Morgunblaðið - 24.06.2010, Blaðsíða 23

svo dýrmætt er tíminn sem ég fékk
með Nirði þegar ég varð eldri og
vitrari, hann hafði alltaf svo mikinn
áhuga á því sem maður var að læra
og hvað maður ætlaði sér að gera.
Rödd hans mun ekki lengur hljóma
heima hjá okkur, en hann mun ávallt
vera í hjörtum okkar.
Ég stari svo hugsandi kvöld eftir kvöld
á kvikandi grúa af stjarnanna fjöld,
því enginn veit enn hvað þær geyma.
Ó, gæti ég lyft mér og litið þar inn
og leitað hvort framliðni
hópurinn minn
á nú í einni þar heima.
(Halla Eyjólfsdóttir)
Núna, kæri Njörður, ert þú orð-
inn einn af stjörnunum, ég bið kær-
lega að heilsa.
Elsku Kidda, Jón Tryggvi og
Hróðný, hugur minn er hjá ykkur.
Sara Matthíasdóttir
Náinn vinur og samverkamaður í
nær hálfa öld er fallinn frá.
Þegar skyggnst er til baka og rýnt
í orsakir þess að leiðir okkar lágu til
Akraness er ljóst að rætur þess
liggja í verkfalli verkfræðinga í op-
inberri þjónustu árið 1961. Björgvin
Sæmundsson, er þá gegndi stöðu
bæjarverkfræðings á Akranesi lét af
starfinu og stofnaði verkfræðifyrir-
tæki til þess að tryggja bæjarfélag-
inu áframhaldandi þjónustu óháð
verkfallinu. Undirritaður var ráðinn
sem tæknimaður til Akraneskaup-
staðar í hans stað. Ári síðar er
Björgvin settist í stól bæjarstjóra
var Njörður ráðinn til að sinna verk-
fræðistofunni.
Þar hófust okkar fyrstu kynni
sem urðu enn nánari með stofnun
Verkfræði- og teiknistofunnar hf. Þá
settumst við Njörður hlið við hlið og
höfum í reynd setið hlið við hlið fram
á síðustu ár undir ýmsum formerkj-
um, ef undan eru skilin þau árin er
hann gegndi forstöðu þróunarfélags-
ins Sérsteypunnar.
Njörður var sérlega vandvirkur
verkfræðingur. Verkefnin sem hann
þurfti að takast á við voru afar fjöl-
breytt. Auk allra venjulegra íbúð-
arbygginga má nefna gatnagerð, all-
ar tegundir veitulagna, landbrots-
varnir, hafnargerð, skipasmíðastöð
og iðnaðarhús hvers konar, fiskeld-
is-stöð auk opinberra bygginga svo
sem skóla, dvalarheimila og sjúkra-
húss og hvers kyns skipulagsmála.
Hvert sem verkefnið var, setti hann
sig vandlega inn í það og tókst á við
það af þeirri fagmennsku, sem hon-
um var svo eðlileg.
Hann átti gott með að eiga sam-
skipti við fólk. Því var eðlilegt að
honum væri falið leiðtogahlutverk.
Hann var því í forstöðu fyrir Verk-
fræði- og teiknistofunni, uns hann
tók að sér stjórn Sérsteypunnar, og
síðari starfsárin veitti hann síðan
útibúi Almennu verkfræðistofunnar
á Akranesi forstöðu.
Hann var ekki maður æsinga og
stórra orða, heldur kom fram af hóg-
værð og ákveðni. Við sem áttum því
láni að fagna að starfa með honum,
nutum stjórnunar hans og skipu-
lagningar við dagleg störf og góðlát-
legrar stríðni, þegar vel lá við höggi.
Þegar ég nú við leiðarlok lít yfir
farinn veg blasir við mér afrakstur
fagmanns, sem lagði allan sinn
metnað í að skila vönduðu verki er
þjónaði þeim kröfum sem gera
þurfti til þess, og sem tókst það ætl-
unarverk sitt. Ég sé einnig á bak
einstökum samstarfsmanni og vini
sem ég hef fengið að starfa með nær
allan minn starfsaldur á þann veg að
hvergi hefur borið skugga á. Slíkt er
svo sannarlega ekki sjálfsagt.
Um leið og ég þakka bið ég góðan
Guð að blessa minningu einstaks fé-
laga og veita Kristrúnu, Hróðnýju
og Jóni Tryggva huggun og styrk í
þeirra miklu sorg.
Jóhannes Ingibjartsson.
Hann Njörður er fallinn frá og
mig langar að kveðja hann með
þessum fallegu orðum:
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(G.V.G.)
Takk fyrir allt, minning þín mun
alltaf lifa í huga mínum.
Elsku Kidda, Jón Tryggvi, Elisa-
beth, Hróðný og Snorri, ég votta
ykkur mína dýpstu samúðarkveðjur.
Megi guð veita ykkur styrk á þess-
um erfiðu tímum.
Inga Jóna Þórsdóttir.
Látinn er félagi okkar Njörður
Tryggvason byggingarverkfræðing-
ur.
Það var hópur bjartsýnna ungra
manna sem hóf nám í byggingar-
verkfræði við Háskóla Íslands
haustið 1957. Á þeim árum voru fáir
í hverjum árgangi þannig að góð vin-
átta myndaðist strax meðal okkar í
hópnum og hefur haldist æ síðan.
Eftir þriggja ára nám hér heima
lá leiðin til Kaupmannahafnar til að
ljúka meistaranámi í greininni en
það stóð ekki til boða hér heima.
Hópurinn dreifðist til búsetu um
borgina en á daginn komu allir sam-
an í skólanum og fór meiri hluti dags
fram á teiknistofunni, þar sem við
vorum allir saman innan um frænd-
ur vora Dani og Færeying einn.
Þetta var eins og meðalstór bekkur í
grunnskóla og jókst samheldni okk-
ar landanna með hverju misserinu
sem leið. Eins og gengur höfðu ein-
hverjir okkar orðið fjölskyldumenn í
leiðinni en það breytti engu. Allir
voru velkomnir allsstaðar og var oft
glatt á hjalla í hópnum.
Við námslok í upphafi árs 1963
urðu nokkur þáttaskil þar sem ein-
hverjir okkar urðu eftir í Kaup-
mannahöfn og hófu að starfa þar en
flestir fóru rakleitt heim. Njörður
var einn þeirra og settist að á Akra-
nesi og starfaði þar síðan við ráð-
gjafarstörf á ýmsum sviðum bygg-
ingarverkfræði. Notkun íslensks
sements var Nirði ofarlega í huga og
beindust starfskraftar hans einkum
að þeim efnum hina síðari áratugina
og starfaði Njörður lengi hjá Sem-
entsverksmiðjunni hf.
Félagsstörfum sinnti Njörður
jafnframt vinnunni eins og hans var
von og vísa enda félagslyndur að eðl-
isfari. Hann tók virkan þátt í bæj-
armálum Akraness og sinnti öðrum
félagsmálum, var m.a. forseti Rót-
aryklúbbs Akraness um tíma.
Fráfall Njarðar kom okkur skóla-
félögunum mjög á óvart, en því er
ekki að neita að aldurinn segir til sín
og verður ekki að gert. Njörður er
þriðji félaginn úr fámennum hópi
sem við kveðjum nú og er hans sárt
saknað.
Kristrúnu eiginkonu hans og
börnum þeirra sendum við innilegar
samúðarkveðjur vegna fráfalls
Njarðar.
F.h. skólafélaga útskrifaðra frá
DTH 1963,
Finnur Jónsson.
 Fleiri minningargreinar um Njörð
Tryggvason bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 2010
Legsteinar ehf, Gjótuhrauni 8
Hafnarfirði, Sími: 571 0400
legsteinar@gmail.com
✝ Jónas Jónssonfæddist á Seyð-
isfirði 31. janúar
1942. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi aðfaranótt
15. júní 2010.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg Guð-
mundsdóttir og Jón
Árnason, skipstjóri.
Systkini Jónasar
eru Geir f. 20. sept-
ember 1919, maki Ell-
en Jonsson, Jakobína
f. 28. apríl 1922, d. 18.
október 1988, maki Garðar Waage.
Arnbjörg f. 19. ágúst 1923, maki
Markús Waage, Guðmundur f. 6.
október 1925, d. 23. febrúar 2006,
maki Ingunn Stef-
ánsdóttir, Bjarni f. 4.
desember 1928, d. 4.
desember 1996, maki
Sólveig Ölversdóttir.
Jónas fluttist með
foreldrum sínum til
Reykjavíkur 4 ára
gamall og ólst upp í
Vesturbænum í
Reykjavík, nánar til-
tekið á Nesvegi 50.
Lengst af vann hann í
Áburðarverksmiðju
ríkisins í Gufunesi og
lauk starfsævinni hjá
Sorpu.
Jónas verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu í dag, 24. júní
2010, og hefst athöfnin kl. 15.
Skjótt skipast veður í lofti, Jón-
as frændi. Þú sem hafðir nánast
alla tíð verið heilsuhraustur og
vinnusamur. Fyrir tæpum tveimur
árum síðan þurftir þú þó að leggj-
ast undir skurðarhnífinn. Ég man
að við ræddum þá óvæntu stöðu og
þú sagðir mér frá smávægilegri
læknisaðgerð sem hafði verið
framkvæmd mörgum áratugum áð-
ur. Að öðru leyti varstu alltaf
sprækur enda duglegur að taka
lýsi og vítamín. Daglegt sund og
göngutúrar héldu þér einnig í góðu
formi. Þú varst útiverumaður.
Kyrrseta var ekki þín deild. Hreyf-
ing og vinna var partur af daglegri
rútínu þinni og það þýddi ekki fyr-
ir neinn að ætla sér að breyta
dagsskipulagi þínu. Mættir sam-
viskusamlega til vinnu hvern
morgun um áratuga skeið. Það
voru verkamannastörf sem ótví-
rætt flokkuðust til erfiðisvinnu,
síðan var það sund, loks var tekinn
strætó í bæinn og við tóku göngu-
ferðir um bæinn þveran og endi-
langan. Iðulega varst þú ekki
heima hjá þér. Það þýddi ekkert
að hringja í þig fyrr en seint á
kvöldin því eins og þú sagðir:
„…og hvað á maður svo að gera
einn heima?“ Til þess að ná í þig
gat maður þó leitað þig uppi á
ákveðnum sundstöðum borgarinn-
ar, athugað Múlakaffi eða gert til-
raun til að hitta þig röltandi í mið-
bænum, oftast varstu klæddur
íþróttabúningi með íþróttatösku
sem var eins og framlenging af
hendinni og ómissandi partur af
ásýnd þinni.
Íþróttaáhugi þinn var mikill og
íþróttir voru það afl sem sameinaði
okkur frændur, brúaði aldursbil
okkar og gerði okkur að vinum,
trúnaðarvinum eins og þú sagðir
oft. Knattspyrnan var þar efst á
blaði. Þú varst forfallinn aðdáandi
knattspyrnuliðanna Liverpool og
KR en við gátum þó sameinast um
annað lið sem ekki var jafnvel
þekkt í knattspyrnuheiminum. Það
var liðið þitt. Knattspyrnulið
starfsmannafélags Áburðarverk-
smiðjunnar. Þetta lið var um árabil
eitt sigursælasta firmalið landsins
undir þinni stjórn. Margir bikarar
komu í hús á þessum árum og
kokkurinn í mötuneytinu hafði vart
undan að láta smíða nýjar hirslur
undir verðlaunagripina. Það eru
mörg minnisstæð atvik frá þessum
tíma. Hróp þín af hliðarlínunni
hvöttu okkur leikmennina áfram.
Þú lést okkur hafa það óþvegið ef
við vorum ekki að standa okkur í
leiknum og settir okkur hiklaust í
leikbann ef við gleymdum okkur í
gleðskap kvöldið fyrir leik. Aginn
bar árangur og allir leikmenn vildu
gera sitt besta, ekki síst fyrir þig.
Við fundum vel hversu miklu máli
firmaliðið skipti þig og allir hlýddu
„stjóra“, eins og þú varst gjarnan
kallaður á gullaldarárum knatt-
spyrnuliðsins.
Stjóri, nú er leik þínum lokið.
Dómarinn hefur flautað til leiks-
loka í lífi þínu. Ég er þó viss um að
englarnir þarna uppi taka vel á
móti þér og framlengja leikinn. Ég
þakka þér fyrir samveruna í gegn-
um árin, frændi. Guð geymi þig.
Guðmundur Ingi Guðmundsson.
Okkur langar að minnast elsku-
legs móðurbróður okkar með örfá-
um orðum.
Það var stutt á milli okkar bæði
í aldri og vegalengdum þegar við
vorum börn. Jónas var stóri frændi
og við fengum frá honum skíða-
sleða, skauta og annað þess háttar
er hann óx frá því.
Langamma sem bjó á Nesveg-
inum hjá afa og ömmu, kenndi
okkur öllum að spila Vist og
Manna og sagði sögur á meðan
hún kembdi ull og spann, og alltaf
vorum við saman í sveit vestur á
Hrafnseyri við Arnarfjörð en þar
bjó Jagga frænka, systir Jónasar.
Þar naut Jónas sín mjög vel og
eignaðist marga vini og var alltaf
mikill Vestfirðingur í sér.
Jónas var ræðinn og hafði mjög
gaman af að umgangast fólk enda
átti hann marga vini og kunningja.
Hann var tryggur KR- ingur fram
í andlátið enda var KR heimilið
miðstöð barna og unglinga í Skjól-
unum í þá daga. Hann var svo
heppinn að búa á Nesveginum sem
var í gamla daga hlutlaust svæði,
en oft var rígur milli Granaskjóls
og Sörlaskjóls. Eftir skylduna fór
Jónas á sjó og í byggingavinnu þar
til að hann fór að vinna í Áburð-
arverksmiðju ríkisins en þar unnu
ansi margir úr fjölskyldunni, þar á
meðal við, Jagga og Guðmundur
bróðir hans. Jónas vann þar í tugi
ára og var mjög áhugasamur um
fótboltalið Áburðarverksmiðunnar
og tók að sér þjálfun liðsins og
gerði það af lífi og sál.
Hann endaði starfsævina í Sorpu
og líkaði mjög vel við þann vinnu-
stað. Jónas stundaði sund og heitu
pottanna af ástríðu og var mikill
göngumaður. Það kom okkur því í
opna skjöldu þegar hann fékk al-
varlegt hjartaáfall fyrir einu og
hálfu ári.
Hann virtist hafa náð sæmilegri
heilsu en hann fékk slæma sýkingu
sem dró hann til dauða á aðeins
einni viku.
Blessuð sé minning hans
Halla, Ágústa og Guðný.
Jónas Jónsson
✝ Björn Eyþórssonvar fæddur í
Reykjavík 16. nóv-
ember 1930. Hann lést
á Landspítalanum við
Hringbraut 17. júní
2010.
Foreldrar Björns
voru þau Ástríður
Sveinína Björnsdóttir
húsmóðir, f. 13. sept-
ember 1891, d. 18.
október 1969, og Ey-
þór Guðjónsson, bók-
bindari og verkamað-
ur, f. 12. janúar 1886,
d. 2. desember 1959.
Björn átti 5 systur, sem allar lifa ut-
an ein: 1) Sigrún, f. 24. ágúst 1919; 2)
Margrét, f. 10. janúar 1921; 3) Áslaug,
f. 20. nóvember 1922; 4) Ingibjörg, f.
20. ágúst 1925, d. 30. apríl 2010; 5)
Sveinbjörg, f. 19. september 1926.
Þann 1. janúar 1956 kvæntist Björn
Torfeyju Margréti Steinsdóttur frá
Ísafirði, f. 24. ágúst 1928. Þau eiga tvo
syni: 1) Stein Bjarka, f. 23. ágúst 1957;
2) Eyþór Hrein, f. 15.
apríl 1959. Kona Ey-
þórs er Ingunn Þor-
steinsdóttir, og eiga
þau 3 börn: a) Darra, f.
1985, b) Dagnýju Yrsu,
f. 1988, og c) Ægi, f.
1990.
Björn ólst upp í for-
eldrahúsum að Lauga-
vegi 46B í Reykjavík,
gekk í Austurbæj-
arskólann og síðar í
Iðnskólann í Reykja-
vík, þar sem hann tók
sveinspróf í vélsetn-
ingu árið 1951. Vann
hann að iðn sinni upp frá því í ýmsum
prentsmiðjum, m.a. í Prentsmiðju
Morgunblaðsins í 12 ár, en seinast í
prentsmiðjunni Grafík í Kópavogi.
Björn stundaði ýmsar íþróttir á
yngri árum en átti við vanheilsu að
stríða seinustu æviárin.
Björn verður kvaddur frá Lang-
holtskirkju í dag, 24. júní 2010, og
hefst athöfnin kl. 15.
Nú hefur Bubbi bróðir minn
kvatt þetta líf. Hann var yngstur
okkar systkinanna og eini bróðir-
inn.
Þegar ég minnist míns kæra
bróður er mér efst í huga ljúf-
mennska hans og gæði. Þessir
mannkostir fóru ekki framhjá nein-
um sem kynntust honum .
Vil ég kveðja þig, elsku bróðir
minn, með eftirfarandi ljóðlínum.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Hvíl í friði. elsku bróðir minn.
Þín systir,
Margrét.
Ég kynntist Birni Eyþórssyni í
Glímufélaginu Ármann þar sem við
æfðum hnefaleik hjá Guðmundi Ara-
syni. Björn var mikill íþróttamaður og
drenglundaður í orðsins fyllstu merk-
ingu og alltaf hress og kátur. Við vor-
um jafnaldrar, fæddir 1930 og í sama
þyngdarflokki í hnefaleikum en þar
var hann mér langtum fremri og náði
undragóðum árangri, ég álít hann
snjallasta hnefaleikara sem við höfum
átt hingað til. Það er ekki vafi á að
hann átti fullt erindi á Ólympíuleika
hefði hann átt kost á því. Hraði hans og
leikni var með afburðum. Björn skildi
hnefaleika rétt, þetta var hnefa-
LEIKUR sem krafðist mikillar kunn-
áttu og hugsunar til að ná góðum ár-
angri.
Björn hafði mikinn áhuga á bók-
menntum, sérstaklega ljóðum og
kunni mikið af ljóðum því minnið var
gott.
Við fórum nokkuð í ferðalög, meðal
annars fórum við tveir á reiðhjólum
vestur um Mýrar og Borgarfjörð og
var skemmtilegt að heyra hann fara
með ljóð og viðeigandi vísur eftir okk-
ar bestu skáld. Ekki vissi ég þó til að
hann fengist við að yrkja sjálfur en
finnst það þó ekki ólíklegt eftir næmi
hans og þekkingu á skáldskap.
Björn kvæntist ágætri konu, Tor-
feyju Steinsdóttur. Þar fór saman
áhugi á bókmenntum, en Torfey
fékkst talsvert við þýðingar, einkum á
leikritum sem voru flutt hér í útvarpi.
Þau eignuðust tvo syni, Eyþór lækni
og Stein sem starfar á pósthúsinu.
Kynni mín af þeim hjónum eru orðin
löng og þar duldist mér ekki hve sam-
band þeirra var gott og hefur nú Tor-
fey misst mikinn vin. Ég samhryggist
henni og fjölskyldunni innilega. Ég
minnist Björns sem eins hins ágætasta
ljúfmennis sem ég hef kynnst.
Sigurður H. Jóhannsson.
Björn Eyþórsson