Morgunblaðið - 08.04.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 2010
✝ Soffía SigurlaugLárusdóttir
fæddist 23. júní
1925 á Vindhæli á
Skagaströnd í Aust-
ur-Húnavatnssýslu.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnuninni á
Blönduósi 31. mars
2010.
Soffía var dóttir
hjónanna Láru
Kristjánsdóttur, f.
6. apríl 1901, d. 6.
september 1993, og
Lárusar Guðmundar
Guðmundssonar, f. 6. október
1896, d. 21. september 1981.
Hún var elst fjögurra systkina.
Næstelst er Kristjana Sig-
urbjörg, f. 12. júní 1926, þá kom
Guðmundur, f. 5. júní 1929, d.
15. október 2002, og yngst er
Guðrún Ingibjörg, f. 12. júlí
1930.
Soffía giftist 22. júní 1946
Guðmundi Jakobi Jóhannessyni,
kafara frá Garði á Skagaströnd.
Hann fæddist 15. júní 1920, son-
ur Helgu Þorbergsdóttur, f. 30.
apríl 1884, d. 30. september
eiga tvö börn og áður átti Signý
eina dóttur. 5) Karl, f. 16. nóv-
ember 1953. Maki hans var
Sveinbjörg Hallgrímsdóttir, f. 1.
október 1957, og eiga þau tvö
börn og fjögur barnabörn. 6)
Lára, f. 3. apríl 1955. Maki henn-
ar er Gunnar Svanlaugsson, f. 8.
febrúar 1954, og eiga þau fjögur
börn.
Einnig ólst upp hjá þeim frá
10 ára aldri Ólafur Róbert Ingi-
björnsson, f. 27. desember 1956.
Maki hans er Kristín Hrönn
Árnadóttir, f. 14. nóvember
1956. Þau eignuðust fimm börn.
Soffía ólst upp á Vindhæli til
10 ára aldurs en fluttist þá til
Skagastrandar með foreldrum
sínum. Hún gekk í barnaskóla á
Skagaströnd en var einnig tvo
vetur í Héraðsskólanum á Laug-
arvatni og einn vetur í Hús-
mæðraskólanum í Reykjavík.
Eftir nám vann hún um tíma við
afgreiðslu í Kaupfélaginu á
Skagaströnd en sinnti húsmóð-
urstörfum að mestu eftir það.
Soffía starfaði lengi í Kven-
félaginu Einingu á Skagaströnd
og var formaður þar um skeið.
Útför Soffíu fer fram frá Hóla-
neskirkju á Skagaströnd í dag,
8. apríl 2010, og hefst athöfnin
kl. 14.
1970, og Jóhann-
esar Pálssonar, f.
23. maí 1878, d. 9.
mars 1972. Soffía
og Guðmundur
hófu búskap sinn á
Skagaströnd og
bjuggu á Hólabraut
25 nær alla sína bú-
skapartíð.
Guðmundi og
Soffíu varð sex
barna auðið: 1)
Lárus Ægir, f. 4.
nóvember 1946.
Sambýliskona hans
var Bjarney Valdimarsdóttir, f.
7. ágúst 1949, og eiga þau þrjú
börn og þrjú barnabörn. 2)
Helga Jóhanna, f. 30. apríl 1948.
Maki hennar er Eðvarð Sigmar
Hallgrímsson, f. 22. janúar 1948.
Þau eiga tvær dætur og fjögur
barnabörn. 3) Guðmundur, f. 23.
desember 1949. Maki hans er
Sigurlaug Magnúsdóttir, f. 5.
september 1949, og eiga þau
þrjú börn og þrjú barnabörn. 4)
Ingibergur, f. 16. nóvember
1953. Maki hans er Signý Ósk
Richter, f. 17. maí 1960. Þau
Elsku mamma. Þá hefur þú kvatt
og ert komin til Drottins.
Þú varst alltaf mjög trúuð, kennd-
ir okkur bænir og gafst okkur gott
veganesti út í lífið sem við búum að.
Við ólumst upp á yndislegu heimili
hjá ykkur pabba. Þar var alltaf fullt
hús af fólki og mikið um að vera.
Oft var glatt á hjalla í Skeifunni og
það voru þínar uppáhaldsstundir
þegar gítarinn var tekinn fram og
Borgin sungin fullum hálsi ásamt
fleiri góðum lögum.
Já, minningarnar eru ótal margar
og við söknum þín. Við munum halda
vel utan um pabba og Hrefnu.
Ljós og friður umvefji þig, elsku
mamma.
Þínar dætur,
Helga og Lára.
Nú er hún Soffía fóstra mín látin.
Á Hólabraut 25 á Skagaströnd var
mér komið fyrir í skóla sem unglingi
hjá Soffíu og Guðmundi. Ég var orð-
inn eitthvað til leiðinda hér fyrir
sunnan. Það var Pálmi Sigurðsson,
nágranni Soffíu og vinur foreldra
minna, sem benti þeim á að það væri
gott að koma mér í fóstur þar. Ég
var ekki alveg sáttur við þessa ráð-
stöfun. Ég vildi vera fyrir sunnan í
gleðinni.
Nú var ég þarna kominn með upp-
reisnarandann í farteskinu. Mér fór
fljótlega að snúast mjög hugur og
vildi síðan helst hvergi vera annars
staðar en hjá þessum nýju fósturfor-
eldrum. Þarna var ég í skóla og við
vinnu í nokkur ár. Ég veit ekki
hvernig hefði farið fyrir mér ef for-
eldrar mínir hefðu ekki af skynsemi
sinni komið mér fyrir á Skagaströnd.
Það er oft næðingssamt þarna á
ströndinni en í hverju húsi bjó gott
og hlýtt fólk og mér leiddist aldrei.
Þegar líða tók á fyrsta veturinn tek
ég eftir því að það er eitthvað mikið í
gangi hjá fóstru, símhringingar og
mikið rætt í hálfum hljóðum við
fóstra. Svo fékk ég að vita það. Óli
hafði misst móður sína ungur og
hafði dvalið hjá þeim tímabundið um
10 ára aldur. Síðan flutt til Keflavík-
ur. Óla leiddist þar. Hann hefur lík-
lega verið 14 ára þegar hann hringdi
í fóstru og spurði hvort hann mætti
búa hjá henni. Nú var farið að færa
til í herbergjum og búa um rúm, eins
og von væri á höfðingja. Mikið voru
þau ánægð að fá hann Óla sinn aftur.
Síðan kom Óli fóstbróðir og hefur
ekki farið af Ströndinni síðan. Svona
var hún fóstra, hennar hjartans mál
voru börn og unglingar og velferð
þeirra. Þau Guðmundur eignuðust
sex börn og ekki var kastað til hend-
inni við uppeldið á þeim. Það mynd-
aðist fallegur ættbogi frá þeim hjón-
unum. Afkomendurnir voru yfir 100
síðast þegar ég vissi. Fóstra vann oft
langan vinnudag. Starfsþrek hennar
var dálítið skert því hún fékk löm-
unarveiki ung en viljastyrkurinn var
mikill. Á hverju kvöldi áður en hún
sofnaði bað hún fyrir börnum sínum
og afkomendum og fósturbörnum,
öllum börnum og þeim sem áttu bágt
og síðan allri heimsbyggðinni að ég
held. Svona var hún fóstra. Hún
reiddist aldrei fólki en gat sárnað
mjög ósanngirni. Ég verð ævinlega
þakklátur fyrir seinnihlutann af upp-
eldi mínu hjá þessum heiðurshjón-
um. Guð veri með þér Guðmundur og
öllum sem næst ykkur Soffíu hafa
staðið í gegnum tíðina.
Hafliði Sigurður Björnsson.
Tengdamóðir mín var lágvaxin en
stór kona.
Eitt það fyrsta sem ég heyrði um
Soffíu, eftir að ég flutti til Skaga-
strandar fyrir tæpum 30 árum, var
að þessi smávaxna kona hefði eitt
sinn gengið með tvíbura sem var í
sjálfu sér ekkert sérstakt, en þeir
voru ekkert litlir, heldur 17 og 18
merkur. Hún vissi heldur ekki að
börnin væru tvö fyrr en daginn áður
en þeir fæddust þegar ljósmóðirin
sagði: „Ég heyri ekki betur en að
hjörtun slái tvö!“ – Núna er ég gift
öðrum þeirra.
Annað sem ég heyrði var að hún
sendi mat mánuðum saman til ein-
stæðings sem bjó hér á staðnum –
dæmigert fyrir Soffíu, hún átti alltaf
eitthvað aflögu fyrir aðra og það var
henni ofarlega í huga að hjálpa þeim
sem á þyrftu að halda.
Soffía minnti mig oft á ítalskar
stórmæður, hún passaði vel upp á
fólkið sitt, hafði unun að því að fá
stóra hópinn sinn saman og njóta
söngs og glaðværðar með þeim. Þeim
Guðmundi tókst það sem svo margir
þrá, að eiga sameinaða og glaðlynda
fjölskyldu.
Soffía hafði ákveðnar skoðanir og
var fylgin sér. Ég heyrði hana aldrei
tala illa um nokkurn mann heldur
bar hún virðingu fyrir samferðafólki
sínu og skoðunum þess og reyndi
aldrei að fá fólk ofan af því sem það
var búið að ákveða.
Samviskusemi, einurð og dugnað-
ur einkenndi Soffíu. Sér til heilsubót-
ar fór hún í sund og göngutúra og
hún fór líka í ræktina í íþróttahúsinu
– ekki kannski margar konur á ní-
ræðisaldri sem gera það – og það eru
ekki mörg ár síðan hún fór á göngu-
skíði síðast en einmitt þá datt hún og
kenndi til lengi eftir það. Læknirinn
sagði henni að hún ætti að vera dug-
leg að æfa sig og ganga og þó hún
gréti af kvölum lét hún sig hafa það,
því hún ætlaði að fá sig góða. Það var
ekki fyrr en nokkrum árum seinna
sem í ljós kom að hún hafði brotnað.
Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
Soffíu og hugsa oft um það hvað
börnin mín eru heppin að hafa fengið
að umgangast ömmu sína og afa og
átt með þeim góðar stundir, umvafin
ást og umhyggju þeirra.
Margar góðar minningar um ynd-
islega tengdamóður munu lifa áfram.
Signý Ósk Richter.
Að heilsast og kveðjast það er lífs-
ins saga.
Nú þegar ég kveð þig, elsku
tengdamamma, eftir samleið í rúm
40 ár, koma upp í hugann góðar
minningar um kærleiksríka konu
sem gaf mikið af sér, sinnti fjöl-
skyldu og vinum af alúð og fórnfýsi,
hugsaði fyrst og fremst um aðra og
að láta gott af sér leiða. Þú varst trú-
uð og bænir þínar hafa fylgt okkur í
gegnum árin.
Það er fallegur dagur seint í maí
1968, glampandi sól, sléttur Húna-
flóinn og litadýrð fjallanna einstök.
En ekkert af þessu fangaði huga
minn, ég var afar taugaóstyrk og
ekki upplitsdjörf, því ég var á leiðinni
til Skagastrandar í fyrsta skipti til að
hitta ykkur stórfjölskylduna í Skeif-
unni. Ég hefði nú getað verið alveg
róleg, því hlýtt faðmlag og góðar
móttökur biðu mín, mikill og góður
matur framborinn á einu því lengsta
eldhúsborði sem ég hafði séð, því
eins og svo oft voru vinir og ættingj-
ar í heimsókn.
Þú unnir Ströndinni þinni, allt var
best þar, meira að segja veðrið, þó úti
væri blindbylur og ekki sæist út að
snúrustaur, varst eldhugi, fékkst
hugmyndir, komst þeim í fram-
kvæmd, lést þig málin varða, svo sem
skólamál og heilbrigðismál, sinntir
sjúkum og öldruðum, tókst kost-
gangara, seldir kleinur, og nú á
seinni árum fóruð þið Mundi að bjóða
upp á heimagistingu. Varst á undan
þinni samtíð með svo ótal margt,
ræktaðir grænmeti, að sjálfsögðu líf-
rænt, þér var umhugað um heilsu-
samlegt mataræði, og þegar safa-
pressur komu á markað varst þú
örugglega með þeim fyrstu sem
keyptu eina slíka, pressaðir safa í
ótrúlegustu útgáfum og keyrðir út til
vina og kunningja, tókst bílpróf um
það leyti sem þið Mundi keyptuð
fyrsta bílinn. Þú hafðir yndi af ferða-
lögum, komst með í árlegar sumar-
ferðir fjölskyldunnar, lést þig ekki
vanta við athafnir hjá börnum og
barnabörnum. Það var þér ákaflega
mikilvægt að fjölskyldan héldi góðu
sambandi. Þú varst sterk kona, mild
móðir, mjúk amma og langamma.
Elsku tengdamamma, við höfum
átt góðar stundir, skoðanir okkar
fóru ekki alltaf saman, en ekki minn-
ist ég þess að okkur hafi orðið sund-
urorða, þú kenndir mér margt,
komst iðulega á Krókinn til okkar
með þitt góða bakkelsi, sumt bakað
úr grófu korni og örugglega úr líf-
rænt ræktuðum eggjum. Þá var nú
veisla hjá okkur, og ekki síður nota-
legt að fá svona sendingar með rút-
unni, eftir að við fluttum suður.
Ég lúri á nokkrum uppskriftum
frá þér, sem þú tókst loforð af mér
um að gefa nú engum öðrum.
Kannski við stelpurnar bökum flat-
brauð einhvern daginn og þá bý ég til
deigið eftir leyniuppskriftinni. Nú er
komið að kveðjustund.
Ég er þakklát fyrir þann tíma sem
við höfum átt saman, það var ákaf-
lega dýrmætt fyrir mig einkabarnið
að tengjast þér og þinni góðu fjöl-
skyldu, sem reynst hefur mér og
mínum alla tíð vel.
Að kistu þinni kom ég hljóð
og kyssti vanga þinn.
Þú varst mér ávallt undur góð,
það yljar huga minn.
Farðu vel til hærri heima.
Heilar þakkir vina kær.
Minning þína munum geyma
meðan hjarta í brjósti slær.
Kossar og knús,
Sigurlaug.
Elsku amma mín.
Um leið og ég kveð þig með mikl-
um söknuði er margs að minnast. Þú
varst mikill kvenskörungur og kjarn-
orkukona, mjög trúuð, frumkvöðull í
heilsu og hollustu, vildir öllum vel og
sást alltaf það jákvæða í fólki. Bak-
aðir heimsins bestu kleinur og flat-
brauð úr heilhveiti og grösum. Alltaf
fullt hús matar.
Það voru forréttindi að fá að alast
upp í kringum þig. Við brölluðum
ýmislegt saman, plöntuðum matjurt-
um, fórum fram á fjall að tína fjalla-
grös, bökuðum kleinur, fórum í ber,
gerðum allt hreint.
Þú varst mikill fagurkeri, alltaf allt
gljáfægt. Ég hljóp út að staur að gefa
krumma, fór með diska af mat út í bæ
og hverskyns sendiferðir.
Langamma og langafi bjuggu hjá
ykkur afa sín síðustu æviár og hugs-
uðuð þið um þau af mikilli alúð. Þér
leið alltaf best þegar margir voru í
kringum þig og alltaf voru allir vel-
komnir í skeifuna að Hólabraut 25.
Þannig vildir þú hafa það.
Eftir að ég eignaðist sjálf fjöl-
skyldu gerðum við ótal margt saman
með ykkur. Ferðalögin voru fjöl-
mörg og minningarnar margar. Þér
fannst mjög mikilvægt að halda ætt-
inni saman og hittumst við öll árlega
og gerum enn. Að fara norður um jól
og áramót er ógleymanlegt og ynd-
islegar hefðir. Þú klæddir öll börn í
Lúsíubúninga um hver áramót og
löbbuðu þau um með kerti og sungu
ljúfa sálma við gítarspil og er það í
miklu uppáhaldi á mínu heimili eins
og margt annað í kringum ykkur afa.
Ótal minningar geymi ég í hjarta
mínu. Við munum áfram halda vel ut-
an um afa og Hrefnu. Drottinn blessi
þig og varðveiti.
Þín
Þorbjörg.
Elsku amma.
Að rita minningargrein um þig var
svo órafjarri rétt fyrir páska en eng-
inn veit hvað framtíðin geymir.
Vissulega varstu orðin þreytt á
sjúkrahúslegunni og löngu farin að
bíða eftir því að Hann myndi koma að
sækja þig svo ég veit að þú ert komin
á betri stað. Minningarnar um þig
rifjast upp og ég veit að ég mun ekki
finna kleinulyktina aftur á Hóla-
brautinni né sjá þig á næstu jólum en
það er skrítin tilhugsun. Dauðinn
kemur víst og sækir okkur öll, en ein-
hvern veginn gerir maður ekki ráð
fyrir honum.
Þú varst mikið fyrir fjölskylduna
og fjölskyldusamkomurnar sem voru
árlegar. Þar var mikið sungið og þá
man ég sérstaklega eftir því að nokk-
ur lög voru í miklu uppáhaldi hjá þér
eins og Undir bláhimni og Ó borgin
mín, enda Skagaströndin þér í blóð
borin. Ekki vantar sönggleðina í
systkinahópinn og því var oft trallað
með gítarana langt fram á nótt í
góðra manna hóp.
Elsku amma, þú varst mjög trúuð
kona og ég trúi því að Hann taki þér
opnum örmum í ríki sitt. Megi friður
fylgja þér og við sjáumst aftur hand-
an himna.
Fjóla og Hallgrímur Karlsbörn.
Í dag kveð ég þig, elsku Soffía
frænka mín.
Ég man þegar ég var hjá þér á
sumrin eftir að ég flutti suður ellefu
ára gömul. Ég man að þú kenndir
mér svo margt um gildi trúar og fyr-
irbæna. Ég man að það var alltaf gott
að leita til þín, jafnt í gleði og sorg.
Þegar ég varð fullorðin og eign-
aðist mína drengi voru þeir með mér
hjá þér flest sumur.
Í Skeifunni hjá ykkur Munda
komu allir við, þar var gestrisni og
kærleikur í fyrirrúmi, þú varst sem
amma allra sem þangað komu.
Ég minnist páskadagsmorgnanna
þegar þú færðir öllum, uppi og niðri,
heitt súkkulaði með rjóma og heima-
bakað brauð með.
Í kjallaranum átti Lára amma
heima og hún var besta amma í öllum
heiminum.
Soffía sýndi trú sína í öllum verk-
um og bað Guð ætíð að geyma þá sem
henni voru kærir. Hún annaðist Lár-
us afa af einstakri alúð öll hans síð-
ustu ár.
Hvíldu í friði, elsku Soffía, og Guð
geymi þig.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku Mundi og fjölskylda, ég
sendi ykkur innilegar samúðarkveðj-
ur.
Bára Berndsen
og fjölskylda.
Soffía S. Lárusdóttir HINSTA KVEÐJA
Elsku amma á Skagaströnd.
Við viljum þakka þér fyrir
áralanga umhyggju, kleinu-
sendingarnar, fjallagrasaflat-
brauðið, fiskibollurnar, svikna
hérann, öll símtölin, fyrirlestr-
ana um lífrænt ræktuðu fæð-
una, Kántrýhátíðirnar, hvít-
laukinn sem þú sagðir allra
meina bót og allar notalegu
samverustundirnar sem við átt-
um með þér.
Minning þín mun lifa með
okkur. Elsku afi, við biðjum
Guð að vera með þér.
Unnur Elfa, Alfa Lára
og Guðmundur Víðir.
Elsku langamma.
Við sendum þér uppáhalds-
bænina okkar með í ferðalagið
til englanna.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Guð geymi þig.
Sigurlaug Rún,
Þorgerður Ósk
og Magnús Víðir.
Elsku amma og langamma
okkar.
Takk fyrir allt, elsku amma
okkar. Alltaf var svo vel tekið á
móti okkur þegar við komum til
ykkar, alltaf fullt af mat, aldrei
fór maður svangur frá ykkur.
Einnig allar gjafirnar sem þið
gáfuð okkur, allt svo flott, þær
verða líka vel geymdar.
Þú varst mjög góð vinkona
mín og ég sakna þín, þú verður
alltaf í hjarta mínu.
En elsku amma og
langamma, við kveðjum þig
með söknuði og hugsum alltaf
til þín.
Saknaðarkveðjur,
Kolbrún Ósk og
Ástríður Helga.