Fréttablaðið - 26.11.2011, Qupperneq 23

LAUGARDAGUR 26. nóvember 2011 23
www.tok.is www.hugurax.is Guðríðarstíg 2-4, 113 Reykjavík Sími 545 1000
30 ár í þjónustu við íslensk fyrirtæki.
PIPA
R
\
TBW
A
ÞARF
NOKKUÐ
AÐ SEGJA
MEIRA
TOK er íslenskt bókhalds- og launakerfi, sérhannað fyrir
íslensk fyrirtæki.

Í ár fögnum við 30 ára afmæli. Á þessum árum hefur
TOK tekið miklum breytingum, þróast og aðlagast nýjum
aðstæðum. Eitt hefur þó ekki breyst; sú staðreynd að TOK
er eitt vinsælasta bókhalds- og launakerfið á Íslandi sem
þúsundir fyrirtækja nota, meðal annars Félag íslenskra
bifreiðaeigenda.

TOK er sveigjanlegt og þjónustan er sérsniðin að þínum
þörfum: TOK stækkar og breytist með fyrirtækinu.
Það er engin tilviljun að við erum enn í fullu fjöri.
TOK er almennilegt kerfi sem virkar.

Það þarf ekki að segja meira!
Hægt er að leigja TOK til uppsetningar á eigin vélbúnað eða í hýsingu. Þú greiðir einfaldlega fast mánaðargjald og tryggir þannig jafnari og lægri útgjöld. Enginn stofnkostnaður!
FÍB
notar TOK
Efnahagsstefna á Íslandi síðustu áratugina hefur miðað að því
að viðhalda hagvexti með opin-
berum inngripum. Þetta var fyrst
og fremst gert með aukinni skuld-
setningu ríkissjóðs fram til ársins
1990. Þjóðfélagið var þá í fjötrum
vítahrings gengis- og verðlags-
breytinga, sem kölluðu endur-
tekið á miklar launabreytingar.
Á árunum 1980–1990 voru gerðir
kjarasamningar sem innifólu um
1.600% launahækkanir. Á þess-
um tíma var tíðni gengisfellinga
mikil og verðbólgan hækkaði því
enn meir, sem olli því að kaupmátt-
ur launa féll á sama tíma um 10%.
Svo einkennilegt sem það er
nú tala margir um það í dag með
söknuði að á þessum árum hafi
verkalýðsforingjar gert alvöru-
kjarasamninga.
Undir lok þess áratugar voru
allir aðilar sammála um að ekki
væri lengra komist á þessari braut.
Atvinnulífið, og reyndar þjóðfélag-
ið allt, var komið að fótum fram.
Þjóðarsátt var gerð, tekin var upp
fastgengisstefna og samkomulag
náðist um að setja launahækkanir
í samhengi við samkeppnisstöðu
Íslands. Sameiginlegt átak varð
til þess að það tókst að ná 30%
verðbólgu á skömmum tíma niður
í 2-3%.
Undir lok aldarinnar fór að gæta
ójafnvægis í þjóðarbúskapnum. Í
stað þess að beita auknu aðhaldi
lofuðu stjórnmálamenn miklum
skattalækkunum í kosningabar-
áttunni 1999 og þenslan jókst.
Ekki tókst að viðhalda fastgeng-
isstefnunni lengur og ákveðið
var að láta gengið fljóta. Síðan
kom næsta kosningaár 2003 og þá
brugðu stjórnmálamennirnir enn
á óábyrgan leik og yfirbuðu hver
annan.
Samið var um stærsta verkefni
sem lagt hafði verið í hér á landi –
álver og Kárahnjúkavirkjun – og í
stað þess að beita sér gegn ofhitn-
un á hagkerfinu lögðu ríkisstjórn-
arflokkarnir út í umfangsmestu
framkvæmdir í vega- og jarð-
gangakerfi landsins. Samfara því
lækkuðu þeir að auki hátekju- og
eignaskatta. Í kosningabaráttunni
var lofað umtalsverðri hækkun
íbúðalána, keppni brast á um hver
gæti farið hæst og lánin ruku upp í
100%. Allur fasteignamarkaðurinn
fór á fullt og íbúðaverð rauk upp.
Tekjur hins opinbera jukust
vitanlega og því fylgdi gríðarleg
fjölgun á störfum hjá hinu opin-
bera. Allar áætlanir stjórnmála-
manna miðuðust við að hér myndi
allt vaxa áfram til hins óendan-
lega. Á það var ítrekað bent að
niðursveifla myndi koma, þær for-
sendur sem stjórnmálamenn settu
sér gætu ekki annað en endað með
ósköpum bæði hjá ríkissjóði og
ekki síður hjá sveitarfélögunum.
Í stað þess að lækka skatta og
auka eyðslu hins opinbera hefði átt
að leggja fyrir til fyrirsjáanlegra
magurra ára. Seðlabankinn hækk-
aði vexti til þess að slá á þensluna,
en það leiddi til þess að erlent fjár-
magn streymdi til landsins vegna
vaxtamunar. Krónan styrktist
og afkoma útflutningsfyrirtækja
versnaði, en innflutningur jókst
umtalsvert. Einkaneysla fór upp
úr þakinu og viðskiptahallinn fór
yfir 20%.
Árin 2006–2008 voru útflutn-
ingstekjur Íslands vegna vöru
og þjónustu einungis um 5-7% af
gjaldeyrisviðskiptum, hitt var
vegna viðskipta þar sem fjárfestar
voru að spila með krónuna og nýta
sér vaxtamuninn milli Íslands og
annarra landa. Á þeim tíma frá
því að tekin var upp fastgengis-
stefna var krónan felld árið 2001
um 25%, árið um 2006 um 20% og
svo í Hruninu um 50%. Fram að
Hruni voru engar mótvægisað-
gerðar kynntar.
Hagdeild ASÍ varaði reglubund-
ið við því frá árinu 2005 hvert
stefndi. Fram hefur komið að ráð-
herrar nágrannaþjóða okkar höfðu
ítrekað samband við íslensk stjórn-
völd, án nokkurs árangurs. Einu
viðbrögðin voru að fara í umfangs-
miklar kynnisferðir um heim-
inn og fræða fólk um hið mikla
íslenska efnahagsundur. Spárnar
rættust því miður og eftir sitja
þúsundir Íslendinga í skuldasúpu.
Helstu ráð stjórnmálamanna
þessa dagana eru að umtalsverð
sóknarfæri séu fólgin í því að
halda krónunni lágri.
Frá Hruni hafa gjaldeyrisskap-
andi greinar búið við gríðarlegan
hagnað og einungis hluti hans er
fluttur heim. Segja má að þessi
grein sé að greiða hálf laun hér á
Íslandi og hinn helmingurinn er
lagður inn á erlenda gjaldeyris-
reikninga eigenda fyrirtækjanna.
Þetta er gert á kostnað íslenskra
heimila og þeirra fyrirtækja sem
starfa á innanlandsmarkaði. Gríð-
arleg mismunum á sér stað. Veru-
legur hluti fyrirtækjanna getur
ekki hækkað laun á meðan önnur
búa við ofboðslegan hagnað.
Nú er spáð innan við 3% árleg-
um hagvexti næstu ár. Svo lít-
ill hagvöxtur nægir ekki til þess
minnka þann slaka sem myndað-
ist í hagkerfinu í kjölfar Hrunsins.
Nýsköpun er mikilvæg til þess að
stuðla að sjálfbærum og auknum
hagvexti. Þar verður að líta til
íslenskra tæknifyrirtækja sem
eru að keppa á alþjóðamarkaði, en
þau eru að flýja krónulandið hvert
á fætur öðru. Þrátt fyrir það lýsir
hluti stjórnmálaflokka yfir and-
stöðu við að breyta þessu ástandi
til framtíðar.
Nýsköpun er
mikilvæg til þess
að stuðla að sjálfbærum
og auknum hagvexti.
Staðreyndir til heimabrúks
Fjármál
Guðmundur
Gunnarsson
rafiðnaðarmaður