Morgunblaðið - 09.04.2011, Síða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. APRÍL 2011
Systrakveðja
„Um dauðans óvissan tíma“.
Þessi orð koma upp í hugann
þegar við stöndum frammi fyrir
þeirri djúpu sorg sem fráfall bróð-
ur okkar veldur, enginn veit hve-
nær eða hvar dauðinn ber næst að
dyrum, og þó að við vitum að hann
bíður okkar allra erum við samt
alltaf jafnóundirbúin og varnar-
laus gagnvart honum.
Sverrir sýndi sannkallaða
hetjulund í baráttu sinni við vá-
gestinn. Hann stóð meðan stætt
var. Það kom ekki á óvart, dugn-
aður og ósérhlífni var svo ríkur
þáttur í hans eðli. Alltaf var hann
rokinn til ef einhvern vantaði að-
stoð, þá stóð ekki á honum að
hlaupa undir bagga. Hjálpsemi
hans átti sér engin takmörk.
Starf hans við stjórnunar- og fé-
lagsstörf hjá Kíwanishreyfingunni
í áratugi átti svo sannarlega við
hann og þar átti hann góða vini.
Hans góði húmor brást honum
ekki til síðasta dags og hjálpaði án
efa til að sætta sig við orðinn hlut,
hann var ekki að slá ryki í augu
sín, hann vissi að hverju stefndi.
Við ræddum mikið saman þessa
síðustu mánuði um lífið og rifjuð-
um upp gamla daga, vorum þakk-
lát fyrir hamingjuríka bernsku og
sterka vináttu okkar systkinanna,
og þó við værum ekki alltaf að hitt-
ast var kærleikurinn milli okkar
allaf til staðar.
Mikil sorg er kveðin að Svan-
björgu sem missir eiginmann og
besta vin og biðjum við æðri mátt-
arvöld að styrkja hana, dæturnar
og alla fjölskylduna.
Við kveðjum elsku bróður okk-
ar að leiðarlokum með miklum
söknuði og aldraður faðir kveður
og syrgir son sinn. Biðjum við
Sverri í friði að fara.
Við þökkum fyrir allt og allt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson)
Ólöf Ágústa Karlsdóttir og
Sólveig Jónina Karlsdóttir.
Nú þegar ég kveð Sverri
frænda koma ýmsar góðar minn-
ingar upp í hugann. Þú sem varst
alltaf svo glaður þegar ég sá þig og
hafðir alltaf svo mikinn áhuga á
öllu sem ég var að gera. Þegar ég
var yngri er mér minnisstæðast að
þú varst alltaf með Tópaspakka í
brjóstvasanum og ekki ósjaldan
sem þú bauðst mér.
Þú varst alltaf svo ótrúlega
stoltur af fjölskyldu þinni sem
sannast á því að þú varst svo ótrú-
lega spenntur í byrjun þessa árs
þegar þú fréttir að ég væri að
kaupa mína fyrstu íbúð. Þú hlakk-
aðir svo mikið til að koma í heim-
sókn og sjá hana og þiggja kaffi.
Þessi ótrúlegi vilji, barátta og
æðruleysi sem þú sýndir í þínum
erfiðu veikindum staðfesti að þú
varst ekki tilbúinn að gefast upp
og ætlaðir að sigra, en því miður
gekk það ekki.
Ég þakka fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Hvíl í friði, elsku Sverrir, þín
verður sárt saknað en minning-
arnar lifa áfram.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Sverrir Karlsson
✝ Sverrir Karls-son fæddist í
Reykjavík 29.
ágúst 1946. Hann
lést á deild 11-E á
Landspítalanum
við Hringbraut 28.
mars 2011.
Útför Sverris
fór fram frá Dóm-
kirkjunni 8. apríl
2011.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta
skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Íris Hrönn.
Í dag kveðjum við
hjónin góðan vin.
Árið 1992 gekk ég í Kiwanis-
klúbbinn Esju og kynntist Sverri.
Þar tókst með okkur góð vinátta
og hélst sú vinátta alla tíð og urðu
konurnar okkar líka góðar vinkon-
ur. Við fórum saman í ferðalög
bæði innanlands og utan, meðal
annars til Spánar og í Evrópuferð
og var alltaf glatt á hjalla hjá okk-
ur.
Mörg undanfarin áramót hitt-
umst við hjá okkur á Grettó og átt-
um ánægjulegar stundir saman.
Oft fórum við ásamt öðrum Kiw-
anisfélögum og konum í helgar-
ferðir í sumarbústað Esju og átt-
um mjög góðar stundir. Ófáar
vinnuferðir voru farnar í Esjulund
með félögum og eiginkonum og
var þá oftar en ekki grilluð hásing
að hætti hússins og eftir frágang
var farið í heita pottinn og þreytan
látin líða úr skrokknum og heims-
málin og framtíðin skeggrædd
fram og til baka.
Bóngóður varstu og alltaf var
gott að leita til þín. Ekki stóð á að-
stoð frá þér þegar við vorum að
taka húsið okkar í gegn, bæði að
utan og innan.
Kæri vinur, þú stóðst ávallt
keikur í þínum veikindum og ætl-
aðir alltaf að sigrast á þeim en þú
þurftir að lúta í lægra haldi. Sverr-
ir minn, þín verður sárt saknað.
Elsku Svanbjörg og fjölskylda.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Megi guð geyma ykkur og
styrkja.
Hilmar og Edda.
Við Sverrir ólumst upp saman á
Vesturgötunni. Barnæska okkar
er mér ógleymanleg því það var
svo gaman nema þegar Sverrir
datt í sjóinn. Við stálumst niður að
höfn að skoða skipin. Við gengum
upp landganginn á Lagarfossi en
þá datt Sverrir í sjóinn. Honum til
happs voru menn mjög snöggir til
og hífðu hann upp. Sverrir hresst-
ist fljótt og hvílík gleði að sjá hann
koma hressan heim. Það voru ekki
fleiri ferðir farnar niður á höfn í
bráð.
Þegar veðrið var það vont að
ekki var hægt að vera úti að leika
þá sátum við oft í glugganum
heima með litla minnisbók og
skrifuðum upp bílnúmerin á öllum
bílum sem keyrðu Vesturgötuna.
Pabbi átti verslun þar sem við
Sverrir vorum mikið og vildum við
hjálpa til með að vigta ýmsar
vörur. Sverrir var meira að vigta
sveskjur en ég rúsínur og fórum
við þá að kalla hvor annan Sverri
sveskju og Dóra rúsínu og það
höfum við gert alla tíð síðan.
Við fórum einu sinni til Siglu-
fjarðar. Á heimleiðinni gerðist
spaugilegt atvik. Við vorum að
keyra Hvalfjörðinn í brjáluðu
veðri þegar Sverrir þurfti að pissa
en það var ekki hægt að stoppa.
Mamma hafði tekið með kopp og
segir við Sverri að pissa bara í
koppinn. Sverrir gerir það,
mamma tekur koppinn, skvettir
úr honum út um gluggann en
vindurinn feykti öllu inn aftur og
beint framan í okkur Sverri. Fyrst
kom oj bara en svo var hlegið.
Í fermingarveislunni hjá Sverri
vorum við kjafta saman svolítið
hátt og þá segir presturinn allt í
einu: Þið ættuð nú bara að halda
ykkur saman. Við litum hissa á
hann en þá bætti hann við: Ég
meina vinskapnum, og það gerð-
um við.
Þegar við vorum 14 og 12 ára
fengum við að fara í Þórsmörk. Sú
ferð var eitt ævintýri. Okkur leist
nú ekkert á að tjalda í Langadal
því þar var mikill hávaði og læti.
Við fórum því yfir í Húsadal. Við
ætluðum með síðustu ferð heim á
mánudagskvöldinu. Við komum í
Langadal um níuleytið og skildum
þá ekkert í því hvað allt var hljótt.
Ferðinni hafði verið flýtt en þar
sem við vorum í Húsadal hafði
gleymst að láta okkur vita. Það
vildi okkur til happs að þarna var
einn maður og var hann á jeppa.
Hann fór með okkur að Stóru-
Mörk og sváfum við í hlöðunni.
Daginn eftir fengum við far með
mjólkurbíl á Selfoss og svo rútu til
Reykjavíkur. Þegar við erum á
Suðurlandsbrautinni þá kemur til-
kynning í útvarpið: Lýst er eftir
ungum drengjum sem fóru í Þórs-
mörk á föstudag. Svo kom lýsing á
okkur. Þetta var skrýtið að heyra.
Svo komu unglingsárin og leiðir
okkar skildi en við vissum alltaf
hvor af öðrum. Fyrir nokkrum ár-
um lágu leiðir okkar saman á ný
þegar Sverrir hóf störf hjá sama
fyrirtæki og ég.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um góðan dreng og vin sem
ég kem ætíð til með að geyma í
huga mínum.
Hafðu þakklæti fyrir það,
Sverrir, að ég fékk að vera sam-
ferða þér þennan hluta ævi minn-
ar.
Kæri vinur, hvíl í friði og Guð
varðveiti þig.
Elsku Svanbjörg, Kalli, Ólöf,
Sólveig og fjölskyldur, ég bið góð-
an Guð að styðja ykkur og styrkja
á þessari sorgarstundu.
Halldór Björnsson.
Elsku kæri vinur, í dag kveðj-
um við þig með sorg og söknuði í
hjarta. Það er erfitt að kveðja og
vita að þú sért ekki lengur á meðal
okkar og hugsa til þess hvað stutt
er síðan stórt skarð var hoggið í
fjölskylduna ykkar. Þú komst inn í
líf okkar þegar þú kynntist æsku-
vinkonu okkar, Svanbjörgu, sem
þú síðar giftist og tókst að þér
dætur hennar tvær, Elínu Björgu
og Gunnu Siggu, sem voru þá
smástelpur. Þeim reyndist þú sá
besti fósturpabbi sem þær hefðu
getað fengið og þær elskuðu þig
alla tíð. Á hugann sækja allar góðu
og skemmtilegu minningarnar
sem við Heiðar og dætur okkar
eigum af ykkur og stóra vinahópn-
um okkar, sem flest ólumst upp í
sama hverfinu. Allar útilegurnar,
sumarbústaðaferðirnar og svo
ótal margt annað. Þú féllst strax
inn í vinahópinn með þinni rólegu
og hlýju framkomu. Í okkar fjöl-
skyldu eru þó kærastar minning-
arnar um þig frá smalamennsk-
unni í sveitinni okkar, heima í
Efra-Firði. Þar naustu þín í botn
og hlakkaðir til allt árið að fá að
koma aftur að hausti. Það er ekki
langt síðan þú kvaddir Fríðu
Ruth, dóttur okkar og Daða,
manninn hennar með orðunum
„ég fer upp á Heiðina í haust“. Þá
varst þú orðinn veikur, en ekki ór-
aði okkur fyrir því að svona stutt
yrði í endalokin. Réttirnar munu
aldrei verða þær sömu án þín. Þú
sýndir mikinn dugnað og æðru-
leysi og ætlaðir að komast í gegn-
um þetta allt saman. Þvílík hetja
sem þú varst, elsku vinur. Þú
varst einstaklega ljúfur, góður og
traustur vinur okkar þar sem
aldrei bar skugga á. Fyrir það
verðum við þér ævinlega þakklát.
Það var svo yndislegt að sjá stolt
og glitrandi augu þín þegar þú tal-
aðir um barnabörnin ykkar og
gullmolana þrjá, barnabarnabörn-
in. Þá kom þinn innri maður í ljós.
Við lofum þér því, elsku vinur,
að vera til staðar fyrir Svan-
björgu.
Við kveðjum þig, vinur, í síðasta
sinn
og söknuður hug okkar fyllir.
Nú minningar vakna um vinskap
og tryggð
er vorsólin tindana gyllir.
Nú þakkað skal allt sem við
áttum með þér,
það ætíð mun hug okkar fylla.
Brátt sumarið kemur með
sólskin og yl
þá sólstafir leiðið þitt gylla.
(Aðalheiður Hallgrímsdóttir)
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
hvíl í friði, elsku vinur.
Elsku hjartans Svanbjörg mín,
Elínbjörg, Bjössi, Gunna Sigga,
Bessi, barnabörn og barnabarna-
börn,
Megi góður guð umvefja ykkur
hlýju og kærleika og styrkja ykk-
ur í sorginni.
Þínir vinir,
Sigríður og Heiðar.
Kveðja frá
Kiwanisklúbbnum Esju
Kallið er komið. Ekki endilega
óvænt en alltof fljótt. Sverrir
Karlsson varð að láta í minni pok-
ann eftir stutta baráttu við illvígan
sjúkdóm. Hann háði baráttuna af
miklum dug og lét ekki undan fyrr
en í fulla hnefana. Með aðdáun-
arverðri jákvæðni og hugrekki
tókst hann á við veikindi sín fram
á síðasta dag.
Sverrir gekk í Kiwanisklúbbinn
Esju fyrir 32 árum og var ötull í
öllum störfum sínum fyrir klúbb-
inn og hreyfinguna. Hann gegndi
öllum helstu embættum klúbbs-
ins, var meðal annars forseti hans
tvisvar og átti að taka við því emb-
ætti í þriðja sinn þegar hann
kenndi sjúkdómsins. Sverrir vann
líka á vegum Kiwanisumdæmis-
ins, var svæðisstjóri Þórssvæðis
og formaður K-dagsnefndar. K-
dagur er landsverkefni hreyfing-
arinnar til stuðnings þeim er við
geðræna sjúkdóma glíma. Þar
vann hann mikið og gott starf.
Sverrir var ekki síður öflugur liðs-
maður klúbbsins hvort sem var í
félagsstarfi hans eða fjáröflun.
Flugeldasala hefur um árabil ver-
ið aðalfjáröflun klúbbsins og var
eftir því tekið hversu duglegur og
óeigingjarn Sverrir var á þeim
vettvangi, enda oft fenginn til að
stýra því starfi. Það var gott að
vera með honum í leik og starfi.
Sverrir átti sér fleiri áhugamál en
Kiwanishreyfinguna, en hugsjón-
um hennar og verkum var hann
einlægur og heill.
Svanbjörgu, eiginkonu hans,
börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum, sem hann unni svo
mjög, sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur. Missir þeirra er mik-
ill.
Að leiðarlokum kveðjum við
góðan félaga og vin og þökkum
honum samfylgdina á liðnum ár-
um. Minning hans lifir.
Guðmundur Pétursson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
BALDUR ÞORSTEINSSON
frá Bægisá,
Stapasíðu 10,
Akureyri,
lést sunnudaginn 3. apríl.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 15. apríl
kl. 13.30.
Unnur Herbertsdóttir,
Þorsteinn Baldursson, Ceniza Iris,
Ingimar Þór Baldursson,
Birgir Baldursson
afa- og langafabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SOLVEIG PÉTURSDÓTTIR,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
miðvikudaginn 6. apríl.
Útför verður auglýst síðar.
Ingunn Péturs, Óðinn Sörli Ágústsson,
Helga Rúna Péturs, Valdimar Agnar Valdimarsson,
Gabríel Pétur Óðinsson og Tinna Björt Valdimarsdóttir.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR SIGURÐSSON,
Staðarbakka 20,
andaðist á Landspítalanum að morgni
miðvikudagsins 6. apríl.
Jóhanna Stefánsdóttir
og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
PÉTUR GUÐMUNDSSON
verkfræðingur,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Mörk aðfara-
nótt þriðjudagsins 5. apríl.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju fimmtu-
daginn 14. apríl kl. 13.00.
Steinunn H. Ólafsdóttir,
Margrét Pétursdóttir, Ómar Þór Árnason,
Sverrir Pétursson, Fríðgerður Baldvinsdóttir,
Guðmundur Þór Pétursson, Harpa Guðmundsdóttir
og barnabörn.
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma,
systir og vinkona,
SÆUNN RAGNARSDÓTTIR,
andaðist mánudaginn 4. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði þriðjudaginn 12. apríl kl. 15.00.
María Birgisdóttir,
Héðinn Óli Sæunnarson,
Víðir Ingólfur Þrastarson,Halldóra Guðlaug Steindórsdóttir,
Svavar Bergdal Þrastarson,
Nökkvi Hlynsson,
Sól Guðmundsdóttir,
Gabríela Ósk Víðisdóttir,
Kamilla Líf Víðisdóttir,
Tristan Víðisson,
systkini og aðrir ástvinir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HULDA RÓS EINARSDÓTTIR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala Hafnarfirði fimmtu-
daginn 7. apríl.
Útförin verður tilkynnt síðar.
Jónatan Kristjánsson,
Ingibjörg Jónatansdóttir, Sigurbjörn Jónsson,
Einar Þór Jónatansson, Brynhildur Birgisdóttir,
Björg Jónatansdóttir, Jón Hauksson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskulegur faðir minn, sonur okkar og bróðir,
VILMUNDUR KARL RÓBERTSSON,
Vatnsnesvegi 27,
Keflavík,
lést sunnudaginn 3. apríl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju
miðvikudaginn 13. apríl kl. 14.00.
Brynjar Már Vilmundarson,
Þórunn Ólafsdóttir,
Róbert Tómasson, Linda Björk Guðjónsdóttir,
Lára Brynjarsdóttir, Einar Júlíusson,
Kristinn Bjarnason, Aðalheiður Ólafsdóttir,
Óskar Róbertsson, Sigrún Ásmundsdóttir,
Hermann Helgason, Rúna Einarsdóttir,
Guðrún Lára Róbertsdóttir, Lasse Daniel Kristensen.