Morgunblaðið - 01.09.2011, Side 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. SEPTEMBER 2011
✝ Jón TraustiKárason fædd-
ist í Presthúsum í
Vestmannaeyjum
9. febrúar 1920.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir
24. ágúst 2011.
Foreldrar hans
voru Kári Sigurðs-
son útvegsbóndi, f.
12.7. 1880, d. 24.7.
1925, og Þórunn
Pálsdóttir húsfreyja, f. 12.11.
1879, d. 15.3. 1965. Þau
bjuggu í Vesturholtum í Vest-
ur-Eyjafjöllum, Voðmúlastöð-
um-Suðurhjáleigu í
Austur-Landeyjum og síðar í
Presthúsum í Vestmanna-
eyjum. Systkini Jóns Trausta
sem öll eru nú látin voru: Ingi-
leif (eldri), f. 1903, Helga, f.
1904, Óskar, f. 1905, Ingileif
(yngri), f. 1906, Sigurbjörn, f.
1908, Þórður, f. 1909, Guðni, f.
1910, Nanna, f. 1912, Sól-
mundur, f. 1913, Laufey, f.
1915, Arnkell, f. 1916, Rakel,
f. 1917, Kári (eldri), f. 1921,
Guðríður Svala, f. 1922, Kári
Þórir, f. 1924, og Karl, f.
Bjarghildur, Jón Trausti og
Stefán. Jón Trausti og Bjarg-
hildur hafa eignast alls 34 af-
komendur; fjögur börn, tíu
barnabörn, nítján barna-
barnabörn og eitt barnabarna-
barnabarn. Þau bjuggu í 55 ár
í Efstasundi, lengst af númer
83, en síðustu 10 árin bjuggu
þau í Hlíðarhúsum 3-5 í Graf-
arvogi.
Jón Trausti lauk námi frá
Verzlunarskóla Íslands 1941
og starfaði í rúmt ár við versl-
unarstörf í Rvk., en 1943 flutt-
ust þau Bjarghildur til Stykk-
ishólms, þar sem Jón Trausti
vann sem skrifstofumaður hjá
Kaupfélagi Stykkishólms til
haustsins 1946, er fjölskyldan
flutti til Rvk. og hann hóf
störf hjá Landssíma Íslands
(síðar Póstur og sími), þar
sem hann vann síðan allan
sinn starfsferil, þar af frá
1960 sem aðalbókari stofn-
unarinnar. Hann starfaði lengi
fyrir Félag íslenskra síma-
manna, fyrst sem gjaldkeri en
1954-1960 sem formaður. Jón
Trausti tók mikinn þátt í
íþróttum á Stykkishólms-
árunum með Umf. Snæfelli og
átti m.a. Vesturlandsmet í þrí-
stökki í yfir 25 ár.
Jón Trausti verður jarð-
sunginn frá Grafarvogskirkju
í dag, fimmtudaginn 1. sept-
ember 2011, kl. 13.
1925, eða alls 17
systkini.
Hinn 28. maí
1942 kvæntist Jón
Trausti Bjarghildi
Soffíu Stef-
ánsdóttur blaða-
manni, f. 28. maí
1920 í Stykk-
ishólmi. Foreldrar
hennar voru Stef-
án Jónsson, skóla-
stjóri þar og síðar
námsstjóri, og eiginkona hans
Guðrún Þórðardóttir sauma-
kona. Jón Trausti og Bjarg-
hildur eignuðust fjögur börn:
1) Stefán, f. í Rvk. 18.11. 1942,
d. 20.6. 1943. 2) Gylfi skrif-
stofustjóri, f. í Stykkishólmi
21.5. 1944; eiginkona Þórunn
Ásgeirsdóttir, börn þeirra eru
Anna Helga, Ásgeir, Jón
Trausti, Hildur og Gylfi Þór.
3) Birgir jarðverkfræðingur, f.
í Stykkishólmi 28.5. 1946; eig-
inkona Dagrún Þórðardóttir,
börn þeirra eru Inga Guðrún
og Hjalti. 4) Kári loft-
skeytamaður, f. 27.2. 1952;
eiginkona Hermína Her-
mannsdóttir, börn þeirra eru
Elsku afi minn. Það fór margt
um hugann á þessu fallega águst-
kvöldi hinn 24. ágúst síðastliðinn
á leið minni til þín og ömmu upp í
Grafarvog.
Ég vissi að þetta yrði í síðasta
skipti sem ég sæi þig lifandi.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
getað haldið í höndina á þér,
strokið þér og kysst þig á vang-
ann.
Þú varst svo fallegur og frið-
sæll þegar þú yfirgafst þennan
heim og fékkst hvíldina.
Ég þakka fyrir hvað við öll
höfum fengið að hafa þig lengi
hjá okkur og hvað þið amma átt-
uð gott líf saman.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Anna Helga Gylfadóttir.
Í dag kveð ég þig í síðasta
skipti elsku besti afi minn. Mér
finnst það erfitt, en þú skildir við
okkur sáttur og sæll. Þú varst
alltaf svo jákvæður og kvartaðir
aldrei. Þú varst einstaklega hlýr
og góður maður og áttir mikið af
vinum. Ég er svo þakklát fyrir
allar stundirnar okkar í sumar,
þær eru ómetanlegar. Og að ég
skuli hafa fengið að vera hjá þér
þegar kallið kom finnst mér gjöf
Guðs. Elsku besti afi minn, ég og
stelpurnar mínar eigum svo góð-
ar minningar tengdar ykkur
Hiddu ömmu. Svo ég tali nú ekki
um allar stundirnar þegar ég var
stelpuskott og gisti hjá ykkur í
Efstasundi og fékk að kúra í afa-
bóli, Þá var sko dekrað við stelp-
una. Svo varstu svo handlaginn
og vildir nýta alla hluti svo vel,
þú gast dundað þér í bílskúrnum
og garðinum endalaust. Ástin á
milli ykkar Hiddu ömmu var ein-
stök og alveg til fyrirmyndar í
alla staði, svo það er mikill missir
hjá elsku ömmu. En við fylgj-
umst með henni og pössum upp á
hana.
Elsku besti afi minn, það er
svo mikið sem þú kenndir mér og
margt sem situr eftir og ég hef
með mér áfram út í lífið. Ég kveð
þig með fallegar minningar,
elsku afi minn, og þar sem þú
varst svo trúaður alla tíð og fórst
alltaf með bænirnar þínar á
hverju kvöldi enda ég mína
kveðju með stuttri bæn. Hvíldu í
friði elsku afi minn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Bjarghildur Sólveig
Káradóttir.
Elsku afi. Mig langar að nota
þennan vettvang til þess að koma
í orð litlu broti af þeim mörgu
hlutum sem ég er þér ævinlega
þakklátur fyrir. Ég fékk að vera
með þér í rúm 32 ár af þínu góða
æviskeiði og er sá tími mér afar
hjartfólginn.
Mínar fyrstu minningar af
samveru okkar eru úr Efsta-
sundinu en sá staður var mér
mikill sælureitur í uppvextinum.
Enginn vafi leikur á því að sam-
verustundirnar með ykkur
Hiddu ömmu léku stóran þátt í
því að móta einstaklinginn sem
nú ritar þessi orð.
Mér er minnisstætt hversu
mikla ánægju ég hafði af því að
klæðast höttum þínum og skóm
sem barn. Þetta atferli barnsins
má án efa rekja til þess hversu
mikið drengurinn leit upp til afa
síns. Að ganga í fótspor þín er að
ganga glæstan veg og er það von
mín að mér takist jafnvel upp og
þér á þeirri göngu.
Mér eru einnig ofarlega í huga
stundirnar okkar í bílskúrnum
þínum, en þar var þitt höfuðvígi.
Ég var ofboðslega montinn að
eiga afa sem gat allt og átti þann
draum að verða jafnflinkur og
þúsundþjalasmiðurinn sem hann
var.
Þeirra miklu frásagnargáfna
sem þú bjóst yfir fékk ég að njóta
sem barn og var það ævinlega
hápunktur kvöldsins þegar ég
gisti hjá ykkur ömmu að heyra
söguna af henni Búkollu. Leik-
rænir tilburðirnir gáfu söguper-
sónunum líf í huga ungs drengs
sem lagðist til svefns eftir að hafa
heyrt orðin „köttur úti í mýri,
setti upp á sig stýri, úti er æv-
intýri“.
Elsku afi minn, ég vil nú þegar
að leiðarlokum er komið þakka
þér fyrir allt það sem tilvera þín í
mínu lífi hefur gefið mér. Ég
mun gera allt sem í mínu valdi
stendur til þess að viðhalda þeirri
góðu arfleifð sem nafn þitt skilur
eftir sig. Minning um einstakan
mann lifir í hjörtum ástvina hans.
Þinn nafni,
Jón Trausti Kárason.
Á fimmtudaginn fékk ég þær
sorglegu fréttir að afi Jón væri
dáinn en ég var staddur erlendis
og hafði átt frábæran dag þar til
ég kveikti á gsm-símanum mín-
um og fékk þær fréttir frá föður
mínum að afi Jón væri allur. Átti
svo sem von á þessum fréttum
þar sem hann var orðinn nokkur
lúinn þegar ég heimsótti hann
síðast enda orðinn 91 árs.
Rétt áður en ég fór utan ákvað
ég að heimsækja hann því mig
grunaði að það gæti orðið síðasta
heimsókn mín til hans og það var
svo. Vildi bara segja nokkur orð
um afa í minningu um hann. Afi
Jón, eins og ég og við krakkarnir
kölluðum hann alltaf, var alltaf
skemmtilegur og góður þegar
maður heimsótti hann og Hiddu
ömmu í Efstasundið. Öll mín ár
frá því ég man eftir afa sé ég
hann fyrir mér hressan, sólbrún-
an og duglegan mann.
Hann hafði mikið gaman af
garðvinnu og var alltaf að vinna
eitthvað í garðinum í Efstasundi.
Það hefði nú verið fínt hefði mað-
ur erft eitthvað af þeim dugnaði
við garðvinnu. Svo minnist ég
hans líka þegar maður heimsótti
hann í vinnuna hjá Landssíman-
um en þar var afi Jón á þriðju
hæðinni með stóra skrifstofu og
það var alltaf gaman að kíkja á
hann þar. Ég fékk snemma bíla-
dellu og fannst gaman að fylgjast
með bílunum hans afa en mér
þótti þeir ávallt flottir. T.d. eins
og græni Skoda-sportbíllinn,
Guli Alfa Romeoinn og fleiri
flottir á þeim tíma. Elsku Hidda
amma, vona að þú hafir það gott
og jafnir þig fljótlega.
Eitt í lokin sem ég gleymdi að
minnast á er hve hann afi hafði
gaman af að syngja og lék hann
ósjaldan jólasveina í þá gömlu
góðu daga. Þetta eru hlutir sem
rifjast upp núna þegar maður
hugsar um hann.
Elsku afi takk fyrir öll árin
sem þú gafst okkur, þú varst frá-
bær karl.
Kveðja,
Gylfi Þór Gylfason.
Elsku afi Jón. Þú ert mér
mjög minnisstæður maður. Þú
varst svo rosalega duglegur! Og
væntumþykjan sem þú gafst frá
þér var endalaus! Það sást í öllu
sem þú gerðir eða tókst þér fyrir
hendur. Hvort sem það var vinn-
an þín, Akóges, heimilið, Hid-
damma, amma Guðrún, börnin
þín, barnabörn, barnabarnabörn
eða vinir þínir, þá var alltaf til
nóg af afa Jóni fyrir alla. Stoltust
er ég, hvað afi minn, hann Gylfi,
er líkur þér.
Ég mun aldrei gleyma öllum
þeim góðu stundum sem við átt-
um saman í Efstasundi, úti í bíl-
skúr að smíða og spreyja eða
leika úti í garði. Eða öllum ferð-
unum í Laugardalslaugina með
Hiddömmu, eða þegar við fórum
í Miklagarð að versla fyrir ömmu
og ákváðum að fara í fjöruferð.
Né heldur ferðinni sem við
fórum í á Hraunflöt þegar þú
sagðir mér draugasögu um kam-
arinn og ég þorði aldrei inn á
hann aftur.
Eða bara þegar ég fékk að
gista og þú gerðir alltaf handa
mér besta hafragraut í heimi.
Ég mun heldur aldrei gleyma
öllum jólaböllunum í Akóges, því
þau voru sko alltaf uppáhalds.
Og þegar við Stebbi fengum að
vera í pössun hjá ykkur saman.
Né þegar þið Hiddamma fóruð
alltaf til Kanarí, þá taldi ég, ligg-
ur við, niður dagana þangað til
þið kæmuð til baka því þið keypt-
uð alltaf svo fyndið nammi.
Tyggjó í túpu, það var mest
spennandi!
Afi, ég mun bara aldrei
gleyma þér. Það getur enginn
gleymt svona umhyggjusömum
og góðum manni.
Mér þykir mjög vænt um að
þú skyldir fá að kynnast Daníel
Þór. Ég sá hvernig þú horfðir á
hann. Hann var minnsti demant-
urinn þinn og fyrsta langa-
langafabarnið þitt og stoltið svo-
leiðis skein úr augum þínum.
Þú varst svo yndislegur maður
afi Jón og hún Hiddamma mín er
sko heppin að hafa kynnst þér.
Þið voruð sætustu hjón í heimi.
69 ára hjónaband að baki. Það
kallar maður sko ást.
Þú lifðir löngu lífi afi minn og
nú erum við búin að kveðjast.
Ég kveð þig með mikla sorg í
hjarta og fjölmargar góðar minn-
ingar.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsd., höf. ók.)
Þórunn Helga Jóhanns-
dóttir og Daníel Þór
Daníelsson.
Þú varst einstakur maður afi
minn. Fyrstu minningar um þig
kalla fram sólbrúnan, brosmild-
an, eldri mann með hvítt krullað
hár. Það sem streymdi frá þér
var eitthvað gott og þú hafðir hið
sannkallaða fas og útlit jóla-
sveinsins ef frá er talinn fata-
smekkurinn, en þú vildir alltaf
vera svo strokinn og fínn, í
skyrtu og jakka með bindi og
helst hatt á höfði!
Heimili ykkar ömmu í Efsta-
sundinu og síðar Hlíðarhúsum
var vinsæll staður að heimsækja
því þar voru alltaf allir velkomn-
ir. Í Efstasundinu var garðurinn
þitt líf og yndi og þú þreyttist
aldrei á að gróðursetja fallega tú-
lipana og snyrta runnana. Á síð-
ari staðnum komstu þér upp
blómapottum á svölunum.
Ef ég ætti að lýsa þér í nokkr-
um orðum myndi ég segja örlát-
ur, umhyggjusamur, nægjusam-
ur og líflegur maður. Af fátæku
fólki kominn og hafðir upplifað
sorgir og gleði á ævinni sem mót-
uðu þig og gerðu að þeim manni
sem við þekktum. Þú hafðir
keppnisskap og lagðir stund á
íþróttir á þínum yngri árum og
síðar varð sundið fastur liður hjá
þér á morgnana, á eftir lýsinu og
hafragrautnum! Lestur góðra
bóka, ferðalög og ættfræði voru
einnig meðal áhugamála.
Þú hafðir þann hæfileika að
láta manni finnast maður vera
einstakur þrátt fyrir að koma úr
stórum hópi barnabarna. Ég
verð eilíflega þakklát fyrir hve
góður þú hefur reynst mér í
gegnum tíðina. Ef ég dvaldist að
heiman í lengri tíma, hvort sem
það var innanlands eða í fjarlægu
landi, fékk ég ætíð bréf þar sem
þú inntir mig frétta og sagðir
mér fréttir af ykkur ömmu. Oft
leyndist líka peningaseðill í um-
slögunum sem gat komið sér
ákaflega vel og í sumum tilfellum
verið algjör himnasending fyrir
blanka unga konu.
Þrátt fyrir að heilsunni hrak-
aði að undanförnu glitti alltaf í
sama ljúfmennið þó svo að minn-
ið væri orðið hverfult. Eldri
minningar voru skýrar og söng-
textar eins og „Hríseyjar-Marta“
voru enn á sínum stað í huganum
á gamla Eyjapeyjanum. Það eru
ekki nema nokkrar vikur síðan
við sungum þetta lag saman þeg-
ar þú dvaldir á Borgarspítalan-
um.
Ég man að ekki alls fyrir
löngu þegar ég kom í heimsókn
og spurði þig frétta og hvort þið
amma hefðuð haft eitthvað
skemmtilegt fyrir stafni þá svar-
aðir þú að bragði: Já, við fórum í
jarðarför í vikunni! Þú fórst að
hlæja þegar þú sást undrunar-
svipinn á mér enda jarðarfarir í
mínum huga enginn gleðivið-
burður. Þú útskýrðir málið á
þessa leið: Maður rekst oft á
gamla vini og kunningja í jarð-
arförum en þeim fækkar stöðugt
með aldrinum.
Þú virtist svo eilífur en svo
kom kallið og þú hvarfst á braut.
Takk fyrir allar góðu stundirnar.
Það hafa verið forréttindi að eiga
þig sem afa. Ég kveð þig nú með
söknuð í hjarta en eftir lifir
minning um einstakan mann, Jón
Trausta Kárason.
Þín sonardóttir,
Inga Guðrún Birgisdóttir.
Elsku afi minn; ég kveð þig
með söknuði en einnig er ég
þakklátur fyrir það hversu lengi
við höfðum þig hjá okkur. Marg-
ar góðar minningar tengjast þér
og get ég ekki annað en brosað
þegar ég rifja þær upp. Einna
helst kemur upp í hugann minn-
ing um frábæran afa, glaðan og
ljúfan mann þar sem alltaf var
stutt í grínið og gerði hann
óspart grín að sjálfum sér.
Alltaf þótti mér gaman að
heyra sögurnar hans þar sem
hann var alltaf svo skemmtilegur
og orðheppinn maður. Hann
hafði líka lifað tímana tvenna.
Mætti þar sem dæmi nefna að
hann fæddist inn í 17 systkina
hóp í Vestmannaeyjum þar sem
fjölskyldufaðirinn féll frá fyrir
aldur fram; einnig að hann var
sendur í sveit í Landeyjunum þar
sem bærinn var torfbær með
moldargólfi.
Frá því ég man eftir mér hefur
mér alltaf þótt gaman og gott að
koma í heimsókn til afa og ömmu
í Efstasundið og síðar í Hlíðar-
húsum. Alltaf var hann duglegur
að sinna okkur barnabörnunum,
t.d. spila við okkur eða smíða bíla
og stundum trériffla sem ekki
alltaf var vinsælt heima fyrir. Í
minningunni þykir mér einnig
ótrúlega vænt um þegar ég heim-
sótti þau í sumarbústaði sem þau
dvöldu í, ýmist við Apavatn,
Hraunflöt við Stykkishólm eða
við Eiðavatn. Þar kenndi afi mér
að kasta út stöng, leggja net og
gera að fiski.
Með trega kveð ég þig elsku
afi minn.
Þinn sonarsonur
Hjalti Birgisson.
Jón Trausti Kárason, móður-
bróðir minn, hefur nú kvatt sitt
jarðneska líf. Minn kæri frændi
hefur lokið langri og farsælli ævi
síðastur þeirra 17 systkina sem
gjarnan kenndu sig við Prests-
hús í Vestmannaeyjum. Sem
stráklingur hóf Jón störf sem
sendill hjá Pósti og síma úti í
Eyjum en hjá Landsímanum
lauk hann sinni starfsævi, eftir
áratugastarf, sem aðalbókari,
það verður því ekki sagt að hann
hafi flandrað á milli vinnustaða.
Jón var glaðvær maður,
skemmtilegur og reglufastur í
störfum. Hann var einkar hug-
þekkur maður og vel metinn m.a.
fyrir sitt alúðlega viðmót, af sam-
starfsfólki sem öðrum. Jón var á
yngri árum góður íþróttamaður,
einkum í frjálsum íþróttum, en
sund varð síðar hans aðallíkams-
rækt og laugarnar stundaði hann
á meðan hann gat. Hann starfaði
mikið að félagsmálum og gegndi
þá oft formennsku og ýmsum
öðrum trúnaðarstörfum.
Jón var barn að aldri þegar
faðir hans lést. Það reyndi mikið
á dugnað og samheldni fjölskyld-
unnar þegar Kára afa naut ekki
lengur við en Þórunn amma lagði
rækt við að ala börn sín upp í
guðsótta og góðum siðum, þar
sem þeim var kennt að Jesús
Kristur væri vegurinn, sannleik-
urinn og lífið. Guð lagði góða art í
góðan dreng og mamma sagði
mér að þegar Jón vann sem
sendill hefði hann alltaf farið með
launin sín beint til ömmu og lagt
þau í heimilið eins og ekkert væri
sjálfsagðara og tók þannig strax
og hann gat þátt í erfiðri lífsbar-
áttu fjölskyldunnar. Þessi
ábyrga lífssýn fylgdi Jóni alla tíð
og sú natni og hjálpsemi sem
hann gaf systkinum sínum,
Guðna og Svölu, þegar þau
þurftu mest hjálpar við á efri ár-
um sýndu vel hans bróðurþel og
kærleikslund. Á meðan hann gat
var hann óþreytandi að hjálpa
þeim sem hjálpar þurftu við og
naut alltaf stuðnings sinnar eft-
irlifandi sómakonu, Bjarghildar
Stefánsdóttur, til góðra verka, en
þau gengu samhent í gegnum líf-
ið og gáfu sonum sínum fagra
fyrirmynd fjölskyldulífs.
Ég vil ljúka mínum fáu
kveðjuorðum með eftirfarandi
tilvitnun í orð frelsarans: „Sann-
lega segi ég yður, það allt, sem
þér gjörið einum minna minnstu
bræðra, það hafið þér gert mér.“
Elsku Hidda, við Eygló vott-
um þér og þínum okkar innileg-
ustu samúð og biðjum öllum að-
standendum hins látna Guðs
friðar.
Ársæll Þórðarson.
Jón Trausti
Kárason
HINSTA KVEÐJA
Þitt orð er lampi fóta
minna og ljós á vegum mín-
um.
(Sálm. 119.105)
Antonía Mist Viðarsdóttir
Jesús sagði ég er ljós
heimsins. Sá, sem fylgir
mér, mun ekki ganga í
myrkri, heldur hafa ljós
lífsins.
Ægir Þór Viðarsson