Líf og list - 01.05.1952, Blaðsíða 18

Glæst sýniitg
Sverris Haroldssonar
OVERRIR HARALDSSON hélt fyrir nokkru
^ sýning í Listamannaskálanum á allmörgum
myndum, sem hann hefur unnið að síðastliðin fjög-
ur ár. Á þessari sýningu gaetti mikillar fjölbreytni,
viðfangsefni sitt úr hverri áttinni, hugmyndir og
tæknilegar tilraunir og nýjungar djarfar og hnit-
miðaðar. Það, sem einkanlega vekur eftirtekt, ef
litið er á vinnubrögð málarans í heild, er fastá-
kveðin formbygging og fersk, en gagnhugsuð lita-
komposition. Sverrir er drátthagur par excellence,
líklega einn af okkar fimustu teiknurum, og að upp-
lagi hefur hinn ungi málari efalaust ómælilega hæfi-
leika á málarabrautinni, að því viðbættu, að hon-
um er runnin í merg og blóð sú alvara, sú sjálfs-
rýni og samvizkusemi, sem styrkir mann í trúnni
á stóra sigra hans í framtíðinni. Hér verður að
sinni ekki rætt um einstök verk, heldur stiklað
á hinu helzta, sem virðist sérkenna málarann:
Sverrir virðist í fljótu bragði hafa numið af Paul
Klee og Feininger og greinilega af Juan GRIS (hann
segist sjálfur þó hafa aðeins séð eina endurprent-
un af málverki eftir hinn síðastgreinda, sem birt-
ist á forsíðu í einhverju tímaritskorni, og hefur
Gris auðsjáanlega reynzt Sverri holl fyrirmynd,
enda ekki leiðum að líkjast). Myndirnar sumar
eru keimlíkar verkum Klees, án þess að málarinn
bíði við það tjón á persónulegum einkennum sín
sjálfs, án þess að útþynna bæði sjálfan sig og
Klee, eins og mörgum málurum hættir til, sem
fetað hafa í sömu fótspor. Sverrir þræðir að mestu
leyti hið abstraktkennda form, án þess að myndir
hans verði fyrir þá sök hið minnsta kaldar og vél-
rænar: Náttúran, hafið, sjórinn og loftið og menn-
irnir eru rauði þráðurinn í allri túlkun hans og hinn
algildi aflvaki á bak við aðferðina eins og títt er
um flesta sanna listamenn. Það er manneskja á
bak við myndirnar, enda þótt fáir sjáist
á þeim hausarnir.
Viðfangsefni sín hefur Sverrir meðal
annars sótt til bernskustöðva sinna, Vest-
mannaeyja, sum málverkanna eru semí-
abstrakt og önnur eru sliemmtilega súr-
realistisk, ef svo mætti að orði komast,
gædd draumþýðri ljóðrænu og þokka
og frumstæðu, villtu lífi. Byggð annað-
hvort með litlum, tiglóttum flötum, fín-
gerðri og margslunginni litagjöf, og yfir
þeim hvílir léttur, ævintýralegur blær —
æskugleði mætti kalla það — ellegar í
einföldum og stórum flataeiningum og
rökkurmjúkum dumblitum, og í þeim
myndum virðist málaranum lagin sú list
að kalla fram hárfína stemmning, þó
sneydda sælukennd og sætrómantík.
Heili og hjarta listamannsins virðast
slá í takt, þegar honum tekst bezt upp,
og nægir að benda hér á myndina
GATA , sem birtist hér með þessum
greinarstúf. Stundum hættir Sverri til
LÍF og LIST
18