Líf og list - 01.05.1952, Síða 29

skcnmuilcg on tillitssöm og ;if því luin
reifst aldrci. Og nú var líf lians, scm
hún hafði cndurrcist, á cndaskeiðinu, af
því honum hafði láðst að nota joð, þcg-
ar hann hruflaði sig í hnénu fyrir hálf-
um mánuði, þcgar þatt læddust áfram
og reyndu að Ijósmynda hjörð af vatns-
geitum, sem stóðu mcð reist höfuð og
störðu mcð þandar nasir og sperrt eyr-
un til þcss að heyra fyrsta hljóðið, scm
myndi rcka þær á trylltan flótta inn
í kjarrið. Þær voru líka flúnar, áður en
hann gat tekið myndina.
Nú var hún komin til hans.
Hann sncri sér í bcddanum til þess
að horfa á hann. „Halló“, sagði hann.
„Ég skaut haf“, sagði hún. „Ég
gct búið góða kraftsúpu úr honum
handa þér, og ég skal láta þá búa til
kartöflustöppu til að hafa mcð kjötinu.
Hvcrnig líður þér?“
„Miklu bctur".
,,Ó, það er dásamlegt. Ég fann það
á mér, skal ég scgja þér. Þú svafst, þcg-
ar cg fór“.
„Ég svaf ágæflega. Labbaðirðu
langt?“
„Nci, aðcins rétt handan við hæðina.
Ég hæfði hafinn góðu skoti“.
„Já, þú crt prýðileg skytta".
„Ég hcf agalega gaman að skjóta.
Ég elska Afríku. Alveg satt. Ef þú
bara værir hress mundu þetta vera
skcmmtilegastu stundir scm ég hcf lif-
að. Þú veizt ckki, hvc gaman hcfur ver-
ið að fara á vciðar mcð þér. Ég clska
þetta land“.
„Það geri ég líka“.
„Elskan mín, þú getur ekki ímyndað
þér, hve það cr dásamlegt að sjá, að þér
líður bctur. Ég gat ckki þolað, þcgar
þér lcið cins og áðan. Þú ætlar ekki að
tala svona við mig aftur, viltu það? Lof-
arðu mér því?“
,,Já“, sagði hann. „Ég man ckki, hvað
ég sagði“.
„Þú þarft alls ekki að eyðilcggja mig.
Eða þarftu þcss? Ég er aðeins miðaldra
kvenmaður, sem elskar þig og langar
til að gcra það, scm þig langar til. Þú
hefur þcgar cyðilagt mig tvisvar cða
þrisvar sinnum. Þig langar ckki til að
cyðileggja mig aftur cða cr það, clsk-
anr
„Mér myndi þykja gaman að cyði-
leggja þig nokkrum sinnum í rúminu
hjá mér“.
„Já, það er allt annað. Það cr hin
rétta og góða cyðilegging. Við cdtim
sköpuð til þess að cyðilcggjast á þann
hátt. Fluevélin kemur á morgun“.
O O
Hann sveiflaði aftur fram fyrir sig
vinstri hendinni og hitti ...
„Hvcrnig veiztu það?“
„Ég cr viss um það. Hún hlýtur að
koma. Piltarnir hafa allan cldiviðinn
og CTiasið á rciðum höndum til þcss að
kveikja bálið. Ég fór aftur þangað nið-
ur eftir í dag. Þar cr ttóg rými fyrir
flugvélina til þess að sctjast, og við cr-
um rciðubúin að kvcikja bál á háðum
cndum lendingarbrautarinnar".
„Hvaða ástæðu hcfurðu til þcss að
ætla, að hún komi á morgun?“
„Ég cr viss um, að hún kcmur. Hún
ætti að vcra komin fyrir löngu. Þcgar
við komum til borgarinnar, vcrður fót-
urinn á þér læknaður, og þá skulum
við cyðilcggja hvort ann.að á hinn rétta
og góða hátt. Ekki mcð þessum hræði-
legu skömmum og skætingi“.
„Eigum við ckki að drckka eina skál?
sólin cr gengin til viðar“.
„Hcldurðu, að það sé rétt?“
„Ég ætla að fá mér sjúss“.
„Þ.á cr hczt við drckkum hvort öðru
til samlætis. Aíolo letti dtii whiskey-
soda!" kallaði hún.
„Þú ættir að far.a í moskítóstígvélin
þín“, sagði hann við hana.
„Ég ætla að bíða, þangað til ég hcf
baðað mig j
Þau drukku, mcðan myrkrið lagðist.
yfir, og rétt áður cn dimmt var orðið
og ckki lengur nógu bjart til að skjóta,
gckk liýena þvert yfir bersvæðið á leið
sinni yfir hæðina.
„Þessi hórusonur fcr hér um á hverju
kvöldi“, sagði maðurinn.
„Á hverju kvöldi í hálfan mánuð“.
„Það cr hann, scm hefur hátt á nótt-
unni. Mér cr s.ama. En svo mikið cr
víst, að þetta crtt viðbjóðslegar skepn-
ur“.
Meðan þau drukku s.aman og hann
fann nú ckki lcngur til ncins sársauka
nema óþægindanna af því að liggja í
sömu stcllingunni og piltarnir kvciktu
bál, og skuggarnir af cldinum dönsuðu
á tjöldunum, þá fór hann aftur að finna
til lífsglcðinnar í þægilcgri uppgjöf. Hún
var verulega góð við hann. Hann hafði
vcrið grjmmur og ósanngjarn við liana
í dag. Hún var fínn kvenmaðtir, skín-
andi góðttr kvcnmaður í alla staði. Og
cinmitt nú varð honum ljóst, að hann
átti að deyja.
Það kom skyndilega; ckki cins og
vatnsgusa cða vindhviða, heldur eins og
skyndilegur, fúll tómleiki, og hið
skrýtna var, að hýcn.an læddist léttilega
í útjaðri hans.
„Hvað cr að, Harry?“ spttrði hún
hann.
„Ekki ncitt“, sagði hann. „Þú ættir
að snúa þér yfir á hina hliðina. í vind-
áttina".
„Skipti Molo ttm sáraumbúðirnar?"
„Já, nú nota ég aðcins blývatnið".
„Hvernig líður þér?“
„Svolítill svimi.“
„Ég ætla að skrcppa inn fyrir og
baða mig“, sagði hún. „Ég kcm aftur
innan tiðar. Ég ætl.a að borða mcð þér
og síðan læt ég flytj.a beddann inn í
tjaldið".
LlF og LIST
29