Morgunblaðið - 24.06.2010, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚNÍ 2010
✝
Ástkær bróðir okkar og mágur,
GRÉTAR BREIÐFJÖRÐ,
Álfhólsvegi 109,
lést þriðjudaginn 15. júní.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
25. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim
sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög.
Kolbrún Jónsdóttir, Jörgen Tomasson,
Ævar Breiðfjörð, Ásta Guðjónsdóttir,
Ragnar Breiðfjörð, Jóna S. Kristinsdóttir,
Dorothy M. Breiðfjörð, Daníel Guðmundsson,
Óskar Breiðfjörð,
Margrét Breiðfjörð,
Krístín Breiðfjörð, Jón Emil Hermannsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
MAGNÚS BJARNASON
leigubílstjóri,
Markholti 22,
sem lést á krabbameinslækningadeild 11E á
Landspítalanum Hringbraut föstudaginn 18. júní,
verður jarðsunginn frá Lágafellskirkju föstudaginn
25. júní kl. 13.00.
Hanna Þóra Bergsdóttir,
Björk Magnúsdóttir, Gunnar Örn Steingrímsson,
Gígja Magnúsdóttir,
Magnús Andri Pálsson,
Bjarklind Björk Gunnarsdóttir.
✝ Brynjar Þór Haf-dal fæddist í
Keflavík 7. sept-
ember 1951. Hann
lést á heimili sínu að
morgni 17. júní 2010.
Foreldrar Brynjars
voru Ásgerður Run-
ólfsdóttir, f. 26. júlí
1924, d. 15. janúar
1993 og Árni Hafdal,
f. 27. júní 1929. Bræð-
ur Brynjars eru
Kristján Ingi Helga-
son kvæntur Magneu
Halldórsdóttur og
Einar Helgi Aðalbjörnsson giftur
Ingibjörgu Hilmarsdóttur.
Hinn 10. maí 1975 giftist Brynjar
Lovísu Georgsdóttur, f. 1. júlí 1951.
Foreldrar hennar voru Georg
Helgason, f. 7. september 1915, d.
14. apríl 1999 og Jóhanna Friðriks-
dóttir, f. 18. mars 1921, d. 1. mars
2003. Synir þeirra eru
1) Einar Friðrik, f. 17.
júlí 1973, kona hans
er Magnea Sif Ein-
arsdóttir, f. 23. febr-
úar 1973, og eiga þau
dæturnar Lovísu Sif,
f. 30. apríl 1998, og
Jónu Kristínu, f. 15.
október 2002. 2)
Georg, f. 28. október
1980, sambýlismaður
hans er Arnaud Siad,
f. 13. september 1985.
Sonur Brynjars er
Guðmundur Þór, f. 12.
febrúar 1979.
Brynjar lauk meistaraprófi í sím-
smíði og starfaði lengst af hjá Sím-
anum í Keflavík. Árið 2010 hóf
hann störf hjá Keili á Ásbrú.
Jarðsungið verður frá Keflavík-
urkirkju 24. júní og hefst athöfnin
kl. 13.
Ég minnist þín með ást í hjarta.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Hvíl í friði, kærasti vinurinn minn.
Þín eiginkona,
Lovísa Georgsdóttir.
Elsku pabbi minn,
Er fyrir sjónum líður æviskrá
og sorgarleikur herjar hug minn á.
Þá ég aðeins tel þann manninn mesta,
minn föður – er ég taldi æ hinn besta.
Oft ég sjálfan mig í þér ég sá.
(Már Elíson)
Þær vega nú salt í huga mér
sterku tilfinningarnar tvær; þakk-
læti og sorg. Fullur er ég þakklætis
til þín fyrir að hafa stutt mig svo vel,
elskað mig svo heitt. Allt svo skilyrð-
islaust. Uppeldinu lauk ekki á ung-
lingsárunum og því sannarlega lauk
ekki þegar ég flutti úr föðurhúsum.
Uppeldishlutverkinu sinntir þú til
dauðadags. Ég þarfnaðist þín ekki
síst á fullorðinsárunum. Það var
órjúfanlegur hluti af öllum mínum
stóru ákvörðunum að bera þær und-
ir þig, heyra þínar skoðanir, nýta
mér þína þekkingu og reynslu. Við
gátum verið sammála um að vera
ósammála, en svo leið tíminn og ég
sá að mér. Þá brostir þú. Þó allt sé
nú breytt heyri ég röddina þína
sterku segja mér til. Hokinn af rétt-
lætiskennd, sanngirni og heiðarleika
varstu mér öll sú fyrirmynd sem
þarf til að stíga skref til vaxtar og
þroska. Ég er svo lánsamur að und-
anfarin fjögur ár hafa verið mér
gæfurík. Mér hefur vegnað vel og
núna veist þú: það er tileinkað þér.
Það hafa verið mér forréttindi að
eiga þig að sem föður og það voru
Arnaud forréttindi að eiga þig að
sem tengdaföður og vin.
Ég hef nú ekki aðeins misst föður
og fyrirmynd heldur hef ég misst
besta vin minn.
Pabbi, ég minnist þín með orðum
Lennons „A working class hero is
something to be“.
Þinn sonur,
Georg Brynjarsson.
Elsku pabbi minn, það er ótrúlegt
að ég sé að skrifa þessar línur nú á
þessum tímapunkti þegar allt lék í
lyndi og þú og líf þitt í sönnum
blóma. Þú varst einstakur maður
með mjög ákveðin gildi, þú varst
gríðarlega vinnusamur og vildir allt
fyrir alla gera, ekki síst okkur sem
stóðum þér næst. Við hjálpuðumst
að í öllum verkefnum sem við tókum
okkur fyrir hendur en oftar en ekki
varst það þú sem varst að hjálpa
mér. Við hreinlega gerðum allt sam-
an og alltaf fannst okkur það jafn
skemmtilegt.
Þú hafðir einstaklega gaman af
börnum og að leika við þau, helst
með einhverjum látum. Í minningum
mínum þá er alltaf fjör og læti. Ég
man eftir því þegar ég heyrði í Ford-
inum nálgast húsið á Suðurgötunni
þá hljóp ég og náði í boltann og þitt
fyrsta verk þegar þú komst heim var
iðulega að fara í fótbolta með mér á
ganginum eða leika og hamast eitt-
hvað með mér, það var alltaf eitt-
hvert fjör. Svo þegar Lovísa fæddist
og svo þegar Jóna Kristín fæddist þá
byrjuðu lætin aftur og þú varst
skemmtilegasti afi í heimi
Þú varst svo stoltur af mér og
leyndir því ekki og stundum fór ég
hjá mér þegar þú varst að lýsa því
hvað ég var að gera, ég er ekki síður
stoltur af pabba mínum sem bar af
hvar sem hann kom og sérlega gam-
an var að tala við. Ég hef alla tíð
heyrt hvað við séum líkir. Ég er
stoltur af því að vera líkt við þig þar
sem þú varst maður sem vert var að
líta upp til, sönn fyrirmynd og leið-
togi. Við vorum alltaf mjög sam-
rýmdir og samstiga, þegar þú
greindist með sykursýkina þá
greindist ég líka skömmu seinna. Þú
sagðir snemma við mig „ég ætla ekki
að láta þetta hafa mig undir“ og
stóðst við það eins og allt annað sem
þú sagðir. Við hjálpuðumst að í
þeirri baráttu og vorum alltaf mjög
samstiga í öllu í tengslum við þetta
eins og öllu öðru. Ég gat alltaf treyst
á þig og þú brást aldrei, erfitt er að
sjá nú hvernig ég get haldið þeirri
baráttu áfram án þín.
Það sem einkenndi okkar sam-
skipti var að við gátum talað saman
um allt, oft hátt og skýrt, þó við hefð-
um aldrei rætt ýmis persónuleg mál.
Þú hlustaðir alltaf á mig af einlægni
og einstökum áhuga á því sem ég var
að ræða eða gera, alltaf stóðst þú
með mér og hvattir mig áfram. Verk
okkar eiga eftir að standa um
ókomna tíð öðrum til nota og
skemmtunar. Síðustu mánuði höfum
við hist í hádeginu og borðað saman,
við töluðum um alla hluti og sam-
band okkar einkenndist af ein-
stökum vinskap. Þessi tími er mér
einstaklega verðmætur núna þegar
þú, ekki bara pabbi minn heldur líka
besti vinur minn, ert farinn frá mér.
Hvað get ég gert og hvernig get
ég lifað áfram er það sem mér er efst
í huga núna. Ég sakna þín óendan-
lega mikið en ég held í þá von að við
munum hittast aftur svo við getum
haldið áfram að gera allt það sem við
eigum eftir.
Elsku besti pabbi minn, þeir sem
taka á móti þér núna eru heppnir og
ég veit að þú hefur það eins gott
núna og þegar við kvöddust síðast,
hver hefði trúað því að það væri í
hinsta skiptið.
Með óbærilegri saknaðarkveðju,
þinn sonur,
Einar Friðrik Brynjarsson
Elsku besti afi í heimi, þegar ég
fæddist var það fyrsta sem mamma
sagði þegar hún fékk mig í fangið
„Hún er alveg eins og Binni afi“. Allt
frá þeirri stundu hef ég átt gríðar-
lega stóran sess í hjarta þínu, þú
varst alltaf svo stoltur af mér og vild-
ir gera og gerðir allt fyrir mig, ég var
og verð alltaf „Gullið hans afa“. Þeg-
ar bústaðurinn kom þá var ég mikið
þar með ykkur. Við fórum í sund og
við lékum okkur stanslaust frá
morgni til kvölds. Þegar við vorum
að hamast með miklum látum eins og
við gerðum alltaf þá þurfti amma oft
að segja „Binni minn, ekki svona
mikil læti“. Það var rosalega
skemmtilegt og ég trúi því ekki að ég
eigi ekki eftir að fara aftur með þér
upp í bústaðinn „okkar“.
Þegar þú slasaðist og þurftir að
vera heima þá kom verkfall í skól-
anum og við vorum saman á hverjum
degi. Allar gönguferðirnar og allt
spjallið okkar á þeim tíma er mér
mjög minnisstæður og dýrmætur,
við vorum bestu vinir. Þegar Jóna
Kristín fór að stækka þá minnkuðu
lætin á milli okkar og samband fór að
þróast á annan hátt, en þú varst allt-
af besti afinn í heiminum og ég var
alltaf gullið hans afa. Þegar við flutt-
um til Danmerkur og þið komuð í
heimsókn þá var eitt af þínum fyrstu
verkum að fá að skoða nýja skólann
sem ég átti að fara í. Ég veit að þér
fannst erfitt að vera á Íslandi þegar
ég byrjaði í skólanum án þess að
skilja neitt í dönsku og ég veit að þú
vildir helst koma til mín og fara með
mér í skólann. Ég veit að þú hefðir
gert það ef ég hefði beðið þig um það
af því þú gerðir allt fyrir mig, sama
hvað það var. Við áttum óteljandi
stundir saman sem ég mun geyma í
hjarta mínu alla tíð, nú ert þú ekki
bara „Kóngurinn í blokkinni“ heldur
líka „Kóngurinn á himnum“ og ég
kveð þig nú með sárum söknuði,
elsku besti afi minn.
Hvíld þú í friði, elsku besti afi, við
dúkkulísurnar hans afa söknum þín
óendanlega mikið.
Gullið þitt,
Lovísa Sif Einarsdóttir.
Elsku Binni bróðir minn.
Nú ertu farinn héðan af þessum
áfangastað og á þann næsta, þú hef-
ur lokið þínu hlutverki hér og líklega
verið kallaður til annarra mikilvæg-
ari verka annars staðar. Það er sárt
að horfa á eftir sínum nánustu svo
fyrirvaralaust, það er alveg sama
hve oft maður segir við sjálfan sig að
þetta sé leiðin okkar allra, okkur
verður alltaf jafn brugðið, maður
lamast og veit í raun aldrei hvernig á
að bregðast við. Þó svo að maður eigi
alltaf að eiga von á að missa sína
nánustu þá er maður einhvern veg-
inn alltaf jafn óviðbúinn.
Binni minn, það er svo margs að
minnast enda er ég búinn að þekkja
þig síðan þú fæddist og hef verið svo
lánsamur að þekkja þig og eiga þinn
vinskap til síðasta dags í þessu lífi.
Við höfum báðir fæðst og búið í
Keflavík allt okkar líf og og aldrei
verið langt á milli okkar, hvorki
varðandi heimili né andlegan vin-
skap sem var okkur báðum svo
mikilvægur.
Þú varst þremur árum yngri en ég
svo mitt hlutverk var að passa þig
sem lítinn strák, og oft seinna meir
minntist mamma okkar á að þegar
ég klæddi þig til að fara með þig út
hafi ég tínt til öll þau föt sem ég fann
og dúðað þig í þau til að þér yrði ekki
kalt, og þér varð aldrei kalt, það var
frekar hætta á að þú kafnaðir í öllum
þessum fötum.
Þú hafðir gaman af að segja þá
sögu af bróður þínum (mér) að þegar
þið Lúllý voruð að byggja húsið ykk-
ar í Grænagarðinum og við vorum að
steypa plötuna þá hafi ég verið í
lakkskóm keyrandi hjólbörur með
steypunni, en aldrei hafi sést korn á
lakkskónum, þessa sögu varstu
óþreytandi að segja.
Binni minn, ég hef þá trú að það sé
tilgangur með öllum hlutum, það er
tilgangur með fæðingunni, lífinu
sjálfu, að við höfum öll hlutverk sem
okkur er ætlað að framkvæma í
þessu lífi, og eins sé tilgangur með
dauðanum. Að við séum kölluð héðan
þegar okkar hlutverki sé lokið til
annarra starfa annars staðar. Í sorg-
inni er fólki tamt að segja að Guð sé
óréttlátur þegar við missum okkar
ástvini og sérstaklega þegar fólk á
besta aldri er kallað fyrirvaralaust
héðan, en þetta er leiðin okkar allra,
það er bara spurning hvenær kallið
kemur, hversu óréttlátt sem okkur
finnst það vera.
Binni minn, nú hefur þú lokið þínu
hlutverki hér og Guð þarf á þér að
halda í annað hlutverk, á öðrum stað.
Elsku bróðir minn: Við hittumst hin-
um megin.
Elsku Lúllý okkar, synirnir og
fjölskyldurnar ykkar, megi Guð
styrkja ykkur í sorginni og gefa ykk-
ur styrk um alla framtíð.
Kristján Ingi Helgason og
Magnea Halldórsdóttir.
Við hjónin vorum nývöknuð að
morgni þjóðhátíðardagsins þegar
síminn hringdi. Orðin hennar Lúllý-
ar systur og mágkonu hljóma enn í
eyrum okkar óvænt og sorgleg:
„Hann Binni minn er dáinn“. Við
sitjum hér hnípin og sorgmædd, ekki
búin að meðtaka þessi tíðindi að fullu
en margar og góðar minningar
streyma fram um kæran vin og sam-
ferðamann til fjörutíu ára.
Minning um gleði og uppljómað
andlit Binna þegar Bogga, eftir
hlaup frá sjúkrahúsinu heim á Suð-
urgötu, færði honum fréttir af fæð-
ingu frumburðarins, Einars Frið-
riks, sem fæddist á þeim tíma þegar
ekki var ætlast til að feður væru við-
staddir fæðingar barna sinna og
enginn farsími við höndina.
Minningar um barnakarlinn
Binna sem tuskaðist og lék við syni
sína og var þeim svo kær sem og
frændsystkinum sínum. Róbert Jó-
hann minnist margra slíkra gleði-
stunda.
Minningar um samhent hjón,
Binna og Lúllý, inni á heimilinu, í
garðinum, í frístundum og nú í seinni
tíð í sumarbústaðnum.
Minningar um góða og skemmti-
lega vininn Binna og fjölmargar
samverustundir á heimilum okkar, á
ferðalögum innan lands og utan, á
skíðum, við veiði á Apavatni, við
spjall yfir kaffibolla eða með einn
kaldan Lite innan seilingar eða við
holusteikingar á lambalærum sem
oftast heppnuðust, en ekki alltaf.
Og sterkar eru minningarnar um
afann Binna sem sá ekki sólina fyrir
sonardætrunum tveimur og þær
ekki fyrir honum.
Einnig kemur upp í hugann ótrú-
lega skemmtileg helgi í sumarbústað
í Hraunborgum fyrir rúmum tuttugu
árum þar sem við renndum í gegnum
Skuggasvein, Rauðhettu og fleiri
stórvirki og hlógum svo við köfnun
lá. Nú eru þeir mágar okkar og svil-
ar, Binni og Magnús, sem þarna tóku
þátt, báðir horfnir á braut. Það verða
örugglega fagnaðarfundir þegar
þeir hittast í nýjum heimkynnum og
slegið á létta strengi.
Minningar sem þessar ylja okkur
um hjartarætur þegar við sjáum á
eftir góðum dreng og vini og hjálpa
við að vinna á söknuði og sorg.
Undanfarin misseri voru Binna
nokkuð erfið vinnulega. Í starfi sínu
hjá Símanum, síðar Mílu, horfði
hann uppá breytingar og samdrátt.
Samstarfsmönnum var sagt upp,
starfsöryggi fór þverrandi og kvíði
sótti að. Svo kom uppsögnin s.l.
haust og vetrarmánuðirnir voru erf-
iðir. En allt í einu rættist úr og Binni
fékk starf hjá Keili á Ásbrú. Hann
fór úr niðurbrots-umhverfi, ef svo
má segja, í uppbyggingarstarf með
góðu fólki og miklum eldhugum.
Þetta átti við okkar mann, þarna
naut hann sín og horfði fullur bjart-
sýni til framtíðar.
Fráfall Binna, manns á besta
aldri, er ótrúlega óvænt og ótíma-
bært. Enginn fyrirvari. Fyrir þá sem
eftir sitja er þó gott til þess að hugsa
að hann kvaddi ánægður með lífið og
tilveruna og sáttur við guð og menn.
Við erum full þakklætis fyrir sam-
fylgdina og vináttuna öll þessi ár
sem svo sannarlega áttu að verða
miklu fleiri og hjartans þakkir fyrir
allt frá börnum okkar og þeirra fjöl-
skyldum.
Elsku Lúllý, við vottum þér, Ein-
ari Friðrik, Georg, tengdabörnum
og barnabörnum innilega samúð
okkar.
Blessuð sé minning Brynjars Þórs
Hafdal.
Vilborg og Guðmundur.
Brynjar Þór Hafdal
 Fleiri minningargreinar
um Brynjar Þór Hafdal bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.