Fréttablaðið - 06.10.2011, Blaðsíða 47

6. OKTÓBER 2011 FIMMTUDAGUR 7Bleika slaufan ●
MYND/SISSI
Helga Torfadóttir:
ÞAÐ ER LÍF EFTIR
MEÐFERÐ
Ég greindist með krabbamein í auga árið 2003. Það var með-
höndlað með geislum og gekk
bara mjög vel. Svo liðu sjö ár og
þá greindist ég með krabbamein
í hálsinum. Það var skorið í burtu
og síðan hófst lyfja meðferðin,
sem var erfið, en ég notaði allt
sem hægt var til að draga úr auka-
verkunum. Það var mjög erfitt
þegar hárið fór. En lífið hélt áfram.
Ég reyndi að fara út með hundana
mína og hreyfa mig.
Tilfinningin sem greip mig
þegar ég greindist var náttúru-
lega að standa sig vel, það var bara
ekkert annað í boði. Lífið allt fram
undan og ég vissi að ég myndi kom-
ast í gegnum þetta en það kostaði
náttúrulega blóð, svita og tár en ég
er komin hérna í dag.
Það sem veitti mér mesta
stuðning inn var fjölskyldan og
bænin – ég vissi að það var verið
að biðja fyrir mér í ýmsum bæna-
hópum í kirkjum landsins. Ég hvet
alla til að leita sér huggunar í bæn-
inni því hjálpin kemur að ofan.
Maðurinn minn veitti mér mjög
mikinn stuðning. Ég fann styrk-
inn í Ljósinu þegar ég fór þangað
og hvet alla, bæði konur og karla,
að leita þangað.
Það var mikill léttir þegar ég
fékk út úr myndatökunni núna í
júní að sjúkdómurinn væri horf-
inn. Það var algjört æði svo ég fór
út í sveit og keypti litla fjögurra
daga gamla geit til að styrkja og
gefa henni líf. Og ég er ofboðslega
hamingju söm með það. Dásam-
legasta augnablikið í þessu ferli
öllu saman er þegar ég varð loks-
ins amma, búin að bíða í mörg ár
og þá fæddist einn lítill yndis legur
drengur.
Ég byggi mig upp á göngu-
ferðum, borða hollan mat, sinni
hundunum mínum, geng út um allt
og geri allt sem mér þykir skemmti-
legt. Og geymi ekkert til morguns
sem ég get gert í dag. Mig langar
að hvetja konur til að sinna sjálfum
sér og hlusta á líkamann. Það er líf
eftir meðferð. Stelpur: Verið bjart-
sýnar því lífið svo dýrmætt.
Hulda Hjálmarsdóttir:
AFTUR ÚT Í LÍFIÐ
Ég var fimmtán ára gömul þegar ég greindist með bráða-
mergfrumuhvítblæði. Það er svo-
lítið sérstök reynsla að lenda í því
þegar maður er unglingur, á svona
viðkvæmum aldri. Þetta er eins
og manni sé bara kippt út úr lífi
sínu. Ætlaði ég að gera það með
hangandi haus eða með jákvæðu
hugar fari og komast í gegnum
þetta eins vel og ég gæti?
Það sem í raun tók við var hálft
ár af spítalalífi. Þetta var spurn-
ing um líf eða dauða. Maður verð-
ur bara að berjast og vona að
maður komist í gegnum þetta. Og
það vildu allir hjálpa mér til að ná
bata. Ég sinnti námi á spítalanum,
náði að taka samræmdu prófin og
komst inn í Menntaskólann við
Hamrahlíð.
Stuðningur skiptir mjög miklu
máli þegar maður lendir í svona
erfiðleikum í lífinu. Á svona stund-
um sér maður hverjir eru vinir í
raun, hverjir það eru sem standa
með manni í gegnum súrt og sætt,
gleði og sorg og allt. Vinkonur
mínar voru alltaf að gera eitthvað
fallegt fyrir mig. Þær sömdu fyrir
mig lag, þær komu upp á spítala og
sungu fyrir mig lagið. Það hjálp-
aði mér mikið að kynnast krökkum
sem hafa gengið í gegnum sömu
reynslu og ég.
Þetta snýst ekki bara um þann
sem er lasinn. Það voru líka for-
eldrar mínir, bróðir minn og syst-
ir mín og allt fólkið í kringum mig
sem þetta snerti. Þau voru öll að
takast á við þetta saman.
Strax og ég hafði einhverja
krafta byrjaði ég að liðka mig til
og bara svona aðeins að reyna
á mig, skref fyrir skref. Maður
þurfti virkilega að trúa á sjálfan
sig og vera þrautseigur og ekki
missa trúna á að maður gæti náð
sama krafti og áður. Ég þurfti að
koma mér aftur út í lífið og fara
aftur inn í mína venjulegu rútínu
og hafa lífsþrótt til að takast á við
lífið yfirhöfuð. Ég fer út að hlaupa,
Ég syng og mér finnst það mjög
gott fyrir líkama og sál, það nærir
mig vel.
Björg Júlíana Árnadóttir:
VERKEFNI SEM ÉG
ÆTLAÐI AÐ LJÚKA VIÐ
Ég greindist með krabbamein í brjósti árið 2005 og gekk í
gegnum mjög erfiða reynslu, ekki
síst andlega, vegna þess að ég
hafði fylgst vel með systur minni
og systurdóttur sem báðar fengu
krabbamein og létust í sömu vik-
unni þremur árum áður. Með ferðin
sem slík var mjög erfið.
Í seinna skiptið sem ég fæ
krabbamein, í fyrra, þá fæ ég
krabbamein í vinstra brjóstið. Þá
var ég hins vegar reynslunni rík-
ari og var miklu jákvæðari gagn-
vart veikindunum. Ég var sann-
færð um að ég myndi lifa þetta af.
Allt ferlið miðaði ég við að þetta
væri verkefni sem ég tæki að mér
og ég ætlaði að ljúka við. Ég ákvað
að ganga á Esjuna, komast upp og
horfa yfir og hugsa: Þetta gat ég.
Erfiðast er að meðtaka þessi
skilaboð, að maður sé að greinast
aftur með krabbamein, og að þurfa
að segja aðstandendum frá því.
Það er ómetanlegt að finna fyrir
stuðningi nánustu ættingja og ekki
síst vinkvennanna. Allir stóðu þétt
við bakið á mér.
Til að byggja mig upp reyni ég
að borða hollan mat. Ég stunda
líkams rækt í meiri mæli en ég
gerði áður, syndi á morgnana og
fer í gönguferðir – það hentar mér
best.
Ég geng á fjöll, fer í ferðir með
skemmtilegu fólki og ég mun
reyna að lífa lífinu.
Það var ánægjulegt þegar sam-
þykkt var að konur fengju að
kaupa sér höfuðfatnað og láta húð-
flúra augabrúnir og augnlínu, en
ég hafði barist fyrir að fá það í
gegn. Nú finnst mér mikilvægt að
berjast fyrir því að sett verði upp
teymi inni á sjúkrahúsunum sem
aðstoðar konur þegar þær eru að
greinast með krabbamein og upp-
lýsir þær um réttindi og allt annað
sem hjálpar þeim í gegnum veik-
indin.
Ég vil benda öllum konum á það
að fylgjast vel með líkama sínum
og alls ekki að hunsa merki sem
gætu bent til þess að krabbamein
væru að taka sig einhvers staðar
upp.
Lífsmóttóið hjá mér er að lifa líf-
inu skemmtilega og gera skemmti-
lega hluti. Lífið er svo stutt og það
skiptir svo miklu máli að hafa
gaman af lífinu.
Ég vaknaði á gaml-
ársdagsmorgun,
komin sex mánuði
á leið, og lá í blóði
mínu. Maður inn minn
stökk upp og hringdi
á sjúkrabíl. Síðan
hófust rannsóknir
og þá kom í ljós að
þetta er illkynja æxli
í ristli. Ég var skorin
upp. Það þurftu að
vera barnalæknar
og fæðingarlæknar
sem héldu leginu til
hliðar á meðan skurð-
læknar og þeirra að-
stoðarmenn sáu um
ristilinn. Og svo var
barnið sett aftur inn
og saumað fyrir. Tíu
dögum síðar komu
niðurstöður um að
þetta væri annars
stigs krabbamein í
ristli og ekki fannst
neitt í eitlum. Að öllu
jöfnu hefði ég farið í
lyfjameðferð. Móður-
eðlið hjá mér var ofar
skynsemismörkum,
ég tók þá ákvörðun að
fara ekki í lyfjagjöf.
www.bleikaslaufan.is
SöluaðilarStyrktaraðilar
IÐA ehf, Fríhöfnin, Garðheimar, Kvennadeild Rauða Krossins, Blómahönnun, BSÍ, Misty, Te og Kaffi,
Þín verslun, ITA gallery, Hreyfill, Melabúðin, Rima Apótek, Blómabúðin Ísblóm, Frumherji, Olís, Byko,
Hrafnista Laugarás, Hrafnista Hafnarfirði, Reykjavíkur Apótek, Einar Farsveit, Byggt og búið, Kaupfélag
Steingrímsfjarðar, Heilsuhúsið, Lyfja, Garðsapótek, Eymundsson, Kaffitár, Krónan, 11-11, Nóatún,
Kjarval, Lyfjaval, Debenhams, Íslandspóstur, Hagkaup, aha.is, Svartakaffi, Lyfjaver, Blómabúðin Dögg,
Leonard, Lyfjaborg, Mörk hjúkrunarheimili, Árbæjarapótek, Hrím, Radisson Blu 1919 hotel, Belladonna,
Samkaup (Úrval, Kaskó, Nettó, Strax), Lyf og heilsa, Stúdíóblóm-runni blómabúð, Garnabúð Gauja
H
:N
m
ar
ka
ðs
sa
m
sk
ip
ti
/ S
ÍA