Saga - 2002, Side 170

168
ÁRNIHEIMIRINGÓLFSSON
ar að nokkru mótaðar í samræmi við tillögur Páls, sem átti eftir að
hafa mikil afskipti af hátíðinni síðar.2
A þessum árum var Jón Leifs búsettur í Þýskalandi ásamt Annie
konu sinni og Snót dóttur þeirra. Jóni hafði allt frá upphafi reynst
erfitt að koma ár sinni fyrir borð í íslensku tónlistarlífi. í fyrstu
heimsókn sinni til landsins eftir að hann lauk námi sumarið 1921
hafði hann gengið svo hart fram í tilraunum sínum að skapa sér
starfsgrundvöll hér heima að hann fékk flesta helstu áhrifamenn í
tónlistarlífi bæjarins upp á móti sér. Með greinum sínum um
íslenskt tónlistarlíf og hugmyndum um stofnun tónlistarskóla
komst hann upp á kant við Sigfús Einarsson, sem var dómkirkju-
organisti og ráðunautur Morgunblaðsins um tónlistarmál. Þá gerði
Jón tilraun til að koma á fót strengjasveit í bænum, en ekki gekk
betur en svo að flestir hljóðfæraleikarar Reykjavíkur fengu ímu-
gust á honum og forðuðust að leika undir hans stjórn.3
Þrátt fyrir að Jón hafi misreiknað sig illa í upphafi vann hann
mikið þrekvirki fyrir tónlistarlíf bæjarins nokkrum árum síðar.
Ekki var þó um samvinnu við íslenska tónlistarmenn að ræða í
það skiptið. Sumarið 1926 heppnaðist Jóni að fá 40 manna hóp úr
Fílharmóníuhljómsveit Hamborgar til að takast á hendur tónleika-
ferðalag til Noregs, Færeyja og íslands, að mestu leyti í sjálfboða-
vinnu. Þar naut hann fyrst og fremst hraðvaxandi áhuga Þjóð-
verja á landi og þjóð. Hópurinn kom til Reykjavíkur 31. maí og
hélt 14 tónleika á 15 dögum. Tónleikar hljómsveitarinnar vöktu
mikla athygli og voru yfirleitt vel sóttir jafnvel þótt miðaverð væri
hærra en jafnan tíðkaðist. Mörg helstu verk sinfónískra tónbók-
mennta heyrðust í fyrsta sinn á tónleikum hér á landi í flutningi
Fílharmóníuhljómsveitar Hamborgar. Til dæmis má nefna sinfón-
íur nr. 40 og 41 eftir Mozart og sinfóníur nr. 2, 3, 5 og 7 eftir
2 Páll kom á fund nefndarinnar 10. janúar 1927 (ÞÍ. E. 101.7. Gerðabók Und-
irbúningsnefndar Alþingishátíðar). Athyglisvert er hversu litla trú PáU
virðist hafa haft á því að um metnaðarfullan tónlistarflutning gæti verið
að ræða. Hann taldi t.d. litlar líkur á að hægt yrði að kalla til hljóðfsera-
flokk annan en lúðrasveit til tónlistarflutnings á hátíðinni, og að „þar sem
ekki mundi geta orðið um innisöng að ræða, væri best að hafa eingöngu
karlakór". Raunin varð þó önnur eins og rakið verður nánar hér á eftir.
3 Sjá Jón Leifs, „íslenskt tónlistarlíf", Nlorgunblaðið 14. ágúst 1921, bls. 1-2, og
Jón Leifs, „Tónlistarlíf Rvíkur - Tilraun", Morgunblaðið 25. september 192L
bls. 1-2.