Morgunblaðið - 09.04.2011, Síða 35

Morgunblaðið - 09.04.2011, Síða 35
UMRÆÐAN 35 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. APRÍL 2011 Eftir hrunið 2008 hélt þjóðin sig kjósa velferðarstjórn. Jó- hanna sparaði ekki loforðin um sæluríki sitt, en nú hangir líf okkar á því að losna við hana. Þjóðarauð- urinn hefur alla tíð verið á höndum fárra forríkra hægri og vinstri fjölskyldna og er enn. Lífskjör al- þýðu manna hafa alltaf verið margfalt verri hér en á hinum Norðurlöndunum. Núverandi stjórn hefur svikið allt sem hún lofaði alþýðu manna. Lág-og meðaltekjufólk hefur ver- ið höggvið í herðar niður, of- urskattlagt, svívirt. Velferð- arkerfið sem var er farið og enn á að keyra almenna borgara í svaðið. Jóhönnu og Steingríms verður minnst sem útbrunninna öldunga, sér- gæðafólks sem lædd- ist aftan að okkur. Stjórnin er svo heilaþvegin að hún er í krossferð til að þræla þjóðinni til að skrifa undir óútfyllta ávísun og samþykkja greiðslu ólögmætra fjárhagskrafna. Venjulegir Íslend- ingar skulda Bretum og Hollendingum ekki krónu. Það er óyggjandi staðreynd. Nei við kröfunni er skylda hvers Íslendings. Stjórnin vogar sér fáránlegar hótanir eins og að hér muni ríkja áframhaldandi vesöld, verði kröfuleysan ekki samþykkt. Hví- líkt rugl. Vesöldin hér er afurð stjórnleysis, hunsunar á að grípa á lofti atvinnutækifæri fyrir fjölda manns. Ekki síst afneit- unar á nauðsynlegri atvinnu- uppbyggingu. Afnám illræmds kvótakerfis er lífsnauðsyn. Um- hverfisráðherra eyðileggur fyrir öllum atvinnutækifærum, tefur allt og á að víkja. Stjórnin sparar ekkert við sig, hefur morðfjár til sinnar KBG-starfsemi. Stein- grímur, Jóhanna og þeirra hand- bendi eiga að flytja í sín sæluríki einræðis. Stjórnina snertir ekki sú fátækt og það gríðarlega launamisrétti sem þau hafa kom- ið á til að vera í „velferðarríki“ þeirra. Framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins tyggur í sífellu að hugsanlegar smánarkjarabætur byggi á samþykki lögleysunnar. Hann viðhefur ólöglegan áróður fyrir landráðafólkið. Hann sjálfur hefur tæpar 2 milljónir í mán- aðarlaun auk fríðinda. Burt með hann strax. Landsfundur Sjálfstæð- isflokksins stóð saman í einörðu Nei-i gegn Icesave. Formaður Sjálfstæðisflokksins, forrík afurð Engeyjarættarinnar, sneri allt í einu við blaðinu og er orðinn marklaus strengjabrúða. Hvernig útskýrir hann hvarf bótasjóðs Sjóvár Almennra, gjaldþrot þess og N1 nú? Fyrrum forstjóri Sj.A. er föðurbróðir formannsins. Eða sölu hlutabréfa þeirra feðga fyrir hrun? Fjárfestingar hans sjálfs í Dubai og fleira? Forríkur for- maðurinn var ákveðinn í að láta ekki kúga flokkinn. Hvað sneri honum? Endurkoma fv. mennta- málaráðherra á þing er löðr- ungur í andlit fólks. Innistæðu- lausar 500 milljónir af fé okkar voru lagðar inn á fyrirtæki í eigu hennar og maka. Hún er ekki hafin yfir grun. Þau hjón virðast halda tugmilljónum í fé og dýr- um eignum. Óásættanleg tengsl lykilmanna við landráðaöflin og fleiri álíka „snú-snú“-aðila á að rannsaka í botn af sérstökum saksóknara. Það er hið eina rétta. Grunað, forríkt þinglið í öllum flokkum á þjóðin ekki að líða. Samtímis er allt tekið af sak- lausu fólki sem „skuldar“ ennþá. Hótanirnar um að nei yrði til þess að höfðað yrði mál fyrir EFTA-dómstólnum eru hlægileg- ar. Ef svo færi, yrðu Bretar og Hollendingar að taka ábyrgð á að hafa heimilað Landsbankanum að starfa í löndum sínum. Ekki gerðu þeir á sínum tíma at- hugasemdir um að þar færi fjár- glæfrafyrirtæki í einkaeign. Lög- fróðir, hlutlausir aðilar telja að ekki kæmi til málaferla gegn Ís- landi. Ef svo ólíklega færi, yrði það í íslenskum krónum og myndi skiptast á þrjár þjóðir. Ólesinn Svavarssamninginn var rekinn framan í þingmenn, því að Svavar „nennti þessu ekki leng- ur.“ Þinglýðurinn hlýddi. Segir það ekki nóg? Núverandi stjórn veit ekki lengur hvað orðið lýð- ræði þýðir, þingmenn hennar enn síður. Forseti okkar, herra Ólafur Ragnar Grímsson, er klettur okk- ar. Hann er eini forseti Íslands sem hefur skilning á embætti sínu og þorir að hlusta á þjóðina. Allir fyrri forsetar hafa verið hlýðin handbendi og undirritað auðmjúklega mörg ólög. Einkavæðing bankanna var landráð. Þeir voru pólitískt af- hentir vafasömu fólki á tombó- luprís án ýtarlegra rannsókna á greiðslugetu og siðferði. Lykilað- ilarnir skipulögðu þjóðarrán inn- anfrá í skjóli opinbers eftirlits- leysis. Engin lög né endurgreiðslukröfur virðast ná yfir það fólk. Földu milljarðarnir finnast í þeirra ranni, ekki hjá saklausri þjóð. Í málefnalegri grein eftir Aðal- stein E. Jónasson hrl. í Mbl. 1. apríl má lesa fullkomin rök fyrir nei við Icesave. Þar segir Að- alsteinn m.a. að foreldrar hans hafi kennt honum að undirgang- ast aldrei greiðsluskyldu nema vita nákvæmlega fjárhæðina. Ætti að prenta grein hans sem hlutlaus, gáfuleg rök. Meginatriðið: Ábyrgstu ekki skuldir annarra. Ótrúlegt er að hlusta á þá sem „nenna ekki lengur að hanga yfir Icesave“. Hvað er að þeim? Vanhæf stjórnvöld beita nú óhreinum brögðum til að hrella hrjáða og pínda þjóð til landráð- anna. Þjóðin má ekki lyppast nið- ur. Það er skylda allra að segja nei. Íslenskum stjórnvöldum á eng- inn maður að treysta. Þjóðin verður að hafa vit fyrir þeim og koma hér á alvöru lýðræði. Nei við Icesave. Þjóðarhagur í húfi – Nei við Icesave Eftir Arndísi Her- borgu Björnsdóttur » Samþykki Icesave- lögleysunnar væri ávísun á endanlegt gjaldþrot kynslóða sak- lausra Íslendinga sem bera enga ábyrgð á starfsemi landráða- mannanna. Arndís Herborg Björnsdóttir Höfundur er kennari. Haukur Guðmunds- son pressari var þekktur maður á sinni tíð. Hann sem trúði á slagorð Landsbanka Íslands „Græddur er geymd- ur eyrir“ var á sjö- unda áratug síðustu aldar farinn að hafa svo miklar áhyggjur af framtíð íslensku krónunnar, vegna þeirrar pólitísku óstjórnar sem fólst í gengisfell- ingum að hann gerði sér ferð á fund Bjarna Benediktssonar þá- verandi dóms- og kirkjumálaráð- herra til að biðja krónunni griða. Studdi hann mál sitt ýmsum rök- um eins og að ekki þýddi sér að fjölga krónum í bankabók sinni meðan þær færu síminnkandi í höndum stjórnmálamanna. Þarna kom í ljós hjá Hauki hin eðlislæga fjármálaviska alþýðumannsins sem með eigin höndum hefur aflað þess fjár sem hann hefur umleikis. Haukur sem hafði einstakt traust á Sjálfstæðisflokknum krafðist nú þess loforðs af ráð- herranum að svona minnk- unarvitleysa á krónunni yrði stöðvuð strax undanbragða- og tafarlaust. Þessu svaraði ráð- herrann á eftirfarandi veg: „Hauk- ur minn, ég skal lofa þér því að alltaf munu þó verða fjórir tuttugu og fimm eyringar í einni krónu.“ Svar Bjarna Benediktssonar við þessari frómu ósk Hauks varð svo seinna pólitískur brandari sem ennþá gengur á milli manna í óraunveruleikaheimi stjórnarráð- anna. Það sorglega við þennan brandara er að loforðið við lít- ilmagnann var svikið eftir daga Bjarna Benediktssonar eins og önnur pólitísk loforð. Að nokkrum árum liðnum þegar pólitískar gengisfellingar höfðu þjarmað nógu rækilega að krónunni þá var tekin hagfræðileg ákvörðun um að hætta við auranotkun í öllum við- skiptum með krónuna. Hvernig Hauki pressara hefur liðið á þeim tíma með loforð ráðherra í annarri hendinni og bankabók fulla af verðlausum peningum í hinni hef ég ekki haft spurnir af enda hefur það sennilega ekki þótt henta í annan brandara fyrir elítuna. Ævistarf Hauks Guðmunds- sonar fólst í að pressa vel og vand- lega fyrir almenning betri fötin, að ganga um í sparifötum sem ný- pressuð voru af Hauki hjálpaði mörgum manninum til sjálfs- virðingar. Þeir menn sem gengu í nýpress- uðum fötum um götur Reykjavíkur voru frjálsari í fasi, sýndu af sér reisn í staðinn fyrir undirlægjuhátt og kinkuðu vinsam- lega kolli til náunga síns en slepptu því að hneigja sig og beygja. Steingrímur J. Sig- fússon virðist vera allt öðruvísi persónuleiki. Þó hann stefni nú í það ótrauður að verða framtíð- arstraujari fyrir Breta og Hol- lendinga en til þess að geta helgað sig því starfi verður hann fyrst að geta pressað. Ekki dettur Steingrími þó í hug að pressa betri föt borgarana eins og Haukur gerði svo afbragðs vel á sínum tíma, Steingrímur æfir sig aðallega í að pressa á fólk. Hann byrjaði með að pressa á þingflokk- inn sinn, síðan á samþingsfólkið sitt, seinna á flokkssystkini sín, svo á kjósendur flokks síns og nú að lokum þegar hann telur sig hafa fengið verulega góða æfingu í pressun, þá gerir hann lokatilraun til að pressa út úr þjóð sinni heim- ild handa sér til að strauja kred- itkort þjóðarinnar í posum Breta og Hollendinga. Til að standa við arfavitlausan og ólögmætan rað- greiðslusamning sem gerður var í algjörri fljótfærni af skammsýnum og vanhæfum samningamönnum á vegum ráðherrans. Að strauja fjármuni almennings á Íslandi allt til ársins 2046 ofan í gengistryggða vasa Breta og Hol- lendinga, án lögmætrar ástæðu virðist því vera af hinu góða í huga Steingríms J. Sigfússonar og hinnar hreinu vinstri ríkisstjórnar. Eins og Steingrímur hefur marg- lýst yfir í opinberum viðtölum þá er aðeins um að ræða tvo vonda kosti í Icesave-deilunni, annar vondi kosturinn er að strauja á kreditkortið gengisáhættutryggð- ar raðgreiðslur allt til ársins 2046, hinn kosturinn sem hann telur sýnu verri er að strauja ekki og þá með þeim voðalegu afleiðingum að háttsettum mönnum í útlöndum gæti mislíkað við Íslendinga sem þjóð. Í stuttu máli sagt, í augum rík- isstjórnar landsins snýst Icesave- deilan um framtíðarvinsældir ís- lenskra pólitíkusa í útlöndum. Þessar vinsældir á þjóðin nú að kaupa þeim með því að samþykkja heimild til straujunar á kred- itkortinu í atkvæðagreiðslunni laugardaginn 9. apríl næstkom- andi. Til að örvæntingarfull, ráð- þrota og óvinsæl ríkisstjórn geti gert úrslitatilraun við að kaupa sér þær vinsældir í útlöndum sem hún hefur tapað hér heima. Svo er það lýsandi dæmi um undirlægju- og afglapaháttinn í öllu þessu máli, að falast er nú eftir þessum vinsældum með afborgunum á gengistryggðum raðgreiðslum til 2046. Eins og sjá má hér að framan er ekki margt líkt með Hauki press- ara og Steingrími straujara. Annar erfiðaði til að auka sjálfs- virðingu samborgara sinna, hinn hefur fram að þessu brotist um á hæl og hnakka við að auka á nið- urlægingu samlanda sinna. Sjálfs- virðing virðist vera eitt af þeim orðum sem þessi maður hefur löngu gleymt. Eftir Reyni Valgeirsson » Þessar vinsældir á þjóðin nú að kaupa þeim með því að sam- þykkja heimild til straujunar á kreditkort- inu í atkvæðagreiðsl- unni laugardaginn 9. apríl næstkomandi. Reynir Valgeirsson Höfundur er meistari í vélvirkjun og pípulögnum. Pressari eða straujari Erindi: Íslandsljóð Þú fólk með eymd í arf! Snautt og þyrst við gnóttir lífsins linda, litla þjóð, sem geldur stórra synda, reystu í verki viljans merki,- vilji er allt sem þarf. Trúðu á sjálfs þíns hönd, en undur eigi. Upp með plóginn. Hér er þúfa á vegi. Bókadraumnum, böguglaumnum breyt í vöku og starf. Höfundur Einar Benediktsson

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.