Líf og list - 01.05.1952, Blaðsíða 4

KVEÐJA TIL LAXNESS FIMMTUGS
frá tfmaritinu
jypÐAN LÍF OG LIST var enn ekki nema fóstur í móðurkviði, allt vatnið ókom-
ið, fyrsti undanfarinn að fæðingarhríðinni skammt fram undan — þetta var í frosti
á þorranum í hitteðfyrra, þá fóru þeir, sem voru að baksa við að koma tímaritinu
útí ljós heimsins, uppí Mosfellssveit til þess að leita sér að eins konar andlegri ljós-
móður, sem létt gæti fæðinguna og veitt gæti barninu ófædda líkn, er það sæi í
fyrsta sinni íegurð himinsins. Þegar barn er í vændum, er ekki nema eðlilegt, að að-
standendur hugsi oft meira
öll viðbrögð þeirra spretti
anna en skynseminnar, og sú
gerðist. Aðstandendur höfðu
Ijósmóður, aðeins einni, það
Og til hans héldu þeir rak-
tvívegis, án þess að lesa
að segja að gera boð á undan
daga. Sem sagt: Allt lífið
barnið, sem átti að heita Líf
Standa undir nafninu með
sem tautaði, og jafnvel þó
sem betur fer ekki að) mælti
með hjartanu en heilanum,
meira af rótum tilfinning-
var líka reyndin, þegar þetta
augastað á einni allsherjar-
var Halldór Kiljan Laxness.
leitt án þess að hugsa sig um
ferðabænirnar, án þess meira
sér. Svo mikið var fátið í þá
og allt sólkerfið snerist um
og list, og það þurfti að
einhverjum ráðum og hverju
öll skynsemi (hún komst
gegn þeirri dæmalausu bjart-
H. K. L.
sýni, að Laxness léti sér til hugar koma að sinna rellinu. Aðstandendur vissu sem
var, að H.K.L. myndi vera önnum kafnari en sjálfur Acheson, þar að auki væri hann
í miðjum klíðum mikillar skáldsögu, og hrein kerlingabók að ætla, að hann hefði
tíma aflögu til að veita þeim og hinu væntanlega tímariti þeirra einhvers konar fóð-
urbæti, andlegan og siðferðislegan, sem blíðkað gæti skapanornirnar og vængskrýddi
vonina og skerpti kjarkinn. En einmitt þessa alls virtist ritið þurfa með, ef það ein-
hvern tíma átti að fá að sjá ljós heimsins.
Enginn veit nema sá, er reynt hefur, hve gott þel og góður skilningur og örvandi
orð geta lagt bjarta sólarloga inn að hjartarótunum, þegar manni finnst mikið í húfi
og veður öll eru válynd. Og það er einmitt fyrir undirtektirnar þennan kalda marz-
morgun fyrir tveim árum, þegar allt brá til beggja vona og allt óráðið og torráðið,
torráðnara en jafnvel nú, það var einmitt fyrir undirtektirnar á þeirri stundu, sem
manni fannst mest ríða á, er Líf og list langar til að þakka Halldóri Kiljan Laxness
á þessum degi hans í almanakinu. 23 ap/ú /952 SVEINGRIMUR.
4
LÍF og LIST