Morgunblaðið - 24.06.2010, Blaðsíða 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 2010
✝ Njörður Tryggva-son bygging-
arverkfræðingur
fæddist á Akureyri
28. janúar 1937. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
þann 18. júní 2010.
Foreldrar hans
voru Tryggvi Jónsson
búfræðingur og af-
greiðslumaður á Ak-
ureyri, f. 18. febrúar
1899 á Hrafnagili í
Eyjafirði, d. 9.júlí
1965 og Hallgríma
Árnadóttir húsfreyja, f. 27. júlí
1898 í Traðarholti, Stokkseyr-
arhreppi, Árnessýslu, d. 4. desem-
bere 1977. Systkini Njarðar eru Jón
Viðar, f. 18. september 1925, Jó-
hanna, f. 16. janúar 1929, d. 7. októ-
ber 1999, Hrafnhildur, f. 30. janúar
1932.
Njörður kvæntist 2. nóvember
1963 Kristrúnu Jónsdóttur, f. 9.
byggingarverkfræði frá DTH í
Kaupmannahöfn 1963. Njörður
starfaði sem verkfræðingur á Verk-
fræðistofu Björgvins Sæmunds-
sonar á Akranesi 1963-64. Hann
stofnaði og rak, ásamt öðrum,
Verkfræðistofuna á Akranesi 1964-
67 og síðan Verkfræði- og teikni-
stofuna hf. á Akranesi, ásamt öðr-
um, 1967-87. Njörður var for-
stöðumaður Sérsteypunnar hf. á
Akranesi 1985-94 og verkfræð-
ingur hjá Sementsverksmiðjunni hf
frá 1994-1995. Eftir það keypti
hann ásamt félaga sínum gömlu
verkfræðistofuna, sem þeir síðan
seldu Almennu Verkfræðistofunni
og starfaði hann hjá þeim á Akra-
nesi þar til hann lauk störfum árið
2007.
Njörður var formaður atvinnu-
málanefndar Akraness 1970-77 og
sat í skipulagsnefnd 1986-90. Hann
sat í yfirkjörstjórn Akraness 1970-
86 og var formaður hennar 1974-
86. Þá var hann ritari Rótaryklúbbs
Akraness 1973-74 og forseti 1975-
76.
Útför Njarðar fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 24. júní 2010, og
hefst athöfnin kl 14.
desember 1941 í
Reykjavík, tannsmiði.
Foreldrar Kristrúnar
voru Jón Þorvaldsson
skipstjóri í Reykjavík,
f. 24. apríl 1900 í
Hjarðardal í Dýra-
firði, d. 31. maí 1965
og Ingibjörg Þórð-
ardóttir, f. 22. apríl
1903 á Laugabóli,
Nauteyrarhreppi, d.
26. maí 1977.
Njörður og Krist-
rún eignuðust tvö
börn, þau eru: 1) Jón
Tryggvi Njarðarson prófessor í
efnafræði f. 2. febrúar 1970 á Akra-
nesi, maki Elisabeth Eigenberg list-
fræðingur. 2) Hróðný Njarðardóttir
byggingarverkfræðingur f. 21.
mars 1972 á Akranesi, maki Snorri
Gunnarsson hagfræðingur.
Njörður varð stúdent frá MA
1957. Hann lauk fyrrihlutaprófi í
verkfræði frá HÍ 1960 og prófi í
Það er ekkert orð nógu sterkt til
að lýsa söknuði mínum. Pabbi var
ekki bara pabbi minn heldur líka
besti vinur minn. Þau voru ófá skipt-
in þar sem ég skreið upp í á milli
mömmu og pabba þegar ég gat ekki
sofið sem barn og bað hann um að
segja mér sögur frá því hann var
barn í sveitinni, sérstaklega frá
kindunum. Ég gat hlustað á pabba
segja sömu sögurnar aftur og aftur,
svo skemmtilega sagðir hann frá.
Pabbi var ótrúlegur orkubolti,
alltaf að. Hann lagði sig hundrað
prósent í allt sem hann gerði og vildi
gera allt vel. Hvort sem það var
vinnan, húsið, garðurinn, sagnfræði
eða annað sem fangaði huga hans.
Hann var ötull að hjálpa okkur
systkinunum við lærdóminn og
fannst gaman að rifja upp.
Og hvílíkt stálminni pabbi hafði,
það var eins og hann hefði tölvukubb
í hausnum með allri sinni skóla-
göngu.
Pabba fannst gaman að grúska og
takast á við ögrandi hluti, þá naut
hann sín best. Hann gat legið enda-
laust yfir hlutunum til að finna bestu
lausnina. Það var mjög gaman að sjá
hann í einbeitingarhamnum því
hann hafði þann kæk að vera með
munninn galopinn en vissi ekkert af
því. Við mamma hlógum oft að
þessu.
Það var góður siður sem pabbi og
mamma byrjuðu á þegar við systk-
inin vorum yngri að láta hvert okkar
útbúa afmæliskort handa þeim sem
átti afmæli. Þessum sið hefur síðan
ávallt verið haldið og hafa tengda-
börnin byrjað að gera kort líka.
Pabbi var bestur í kortagerðinni,
lagði sig mikið fram, hugsaði mikið
hvað hann ætlaði að teikna eða
klippa. Síðustu árin var hann farinn
að fá mikla samkeppni frá tengda-
syni sínum og var hann mjög ánægð-
ur með það og enn metnaðarfyllri að
láta hann ekki sigra sig. Pabbi safn-
aði öllum kortunum í möppu og er
ómetanlegt að eiga slíkt í dag og
geta skoðað og rifjað upp.
Ég man þegar ég fór að skrá mig í
Háskólann og pabbi sagðist ekki
myndi vilja hafa áhrif á það í hvað ég
ætti að fara. Ég kom heim og sagðist
vera kominn í rafmagnsverkfræði og
hann var ánægður en enn ánægðari
var hann þegar, hálfu ári seinna, ég
breytti yfir í byggingarverkfræði.
Hann talaði alltaf um okkur sem
kollega og studdi mig ávallt í því
sem ég gerði og stappaði í mig stál-
inu. Hann sagði alltaf að ég gæti allt
sem ég vildi, yrði bara að hafa trú á
mér.
Ég var ekki mjög gömul þegar
pabbi byrjaði að kalla mig blómið
sitt og hann gerði það ávallt síðan.
Hann stríddi mér oft í búðum þegar
ég var unglingur með því að kalla
mig blómið svo aðrir heyrðu og ég
reyndi að sussa á hann. Það síðasta
sem hann sagði við mig var „ég elska
þig, blómið mitt“.
Það voru sannarleg forréttindi að
eiga pabba fyrir pabba, ég hefði ekki
getað pantað betri.
Mamma og pabbi voru samrýnd
hjón og gerðu flest saman, eins og að
spila golf.
Við systkinin vorum alltaf númer
eitt hjá þeim og það var ekkert sem
þau gerðu ekki fyrir okkur. Það er
mikið skarð sem myndast þegar
einn fellur frá í svona samrýmdri lít-
illi fjölskyldu, en við getum huggað
okkur við góðar og fallegar minn-
ingar sem eru sannarlega ómetan-
legar.
Hróðný.
Faðir minn var einstakur maður.
Hann ólst upp á Akureyri sem
yngsta barnið í yndislegri og sam-
stæðri fjölskyldu og átti þar dásam-
lega æsku. Fjölskylda pabba lagðist
á allar árar af krafti til að hann gæti
orðið sá fyrsti í fjölskyldunni til að
klífa hæstu hæðir menntastigans.
Þessi nýja leið, sem hófst við
Menntaskólann á Akureyri leiddi
hann næst til Reykjavikur þar sem
hann lauk fyrrihlutaprófi í verkfræði
við Háskólann og síðan til Kaup-
mannahafnar í framhaldsnám.
Námsár í Danmörku voru vendi-
punktur í lífi föður míns, ekki vegna
námsins og skemmtilegs félagsskap-
ar heldur vegna þess að hann var
svo skynsamur að kynnast og falla
fyrir ungri íslenskri dömu (Krist-
rúnu Jónsdóttur), sem stuttu síðar
varð eiginkona hans.
Þegar ég lít aftur á lífsferil pabba,
þá er engin spurning að ekkert sem
að hann gerði jafnaðist á við þá
ákvörðun að giftast mömmu. Ferð
þeirra hjónakornanna bar þau síðan
til Akranes snemma á sjötta ára-
tugnum, þar sem þau hafa síðan bú-
ið. Við systkinin bættust í heimilið
1970 og 1972.
Pabbi var yndislegur faðir, gerði
allt fyrir okkur og vann stanslaust í
því síðan við komum í heiminn að við
værum ekki aðeins elskuð og studd
en líka gefið tækifæri til að kynnast
og upplifa eins margt og kostur var
á. Hans frjóa ímyndunarafl, orka,
dugnaður og ótæmandi áhugi á að
afla sér þekkingar og upplýsinga um
hvað sem honum fannst áhugavert
gerði líf okkar systkinanna mjög
spennandi og hafði mikil áhrif á okk-
ar uppvöxt og hvar við stöndum í
dag. Ég væri ekki í þeirri skemmti-
legu fagstöðu sem ég er í dag ef það
væri ekki fyrir stuðning, hvatningu
og fordæmi föður míns.
Pabbi var góður teiknari og í mín-
um huga mikill listamaður. Það var
mamma sem opnaði augu hans fyrir
listunum og var það ástríða þeirra
síðustu áratugina. Við systkinin nut-
um þessa skemmtilega áhugamáls
frá unga aldri því að þau tóku okkur
með sér á listasýningar, söfn, heim-
sóknir til listamanna og um víðan
heim. Pabbi sá til þess að við lærð-
um og skynjuðum vel þessi listaund-
ur sem við vorum að upplifa.
Yfir víðtækan og skemmtilegan
starfsferil sinn tókst pabbi á við
margskonar skemmtileg vandamál
sem tengdust húsum, höfnum, jarð-
skjálftum, vegaframkvæmdum, þró-
un nýrra efna og margt annað. Það
sem hann naut mest var að hanna og
teikna hús og ég veit það fyrir víst
að ef það er eitthvað sem hann sá
eftir var það að hafa ekki orðið arki-
tekt. Ég er viss um að hann hefði
notið sín vel á því sviði eins og þau
hús sem hann hannaði gefa til kynna
og enn frekar vegna þeirrar ótrú-
legu ánægju sem ég veit að hann
hafði af hönnunarferlinu til enda-
punkts. Húsið okkar á Akranesi sem
pabbi hannaði og hélt stöðugt áfram
að betrumbæta er dásamlegt minn-
ismerki um þessa hæfileika hans í
mínum huga. Það var sannarlega
yndislegt fyrir okkur stolt systkinin
að geta sagt frá slíkum afrekum föð-
ur okkar.
Ég sakna þín sárt, pabbi minn,
heimurinn er ekki sá sami án þín. Ég
lofa að gera mitt besta á minni lífs-
leið svo að þú getir verið stoltur af
mér.
Jón Tryggvi.
Í nokkrum orðum vil ég minnast
tengdaföður míns Njarðar Tryggva-
sonar. Kynni okkar hófust eftir að
við Hróðný drógum okkar saman.
Móttökurnar sem ég mætti hjá
tengdaföður mínum einkenndust
strax af hlýju og áhuga. Við reynd-
umst fljótt eiga vel skap saman og
deila sérviskulegum áhuga á ýmsum
hlutum sem meðal annars birtist í
áskrift að sömu tímaritunum.
Áhugasvið Njarðar voru víðfeðm
og spönnuðu frá fornbókmenntum
til nútímamyndlistar. Sturlunga og
Njála voru í miklu uppáhaldi og
reyndi hann að verða sér úti um flest
sem um þær var skrifað. Hann
stundaði málverkasýningar og söfn
af miklum þrótti og safnaði sjálfur
myndlist af ástríðu.
Það var gaman að ræða við Njörð,
bæði um menn og málefni. Hann
hafði gaman af að segja frá og hlusta
á aðra. Í áköfum samræðum átti
hann til að skjóta inn ábendingum
sem kröfðu viðmælandann um and-
artaks umhugsun og kölluðu fram
hlátur að henni lokinni. Stundum
gerðu slíkar athugasemdir mæðg-
urnar þar að auki orðlausar af
hneykslun.
Þegar við Njörður kynntumst var
komið undir lok starfsævi hans.
Þróttur hans og fjör var hins vegar
ekki að lokum komið. Hann gekk á
fjöll og annaðist viðhald og endur-
bætur bæði á eigin húsi og húsum
barna sinna og sinnti áhugamálum
sínum. Síðustu vikur var heilsunni
kippt frá honum og það leiddi til
ótímabærs andláts. Njörður varð því
ekki gamall maður og tíminn sem við
vorum samferða var allt of stuttur.
Snorri.
Njörður er fallinn frá og þá er svo
margt sem kemur upp í huga manns,
svo mörg góð minningabrot sem
leita á hugann. Ég man fyrst eftir
Nirði þegar ég var bara smáskott,
eina barnabarnið á meðal fullorð-
inna niðri í Tjarnargötu. Njörður
var giftur systur pabba, Kiddu og
voru þau oft á þessum uppvaxtarár-
um mínum hjá ömmu í Tjarnargötu
þar sem ég bjó með foreldrum mín-
um. Þar var ég umvafin visku full-
orðinna og fannst oft gaman að
spjalla við þau. Njörður var þar eng-
in undantekning og gaf sér tíma til
að spjalla við mig á léttum nótum.
Skemmtilega gamansamur og
uppfullur af fróðleik, þannig kom
hann mér og fjölskyldu minni fyrir
sjónir. Góður og vandaður maður
sem gaf sér góðan tíma til að hlusta
á börn og fullorðna, sjá möguleika
þeirra og gefa góð ráð. Við sitjum
ríkari eftir kynni okkar við Njörð og
vonum að það sem við lærðum skili
sér áfram til næstu kynslóða.
Seinni árin hafa heimsóknir farið í
að ræða heimsmál og listir. Njörður
var ákaflega mikill listunnandi og
naut þess að fara á sýningar og
drekka í sig form og liti. Við gátum
rætt um alla heima og geima þannig
að umræðan varð aldrei einsleit. Og
ekki voru kaffihúsaferðirnar síðri.
Þá leið tíminn hratt í umræðu okkar
um menn og málefni.
Börnin okkar Matthíasar, Þór,
Sara og Hera hafa öll fengið að
kynnast góðum ráðum Njarðar. Ég
veit að sá áhugi sem Njörður og
Kidda sýndu því sem þau voru að
gera, eins og að gefa sér tíma til að
koma og fylgjast með þeim í upp-
færslum á skólaleikritum o.þ.h. var
mikils metinn.
Við geymum þann fjársjóð sem
kynni okkar af Nirði eru og minn-
umst hans með hlýju og virðingu.
Blessuð sé minning hans.
Við sendum Kiddu, Jóni Tryggva,
Elisabeth, Hróðnýju og Snorra okk-
ar dýpstu samúðarkveðju.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum)
Með kveðju,
Guðrún Þórsdóttir, Matthías
Árni Jóhannsson og börn.
Það erfiðasta sem fylgir mínu dýr-
mæta lífi er kveðjustund. Ég er aldr-
ei tilbúin að kveðja og svo er sökn-
uðurinn svo sár. Og það var sárt að
Njörður þurfti að kveðja, þessi lífs-
glaði maður sem var mér og minni
fjölskyldu svo kær. Mín sterkasta
minning af honum Nirði, frá því að
ég var ung stelpa er handartakið
hans, það var svo sterkt og þétt og
auk þess var það þessi skemmtilega
rödd sem hljómaði um húsið þegar
hann talaði. En það sem mér finnst
Njörður Tryggvason


  


 



 
    
       
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR SVEINBJÖRNSSON,
Krummahólum 6,
Reykjavík,
áður Grundarfirði,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstudaginn
25. júní kl. 13.00.
Kristín V. Þórðardóttir,
Björn Karl Þórðarson,
Jón Örn Þórðarson, Sigríður Svansdóttir,
Erna Hlín Þórðardóttir, Rúnar Þrúðmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra,
LILJA BERNHÖFT,
áður til heimilis að
Meistaravöllum 11,
Reykjavík,
lést á dvalarheimilinu Grund við Hringbraut mánu-
daginn 21. júní.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn
30. júní kl. 11.00.
Baldur Sigurðsson, Eva Benediktsdóttir,
Gísli Sigurðsson, Guðrún Hólmgeirsdóttir,
Sigríður Bjarnadóttir,
Guðmundur Bjarnason,
Þóra Bjarnadóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR AXELSSON,
Valdarási,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands, Hvamms-
tanga, sunnudaginn 20. júní.
Útför hans fer fram frá Víðidalstungukirkju,
laugardaginn 26. júní kl. 14.00.
Hulda Ragnarsdóttir,
Axel Rúnar Guðmundsson, Bogey Erna Benediktsdóttir,
Heiðrún Nína Axelsdóttir,
Anna Elísa Axelsdóttir,
Grétar Gústavsson, Guðný Bech,
Linda Björk Grétarsdóttir,
Lára Björg Grétarsdóttir.