Líf og list - 01.05.1952, Blaðsíða 37

UF og LIST
ViS banabcS séra Halljtr'tms
frá síðari árum Guðríðar og Hall-
gríms. Olafur kemur fram Kefnd
sinni gegn Guðríði með því að
brenna bæinn, en stekkur sjálfur
inn í logana. Á síðasta sviði sjá-
um vér Hallgrím á banabeði og
túrneringu Tyrkja-Guddu eftir
andlát hans. Síðasta atriðið er
endursamið og gallað bæði að
hugsun og sviðsetningu. Tyrkja-
Gudda ákallar, já skipar guði að
senda sér teikn, svo að hún losni
við hinn lítt sannfærandi efa. Og
viti menn, guð almáttugur hlýðir !
Rökréttari lausn virðist mér að
láta refsivönd drottins Ijósta þá
manneskju, sem gerir uppreisn
gegn skapara sínum og útrýma
þannig efa hennar. Holdsveiki er
smitandi, samvizkan vakandi. Og
í frumriti hafði höfundurinn hag-
nýtt sér raddir hennar á drama-
tískan hátt. Þá er það teiknið,
merki krossins, sem birtist á tjald-
inu, það missir tilgang sinn við,
að leikstjórinn lætur leikkonuna
snúa sér fram og baki við kross-
inum.
Séra Jakob segir hér sögu, en
mótar ekki fyllilega eftir leik-
rænu lögmáli. Hins vegar koma
víða átök fram, svo sem milli
Guðríðar og Ólafs, Guðríðar og
Fatime. Maður saknar átaka í síð-
ustu þátunum milli Guðríðar og
Hallgríms. Þá kemur leiktækni
höfundarins fram í mörgum at-
riðum öðrum og ber leikritið yfir-
leitt með sér, að þar er enginn
viðvaningur á ferð.
Regína Þór&ardótir fer með að-
alhlutverkið, Guðríði Símonar-
dóttir, kölluð Tyrkja Gudda.
Regína hefur sýnt góðan leik í
smærri hlutverkum, svo sem í
Blúndur og blásýra, Islands-
klukkunni og nú síðast í þess
vegna skiljum við (ágætur leik-
ur). I Sölumanninum var hún
misjafnari, þegar meira reyndi á,
og sömu sögu er hér að segja.
Hún er sterkust, þegar hún leik-
ur veikt, en veikust, þegar hún
leikur sterkt. Hún veldur ekki
Tyrkja Guddu. I þá persónu er
enginn heildarskilningur lagður,
en eins og kunnugt er, þá er rang-
ur skilningur betri en enginn
skilningur. Og þar hefur leikstjór-
inn ekkert hjálpað upp á sakirn-
ar. Lökust var hún þó í Algeirs-
borg. I staðinn fyrir stolt kom
rembingur með óeðlilegum til-
burðum og sveigingum. Svip-
brigðaleikurinn var í fátækasta
lagi. Leikstíllinn var víða gamal-
dags og kallast ,,ageren“ eða ut-
angarna á leikaramáli. Sannur
varð fyrst leikur hennar í síðustu
þáttunum, er hún lék hina lífs-
þreyttu konu.
Arndís Björnsdóttir var Fatime
og fataðist henni ekki tökin frek-
Tyrkja-Gndda og barniti
/