Morgunblaðið - 01.07.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. JÚLÍ 2010
fyrsta augnatillit og líf okkar var
samofið sterkum böndum frá fyrstu
augnablikum úr lífi hennar. Litli
gleðigjafinn fangaði hjarta okkar
allra og vorum við afskaplega þakk-
lát fyrir Sylvíu „litlu“. Hún var mik-
ill orkubolti og var alltaf dugleg og
vildi „bjarga öllum heiminum“ eins
og oft var gantast með. En hjartað
rúmaði marga og var hún alltaf
tilbúin að opna það. Þú vannst það
inn að vera frumburður Dússýjar og
fyrsta barnabarn ömmu Mörtu og
afa Harðar. Því fylgdi mikil virðing
og ábyrgð, þú áttaðir þig mjög fljótt
á því. Enda varst þú mikið elskuð af
þínum frændsystkinum sem komu á
eftir þér.
Nú hverfur sól í haf
og húmið kemur skjótt.
Ég lofa góðan Guð,
sem gefur dag og nótt,
minn vökudag, minn draum og nótt.
Þú vakir, faðir vor,
og verndar börnin þín,
svo víð sem veröld er
og vonarstjarna skín,
ein stjarna hljóð á himni skín.
Lát daga nú í nótt
af nýrri von og trú
í myrkri hels og harms
og hvar sem gleymist þú
á jörð, sem átt og elskar þú.
Kom, nótt, með náð og frið,
kom nær, minn faðir hár,
og leggðu lyfstein þinn
við lífsins mein og sár,
allt mannsins böl, hvert brot og sár.
(Sigurbjörn Einarsson)
Elsku frænka mín, ég bið Guð að
geyma þig.
Guð blessi Guðmund, foreldra
þína, systur, frændur og frænkur.
Kveðja,
hin mamman,
Jóhanna frænka.
Mér brá mikið að heyra þessar
leiðinlegu fréttir og trúi varla að ég
sé að skrifa minningargrein um
unga frænku mína.
Mér þótti alltaf vænt um þig og
það hefur aldrei breyst. Við bröll-
uðum margt saman þegar við vorum
yngri, þá átti ég heima í Ferjubakk-
anum. Þá komstu oft með Sunnu
Karenu og uppáhald þitt, komst
með hana til að Aníta hefði leik-
félaga. Enda ekta þú að hugsa um
alla.
Þú hafðir gaman af því að sjá um
eldamennskuna, enda góður kokkur,
og við hin nutum þess að borða mat
sem þú hafðir búið til. Ég gleymi
aldrei þegar þú klipptir mig, átti að-
eins að særa hárið, en það varð
heldur styttra en það átti að vera.
Svona gátum við verið uppátækja-
samar.
Guð, hvað er erfitt að skrifa um
þig, ég sé varla fyrir tárum. Ég bara
get þetta ekki og vil þetta ekki. En
ekki get ég breytt neinu svo ég verð
að fá að kveðja þig.
Mikið á ég eftir að sakna þín. Ég
hef ekki enn komist yfir sorgina
vegna Sylvíu ömmu okkar og mun
aldrei gera það, ég sakna hennar
enn svo mikið. Ég veit af þér í góð-
um höndum hjá henni og mun sakna
ykkar mikið. Nú eruð þið nöfnurnar
að „blómast“ eitthvað, það væri ykk-
ur líkt.
Við brölluðum mikið hjá ömmu
Sylvíu líka, það var alltaf gaman hjá
ömmu Sylvíu. Manstu þegar við fór-
um í ferðalagið með ömmu og pabba
þínum og fleirum? Ég man þó eftir
því að við vorum alltaf að stelast í
eldhúsið sem þarna var, til að finna
okkur ætan bita. Við kunnum, sko,
að bjarga okkur, ég verð að spyrja
pabba þinn hvert við fórum. Man
bara eftir öllu innan dyra og hvað
við brölluðum.
Ég gæti skrifað endalaust um
okkur en það er bara svo erfitt. Og
mikið vorkenni ég foreldrum þínum,
systrum og kærasta, hugur minn og
hjarta er hjá þeim. Erfitt er hjá mér
en, guð, hvað þá fyrir þau. Enda
vorum við að missa mikla og góða
manneskju úr okkar lífi og enginn
getur sætt sig við slíkan missi.
Ég kveð þig með söknuði, Sylvía
mín.
María Antonía Jónasdóttir.
Elsku stóra frænka, hvíl þú í friði.
Lífið er skrítið, það fæðist engill
inn í fjölskylduna og andartaki síðar
kveður annar. En svona er lífið býst
ég við. Við Thelma vitum varla hvað
við eigum að segja og erum varla að
átta okkur á því að þú ert ekki leng-
ur meðal okkar. Það er stutt síðan
ég heimsótti ykkur Gumma í
Grindavík og þá varst þú lasin, ég
hélt að þú værir með flensuna en
hver veit nema það hafi verið eitt-
hvað alvarlegt. En þótt þú værir las-
in þá varst þú hress eins og alltaf
þegar við hittumst, alltaf brosandi,
alltaf kát og alltaf stutt í stríðnina.
Mér verður alltaf minnisstætt
hversu góð þú varst við okkur þegar
Kristófer okkar fæddist, þér fannst
hann strax yndislegur og þú sýndir
honum og okkur meiri hlýju en
margir þó svo að við hefðum ekki
verið í miklu sambandi í gegnum ár-
in. Þú þurftir þess ekki en gerðir
það samt því að væntumþykjan
gagnvart okkur var mikil af þinni
hálfu þótt hún hafi og sé ekki alltaf
sýnd í verki eins og virðist tíðkast
innan þessarar stóru fjölskyldu okk-
ar. Störfin sem þú vannst með þeim
sem minna mega sín eru virðing-
arverð og munu börn okkar Thelmu
fá að heyra um Sylvíu frænku, það
er á hreinu. Okkur finnst sárt að
litla prinsessan okkar sem fæddist
daginn áður en þú fórst frá okkur
geti ekki hitt og knúsað Sylvíu
frænku.
Ég vil ekki hafa þetta lengra og
ég vil ekki hafa þetta yfirborðs-
kennt, ég veit að þú ert komin á
betri stað og fylgist með restinni af
okkur í fylgd ömmu og afa. Við elsk-
um þig og þú munt ávallt lifa í
hjarta okkar.
Hvíl þú í friði.
Kristinn, Thelma, Kristófer
og Kristinsdóttir.
Kæra Sylvía frænka.
Ég veit eiginlega ekkert hvað ég
á að skrifa þér því ég trúi því ekki
að þú sért farin.
Þegar ég var yngri og búin að
sætta mig við þá staðreynd að ég
yrði aldrei íþróttagúrú eins og hún
systir mín, þá ákvað ég að þegar ég
yrði eldri ætlaði ég að verða alveg
eins og þú, alltaf með flottar neglur í
háhæluðum skóm með fullt af
glingri og ótrúlega töff tösku í stíl
svo auðvitað ætlaði ég að vera algjör
raðari með góðan smekk á gömlum
mublum, ákveðin og vita hvað ég
vildi, þ.e.a.s. díva eins og Sylvía
frænka.
Ég á ennþá kökuna sem þú bak-
aðir fyrir mig fyrir útskriftina mína,
appelsínusúkkulaðikexkakan sem
amma gerði alltaf, ég held að ég
muni ekki leyfa neinum að klára
hana. Mér fyndist þá að einhver
væri að taka part af þér frá mér,
eins undarlegt og það hljómar. Ég
óskaði mér í gær að væri miðill svo
ég gæti fengið að hitta þig aftur og
sagt öllum fréttir af þér, en þá vær-
irðu víst aldrei alveg farin.
Ég vildi svo innilega að þú værir
ekki farin, Sylvía mín, þú varst svo
mikill gleðigjafi, hvert sem þú fórst
fékkstu einhvern fúlíus til þess að
brosa eða gerðir einhverjum glaðan
dag, nema kannski þegar einhver
var að stríða litlu frændsystkinun-
um þínum eða litlu systur þinni en
þá var þér mæta, einnig mætti
nefna alla voffana sem þú hefur tek-
ið að þér í gegnum tíðina sem eng-
inn annar vildi, það var sko ekki til
neitt illt í þínu hjarta, elsku Sylvía
mín. Þeir deyja víst ungir sem guð-
irnir elska og þú varst svo sann-
arlega elskuð.
Þín litla frænka,
Maríanna.
Elsku frænka mín, stóra systir,
vinkona, verndari, Sylvían mín.
Ég sakna þín, ég sakna þín og aft-
ur ég sakna þín. Ég hef endurtekið
þessi orð svo oft í þeirri von að þú
birtist í dyragættinni minni eins og
svo oft áður og segir mér að þetta sé
draumur. Það var ekki fyrr en ég
settist niður og byrjaði á þessari
grein að þetta skall á mér, þessi
draumur er veruleiki. Þú ert farin
frá okkur. Í fyrstu var það eina sem
kom upp í huga mér: hvernig á ég
að lifa án þín? Hver þekkir mig bet-
ur en ég sjálf, veit alltaf þegar eitt-
hvað bjátar á hjá mér, kemur og
knúsast með mér og huggar mig?
Hver fer með í ævintýralega leið-
angra með alla voffana okkar, hverj-
um á ég að herma eftir núna, hvern-
ig á ég að klippa mig, hver á að
bjarga heiminum með mér eða
hvernig, hvað, ég veit ekki. Ég gerði
svo mikið með þér við hlið mér, við
samtaka, tók varla ákvörðun án þín,
vildi alltaf vera eins og þú, dívan
mín, fallega brosið, fallegu augun,
fallegu freknurnar þínar, titrandi
hláturinn og þessi yndislegi per-
sónuleiki sem lýsti upp allt umhverf-
ið hvert sem þú fórst. Ég vildi alltaf
vera eins og þú. Ég er svo þakklát
fyrir að þú vissir hvað ég elskaði þig
mikið, hvað ég leit upp til þín og
hvað ég vildi alltaf vera eins þú, því
þú stríddir mér oft á því. Ég er svo
þakklát að ég fékk að eiga allar
þessar yndislegu minningar um þig,
endalausa leynileiðangra þar sem
við sátum saman með öllum dýr-
unum okkar og skipulögðum hvern-
ig við gætum bjargað heiminum,
fyrir utan að við vorum búnar að
plana hvað við ætluðum að vera
pirrandi saman á elliheimilinu, hlið
við hlið, alltaf á bjöllunni. Þú varst
svo góð við mig, gerðir allt fyrir mig
óumbeðin og aldrei ætlaðist þú til að
fá eitthvað í staðinn. Ást þín hefur
alltaf verið svo skilyrðislaus og ég
óska þess svo heitt að þú hefðir séð
þig í gegnum augun mín og vitað
hversu mikið ég dáði þig og dýrkaði.
Eins og þú kallaðir mig svo oft:
„Hey þú þarna blábína augalína,
ekkert svona, þú getur ekki blikkað
mig, þú ert ekki lengur lítil með
krullur og risa blá augu.“ Þú varst
alltaf til staðar til að vernda mig, að-
stoða mig og hlúa að mér, í gegnum
veikindi mín varstu mér stoð og
stytta. Aldrei dæmdir þú mig fyrir
neitt og var erfitt fyrir mig að koma
þér á óvart, stundum ætlaði ég að
segja þér svakalegt leyndó um kjá-
naprikin mín og beið eftir svip frá
þér en í hvert skipti hlóstu og sagð-
ir: „Heldurðu að ég þekki þig ekki,
litli dekurrass.“ Þó svo tíminn þinn
hér hafi verið alltof stuttur er ég er
svo þakklát fyrir að hafa átt þig í lífi
mínu í þann tíma sem þú varst með
okkur og hafa fengið að kynnast þér
á svo marga vegu. Þú munt alla tíð
vera hluti af mér og eiga stóran part
í hjarta mér, minning þín mun lifa
sterk og verður þín ávallt minnst
hvert sem ég fer. Á elliheimilinu
verð ég kannski ein, en ómetanlegar
sögur okkar og ævintýri munu lifa
með mér og munu börn og barna-
börn og barnabarnabörn öll vita
hver þú varst, hetjan mín, hún
Sylvía frænka.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska, það er enginn eins og þú.
Ég trúi því að þú sért ekki hrædd,
Marta amma og allir englarnir séu
þarna með þér. Ég ætla ekki að
kveðja þig, því minning þín mun lifa
í mér um alla tíð, ég segi sjáumst
seinna elsku Sylvía frænka mín.
Þín bláabína augalína,
Marta Kristín.
Elsku Sylvía okkar, við erum ekki
að trúa því að þú sért farin. Við sitj-
um hérna saman og erum orðlausar.
Við erum að fara í gegnum mynda-
albúmin okkar frá Flórída þar sem
við vorum allar au pair árið 1997, og
erum að rifja upp allar þær góðu
stundir sem við áttum saman og eru
þær margar. Þó að við höfum ekki
verið í miklu sambandi undanfarin
ár þá munt þú alltaf eiga sérstakan
stað í hjörtum okkar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku Gummi, Dússý, Sigurþór
og fjölskyldur Við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð og megi Guð
veita ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum.
Hvíl í friði, elsku Sylvía okkar.
Þínar vinkonur,
Elísabet, Kolbrún,
Sigrún og Halla.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÁSGERÐAR SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
Byggðavegi 86,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildarinnar í
Kópavogi, Karitas, hjúkrunar- og ráðgjafaþjónustu
og deildar 11E á Landspítalanum, fyrir veittan
stuðning og aðhlynningu.
Haraldur Magnússon,
Sigurbjörg Haraldsdóttir, Þorvaldur Rafn Kristjánsson,
Anton Haraldsson,
Sverrir Haraldsson,
Magnús Orri Haraldsson,
Sigurbjörn Haraldsson
og barnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför,
PÁLS GESTSSONAR
skipstjóra frá Siglufirði,
Tjarnarbóli 6,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Landspítalans á deild 11 E og hjúkrunarþjónustu
Karitas fyrir frábæra umönnun.
Anton Valur Pálsson,
Rakel Guðný Pálsdóttir, Gunnlaugur Ingimundarson,
Svanbjörg Pálsdóttir, Mia Bergström,
Sjöfn Pálsdóttir, Þórhallur Sigurðsson,
Kristjana Pálsdóttir, Andrés Bjarnason,
Gestur Pálsson, Linda Guðlaugsdóttir,
Árni Valur Antonsson, Marleen van Geest,
Björg Finnbogadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar ástkærrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
MATTHILDAR ÞÓRHALLSDÓTTUR
húsfreyju í Ártúni,
Grýtubakkahreppi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyflækninga-
deildar 1, Sjúkrahússins á Akureyri og Kvenfélaginu Hlín.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Sveinn Sigurbjörnsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem birt-
ast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt
að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hve-
nær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar
mega einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og börn.
Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í minningargreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynn-
ingu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í inn-
sendikerfinu. Hafi æviágrip þegar
verið sent er ráðlegt að senda mynd-
ina á netfangið minning@mbl.is og
láta umsjónarmenn minning-
argreina vita.
Minningargreinar