og þau
lofa bæði höfundinn. „Gerður var alltaf til
í að hlusta á leikhópinn. Við tókum heil-
mikinn þátt í að raða handritinu saman,“
segir Þórunn og félagi hennar heldur
áfram: „Við fengum mikið efni frá henni
og svo er það okkar verk og leikstjórans
að vinna með það.“
Jóhannes Haukur rifjar upp kynni sín
af ævintýrum hvíta tjaldsins þá og nú.
„Maður sá sjálfur Lion King og Toy Story
sem unglingur. Núna var ég að horfa á
Toy Story 3 með dóttur minni. Þetta er
æðisleg mynd. Ég upplifi Ballið á Bessa-
stöðum sem skemmtilegt ævintýri og ég
hugsa að foreldrar eigi ekki síður eftir að
hafa gaman af því.“
Springur út sem dansari
Þáttur tónlistarinnar á sinn þátt í víðari
skírskotun verksins og er mikið sungið.
Auk þess að vera með BFA-gráðu í leiklist
frá LHÍ er Þórunn tónlistarmenntuð en
hún er með B.Mus-gráðu frá sama skóla.
„Það er mjög gaman að taka þátt í sýn-
ingu með svona miklum söng, sér-
staklega þegar lögin eru svona flott.“
Jóhannes Haukur segir að það sé ekki
síður skemmtilegt að heyra hana syngja
„með þessari fallegu rödd úr þessum litla
líkama.“
Þórunn upplýsir að kollegi hennar sýni
á sér nýjar hliðar í þessu verki með „frá-
bærum danssólókafla“.
„Ég er búinn að vera í söngleikjum í níu
ár og hef dansað í hópnúmerum en get
blygðunarlaust tekið undir það að ég er
að springa út sem dansari,“ segir hann og
ýjar á gamansaman hátt að Grímutilnefn-
ingu ekki fyrir leik heldur dans.
Þau voru á sama tíma í Listaháskól-
anum nema hvað hún var í söngnum og
hann í leiklistinni. „Ég var feimni tónlist-
arneminn og Jói flippaði leiklistarnem-
inn,“ segir hún. „Við mættumst ekkert
mikið á göngunum.“
„Tónlistarfólkið læðist með veggjum á
meðan leiklistardeildin er uppi um alla
veggi. Við kynntumst því ekki beint í
skólanum heldur sáumst frekar,“ út-
skýrir hann.
Alltaf að yngjast
„Svo kynntumst við bara í Finnska hest-
inum. Jói er búinn að fylgja mér í gegnum
fyrsta árið mitt í Þjóðleikhúsinu,“ segir
Þórunn sem útskrifaðist síðasta vor en
Jóhannes Haukur fimm árum fyrr.
„Það má segja að ég sé einhvers konar
lærifaðir hennar,“ gantast hann en hún
segir eitthvað til í þessu því hún leiti oft
ráða hjá honum. „En hún veit alltaf bet-
ur.“
Það munar aðeins þremur árum á þeim
þó að aldursmunurinn í sýningunni sé
mun meiri. „Við höfum verið að lenda í
því að Jóa er alltaf treyst fyrir hlutunum
og frekar talað við hann ef eitthvað er,“
segir Þórunn og vísar til þess að hún sé
smávaxin og auk þess að leika barn í sýn-
ingunni. „En ég er klárlega ábyrgi aðilinn
í þessu tvíeyki!“
Jóhannes Haukur mótmælir því ekki.
„Hún passar upp á þetta allt, ég elti
bara.“
Þórunn er alltaf að yngjast í Þjóðleik-
húsinu. „Ég byrjaði sem unglingur, var
svo barn og verð reyndar aðeins eldri
unglingur í næstu uppfærslu,“ segir hún.
„Það myndi enginn treysta mér sem
unglingi,“ segir Jóhannes Haukur og
hljómar hálfsvekktur. „Þú færð að
minnsta kosti aldrei að leika prinsessu,“
svarar Þórunn til.
„Ég gekk einu sinni með þann draum í
„Ég er ekkert svo ólík þessari prinsessu. Ég er sjálf
svo lífsglöð og finnst gaman að vera til,“ segir Þór-
unn, sem leikur prinsessuna í Ballinu á Bessastöð-
um en hún lendir í miklum ævintýrum með forset-
anum, sem Jóhannes Haukur leikur.